Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 23 maja 2024 r., sygn. II SA/Go 155/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Staniszewska Sędzia WSA Krzysztof Rogalski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 maja 2024 r. sprawy ze skargi Z.K. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

1. Decyzją z dnia [...] r., nr [...] Zakład Ubezpieczeń Społecznych utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] r., nr [...] odmawiającą Z.K. umorzenia należności składkowych objętych tytułami wykonawczymi [...], [...], [...] oraz [...].

Z akt administracyjnych sprawy wynika, że pismem z [...] października 2022 r. Z.K. zwrócił się do organu z wnioskiem o umorzenie należności z tytułu składek objętych tytułami wykonawczymi [...], [...], [...] oraz [...]. Decyzją z [...] r., nr [...] ZUS odmówił skarżącemu umorzenia należności z tytułu składek za osobę prowadzącą działalność gospodarczą za okres 08/2019 – 12/2019 w łącznej kwocie [...] zł. Decyzją z [...] r., nr [...] ZUS utrzymał w mocy wskazaną decyzję.

2. Po rozpatrzeniu skargi Z.K. wyrokiem z dnia 7 września 2023 r., w sprawie o sygn. akt II SA/Go 197/23, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim uchylił decyzję z dnia [...] r. w całości. Wyrok nie został zaskarżony przez strony i stał się prawomocny.

2.1. W jego uzasadnieniu Sąd nie zgodził się ze stanowiskiem organu, że wobec skarżącego nie zachodził żaden z przypadków całkowitej nieściągalności, enumeratywnie wymienionych w art. 28 ust. 3 pkt 1-6 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2022 r. poz. 1009 ze zm., dalej jako u.s.u.s.). Zdaniem Sądu wadliwe były wnioski organu dotyczące niespełnienia przesłanek określonych w art. 28 ust. 3 pkt 5 i 6 u.s.u.s.

Co do przesłanki z art. 28 ust. 3 pkt 5 u.s.u.s. Sąd stwierdził, że z tego przepisu nie wynika, że stwierdzenie braku majątku miałoby nastąpić w toku egzekucji prowadzonej w stosunku do należności z tytułu składek, co implikuje po stronie organu obowiązek ustalenia, czy w toku prowadzonej egzekucji przez naczelnika urzędu skarbowego, bądź komornika stwierdzono lub nie brak majątku. Oznacza to, że o całkowitej nieściągalności może świadczyć bezskuteczność każdego postępowania egzekucyjnego prowadzonego z majątku zobowiązanego do uiszczenia składek. Z postanowienia Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym z [...] r., [...] wydanego w sprawie prowadzonej przeciwko skarżącemu przez Skarb Państwa – DIAS wynika, że postępowanie egzekucyjne nie doprowadziło do zaspokojenia wierzyciela. Ustalono bowiem, iż dłużnik nie pobiera świadczeń z ZUS i KRUS-u, nigdzie nie jest zatrudniony, egzekucja z wierzytelności w postaci zwrotu podatku i wydatków związanych z budownictwem oraz z rachunków bankowych okazała się bezskuteczna, ponadto nie posiada pojazdów mechanicznych. Zdaniem Sądu dla przyjęcia niezaistnienia całkowitej nieściągalności nie może być przesądzającym fakt, że w dacie wydania decyzji postępowanie egzekucyjne przeciw skarżącemu było w toku. Argumentu tego organ nie powiązał z realną możliwością wyegzekwowania należności z majątku skarżącego.