Wyrok NSA z dnia 13 sierpnia 2009 r., sygn. II OSK 1472/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Bożena Walentynowicz /spr./ Sędziowie sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz sędzia del. WSA Grzegorz Czerwiński Protokolant Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 czerwca 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 2302/07 w sprawie ze skargi A. W. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie uzgodnienia warunków zabudowy oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 20 czerwca 2008 r., sygn. akt IV SA/Wa 2302/07, oddalił skargę A. W. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lipca 2007 r. w przedmiocie uzgodnienia warunków zabudowy.

W uzasadnieniu stanowiska Sąd ten przedstawił następujące okoliczności faktyczne i prawne.

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego postanowieniem z dnia [...] lipca 2007 r. utrzymał w mocy postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] kwietnia 2006 r. uzgadniające projekt decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na podpiwniczeniu dziedzińca i podwórza dachem szklanym oraz zmianie sposobu użytkowania części piwnic budynków wchodzących w skład Muzeum[...], zlokalizowanego przy [...] oraz ul.[...], na działce nr ew. [...] z obrębu [...]. W uzasadnieniu postanowienia Minister wskazał, że zgodnie z art. 60 ust. 1 w zw. z art. 53 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, projekt decyzji o ustaleniu warunków zabudowy uzgadnia się z wojewódzkim konserwatorem zabytków - w odniesieniu do obszarów i obiektów objętych ochroną konserwatorską. Minister wskazał, że jak wynika z przedstawionego do uzgodnienia projektu decyzji ustalającej warunki zabudowy, planowana inwestycja miałaby polegać na: podpiwniczeniu istniejącego lapidarium oraz dwóch podwórek na głębokości ok. 5 m od poziomu dziedzińca, o powierzchni ok. 250 m2, z przeznaczeniem na wielofunkcyjną salę prezentacji (kino, konferencje) z zapleczem (szatnie, hall, toalety itd.); zabudowie dziedzińców przeszklonymi dachami i ścianami na wysokości 11 m, w części do ok. 4,5 m i 3,8 m nad poziom posadzki; zmianie sposobu użytkowania piwnic z przeznaczeniem na funkcję obsługi ruchu turystycznego, na zaplecze kawiarni i miodopitnię. Minister zaznaczył, że w opinii z października 2006 r., sporządzonej przez dr inż. arch. J. S., po przeprowadzeniu oględzin nieruchomości z udziałem stron postępowania, stwierdzono, iż choć "ingerencja w substancję zabytkową jest zamierzeniem trudnym i wymaga dużego doświadczenia, wyprzedających badań i odpowiednich zabezpieczeń przy realizacji", to "obecne środki techniczne są w stanie w pełni zabezpieczyć zabytkową zabudowę, a nawet ją wzmocnić i utrwalić". Zdaniem rzeczoznawcy, "lekkie zadaszenia szklane są obecnie często stosowane w zespołach staromiejskich i minimalnie ingerują wizualnie w charakter zabudowy historycznej, a nawet często podkreślają monumentalność wnętrza". Organ wskazał, że pismem z dnia [...] grudnia 2006 r. A. W. zgłosił swoje uwagi i zastrzeżenia do tej opinii. Organ prowadzący niniejsze postępowanie, częściowo podzielając wątpliwości skarżącego, ponownie zlecił opracowanie merytorycznej opinii w sprawie. Prof. zw. dr hab. inż. arch. K. K., w opinii konserwatorskiej, opracowanej w dniu [...] marca 2007 r., szczegółowo odpowiedział na poszczególne zarzuty skarżącego, a w podsumowaniu jednoznacznie uznał za uzasadnione uzgodnienie decyzji ustalającej warunki zabudowy dla przedmiotowego zamierzenia budowlanego. Organ wskazał, że w ocenie autora opinii, planowane zmiany są niewielkie, gdyż stosunkowo małe podwórko (ok. 250 m2) ma zostać podpiwniczone oraz zadaszone demontowalną konstrukcją. Ponadto, zdaniem rzeczoznawcy, wykonanie wykopu o głębokości do 5 m nie naruszy struktury skarpy, gdyż jest ona znacznie oddalona od inwestycji i przedzielona innymi strukturami statycznymi bloków Starego Miasta, a ponadto inwestycja przewiduje przeprowadzenie ekspertyz konstrukcyjnych zmierzających do określenia rodzaju zagrożeń statyki budynków sąsiednich oraz określenia optymalnego wariantu konstrukcji dla projektowanej inwestycji.