Wyrok NSA z dnia 9 stycznia 2024 r., sygn. II OSK 699/21

Stacja bazowa telefonii komórkowej, zaliczana do budowli w rozumieniu prawa budowlanego, stanowi całość techniczno-użytkową składającą się z szeregu urządzeń technicznych, w tym anten sektorowych, emitujących pole elektromagnetyczne. Uznanie takiej stacji za jeden obiekt budowlany, obejmujący wszelkie jego składowe elementy, jest zgodne z przepisami prawa budowlanego.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędziowie: sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) sędzia del. WSA Piotr Broda Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Muszyński po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 25 czerwca 2020 r. sygn. akt II SA/Sz 345/19 w sprawie ze skargi Z. K. na decyzję Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 10 stycznia 2019 r. nr K-AP-2.7840.38.2018.AN w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania sądowego w całości.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 25 czerwca 2020 r., sygn. akt II SA/Sz 345/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, uwzględniając skargę Z. K., zaskarżoną decyzję Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 10 stycznia 2019 r., nr K-AP-2.7840.38.2018.AN, i utrzymaną nią w mocy decyzję Starosty Świdwińskiego z dnia 29 marca 2018 r., nr 81/2018, o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu P. sp. z o.o. w W. pozwolenia na budowę, obejmującego budowę stacji bazowej telefonii komórkowej – wieża typu BOT-E3 60 m o wysokości całkowitej 61,95 m n.p.t., na działce numer [...], położonej w miejscowości B., gm. P..

Sąd wskazał na treść wniosku i sentencji decyzji, i na tej podstawie stwierdził, że sugerowałyby one, iż przedmiotem pozwolenia na budowę jest sama wieża bez towarzyszących jej urządzeń. Na potwierdzenie swojego stanowiska Sąd I instancji oparł się na treści art. 3 pkt 3, art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r. poz. 1332 ze zm.), zwanej dalej "P.b.", art. 3 pkt 4 i pkt 6 lit. b ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2019 r. poz. 1396), zwanej dalej "p.o.ś". Ponadto powołał się na orzecznictwo sądowe, w którym najczęściej przyjmuje się, że stacja bazowa telefonii komórkowej jest budowlą stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami wymagającą pozwolenia na budowę (por. wyroki NSA: z 11 kwietnia 2013 r., II OSK 2400/11; z 4 lutego 2014 r., II OSK 1793/13; z 21 stycznia 2016 r., II OSK 1224/14; z 15 lutego 2017 r., II OSK 596/17). Dlatego decyzja o pozwoleniu na budowę powinna obejmować całość zamierzenia inwestycyjnego, a więc nie tylko budowę wieży, lecz także przewidzianą w projekcie budowlanym instalację anten sektorowych i innych urządzeń na stację bazową telefonii komórkowej się składających.