Wyrok NSA z dnia 15 marca 2023 r., sygn. II OSK 3285/19

Budowlane prawo

Dnia 15 marca 2023 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Robert Sawuła Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 maja 2019 r., sygn. akt II SA/Gl 1011/18 w sprawie ze skargi A. F. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia 10 września 2018 r., nr IFXIV.7840.13.12.2018 w przedmiocie pozwolenia na budowę I. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; II. zasądza od A. F. na rzecz P. sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 627 (sześćset dwadzieścia siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 29 maja 2019 r., sygn. akt II SA/Gl 1011/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody Śląskiego oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty Tarnogórskiego z dnia 10 maja 2018 r., nr 690/18, o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę dla P. sp. z o.o. z siedzibą w W. stacji bazowej telefonii komórkowej sieci [...] wraz z kablową linią zasilającą w miejscowości W., na działkach o numerach: [...],[...].

Zdaniem Sądu, w odniesieniu do art. 46 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2062), który umożliwia lokalizowanie stacji bazowych telefonii, gdy plan miejscowy wprost nie przewiduje takiej lokalizacji, w sprawie nie oceniono prawidłowo wszelkich postanowień planu miejscowego, tj. § 9 ust. 2 uchwały Nr XXIV/415/05 Rady Gminy Z. z dnia 23 czerwca 2005 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części północnej i zachodniej sołectwa W. (Dz. Urz. Woj. [...]). Zgodnie z tym przepisem planu miejscowego "Na całym obszarze opracowania planu, obiekty budowlane i wszelkie urządzenia winny być realizowane w taki sposób, aby formą architektoniczną nie zakłócały krajobrazu, środowiska naturalnego i ładu przestrzennego otaczającego środowiska zbudowanego." Jest to wymóg, który podlega ocenie i nie może zostać pominięty. Należało zatem odnieść się do tego uregulowania i poczynić konkretne ustalenia. Skoro stacja bazowa telefonii komórkowej nie jest tym samym co wiatraki służące pozyskiwaniu energii elektrycznej, wprost przez plan na tym terenie dopuszczone, to należało dokonać pogłębionej analizy. Organ dokonał tu porównania stacji bazowej telefonii komórkowej do wiatraków, ale już nie odniósł się do zastanych warunków w miejscu planowanej inwestycji, stosownie do wymagań § 9 ust. 2 planu miejscowego. Kwestia ta ma znaczenie, jako że "Tereny realizacji celów publicznych" znalazły swą regulację – co do zasady – w Rozdziale IV planu miejscowego. Ponadto Sąd wskazał, że celem przepisów § 2 ust. 1 pkt 7, § 3 ust. 1 pkt 8 i § 3 ust. 2 pkt 3 ww. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2016 r. poz. 71) jest ustalenie, w jaki sposób cała inwestycja (a nie poszczególne anteny) wpływają na środowisko. Dla poczynienia takich ustaleń niezbędne jest zatem określenie nie tylko mocy poszczególnych anten, ale i rozważenie ewentualnego nakładania się (nachodzenia) wiązek promieniowania emitowanych przez poszczególne anteny. Nie można bowiem wykluczyć, że ewentualne nachodzenie lub nakładanie się wiązek spowoduje, iż moc promieniowania znacznie przekroczy wielkości dopuszczalne. Przy tej ocenie ma też znaczenie wskazywana w projekcie budowlanym możliwość pochylenia osi głównej wiązki anten sektorowych, tzw. tilt. Sąd wskazał jak należy rozumieć pojęcie "miejsca dostępne dla ludności". Są to miejsca, gdzie choćby potencjalnie może powstać zabudowa zgodnie z obowiązującymi przepisami, w tym zgodnie z ustaleniami prawa miejscowego.