Wyrok NSA z dnia 29 listopada 2006 r., sygn. II OSK 1470/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Rżążewska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Jerzy Bujko Sędzia NSA Zofia Flasińska Protokolant: Anna Wieczorek po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2006r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. i Z. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 28 września 2005r. sygn. akt II SA/Sz 1090/04 w sprawie ze skargi M. i Z. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia [...] września 2004r., nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 28 września 2005r Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę M. i Z. K. na decyzję Samorządowego Kolegium odwoławczego w Szczecinie z dnia [...] września 2004r w przedmiocie warunków zabudowy. W uzasadnieniu wyroku, odnosząc się do zamieszczonego w skardze wniosku M. i Z. K. o rozstrzygnięcie sporu dotyczącego warunków zabudowy z Zachodniopomorskim Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków w Szczecinie Sąd I instancji podniósł, że w jego ocenie skarżący kwestionują nie tyle zaskarżoną decyzję, co postanowienie powołanego organu z dnia 19 lipca 2004r. w sprawie uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy. Tymczasem zdaniem Sądu trafne jest stanowisko Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie o tym, że w myśl przepisu art. 53 ust. 4 w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717) decyzje o ustaleniu warunków zabudowy wydaje się po uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków w odniesieniu do obszarów i obiektów objętych ochroną konserwatorską i to uzgodnienie jest wiążące dla organów IiII instancji. Sąd uznał za nietrafny zarzut skargi o błędności tezy organu II instancji dotyczącej związania Burmistrza C. postanowieniem Konserwatora z dnia 19 lipca 2004r z tego powodu, że w dacie wydania decyzji ustalającej warunki zabudowy nie upłynął jeszcze termin do wniesienia zażalenia na to postanowienie. Zdaniem Sądu dla oceny sprawy nie miało to znaczenia, skoro skarżący takiego zażalenia nie złożyli, nawet gdy podnoszą, że działając w sprawie osobiście postanowili w pierwszym rzędzie odwołać się od decyzji rozumując, że powołane postanowienie Konserwatora dotyczy wyłącznie Burmistrza i tylko on władny jest odwołać się od postanowienia, a skoro przed uprawomocnieniem się postanowienia Burmistrz wydaje decyzję, to najwyraźniej z zaskarżenia postanowienia zrezygnował. Sąd podniósł, że skoro ustawodawca założył, że decyzję o warunkach zabudowy wydaje się po uzgodnieniu ze wspomnianym organem w odniesieniu do obszarów i obiektów objętych ochroną konserwatorską, to Burmistrz C. nie miał podstaw, aby zmieniać w decyzji stanowisko Konserwatora wyrażone w postanowieniu jako uzgodnione. Sąd wskazał dodatkowo, że organ administracji nie ma przymiotu strony w tym postępowaniu i stąd Burmistrz C. nie miał uprawnienia aby złożyć zażalenie na powołane postanowienie Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Szczecinie.