Wyrok NSA z dnia 14 marca 2017 r., sygn. II FSK 421/15

Sąd administracyjny badając legalność danego aktu powinien jednoznacznie ocenić jego zgodność z przepisami prawa. Okazywanie tylko i wyłącznie samej obawy, czy też przypuszczeń, bez jednoczesnego wykazania ich rzeczywistego istnienia, w kontrolę taką się nie wpisuje. W realiach rozpoznanej sprawy sąd pierwszej instancji, sugerując dublowanie się kwot z poszczególnych rachunków bankowych, powinien był zweryfikować taką okoliczność z aktami sprawy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Alina Rzepecka, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku (obecnie: Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 25 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Bk 242/14 w sprawie ze skargi K. M. A. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku z dnia 25 marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r. 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości i oddala skargę, 2. zasądza od K. M. A. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku kwotę 2969 (słownie: dwa tysiące dziewięćset sześćdziesiąt dziewięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. NSA/wyr. 1 - wyrok

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 25 listopada 2014 r., sygn. akt I SA/Bk 242/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku uchylił zaskarżoną przez K. M. A. decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku z dnia 25 marca 2014 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r. Ze stanu spraw przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że skarżący prowadził działalność gospodarczą w zakresie instalowania i obsługi nagłośnienia w kościołach. Nie prowadził ksiąg podatkowych i nie ujawniał przychodu. Nie posiadał rachunku bankowego, korzystał z rachunku bankowego założonego na nazwisko swojej matki, na który to wpłacał uzyskane środki , według organu, w wysokości 171.850 zł. Organ zaznaczył, że potwierdzają to zeznania księży, jak też charakter dokonywanych przez podatnika zakupów. Skarżący nabywał wzmacniacze, mikrofony, kolumny głośnikowe, statywy, podstawki, gniazda, kable, megafony. Organ za niewiarygodne uznał tłumaczenia skarżącego, że zgromadzone oszczędności pochodzą ze zbieractwa runa leśnego od 2004 r. Skarżący nie przedstawił bowiem żadnych dowodów potwierdzających sprzedaż takich towarów, nie wskazał punktów skupu, ani osób, którym go sprzedawał. Organ zaznaczył, że pozyskiwanie runa leśnego i polnego jest zajęciem sezonowym, tymczasem podatnik dokonywał wpłat regularnie przez cały rok. Za sprzeczne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego organ uznał, że trudniąc się od 2004 r. wyłącznie zbieractwem runa leśnego i polnego skarżący zgromadził w 2008 r. oszczędności w kwocie ponad 200.000 zł.