Wyrok NSA z dnia 9 lutego 2010 r., sygn. II FSK 1550/08

Przepis art. 199a § 3 Ordynacji podatkowej dotyczy wyłącznie procedury wystąpienia do sądu powszechnego w toku postępowania podatkowego o ustalenie istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa na podstawie dowodów zgromadzonych w tym postępowaniu. Przepis ten nie określa żadnych konsekwencji podatkowych działań podatnika, w zakresie jego praw jak i obowiązków. Z jego treści jak i usytuowania w przepisach Ordynacji podatkowej wynika, że ma on ściśle procesowy charakter. O jego naruszeniu w stopniu dającym podstawę do uwzględnienia skargi kasacyjnej można mówić, jeżeli w skardze kasacyjnej się wykaże, że niezastosowanie tego przepisu (niewystąpienie do sądu powszechnego ze stosownym powództwem) miało istotny wpływ na wynik sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędziowie NSA Jacek Brolik, WSA del. Jadwiga Danuta Mróz (sprawozdawca), Protokolant Justyna Bluszko - Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. N. i Z. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 grudnia 2007 r. sygn. akt I SA/Kr 336/07 w sprawie ze skargi M. N. i Z. N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 22 stycznia 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. N. i Z. N. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 2147,60 złotych (słownie: dwa tysiące sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 20 grudnia 2007 r., sygn. akt I SA/Kr 336/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę Z.N. i M.N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 22 stycznia 2007 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r.