Wyrok NSA z dnia 25 stycznia 2023 r., sygn. II OSK 176/20

Budowa budynku letniskowego w pasie 100 m od linii brzegu jeziora, chociażby zamierzeniem inwestora było wykorzystywanie go w celach związanych z turystyką wodną, czy gospodarką rybacką, nie podlega wyłączeniu z zakazu określonego w uchwale sejmiku województwa, który znajduje ustawową podstawę w art. 17 ust. 1 pkt. 7 ustawy o ochronie przyrody. Wyjątki od tego zakazu, tj. możliwość realizacji obiektów służących turystyce wodnej, gospodarce wodnej lub rybackiej, należy interpretować zawężająco, aby obowiązujące zakazy zabudowy rzeczywiście realizowały cele ochronne, a nie pozwalały na lokalizację wszelkich obiektów związanych z korzystaniem z wód.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie: Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski Sędzia del. WSA Jan Szuma (spr.) po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych A. M. i T. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 3 lipca 2019 r., sygn. akt II SA/Gd 821/18 w sprawie ze skargi A. M. i T. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia [...] września 2018 r., nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargi kasacyjne

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 3 lipca 2019 r., II SA/Gd 821/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę A. M. i T. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] września 2018 r., [...] utrzymującą w mocy decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] lipca 2018 r., [...] o odmowie ustalenia na rzecz skarżących warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku letniskowego (rekreacji indywidualnej) – legalizacja, na terenie działki [...] w obrębie geodezyjnym [...] , gmina [...] .

Jednobrzmiące skargi kasacyjne od powyższego wyroku wnieśli A. M. i T. M. zarzucając naruszenie:

– art. 61 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 53 ust. 4 pkt 8 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (na datę zaskarżonej decyzji tekst jednolity Dz. U. z 2017 r., poz. 647, dalej "u.p.z.p.") w zw. z § 3 pkt 7 i § 4 ust. 1 i ust. 2 uchwały 145/VIl/11 Sejmiku Województwa Pomorskiego z dnia 27 kwietnia 2011 r. w sprawie [...] Parku Krajobrazowego (Dz. Urz. Woj. Pom. Nr 66, poz. 1462, dalej "uchwała 145/VIl/11") oraz w zw. z art. 151 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (na datę zaskarżonego wyroku tekst jednolity Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, obecnie Dz. U. z 2022 r., poz. 329 z późn. zm., dalej "P.p.s.a.") poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i wadliwe przyjęcie, że inwestycja nie jest zgodna z przepisami odrębnymi ze względu na zakaz budowania nowych obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem obiektów służących turystyce wodnej, gospodarce wodnej lub rybackiej. Zdaniem skarżących ich budynek może być tymczasem wykorzystywany na cele służące turystyce wodnej;