Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 11 października 2005 r., sygn. II OSK 82/05

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Gorczycka - Muszyńska, Sędziowie NSA Barbara Adamiak (spr. ), Krystyna Borkowska, Protokolant Wiesława Koślińska, po rozpoznaniu w dniu 11 października 2005 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z. Sp. z o.o. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 października 2004 r. sygn. akt II SA/Wr 2568/02 w sprawie ze skargi Z. Sp. z o.o. na uchwałę Rady Miejskiej we Wrocławiu z dnia 27 września 2002 r. Nr LI/1873/02 w przedmiocie odrzucenia zarzutu do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego centralnej części obszaru Starego Miasta rejonu Rynku i pl. Solnego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 28 października 2004 r. sygn. akt II SA/Wr 2568/02, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Z. Sp. z o.o. na uchwałę Rady Miejskiej Wrocławia z 27 września 2002 r. Nr LI/1873/02 w przedmiocie odrzucenia zarzutu do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego centralnej części obszaru Starego Miasta rejonu Rynku i pl. Solnego, oddalił skargę. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że zostały zachowane wymogi określone w art. 24 ust. 3 ustawy z 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 ze zm.), gdyż odrzucenie zarzutu nastąpiło w formie uchwały, która zawierała szerokie uzasadnienie faktyczne i prawne, wskazując z jakiej przyczyny jedynym do przyjęcia rozwiązaniem jest odtworzenie na spornej posesji tzw. [...]. Zamierzona zmiana planu będzie ingerować w prawo własności wnoszącego zarzut. Z uzasadnienia faktycznego uchwały wynika jednak, że było to jedyne możliwe rozwiązanie dopuszczone przez konserwatora zabytków, którego wytyczne obowiązani są uwzględnić planiści przy sporządzeniu planu. W tym zakresie w ocenie Sądu, motywy jakie zostały wywiedzione w uchwale są wystarczające. Dla oceny istotny jest sporny § 44 pkt 5 projektu planu, który wyraźnie stanowi, że "przekształcenia w bloku urbanistycznym dotyczące zabudowy uzupełniającej wzdłuż ul. [...] obowiązują po zmianie funkcji obiektu - budynek Z. przy ul. [...] i wymagać będą jednoczesnej jego przebudowy i adaptacji; wymagane przejście pasażem usługowym przez wnętrze budynku; nie wyklucza się wyburzenia obiektu".

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00