Wyrok NSA z dnia 24 maja 2018 r., sygn. II OSK 3183/17

Budowlane prawo

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon Sędziowie sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. B. i J. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 10 sierpnia 2017 r. sygn. akt II SA/Wr 396/17 w sprawie ze skargi M. B. i J. B. na decyzję D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. z dnia 26 kwietnia 2017 r. nr ... w przedmiocie stwierdzenia, że decyzja o umorzeniu postępowania w sprawie samowolnego wykonania robót budowlanych wydana została z naruszeniem prawa oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 10 sierpnia 2017 r. sygn. akt II SA/Wr 396/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę M. B. i J. B. na decyzję D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w W. z dnia 26 kwietnia 2017 r. nr ... w przedmiocie stwierdzenia, że decyzja o umorzeniu postępowania w sprawie samowolnego wykonania robót budowlanych wydana została z naruszeniem prawa.

W motywach rozstrzygnięcia Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wskazał, że w rozpoznawanej sprawie podstawą wniosku o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją z dnia 24 listopada 2011 r., Nr ..., którą na podstawie art. 105 § 1 K.p.a. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w L. umorzył postępowanie w sprawie samowolnego wykonania robót budowlanych polegających na rozbudowie i nadbudowie budynku mieszkalnego przy ul. P . ... w L. P., był art. 145 § 1 pkt 1, pkt 4, pkt 5 i pkt 6 K.p.a.

W ocenie Sądu prawidłowo organ odwoławczy stwierdzając niekompletność zaskarżonego rozstrzygnięcia, zastosował art. 138 § 1 pkt 2 K.p.a., tj. uchylił w całości zaskarżoną decyzję i orzekając co do istoty sprawy, na podstawie art. 151 § 2 w związku z art. 146 § 1 i 2 K.p.a. stwierdził wydanie decyzji z dnia 24 listopada 2011 r. z naruszeniem prawa wobec pominięcia strony i odmówił jej uchylenia wobec upływu 5 lat od jej doręczenia, jak również faktu, że w wyniku wznowienia postępowania mogłaby zapaść wyłącznie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej.