Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 października 2011 r., sygn. VII SA/Wa 842/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Augustyniak-Pęczkowska, , Sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły (spr.), Sędzia WSA Leszek Kamiński, Protokolant st. sekr. sąd. Piotr Bibrowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 września 2011 r. sprawy ze skargi M. Ł. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] lutego 2011 r. znak [...] w przedmiocie odmowy umorzenia opłaty legalizacyjnej I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

Uzasadnienie

VIISA/WA 842/11

UZASADNIENIE

Przedmiotem skargi wniesionej przez M. Ł. jest decyzji Ministra Finansów z [...] lutego 2011 r. znak: [...] wydana po rozpatrzeniu odwołania skarżącego od decyzji Wojewody [...] z [...] listopada 2010 r. o odmowie umorzenia opłaty legalizacyjnej w kwocie 50.000 zł, w części przewyższającej kwotę 8.000 zł. Zaskarżonym orzeczeniem Minister Finansów utrzymał w mocy wskazaną decyzję wydaną w sprawie w I instancji, w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

W dniu 3 września 2010 r. M. Ł. zwrócił się do Wojewody [...] z wnioskiem o umorzenie ustalonej (postanowieniem Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z [...] kwietnia 2009 r. znak: [...]) opłaty legalizacyjnej, w części przewyższającej kwotę 8.000 zł.

Decyzją z [...] listopada 2010 r. Wojewoda [...] na podstawie art. 67a i 67b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.) oraz art. 59g ust. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r., Nr 156, poz. 1118 ze zm.) odmówił uwzględnienia wniosku i umorzenia opłaty legalizacyjnej, w wysokości jw. W uzasadnieniu orzeczenia organ I instancji na wstępie wskazał, iż w sprawie zastosowanie znajdują przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego oraz Ordynacji podatkowej, albowiem zgodnie z art. 59g ust. 5 Prawa budowlanego do kar stosuje się odpowiednio przepisy działu III Ordynacji podatkowej. I dalej organ wyjaśnił, iż rozpatrywany wniosek podlegał załatwieniu w oparciu o art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej określający przypadki, w których możliwym jest umorzenie w całości lub w części zaległości podatkowej, odsetek za zwłokę lub opłaty prolongacyjną. Wyjaśnił przy tym, iż przesłanką umorzenia określoną w tym przepisie jest ważny interes strony lub interes publiczny. Wskazał, że ważny interes strony występuje w sytuacjach wyjątkowych, nieprzewidywalnych, w których niemożność uregulowania nałożonej opłaty legalizacyjnej spowodowana jest wypadkami niezależnymi od sposobu postępowania strony, bądź spowodowana była działaniem czynników, na które strona nie mogła mieć wpływu. Następnie Wojewoda podał, że w niniejszej sprawie nie zaistniały żadne nadzwyczajne okoliczności przemawiające za uwzględnieniem wniosku i zastosowaniem instytucji umorzenia. Organ podał również, że ustalona w toku postępowania sytuacja finansowa zainteresowanego nie daje podstaw do sformułowania stwierdzenia, iż ma ona nadzwyczajny bądź wyjątkowy charakter. Organ dokonując takiej oceny uwzględnił dochody i wydatki wnioskodawcy oraz osób pozostających z nim we wspólnym gospodarstwie domowym. Wziął pod uwagę również wiek wnioskodawcy i jego stan zdrowia oraz ewentualne możliwości zarobkowe. Za udzieleniem ulgi w spłacie opłaty legalizacyjnej nie przemawia także -jak wskazał również organ- interes publiczny.