Wyrok NSA z dnia 29 grudnia 2005 r., sygn. II OSK 344/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz, Sędziowie NSA Maria Rzążewska (spr. ), Eugeniusz Mzyk, Protokolant Wiesława Koślińska, po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2005 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 grudnia 2004 r. sygn. akt IV SA/Wa 498/04 w sprawie ze skargi R. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 9 grudnia 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę R. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] - w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.

W uzasadnieniu wyroku sąd stwierdził, co następuje:

W dniu [...] R. K. wystąpił z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla budowy budynku mieszkalnego z garażem i zbiornika na nieczystości płynne., na terenie działki nr ew. 262/3 we wsi E. gm. W. Wójt Gminy W. decyzją z dnia [...] ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla wyżej opisanej inwestycji, uznając, iż jest ona zgodna z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gm. Wiązowna, zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy Nr 25/V/94 z dnia 26.05.1994 r. Plan ten stracił moc z dniem 1.01.2004 r., na mocy art. 87 ust. 3 ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wobec złożenia przez Zarząd Parków Krajobrazowych odwołania od tej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia [...] uchyliło w całości zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia. Przyczyną uchylenia decyzji organu I instancji była utrata ważności planu zagospodarowania przestrzennego gm. Wiązowna z dnia 26. 05.1994 r., który w związku z brzmieniem art. 87 ust. 3 - ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z 2003 r. utracił swą moc. Oddalając skargę na ww. decyzję organu odwoławczego sąd podzielił stanowisko organu, że w związku z uprawnieniami organu II instancji wynikającymi z treści art. 138 § 2 kpa był on zobowiązany rozpoznać sprawę uwzględniając stan faktyczny i prawny istniejący w dacie wydawania przez niego decyzji. Zatem mógł on zastosować wyłącznie przepisy obowiązujące w dacie orzekania. Ponieważ w związku z utratą mocy obowiązującej planu zagospodarowania przestrzennego i zmianami wprowadzonym obowiązującą już od 11 lipca 2003 r. ustawą z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zachodziła konieczność przeprowadzenia postępowania w całości, zasadnym było uchylenie decyzji organu I instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.