Postanowienie SN z dnia 7 maja 2008 r., sygn. III KK 234/07

Gwarantowana w art. 14 Konstytucji R.P. wolność prasy i innych środków społecznego przekazu obejmuje także środki masowego komunikowania, o jakich mowa w art. 216 § 2 i 212 § 2 k.k. Internet jest środkiem masowego komunikowania, o jakim mowa w art. 212 § 2 i 216 § 2 k.k., za pomocą którego sprawca może dopuścić się zarówno zniesławienia, jak i znieważenia.

Przewodniczący: sędzia SN J. Sobczak (sprawozdawca).
Sędziowie SN: W. Błuś, K. Cesarz.

Sąd Najwyższy w sprawie Barbary W., oskarżonej z art. 216 § 2 k.k.,

po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 7 maja 2008 r., kasacji wniesionej przez pełnomocnika oskarżyciela prywatnego od wyroku Sądu Okręgowego w B. z dnia 16 stycznia 2007 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w B. z dnia 18 września 2006 r.,

oddalił kasację, jako oczywiście bezzasadną (...).

Z uzasadnienia:

Barbara W. została oskarżona o to, że − w dniu 30 czerwca 2005 r. w B. znieważyła oskarżyciela prywatnego Mieczysława W. za pomocą środka masowego komunikowania − Internetu, tj. o czyn z art. 216 § 2 k.k.

Sąd Rejonowy w B. wyrokiem z dnia 18 września 2006 r. oskarżoną Barbarę W. uniewinnił od popełnienia zarzucanego jej czynu i koszty procesu przejął na rachunek Skarbu Państwa.

Powyższy wyrok w całości zaskarżył pełnomocnik oskarżyciela prywatnego.

Na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. w zw. z art. 438 k.p.k. wyrokowi zarzucił w pierwszym rzędzie błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu, że oskarżona nie dopuściła się popełnienia zarzucanego jej czynu, zakwalifikowanego jako przestępstwo określone w art. 216 § 2 k.k., podczas gdy - zdaniem wnoszącego apelację - materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, w szczególności zeznania świadka Wiesława B., wydruk ze strony internetowej oraz czynności podjęte przez funkcjonariuszy policji pozwalają na jednoznaczne wskazanie urządzenia, z którego korzystał sprawca przestępstwa.