Wyrok NSA z dnia 11 stycznia 2017 r., sygn. II OSK 946/15

O retroaktywnym działaniu prawa mówimy wtedy, gdy nowe prawo stosuje się do zdarzeń zamkniętych w przeszłości, zakończonych przed wejściem w życie nowych przepisów. Tak rozumianą retroaktywność odróżnia się od retrospektywności prawa, która występuje wówczas, gdy przepisy nowego prawa regulują zdarzenia bądź stosunki prawne o charakterze otwartym, ciągłym, takie, które nie znalazły jeszcze swojego zakończenia (stosunki w toku), które rozpoczęły się, powstały przed rządami dawnego prawa i trwają dalej, po wejściu w życie przepisów nowej ustawy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Łuczaj (spr.) Sędziowie NSA Zdzisław Kostka del WSA Paweł Groński Protokolant starszy sekretarz sądowy Agnieszka Kuberska-Pellegrino po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej B. K. i J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 9 grudnia 2014 r. sygn. akt II SA/Lu 73/14 w sprawie ze skargi B. K. i J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 9 grudnia 2014 r., sygn. akt II SA/Lu 73/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę B. i J. małżonków K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy.

W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, że powyższą decyzją z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...]- po rozpatrzeniu odwołania B. i J. K. od decyzji wydanej z upoważnienia Wójta Gminy [...] w dniu [...] sierpnia 2013 r. znak [...], odmawiającej ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji budowlanej polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną i zagospodarowaniem terenu na działce nr ewid. [...] położonej w miejscowości K. - utrzymało w mocy tę decyzję. Kolegium wyjaśniło, iż organ I instancji odmówił uwzględnienia wniosku B. i J. K. o ustalenie warunków zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego z uwagi na niespełnienie warunku określonego w art. 61 ust. 1 pkt 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Organ stwierdził, że objęta wnioskiem działka nr ewid. [...] stanowi użytek rolny klasy RIIIa (0,28 ha) oraz RIIIb (0,12 ha), a zatem zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych, teren inwestycji wymagał uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze. Wobec nie uzyskania przez inwestorów takiej zgody brak było podstaw do ustalenia warunków zabudowy. Kolegium podzieliło powyższe stanowisko, wskazując, że z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych - w brzmieniu obowiązującym od dnia 26 maja 2013 r. - wynika, że przeznaczenie na cele nierolnicze i nieleśne gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klas I-III wymaga uzyskania zgody Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Wprowadzona z tą datą zmiana przepisu wprowadzała zasadę, że wszystkie grunty rolne wymienionych klas podlegają ochronie przed zmianą ich przeznaczenia na cele nierolnicze niezależnie od ich powierzchni, zaś przed jego nowelizacją takiej zgody wymagały tylko te grunty, których zwarty obszar przeznaczony do takiej zmiany przekraczał 0,5 ha powierzchni. W ocenie Kolegium nie można zarzucić organowi I instancji naruszenia przepisów postępowania wskutek wydania decyzji w oparciu o przepisy mniej korzystne dla inwestorów. Skoro zmiana przepisu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych została wprowadzona w życie z dniem 26 maja 2013 r., to wobec braku przepisów intertemporalnych obowiązkiem organu było stosowanie przepisu w brzmieniu obowiązującym w dacie podejmowania decyzji, a nie w dacie składania wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.