Wyrok NSA z dnia 8 stycznia 2010 r., sygn. II FSK 1245/08

Dokonana przez sąd wykładnia prawa wiąże jedynie na tle stanu faktycznego sprawy uznanego przez ten sąd za niewadliwy. Jeżeli sąd I instancji przy ponownym rozpoznaniu sprawy uznaje tenże stan faktyczny w dalszym ciągu za prawidłowo ustalony - ocena prawna dokonana uprzednio przez ten sąd jest dla niego wiążąca w oparciu o art. 153 p.p.s.a. Stwierdzenie jednak, że tenże stan faktyczny nie został przez organy prawidłowo ustalony, co powoduje, że na jego tle dokonano nieprawidłowej subsumcji przepisów prawa materialnego, nakłada na organ podatkowy obowiązek rozstrzygnięcia sprawy zgodnie z art. 191 Ordynacji podatkowej, a na sąd I instancji obowiązek uwzględnienia wymogów art. 134 § 1 p.p.s.a., bez ograniczenia wynikającego z art. 153 p.p.s.a.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak, Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia WSA del. Grażyna Nasierowska (sprawozdawca), , Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. D.-M. i T. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 18 kwietnia 2008 r. sygn. akt I SA/Po 250/08 w sprawie ze skargi K. D.-M. i T. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 21 grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 18 kwietnia 2008 r. sygn. akt I SA/Po 250/08, wydanym na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej: "p.p.s.a."), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę Skarżących K. D.-M. i T. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z 21 grudnia 2007 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 r.

Za podstawę wyroku Sąd I instancji przyjął następujący stan faktyczny.

Skarżący T. M. w 2001 r. był wspólnikiem spółki cywilnej "P. M. S. B., K., M." (dalej: P.), zajmującej się między innymi świadczeniem usług merchandisingowych. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P. decyzją z 28 stycznia 2005 r. określił Skarżącym zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r. w wysokości odmiennej od wykazanej w zeznaniu rocznym. Powyższe wynikało z nieuznania za koszt uzyskania przychodu spółki P. części wydatków poniesionych jako zapłata za usługi merchandisingowe, świadczone przez firmę N. L. Ś., oraz usługi przebudowy stoisk świadczone przez firmę U. O. - P. Ś. Przedmiotem usług było odpowiednie wyeksponowanie na terenie obiektów handlowych towarów kontrahentów spółki. W ocenie organu I instancji, sporne operacje pozostawały w związku przyczynowym z przychodem P., lecz związane z nimi wydatki powinny być uwzględnione w niższej wysokości.