Wyrok NSA z dnia 16 grudnia 2011 r., sygn. II OSK 1898/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Mazur sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz sędzia del. WSA Mirosława Pindelska (spr.) Protokolant Michał Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2011 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej C. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 października 2009 r. sygn. akt IV SA/Wa 1910/08 w sprawie ze skargi C. R. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 21 października 2009 r. sygn. akt IV SA/Wa 1910/08 oddalił skargę C. R. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy.

Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.

Zaskarżonym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego postanowieniem Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego utrzymał w mocy postanowienie Stołecznego Konserwatora Zabytków, działającego z upoważnienia Prezydenta m.st. Warszawy, z dnia [...] grudnia 2006 r., w którym to postanowieniu organ I instancji uzgodnił projekt decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na rozbudowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie szeregowej na działce nr ew. [...] z obrębu [...] przy ul. [...] w Warszawie.

Organ odwoławczy wskazał, że przedstawiona do uzgodnienia decyzja obejmuje nieruchomość znajdująca się na obszarze zespołu urbanistycznego i budowlanego dawnego "Miasta - Ogrodu Czerniaków", zwanego Miastem - Ogrodem Sadyba, wpisanego do rejestru zabytków pod numerem 1559-A decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Warszawie z dnia 2 grudnia 1993 r.

Dalej wyjaśnił, że wziął pod uwagę wpływ zamierzonej inwestycji na układ przestrzenny chronionego krajobrazu miasta w odniesieniu do istniejącej sąsiedniej zabudowy. Wyjaśnił, że sposób realizacji zabudowy na obszarze zabytkowym musi być podporządkowany wspólnym wymaganiom ogólnym i ograniczeniom swobody projektowania, zgodnie z przyjętymi rygorami konserwatorskimi. Podzielił stanowisko organu I instancji, iż zakres planowanych działań inwestycyjnych jest dopuszczalny z konserwatorskiego punktu widzenia, dostosowuje się bowiem do cech charakterystycznych istniejącego zespołu i nie narusza wartości zabytkowych.