Wyrok NSA z dnia 21 kwietnia 2015 r., sygn. II FSK 2146/14

W odniesieniu do dobrowolnej opłaty legalizacyjnej nie można przyjąć, że opłata taka stanowi zobowiązanie podatkowe w rozumieniu Ordynacji podatkowej, a co za tym idzie nie ma możliwości zastosowania przepisów dotyczących ulg i zwolnień.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Dumas, Sędziowie: NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), del. WSA Marek Olejnik, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 marca 2014 r. sygn. akt VII SA/Wa 2475/13 w sprawie ze skargi K. Z. na decyzję Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenie opłaty legalizacyjnej 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. Z. na rzecz Ministra Finansów kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 25 marca 2014 r., sygn. akt VII SA/Wa 2475/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K. Z. na decyzję Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2013 r. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie o umorzenie opłaty legalizacyjnej. Ze stanu sprawy przyjętego przez sąd pierwszej instancji wynikało, że Minister Finansów decyzją z dnia 30 sierpnia 2013 r. utrzymał w mocy decyzję Wojewody S. z dnia 1 lipca 2013 r. umarzającą postępowanie administracyjne w sprawie umorzenia opłaty legalizacyjnej. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podał, że postanowieniem z dnia 10 kwietnia 2013 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. ustalił wobec skarżącego opłatę legalizacyjną w wysokości 50 000,00 zł z tytułu samowolnej budowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego na działkach o nr ewidencyjnym 497/1 i 499/1 w miejscowości K., gmina Z..

Wnioskiem z dnia 16 kwietnia 2013 r., skarżący zwrócił się do Wojewody S. z prośbą o umorzenie w całości opłaty legalizacyjnej.