Wyrok NSA z dnia 13 listopada 1998 r., sygn. I SA/Wr 197/97

1. Jeżeli organ odwoławczy nie ma wątpliwości co do stanu faktycznego i nie stwierdza potrzeby przeprowadzenia dodatkowego postępowania w celu uzupełnienia dowodów w sporze, ma obowiązek zastosować instytucję reformacji i orzec co do istoty sprawy; niedopuszczalne natomiast byłoby w takiej sytuacji uchylenie decyzji organu I instancji i przekazanie sprawy temu organowi do ponownego rozpatrzenia.

2. Dla uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ musi istnieć niewątpliwy związek przyczynowy między tym wydatkiem a uzyskaniem przychodu; przede wszystkim zaś wydatek musi być poniesiony przez samego podatnika.

3. Nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki na kupno dewiz. Waluty obce pozwalają jedynie na finansowanie wydatków związanych z zakupem towarów lub usług od kontrahentów zagranicznych.

UZASADNIENIE

Przedmiotem skargi wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez Jacka P. jest decyzja Izby Skarbowej w W. z dnia 30 grudnia 1996 r., uchylająca w całości decyzję Urzędu Skarbowego w D. z dnia 15 grudnia 1994 r., którą określono podatek dochodowy od osób fizycznych za rok 1993 w kwocie 182.652.000 starych złotych i określająca podatek za ten rok w kwocie 130.816.000 starych złotych.