Wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2013 r., sygn. II FSK 116/12

Jeśli opłata legalizacyjna nie stanowi zobowiązania podatkowego w rozumieniu Ordynacji podatkowej, brak jest podstaw do stosowania wobec niej przepisów dotyczących ulg i zwolnień.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA del. Anna Maria Świderska, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 października 2011 r. sygn. akt VII SA/Wa 842/11 w sprawie ze skargi M. L. na decyzję Ministra Finansów z dnia 7 lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia opłaty legalizacyjnej 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2) zasądza od M. L. na rzecz Ministra Finansów kwotę 280 (dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 13 października 2011 r., VII SA/Wa 842/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi M.Ł., uchylił decyzję Ministra Finansów z dnia 7 lutego 2011 r. w przedmiocie odmowy umorzenia opłaty legalizacyjnej. Jak wynika z uzasadnienia tego wyroku, postanowieniem z dnia 23 kwietnia 2009 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w L. ustalił skarżącemu opłatę legalizacyjną z tytułu legalizacji samowoli budowlanej. Skarżący wystąpił do Wojewody W. z wnioskiem o jej umorzenie w części przewyższającej kwotę 8000 zł. Decyzją z dnia 18 listopada 2010 r. Wojewoda W. odmówił przyznania skarżącemu wnioskowanej ulgi uznając, że nie wystąpiły okoliczności wskazujące na ważny interes strony i interes publiczny.