Wyrok NSA z dnia 2 kwietnia 2015 r., sygn. II OSK 2119/13

Rozpoznanie sprawy w granicach skargi kasacyjnej oznacza, iż Naczelny Sąd Administracyjny związany jest wskazanymi w niej podstawami i nie ma prawa, aby rozwijać czy też doprecyzowywać stawiane zarzuty kasacyjne.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Robert Sawuła Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Dałkowska - Szary Sędzia del. WSA Teresa Zyglewska (spr.) Protokolant asystent sędziego Rafał Jankowski po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Piotrkowie Trybunalskim od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 21 maja 2013 r. sygn. akt II SA/Łd 191/13 w sprawie ze skargi I. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 maja 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w sprawie ze skargi I. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia [...] stycznia 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy, uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy Lubochnia z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] oraz zasądził od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Piotrkowie Trybunalskim na rzecz I. Z. kwotę 500 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.

Decyzją z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] Wójt Gminy Lubochnia odmówił I. Z. ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną na części działki nr ewid. [...] - obręb 6 - [...] I, położonej w miejscowości [...] I, gm. Lubochnia. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że teren inwestycji oznaczony we wniosku inwestora o ustalenie warunków zabudowy dla przedmiotowej inwestycji nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, wobec czego przeprowadzono postępowanie na zasadach i w trybie przewidzianym w art. 59 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 z zm.; dalej: u.p.z.p.). Podniósł, że w sprawie nie zostały łącznie spełnione przesłanki z art. 61 u.p.z.p., albowiem nie został zrealizowany warunek wskazany w art. 61 ust. 1 pkt 1 u.p.z.p. Organ I instancji wyjaśnił, że przeprowadzona analiza sprawy wykazała, iż brak jest zabudowy stanowiącej "dobre sąsiedztwo" pozwalające na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie charakterystyki urbanistycznej i architektonicznej. Wskazał przy tym, że przeprowadzona na podstawie istniejącej w sąsiedztwie zabudowy: mieszkaniowej wielorodzinnej, usługowej (handel, drobne usługi, Klub Wojskowy, Centrum Pomocy Rodzinie, Kaplica Rzymskokatolicka z plebanią), garaży oraz zabudowań terenu zamkniętego, analiza wykazała, że nie jest możliwe określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu. Żadna z sąsiednich działek, dostępnych z tej samej drogi publicznej, nie jest zabudowana zabudową mieszkaniową jednorodzinną, a zatem planowana inwestycja nie będzie stanowiła kontynuacji istniejącej na terenie analizowanym funkcji, wyznaczonej przez zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, usługową, jak i teren zamknięty. Dodał że wskazywany przez wnioskodawcę budynek plebanii nie jest wolnostojącym budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, mieszkanie księdza znajduje się w zabudowie zwartej, między kaplicą rzymskokatolicką a obiektem Klubu Wojskowego i Centrum Pomocy Rodzinie. Przeznaczenie, parametry i gabaryty plebanii ściśle związane są z funkcją sakralną (usługi kościelne) i wraz z kaplicą stanowią całość architektoniczną i funkcjonalną. Pobliskie osiedle składające się z budynków mieszkalnych wielorodzinnych i zabudowy uzupełniającej, zdaniem organu I instancji, nie pozwala na ustalenie warunków zabudowy dla budynku mieszkalnego jednorodzinnego, bowiem osiedle to stanowi całość architektoniczno-urbanistyczną poprzez jednorodność funkcji podstawowej i uzupełniającej. Z kolei znajdujące się na pobliskim terenie zamkniętym obiekty wojskowe, z uwagi na swe przeznaczenie (wykorzystywane wyłącznie na potrzeby jednostki wojskowej), nie mogą stanowić podstawy do ustalenia warunków zabudowy dla przedmiotowej inwestycji. Jest to również całość architektoniczno-budowlana i nie stanowi kontynuacji funkcji dla planowanych budynków mieszkalnych jednorodzinnych.