Wyrok NSA z dnia 13 września 2012 r., sygn. I OSK 256/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska, Sędzia NSA Anna Lech, Sędzia del. NSA Jacek Hyla (spr.), Protokolant st. asystent sędziego Ewa Dubiel, po rozpoznaniu w dniu 13 września 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Miejskiej L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 października 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 753/11 w sprawie ze skargi Gminy Miejskiej L. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 7 października 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 753/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Gminy Miejskiej L. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] lutego 2011 r., nr [...]w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość.

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Starosta Powiatu L. decyzją z [...] grudnia 2010 r., nr [...]ustalił odszkodowanie za grunt zajęty pod drogę publiczną gminną - ulicę S. w L., oznaczony w ewidencji gruntów jako działka ewidencyjna nr 75/3 o powierzchni 281 m² z obrębu ewidencyjnego 22, za grunt zajęty pod drogę publiczną gminną - ulicę W. w L., oznaczony w ewidencji gruntów jako działka ewidencyjna nr 77/9 o powierzchni 181 m² z obrębu ewidencyjnego 22, za grunt zajęty pod drogę publiczną gminną - ulicę B. w L., oznaczony w ewidencji gruntów jako działka ewidencyjna nr 80/5 o powierzchni 123 m² z obrębu ewidencyjnego 22 oraz za grunt zajęty pod drogę publiczną gminną - ulicę W. w L., oznaczony w ewidencji gruntów jako działka ewidencyjna nr 5/7 o powierzchni 107 m2 z obrębu ewidencyjnego 21.

Od decyzji tej odwołanie w imieniu Gminy L. złożył Prezydent Miasta L. wnosząc o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia. Rozpoznając odwołanie Wojewoda Mazowiecki w decyzji z dnia [...] lutego 2011r., nr [...] uznał, że materiał dowodowy nie uzasadnia jego uwzględnienia, bowiem dokonana przez organ pierwszej instancji ocena stanu prawnego i faktycznego nie budzi zastrzeżeń.