Wyrok NSA z dnia 2 lutego 2006 r., sygn. II OSK 486/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Gorczycka - Muszyńska, Sędziowie NSA Maria Czapska - Górnikiewicz (spr.), Andrzej Gliniecki, Protokolant Anna Wieczorek, po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. i A. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 grudnia 2004r., sygn. akt IV SA 5169/02 w sprawie ze skargi P. J. na postanowienie Ministra Kultury z dnia [...] grudnia 2002r., nr [...] w przedmiocie uzgodnienia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

UZASADNIENIE.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 grudnia 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi P. J. uchylił zaskarżone postanowienie Ministra Kultury z dnia [...] grudnia 2002 r. utrzymujące w mocy postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] czerwca 2002 r. odmawiające uzgodnienia decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym w Warszawie, przy ulicy [...].

Sąd I instancji przedstawiając przebieg postępowania administracyjnego wskazał, iż Minister Kultury w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia stwierdził, że teren planowanej inwestycji znajduje się w strefie pośredniej ochrony konserwatorskiej wybranych elementów rozplanowania i zabudowy oraz skali i sposobu kształtowania zabudowy nowej, oznaczonej jako strefa G na rysunku Planu Ogólnego Zagospodarowania Przestrzennego m.st. Warszawy, zatwierdzonego Uchwałą Rady m.st. Warszawy Nr XXXV/199/92 z dnia 28 września 1992 r. (Dziennik Urzędowy Województwa Warszawskiego Nr 15, poz. 184). Zdaniem Ministra Kultury nie jest wiarygodny dowód ze sporządzonej na zlecenie organu opinii Ośrodka Dokumentacji Zabytków w Warszawie z dnia 12 listopada 2002 r., w której stwierdzono, iż: 1) wartością przestrzenną terenu ulicy [...] jest wnętrze ulicy, natomiast przeważająca nad zabudową willową, zwarta zabudowa 4-kondygnacyjna (po przeciwnej stronie ulicy) nie posiada indywidualnych walorów architektonicznych; 2) cztery budynki willowe, w tym budynek nr [...] również nie mają indywidualnej wartości zabytkowej, w związku z czym nie ma konieczności zachowania budynku nr [...]; 3) zespół czterech pojedynczych ogrodów na tyłach czterech działek nie przedstawia wartości, zasługujących na ingerencję konserwatorską, w związku z czym nie powinny być one przedmiotem ochrony konserwatorskiej; 4) zagospodarowanie terenu działki nr [...], w tym głębokość zabudowy nie wymaga ingerencji konserwatorskiej.