Wyrok NSA z dnia 11 stycznia 2018 r., sygn. II FSK 3531/15

Podatkowe postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Dominik Gajewski, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 11 czerwca 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 274/15 w sprawie ze skargi To. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 30 grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie rozłożenia na raty zaległości podatkowej 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę w całości, 3) zasądza od T. S. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie kwotę 490 (czterysta dziewięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Sygnatura akt II FSK 3531/15

U z a s a d n i e n i e

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uwzględnił skargę T. S. i uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zaległości podatkowej.

Stan sprawy Sąd przedstawił w sposób następujący:

Skarżący wniósł o rozłożenie na miesięczne raty po 1.000 zł zaległości podatkowej w podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 39.993 zł, argumentując, że ze względu na spadek sprzedaży i konieczność spłaty zobowiązań poprzedniej firmy zaległości tej nie jest w stanie uregulować jednorazowo.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w T. decyzją z dnia 5.06.2014 r. odmówił rozłożenia zaległości na raty, a Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie decyzją z dnia 30.12.2014 r. decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego utrzymał w mocy. Ustalił, że skarżący aktualnie uzyskuje dochody z wynagrodzenia za pracę w wysokości 1.500 € miesięcznie, zalega w płatnościach dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na kwotę 69.000 zł oraz w podatku dochodowym od osób fizycznych na kwotę przekraczającą 10.000 zł, wspólnie z drugą osobą obciążony jest kredytem bankowym w wysokości15.900 zł, spłacanym w ratach po 850 zł miesięcznie, jest współwłaścicielem domu jednorodzinnego oraz właścicielem motocykla o wartości 22.000 zł. Deklaracja skarżącego o wywiązywaniu się z układu ratalnego jest niewiarygodna, gdyż nie doliczył on opłaty prolongacyjnej w kwocie około 8.000 zł, a od złożenia wniosku nie dokonał żadnej wpłaty na poczet zaległości; mimo, że był do tego wzywany, nie wykazał też wysokości deklarowanych zarobków. Na powstanie zaległości podatkowej nie wpłynęły żadne wyjątkowe okoliczności, a stanowi ona pobrany podatek, który skarżący bezpodstawnie zatrzymał zamiast odprowadzić na rachunek urzędu skarbowego. Za udzieleniem wnioskowanej ulgi nie przemawia więc ani ważny interes podatnika, ani interes publiczny.