Wyrok NSA z dnia 26 marca 2015 r., sygn. II OSK 2058/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Mazur (spr.) sędzia NSA Małgorzata Masternak - Kubiak sędzia del. WSA Dorota Jadwiszczok Protokolant asystent sędziego Michał Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 kwietnia 2013 r. sygn. akt II SA/Kr 1291/12 w sprawie ze skargi J.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 17 kwietnia 2013 r., sygn. akt II SA/Kr 1291/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę J.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd I instancji przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

Prezydent Miasta Krakowa decyzją nr [...] z dnia [...] kwietnia 2012r. znak: [...], wydaną na podstawie art. 59 ust. 1, art. 61 ust. 1 w związku z art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 80, poz. 717 ze zm., dalej jako "u.p.z.p."), § 1-9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. nr 164, poz. 1588), § 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003r. w Sprawie oznaczeń i nazewnictwa stosowanych w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz w decyzji o warunkach zabudowy (Dz. U. nr 164, poz. 1589) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2012 r., poz. 267, dalej jako "k.p.a.") po rozpatrzeniu wniosku M.S. - ustalił warunki zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn.: "budowa budynku hotelowego z garażami podziemnymi, naziemnymi miejscami parkingowymi i zagospodarowaniem terenu (drogami, ciągami pieszo - jezdnymi i pieszymi, terenami zielonymi) na działce nr 1 obr. 9 Podgórze wraz z infrastrukturą techniczną na działkach nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 (obr. 9), 9, 10, 11, 12 (obr. 31) Podgórze oraz z wjazdem z dz. nr 9 obr. 31 Podgórze przy ul. K. w Krakowie". W uzasadnieniu Prezydent wskazał, że jego poprzednia decyzja ustalająca warunki zabudowy z dnia [...] czerwca 2010r. została uchylona decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] grudnia 2010 r. z powodu wad dotyczących wyznaczenia obszaru oddziaływania inwestycji oraz wad sporządzonej analizy urbanistyczno - architektonicznej. Kolegium zakwestionowało też prawidłowość ustaleń Prezydenta w zakresie projektowanego lub istniejącego uzbrojenia terenu. Prezydent podał, że w trakcie ponownego rozpatrywania inwestor zaktualizował informacje odnośnie zapotrzebowania na poszczególne media oraz warunków podłączenia do sieci gazowej i elektroenergetycznej, a także skorygował nazwę zamierzenia inwestycyjnego, potwierdzając, że przedmiotowe postępowanie obejmuje również rozbudowę sieci infrastruktury technicznej, którą wykona inwestor we własnym zakresie, zgodnie z wytycznymi otrzymanymi od dysponentów poszczególnych sieci. Ponadto inwestor określił obszar oddziaływania planowanego przedsięwzięcia na nieruchomości sąsiednie na kopii aktualnej mapy ewidencyjnej z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Organ I instancji zweryfikował też strony postępowania pod kątem oddziaływania planowanej inwestycji na nieruchomości sąsiednie. Prezydent wyjaśnił, że ze względu na szerokość frontu działki (13 m) minimalny promień wyznaczonego obszaru analizowanego dla przedmiotowej inwestycji wynosi 50 m, lecz kształt działki nr 1 (szerokość działki w głębi terenu dużo większa niż u styku z działką drogową, z której odbywa się zjazd tj. od frontu równego około 13 m, poprzez około 32 m w drugiej linii zabudowy i wreszcie do około 128m w trzeciej linii zabudowy) wyznaczono poszerzony obszar analizowany. Prezydent wskazał, że w celu wprowadzenia ładu w pierzei ul. K., linię zabudowy wyznaczono przez linię łączącą linię zabudowy budynku na dz. nr 13 i linię zabudowy budynku na dz. nr 14 i w ten sposób linia ta wyznacza linię zabudowy na działce nr 1 w odległości 9,0 m od granicy z działką drogową nr 9. Natomiast średni wskaźnik wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni terenu dla działek w obszarze analizowanym wynosi ok. 22%. Dla działek zajętych zabudową usługową średni wskaźnik ok. 28%. Prezydent uznał, że dla planowanej inwestycji można przyjąć wskaźnik zbliżony do parametrów, jakie występują w obszarze analizowanym, na działkach zajętych zabudową usługową, jako reprezentatywnych dla urbanizowanych obszarów miejskich. Za taki wskaźnik należy przyjąć 34% (dz. nr 15), gdyż wzorcem dla nowej zabudowy nie mogą być obiekty typu zespół garaży ze wskaźnikiem 48%, zabudowa wielkopowierzchniowa ze wskaźnikiem 50% lub podmiejski parterowy budynek jednorodzinny ze wskaźnikiem 16%. W ocenie Prezydenta przyjęta wysokość wskaźnika na takim poziomie jest zgodna z zasadą kontynuacji parametrów istniejących w obszarze analizowanym, a wyznaczony wskaźnik będzie nawiązywać skalą do zabudowy działek okolicznych, zajętych zabudową współczesną generującą nową tkankę miejską. Odnośnie szerokości elewacji frontowej wskazano, że średnia szerokość elewacji frontowej budynków wynosi ok. 33,0 m, a względy przestrzenne pozwalają na wyznaczenie dla nowej zabudowy szerokości elewacji frontowych dla zespołu budynków w przedziale od 16,0 m do 59,0 m, czyli o szerokościach elewacji występujących w obszarze analizowanym. Inwestor wnioskował o szerokość elewacji frontowej do około 25 m, a szerokość ta mieści się w parametrach występujących w obszarze analizowanym i jest możliwa do wyznaczenia. Natomiast kształt działki (forma litery L) niejako narzuca formę rzutów budynków i szerokości ich elewacji. Szerokość elewacji frontowej budynku projektowanego w części południowej można wyznaczyć zatem w przedziale od 16,0 m do 25,0 m. Prezydent podkreślił, że specyficzny kształt działki sprawia, że budynek zlokalizowany w głębi działki nr 1 ( w jej północnej części), leżący w trzeciej linii zabudowy, nie będzie miał wpływu na czytelność szerokości elewacji frontowych ul. K., dodatkowo przesłonięty budynkami leżącymi w pierwszej i drugiej linii zabudowy. Dlatego można odstąpić od wyznaczenia szerokości elewacji frontowej budynku leżącego w części północnej przedmiotowej działki, części przylegającej do działki nr 16. Organ I instancji dokonał analizy wysokości górnej krawędzi elewacji frontowej, jej gzymsu lub attyki występujących w obszarze analizowanym i uznał, że nowa zabudowa powinna kontynuować wysokości elewacji frontowych występujących w obszarze analizowanym, a zatem dla planowanej inwestycji można przyjąć wysokość zbliżoną do tej, jaka występuje na działkach sąsiednich zajętych zabudową usługową tj. w przedziale od 8,0 m do 17,0 m. Ponadto organ I instancji powołał się uzgodnienia organów w zakresie wymaganym przez art. 53 ust. 4 u.p.z.p., czyli na: