Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 26 czerwca 2024 r., sygn. I SA/Bk 168/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Marian Zalewski (spr.), Sędziowie sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz, sędzia WSA Justyna Siemieniako, Protokolant starszy sekretarz sądowy Marta Marczuk, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 26 czerwca 2024 r. sprawy ze skargi A. Sp. z o.o. Sp. k. w Białymstoku na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku z dnia 13 lutego 2024 r., nr 2001-IEW.4253.30.2023 w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji w sprawie podatku od towarów i usług oddala skargę.

Uzasadnienie

I. Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym:

1. Postanowieniem z 8 listopada 2023 r., nr 2004-SEW.4253.11.2023.2, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku (dalej: "Naczelnik") nadał rygor natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji Naczelnika z 18 września 2023 r., nr 2004-SKP.4103.19.2020.117, nakładającej obowiązek podlegający wykonaniu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, tj. określającej A. sp. z o.o. sp. k., następcy prawnemu A. sp. z o.o. VP s.k.a. (dalej: "skarżąca" bądź "spółka"), zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za grudzień 2017 r. w wysokości 1.551.736 zł w miejsce zadeklarowanej w deklaracji VAT-7, złożonej w dniu 24 stycznia 2018 r., nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w wysokości 5.757 zł.

2. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku (dalej: "Dyrektor") po rozpatrzeniu zgromadzonego materiału dowodowego oraz analizie zarzutów zawartych w zażaleniu nie znalazł uzasadnionych podstaw do uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia i postanowieniem z dnia 13 lutego 2024 r. nr 2001-IEW.4253.30.2023 utrzymał je w mocy.

W uzasadnieniu wskazał, że w przedmiotowym postępowaniu wystąpiła przesłanka do nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej z 18 września 2023 r. wskazana w art. 239b § 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm., dalej: "o.p."). Dyrektor wyjaśnił, że zgodnie z art. 70 § 1 o.p., zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku od towarów i usług za grudzień 2017 r., wynikające z nieostatecznej decyzji z 18 września 2023 r., co do zasady przedawniałoby się z 31 grudnia 2023 r., o ile nie wystąpiły zdarzenia zawieszające bądź przerywające bieg terminu przedawnienia. W przedmiotowej sprawie okoliczności takowe nie zaistniały. Powyższa decyzja została bowiem uznana za doręczoną 3 października 2023 r. pełnomocnikowi spółki - radcy prawnemu E. R. (według pełnomocnictwa ogólnego - również pełnomocnika do doręczeń), natomiast zaskarżone postanowienie o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji Naczelnika - w dniu 8 listopada 2023 r., a więc okres do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego wynikającego z powyższej decyzji jest krótszy niż 3 miesiące, tym samym przesłanka z art. 239b § 1 pkt 4 o.p. została spełniona. Okolicznością wskazującą na prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania wynikającego z ww. decyzji, jest nieuiszczenie przez spółkę podatku, a także złożenie wniosku o uzupełnienie decyzji w trybie art. 213 § 1 o.p. i odwołania co wydłuży czas jaki upłynie do uzyskania przez nią waloru ostateczności.