Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

TEMATY:
TEMATY:

Rozstrzygnięcie Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie skargi M. Z. na miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - Wyrok NSA z dnia 8 sierpnia 2024 r., sygn. II OSK 1054/23

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jako wyraz władztwa planistycznego gminy, musi uwzględniać zarówno przepisy ustawowe, jak i konstytucyjną zasadę proporcjonalności, jednak jego realizacja nie oznacza automatycznej kolizji z prawem własności, jeżeli ograniczenia są należycie uzasadnione przyrodniczo-krajobrazowymi cechami terenu.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marzenna Linska- Wawrzon (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Robert Sawuła Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz po rozpoznaniu w dniu 8 sierpnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 17 stycznia 2023 r. sygn. akt II SA/Ke 573/22 w sprawie ze skargi M. Z. na uchwałę Rady Miasta S. z dnia 27 marca 2013 r. nr XXVII/288/2013 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. Z. na rzecz Gminy S. kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 17 stycznia 2023 r., sygn. akt II SA/Ke 573/22 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej p.p.s.a.), oddalił skargę M. Z. na uchwałę Rady Miasta S. z dnia 27 marca 2013 r. nr XXVII/288/2013 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

M. Z. złożyła skargę kasacyjną, którą zaskarżyła powyższy wyrok w całości.

Na zasadzie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy p.p.s.a. zaskarżonemu wyrokowi zarzucono:

1) naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez jego błędną wykładnię wobec odmowy uznania naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 ust. 1 lit. a) p.p.s.a.; powinno być: art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a.), to jest:

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00