Wyrok NSA z dnia 9 marca 2006 r., sygn. II OSK 523/05

Sygn.akt II OSK 523 /05 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 9 marca 2006 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Plucińska-Filipowicz (spr), Sędziowie NSA Andrzej Jurkiewicz, Ludwik Żukowski, , Protokolant Maria Połowniak, po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 grudnia 2004 r. sygn. akt 3 II SA/Po 1985/02 w sprawie ze skargi P. w K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Poznaniu z dnia [...] lipca 2002 r. Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 15 grudnia 2004 r. sygn. akt 3/II SA/Po 1985/02 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu po rozpoznaniu skargi P. w K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Poznaniu z dnia [...] lipca 2002 r. Nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Sanitarnego dla Miasta i Powiatu K. w K. z dnia [...] lutego 2002 r. wydaną na podstawie przepisu ( 10 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm./ stwierdzającą u W. J. niewydolność głośni w wyniku niedowładu mięśni głosowych, jako chorobę zawodową wymienioną w poz. 7 wykazu stanowiącego załącznik w ww. rozporządzenia. W postępowaniu administracyjnym przyjęto, że W. J. była zatrudniona w P. w K. od dnia 16 listopada 1983 r. do 15 listopada 1998 r. na stanowisku telefonistki, gdzie była narażona na duży wysiłek głosowy, który w połączeniu z długoletnim stażem pracy spowodował trwałe zmiany w krtani mające cechy kliniczne choroby zawodowej narządu głosu. Został ustalony związek przyczynowy pomiędzy pracą na stanowisku telefonistki a rozpoznaną chorobą. Odwołanie od decyzji organu pierwszej instancji złożył podmiot wnoszący skargę kasacyjną /pracodawca/ kwestionując rodzaj badań lekarskich, jakim została poddana W. J. oraz podważając brak możliwości zaskarżenia orzeczenia lekarskiego. W uzasadnieniu decyzji organu odwoławczego podkreślono, iż o wyborze metody i zakresie badań decyduje jednostka uprawniona do ich przeprowadzenia. Przepis ( 9 cyt. rozporządzenia w sprawie chorób zawodowych przesądza o tym, że tylko pracownik, który nie zgadza się z treścią orzeczenia lekarskiego, może wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania przez instytut naukowo-badawczy resortu zdrowia i opieki społecznej, dlatego też wniosek pracodawcy o ponowne badanie nie został uwzględniony.