Wyrok NSA z dnia 7 lipca 2009 r., sygn. II OSK 1104/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Barbara Adamiak Sędziowie sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) sędzia del. NSA Wiesław Morys Protokolant Renata Sapieha po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Skarbu Państwa Dyrektora Generalnego Ministerstwa Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 lutego 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 2361/07 w sprawie ze skargi Skarbu Państwa Dyrektora Generalnego Ministerstwa Finansów na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie uzgodnienia projektu decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 15 lutego 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 2361/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Skarbu Państwa - Dyrektora Generalnego Ministerstwa Finansów na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 23 sierpnia 2007 r. nr DOZ-BS-500-181/06/07[8984] w przedmiocie uzgodnienia projektu decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Powyższy wyrok został wydany w następujących okolicznościach prawnych i faktycznych.

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 23 sierpnia 2007 r. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego utrzymał w mocy postanowienie Stołecznego Konserwatora Zabytków, działającego z upoważnienia prezydenta m.st. Warszawy nr 163W/06 z dnia 22 listopada 2006 r. nr KZ-MD-ŚRO-4060-4/199AJN-1/06, uzgadniające projekt decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla inwestycji polegającej na budowie zaplecza dydaktycznego przy Wydziale Uniwersytetu Warszawskiego w budynku czterokondygnacyjnym, z garażem podziemnym, na działce nr ew. 63, w obrębie 5-03-07, przy ulicy Nowy Świat w Warszawie.

W uzasadnieniu stwierdził, że zażalenie wniesione w tej sprawie przez Skarb Państwa, który jest reprezentowany przez Dyrektora Generalnego Ministerstwa Finansów na podstawie art. 21 ust. 4 pkt 1 lit. e/ ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o państwowym zasobie kadrowym i wysokich stanowiskach państwowych (Dz.U. Nr 170, poz. 1217 ze zm.), jest bezzasadne. Dotyczy to zarówno podniesionego zarzutu o naruszeniu art. 6 ust. 2 pkt 1 jak i art. 53 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717) poprzez uzgodnienie inwestycji w sytuacji, w której inwestor nie jest uprawniony do zagospodarowania terenu, ponieważ nie ma do niego tytułu prawnego. Także chybiony jest zarzut, że inwestycja spowodowałaby zniekształcenie historycznego kształtu dziedzińca Pałacu Zamojskich, a w szczególności wybudowany budynek zaplecza dydaktycznego przesłoniłby inne znajdujące się w rejonie inwestycji zabytkowe budynki (w tym gmach Ministerstwa Finansów, które powinny być eksponowane w stosunkowo największym wymiarze). Wynika to jednoznacznie orzekł organ odwoławczy ze specjalistycznej opinii z dnia 14 maja 2007 r. Pracowni Kształtowania Polityki Konserwatorskiej Krajowego Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków opracowanej po przeprowadzeniu oględzin nieruchomości z udziałem stron postępowania. Stanowi ona, że realizacja danej inwestycji celu publicznego nie zakłóci historycznego układu urbanistycznego Traktu Królewskiego. Obecne bowiem jego ukształtowanie i zabudowa omawianego obszaru jest w istotnej części kreacją powojenną, bardzo odległą od historycznych rozwiązań przestrzennych. Dlatego też w świetle opinii powojennej skwerek na zapleczu budynków Uniwersytetu Warszawskiego nie posiada znaczących wartości urbanistyczno-przestrzennych, naruszających konieczność zachowania go w stanie niezmienionym jak i całkowicie wykluczającym możliwość zainwestowania kubaturowego. Oznacza to, że nie naruszy także zarządzenia Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 8 września 1994 r., który uznał za Pomnik Historii obszar "Warszawa - historyczny zespół miasta z Traktem Królewskim i Wilanowem". Ponadto nie naruszy także przedmiotowa inwestycja celu publicznego układu przestrzennego ul. Krakowskie Przedmieście wpisanego do rejestru zabytków pod numerem 205 decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia 1 lipca 1965 r. jak i terenu inwestycji od strony północnej i wschodniej otoczonego zabytkowymi budynkami, wpisanymi do rejestru zabytków, tj. budynkiem kościoła p.w. Księży Misjonarzy oraz kamienicami przy ulicy Krakowskie Przedmieście nr 1 oraz ul. Nowy Świat 67 i 69 i budynkiem Ministerstwa Finansów objętego gminną ewidencją zabytków, podkreślił organ odwoławczy. Jednocześnie dodał, że zarzut zażalenia dotyczący braku tytułu prawnego inwestora do terenu inwestycji jest chybiony, gdyż obowiązku posiadania takiego tytułu na etapie postępowania o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie wprowadza.