Wyrok NSA z dnia 22 marca 2005 r., sygn. OSK 1291/04

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Mzyk, Sędziowie NSA Andrzej Jurkiewicz, Maria Rzążewska (spr.), Protokolant Katarzyna Baran, po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 11 maja 2004r sygn. akt II SA/Lu 493/03 w sprawie ze skargi W. W. na decyzję Lubelskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Lublinie z dnia 17 marca 2003 r. Nr [...] w przedmiocie nakazania zaniechania użytkowania lokalu uchyla zaskarżony wyrok oraz decyzję Lubelskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Lublinie z dnia 17 marca 2003r.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 maja 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę W. W. na decyzję Lubelskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 17 marca

2003r. utrzymującą w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 15 stycznia 2003 r. nakazującą W. W. zaniechanie użytkowania jako pralni chemicznej lokalu użytkowego [...] w budynku mieszkalnym wielorodzinnym położonym przy ul. Ametystowej w Lublinie. W uzasadnieniu wyroku sąd administracyjny podniósł, że ostateczną i prawomocną decyzją Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Lublinie z dnia 10 czerwca

2002r., wydaną na podstawie art. 51 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane zostało przesądzone zastosowanie trybu przewidzianego dla zmiany sposobu użytkowania lokalu użytkowego w odniesieniu do urządzenia w nim pralni chemicznej. Decyzja ta nałożyła na skarżącego szereg obowiązków wśród nich przedstawienie przez skarżącego tytułu do dysponowania przedmiotowym lokalem na cel budowlany. Sąd I instancji podzielił stanowisko organu administracji, że skarżący nie wykazał swego tytułu prawnego do dysponowania przydzielonym mu lokalem na cele budowlane. Odnosząc się do argumentacji skargi, w której podniesiono, że skarżącemu przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu będącego przedmiotem postępowania w zakresie zmiany jego przeznaczenia sąd I instancji wywiódł, powołując się na art. 244 § 1 i 2 kc oraz art. 17 ² ustawy z dnia l5 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 ze zm.), że przez umowę o ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu spółdzielnia zobowiązuje się oddać członkowi lokal do używania. Art. 17 ² ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych określa zakres atrybutów przysługujących samodzielnie osobie uprawnionej z tytułu własnościowego prawa do lokalu, natomiast art. 17 ¹6 ust.1 tej ustawy określa zakres czynności, które mogą być podejmowane bez zgody spółdzielni, wymaganej zatem przy zamiarze zrealizowania tych nie objętych wskazaną regulacją.