Wyrok NSA z dnia 10 października 2014 r., sygn. II OSK 802/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Robert Sawuła Sędziowie: Sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędzia del. WSA Anna Szymańska (spr.) Protokolant: starszy inspektor sądowy Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 10 października 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 18 grudnia 2012 r. sygn. akt II SA/Bk 682/12 w sprawie ze skargi M. J. na uchwałę Rady Miejskiej Białegostoku z dnia 19 września 2011 r. nr XV/137/11 w przedmiocie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od M. J. na rzecz Miasta Białystok kwotę 120 (sto dwadzieścia ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 18 grudnia 2012r. (sygn. akt II SA/Bk 682/12) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę M. J. na uchwałę Rady Miejskiej Białegostoku z dnia 19 września 2011r. nr XV/137/11 w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wyrok ten zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Rada Miejska Białegostoku w dniu 19 września 2011r. podjęła uchwalę nr XV/137/11 w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części osiedla [...] w Białymstoku (obszar systemu przyrodniczego miasta). Skargę na powyższą uchwałę, po uprzednim bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) wniósł M. J. Skarżący zarzucił:

- wydanie kwestionowanej uchwały z rażącym naruszeniem art. 14 ust. 1 i 5 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, poprzez bezpodstawne sprecyzowanie w § 1 uchwały przeznaczenia terenu: "obszaru przyrodniczego miasta", czemu służyć ma dopiero miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a tym samym ograniczenie przeznaczenia należącej do skarżącego nieruchomości,