Wyrok NSA z dnia 12 czerwca 2013 r., sygn. II FSK 1917/11

Instytucja oszacowania nie może służyć ustalaniu zdarzeń istotnych podatkowo, a jedynie dookreśleniu wartości pieniężnej transakcji istotnych z punktu widzenia opodatkowania, a których sam fakt zaistnienia potwierdzony został innymi dowodami.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Protokolant Dorota Żmijewska, po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 7 kwietnia 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 219/11 w sprawie ze skargi T. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 15 grudnia 2010 r. [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od T. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w L. kwotę 3600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę T.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r.

Stan sprawy Sąd przedstawił następująco:

W wyniku przeprowadzonych postępowań kontrolnego i podatkowego Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego L. decyzją z dnia 6 października 2010 r. określił skarżącemu zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 rok w kwocie 341.706 zł.