Wyrok NSA z dnia 10 lipca 2018 r., sygn. II OSK 630/18

Inspekcja sanitarna

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Mazur Sędziowie sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon sędzia del. NSA Anna Żak (spr.) po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Dolnośląskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we Wrocławiu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 listopada 2017 roku sygn. akt IV SA/Wr 347/17 w sprawie ze skargi W.S. na decyzję Dolnośląskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we Wrocławiu z dnia [...]2017r. nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 listopada 2017 r., sygn. IV SA/Wr 347/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, po rozpoznaniu skargi W.S. na decyzję Dolnośląskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we Wrocławiu z dnia [...]2017 r., nr [...], w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej, uchylił zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

Decyzją z dnia [...]2015 r. nr [...]Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny (PPIS) we Wrocławiu stwierdził brak podstaw do rozpoznania u W.S. choroby zawodowej: przewlekłej choroby narządu głosu spowodowanej nadmiernym wysiłkiem głosowym trwającym co najmniej 15 lat pod postacią guzków głosowych twardych, wtórnych zmian przerostowych fałdów głosowych, niedowładu mięśni wewnętrznych krtani z wrzecionowatą niedomykalnością fonacyjną głośni i trwałą dysfonią (poz. 15.1, 15.2 i 15.3 wykazu chorób zawodowych wymienionych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych).

Po wniesieniu odwołania przez W.S., Dolnośląski Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny we Wrocławiu (DPWIS we Wrocławiu) w toku postępowania odwoławczego pismem z dnia 23 listopada 2015 r. zwrócił się do Konsultanta Wojewódzkiego w dziedzinie otolaryngologii o wyrażenie opinii medycznej w przedmiotowej sprawie. Konsultant Wojewódzki mimo wielu monitów organu odwoławczego w 2016r. i 2017r. o nadesłanie opinii oraz mimo nałożenia grzywny za odmowę udziału w czynnościach organu nie zareagował i opinii nie sporządził. W ocenie organu odwoławczego stanowisko Konsultanta Wojewódzkiego było niezbędne wobec licznych sprzeczności, niespójności w zakresie wydanych orzeczeń lekarskich oraz szeregu zarzutów skarżącego, co do prawidłowości, rzetelności przeprowadzonego postępowania orzeczniczego.