Wyrok NSA z dnia 12 stycznia 2016 r., sygn. II OSK 1132/14

Sąd ma prawo, a jednocześnie obowiązek dokonania oceny zgodności z prawem zaskarżonego aktu administracyjnego nawet wówczas, gdy dany zarzut nie został podniesiony w skardze.

Teza od Redakcji

Dnia 12 stycznia 2016 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak Sędziowie sędzia NSA Anna Łuczaj /spr./ sędzia del. WSA Teresa Kurcyusz - Furmanik Protokolant asystent sędziego Katarzyna Kasprzyk po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej K. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 19 grudnia 2013 r. sygn. akt II SA/Ke 937/13 w sprawie ze skargi K. C. na uchwałę Rady Miasta Kielce z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu "Kielce Północ-Obszar II Zalew Kielecki-Klonowa-Piaski" w części dotyczącej § 65 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od K. C. na rzecz Miasta Kielce kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 19 grudnia 2013r., sygn. akt II SA/Ke 937/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę K. C. na uchwałę Rady Miasta Kielce z dnia [...] kwietnia 2013r., nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu "Kielce Północ - Obszar II - Zalew Kielecki - Klonowa - Piaski" w części dotyczącej § 65.

W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, że Kazimierz Chyb zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach uchwałę Rady Miasta Kielce Nr [...] z dnia [...] kwietnia 2013r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu "Kielce Północ - Obszar II - Zalew Kielecki - Klonowa- Piaski", w części dotyczącej § 65. Zaskarżonej uchwale zarzucił naruszenie prawa materialnego tj.: art. 1 ust. 2 pkt 7, art. 3 ust. 1, art.4 ust. 1 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ( t.j. z 2012r., poz. 647 ze zm.) w zw. z art. 31 ust. 3 i 64 ust. 3 Konstytucji, poprzez arbitralne określenie parametrów drogi sąsiadującej z działką skarżącego w sposób znacznie ograniczający możliwość jej wykorzystania zgodnie z przeznaczeniem, co doprowadziło do nadużycia przysługującego gminie władztwa planistycznego; § 7 ust. 2 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 43, poz. 430, ze zm.) poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy powinien i mógł być on zastosowany. Na tej podstawie skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały w części dotyczącej § 65.