Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 16 kwietnia 2008 r., sygn. II FSK 308/07

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA: Andrzej Grzelak, Sędzia WSA del.: Sławomir Presnarowicz (spr.), Protokolant Katarzyna Pawłowska, po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. i H. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 22 listopada 2006 r. sygn. akt I SA/Po 623/06 w sprawie ze skargi A. i H. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 21 kwietnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. i H. J. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 22 listopada 2006 r., sygn. akt I SA/Po 623/06, oddalił skargę A. i H. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 21 kwietnia 2006 r., Nr (...), w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. Podstawą prawną powyższego orzeczenia Sądu I instancji był art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), określanej dalej p.p.s.a.

Z ustaleń stanu faktycznego podanego w zaskarżonym wyroku wynika, że decyzją z dnia 24 stycznia 2006 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P. Ośrodek Zamiejscowy w K. na podstawie art. 21 § 1 pkt 1 i § 3, art. 63 § 1, art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), dalej jako o.p., art.22 ust.1, art. 23 ust.1 pkt 1 lit. b, art. 45 ust. 1 i ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), dalej podawanej jako u.p.d.o.f., określił dla H. i A. J. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. w wysokości 63.366,00 zł. Uzasadniając powyższe rozstrzygnięcie, podniesiono, że podatnik H.J. prowadził w 2003 r. pozarolniczą działalność gospodarczą - usługi w zakresie robót ziemnych - i w wyniku rozliczenia zakupu i sprzedaży towarów budowlanych (z uwzględnieniem stanów remanentowych na początek i koniec 2003 r.), podatnik bezpodstawnie zaliczył do kosztów uzyskania przychodów: kwotę 1.875,72 zł stanowiącą wartość 1914 sztuk cegły klinkierowej, kwotę 24.636,75 zł stanowiącą wartość 8025 sztuk porothermu, kwotę 17.685 zł stanowiącą wartość 1500 m płytek i gresu. Ponadto ustalono, że podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów dalsze nakłady dotyczące tej inwestycji w kwocie 12.203,67 zł. Stwierdzono, że do kosztów uzyskania przychodów zaliczono materiały budowlane zużyte na remont placu przed budynkiem mieszkalnym w S., jak i na adaptację tego budynku mieszkalnego do wykonywania działalności gospodarczej. Dotyczyło to kwoty 3.895,20 zł stanowiącej wartość 180 m kostki, kwoty 131,40 zł stanowiącej wartość 20 sztuk obrzeży chodnikowych, kwoty 6.012,90 zł stanowiącej wartość 510 m płytek i gresu szklanego. Prowadzona ewidencja środków trwałych przed 2003 r. nie obejmowała części budynku mieszkalnego oddanego do prowadzenia działalności gospodarczej, jak również nie ujęto w niej utwardzenia placu przed budynkiem. Stwierdzono także zaliczenie bezpośrednio w koszty kwoty 20.000 zł wynikającej z faktury z 31 stycznia 2003 r. wystawionej przez Zakład Budownictwa Ogólnego "A." A. K. w K.. Według umowy roboty zostały wykonane w styczniu 2003 r. w budynku mieszkalnym podatnika, którego budowę zakończono dnia 28 maja 2003 r. W budynku tym nie wyodrębniono do dnia oddania budynku do użytkowania pomieszczeń do prowadzenia działalności gospodarczej. Wydatki te w kwocie 20.000 zł nie miały żadnego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i na podstawie art. 22 ust.1 u.p.d.o.f., nie mogły być zatem uznane za koszty uzyskania przychodów. Uznano także za bezpodstawne ujęcie przez podatnika w kosztach dwóch faktur z 24 czerwca 2003 r. o wartości netto 9.981,15 zł oraz z 25 czerwca 2003 r. o wartości netto 9.981,15 zł dotyczących zakupu oleju napędowego z firmy PPHUT "D." G. R. z K. Łączna kwota wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wynosiła 169.392,94 zł.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00