Wyrok NSA z dnia 31 maja 2017 r., sygn. II FSK 1339/15

W przypadku braku dokumentów potwierdzających poniesienie części wydatków i zakwestionowania w tym zakresie rzetelności ksiąg podatkowych, podstawa opodatkowania nie powinna być ustalona w drodze oszacowania. Ten sposób ustalenia podstawy opodatkowania nie może bowiem zastępować dowodów potwierdzających faktyczne poniesienie wydatków.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Krzysztof Winiarski (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia WSA del. Anna Juszczyk-Wiśniewska, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 27 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Bk 322/14 w sprawie ze skargi A. G. i P. M. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku z dnia 26 maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 stycznia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w sprawie ze skargi A. G. i P. G. uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku z dnia 26 maja 2014 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 rok.

Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] decyzją z dnia 28 lutego 2014 r. w określił skarżącym zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008 r. w kwocie 155.986,00 zł. Organ pierwszej instancji ustalił, że skarżący prowadził niezgłoszoną działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży samochodów używanych sprowadzanych z zagranicy. Między nim a nabywcami doszło w 2008 r. do transakcji sprzedaży 17 sztuk samochodów używanych sprowadzanych z zagranicy na łączną kwotę brutto 522.744,00 zł. W ocenie organu materiał dowodowy nie pozwalał na szacowanie kosztów uzyskania przychodu, w związku z czym podstawę opodatkowania ustalono w trybie art. 23 § 2 Ordynacji podatkowej.