Wyrok SN z dnia 13 października 2021 r., sygn. I NSNk 1/21

Ochrona wypowiedzi obraźliwych nie jest absolutna i jak wspominano powyżej, musi zostać wyważona z prawem do czci, godności i dobrego imienia, zgodnie z zasadą proporcjonalności. Aby mówić o naruszeniu prawa do czci, należy wykazać, że dana wypowiedź osiągnęła odpowiednio wysoki poziom dolegliwości, utrudniając osobie pokrzywdzonej korzystanie z jej prawa do życia prywatnego i rodzinnego. Do skazania za obraźliwą wypowiedź konieczne jest wykazanie, że ta rzeczywiście wpłynęła negatywnie na reputację bądź stan psychiczny danej osoby pokrzywdzonej.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Maria Szczepaniec (przewodniczący)

SSN Leszek Bosek (sprawozdawca)

Joanna Rebisz-Wojtala (ławnik Sądu Najwyższego)

z udziałem prokuratora Prokuratury Okręgowej w W. delegowanego do Prokuratury Krajowej Wojciecha Sołdaczuka

w sprawie M. R. skazanego z art. 212 § 1 i 2 k.k., po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w dniu 13 października 2021 r., skargi nadzwyczajnej wniesionej przez Prokuratora Generalnego od wyroku Sądu Okręgowego w T. z dnia 11 grudnia 2019 r., sygn. IX Ka (…), wydanego na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego od wyroku Sądu Rejonowego w T. z dnia 22 lutego 2019 r., o sygn. II K (…):

1. uchyla zaskarżony wyrok oraz utrzymany nim w mocy wyrok pierwszej instancji i uniewinnia M. R. od przypisanego mu czynu;

2. kosztami procesu w pierwszej i drugiej instancji obciąża oskarżyciela prywatnego M. O.;

3. wydatkami związanymi z rozpoznaniem skargi nadzwyczajnej obciąża Skarb Państwa.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy w T. wyrokiem z dnia 22 lutego 2019 r., II K (…) uznał M. R. winnym zarzucanych mu czynów i wymierzył mu na podstawie art. 212 § 1 i 2 k.k. karę 3 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym (pkt I), a na podstawie art. 212 § 3 k.k. zasądził od niego na rzecz P. kwotę 10 000 zł tytułem nawiązki (pkt II), zobowiązał go do przeproszenia pokrzywdzonej w formie listu poleconego opatrzonego własnoręcznym podpisem w terminie miesiąca od uprawomocnienia się wyroku (pkt III), zasądził kwotę 500 zł tytułem zadośćuczynienia (pkt IV), a także kwotę 300 zł tytułem poniesionych przez nią wydatków oraz kwotę 1 296 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt V), a na rzecz Skarbu Państwa zasądził od oskarżonego kwotę 60 zł tytułem opłaty karnej (pkt VI).