Wyrok NSA z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. II GSK 648/10

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Hanna Kamińska Sędzia NSA Czesława Socha Sędzia del. WSA Krystyna Czajecka - Szpringer (spr.) Protokolant Katarzyna Krawczyk po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2011 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 19 lutego 2010 r. sygn. akt IV SA/Wa 1880/09 w sprawie ze skargi J. G. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o rybołówstwie oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Objętym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 19 lutego 2010 r., sygn. akt IV SA/Wa 1880/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. w sprawie ze skargi J. G. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej, oddalił skargę.

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Decyzjami datowanymi na dzień [...] sierpnia 2008 r. o nr: [...],

[...], [...] i [...] Okręgowy Inspektor Rybołówstwa Morskiego w S. wymierzył J. G. (skarżący), będącemu armatorem statku rybackiego [...], karę pieniężną w wysokości 2000,00 zł dla każdej z decyzji (łącznie 8000,00 zł). Podstawą wymiaru kary był § 2 pkt 37 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 kwietnia 2005 r.

w sprawie wysokości kar pieniężnych za naruszenia przepisów o rybołówstwie

(Dz. U. z 2005 r. Nr 76, poz. 671). W uzasadnieniach decyzji Inspektor stwierdził,

że skarżący naruszył "w inny sposób" przepisy ustawy z dnia 19 lutego 2004 r.

o rybołówstwie (Dz. U. z 2004 r. Nr 62, poz. 574 ze zm.), aktów wykonawczych wydanych na jej podstawie oraz przepisów Wspólnej Polityki Rybackiej Unii Europejskiej.

Po rozpatrzeniu odwołania skarżącego, Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzjami datowanymi na dzień [...] kwietnia 2009 r. o nr: [...], [...], [...] i [...] uchylił wyżej wymienione decyzje w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. W uzasadnieniu decyzji Minister stwierdził, że organ I instancji stosując § 2 pkt 37 rozporządzenia z dnia 21 kwietnia 2005 r. nie określił