Wyrok NSA z dnia 21 kwietnia 2015 r., sygn. II FSK 2446/14

W odniesieniu do dobrowolnej opłaty legalizacyjnej nie można przyjąć, że opłata taka stanowi zobowiązanie podatkowe w rozumieniu Ordynacji podatkowej, a co za tym idzie nie ma możliwości zastosowania przepisów dotyczących ulg i zwolnień.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Dumas, Sędziowie: NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), del. WSA Marek Olejnik, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 marca 2014 r. sygn. akt VII SA/Wa 1527/13 w sprawie ze skargi T. Z. na decyzję Ministra Finansów z dnia 31 maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia opłaty legalizacyjnej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 26 marca 2014 r., sygn. akt VII SA/Wa 1527/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę T. Z. na decyzję Ministra Finansów z dnia 31 maja 2013 r. w przedmiocie umorzenia opłaty legalizacyjnej. Ze stanu sprawy przyjętego przez sąd pierwszej instancji wynikało, że Wojewoda L. decyzją z dnia 13 marca 2013 r., działając na podstawie art. 67a § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej "Ordynacja podatkowa"), w zw. z art. 59g ust. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r., Nr 243, poz. 1623 ze zm., dalej "Prawo budowalne") oraz art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej "k.p.a.") odmówił umorzenia w całości i w części opłaty legalizacyjnej, nałożonej na skarżącego postanowieniem Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w C. z dnia 27 marca 2012 r.

Minister Finansów uchylił decyzję Wojewody L. z dnia 13 marca 2013 r. i umorzył postępowanie pierwszej instancji. Organ, w oparciu o orzecznictwo naczelnego Sadu Administracyjnego stwierdził brak w niniejszej sprawie możliwości zastosowania w stosunku do opłaty legalizacyjnej instytucji umorzenia należności publicznoprawnej, o której mowa w art. 67a Ordynacji podatkowej. Niemożność rozpatrywania przedmiotowego wniosku o umorzenie opłaty legalizacyjnej powoduje natomiast konieczność umorzenia postępowania z uwagi na jego bezprzedmiotowość. Wobec braku możliwości stosowania do ustalonej opłaty legalizacyjnej przepisów art. 67a Ordynacji podatkowej, jakiekolwiek merytoryczne rozstrzygnięcie pozytywne bądź negatywne jest prawnie niedopuszczalne.