Wyrok SN z dnia 8 grudnia 1997 r. sygn. I PKN 424/97

Przepis art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1 ze zm.) w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 28 czerwca 1995 r. (Dz. U. Nr 87, poz. 435) nie ma zastosowania do roszczeń powstałych przed dniem 11 sierpnia 1995 r.

Przewodniczący SSN: Walerian Sanetra

Sędziowie SN: Józef lwulski (sprawozdawca), Adam Józefowicz

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 1997 r. sprawy z powództwa Ryszarda D. przeciwko Funduszowi Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w O. o odszkodowanie, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 18 lutego 1997 r. [...]

zmienił zaskarżony wyrok i oddalił apelację strony pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Ostrołęce z dnia 21 października 1996 r. [...]

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 października 1996 r. [...], Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Ostrołęce zasądził na rzecz Ryszarda D. od Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w O. kwotę 8 928 zł tytułem jednorazowego odszkodowania pieniężnego wynikającego z choroby zawodowej. Sąd Rejonowy ustalił, że Państwowy Inspektor Sanitarny decyzją z dnia 10 lipca 1995 r. stwierdził u powoda chorobę zawodową związaną z zatrudnieniem w Spółdzielni Transportu Wiejskiego w M.M., a orzeczeniem z dnia 27 lipca 1995 r. Komisja ds Inwalidztwa i Zatrudnienia przyjęła 45% uszczerbku na zdrowiu. Sąd Rejonowy w Ostrołęce wyrokiem z dnia 10 kwietnia 1996 r. zasądził na rzecz powoda od Spółdzielni Transportu Wiejskiego w M.M. w likwidacji jednorazowe odszkodowanie w kwocie 8 928 zł. Roszczenie to nie zostało wyegzekwowane, gdyż zakład ten został zlikwidowany. Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych odmówił wypłaty należności powoda ze względu na treść art. 6 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 28 czerwca 1995 r. Sąd Rejonowy uznał, że pozbawienie świadczeń powoda, który doznał uszczerbku na zdrowiu wywołanego chorobą zawodową wynikająca z 44-letniego zatrudnienia byłoby sprzeczne z normami postępowania ludzkiego i moralnego oraz ogólnymi zasadami współżycia społecznego.