Wyrok SN z dnia 28 października 2008 r., sygn. V KK 127/08

Z opisu przypisanego skazanemu czynu jednoznacznie wynika, że zarzucono mu znieważenie funkcjonariusza publicznego jedynie w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych. Tak więc, w świetle omówionego judykatu Trybunału Konstytucyjnego nie można przyjąć, że skazany dopuścił się zachowania, które w dniu orzekania w sprawie zawierał znamiona czynu zabronionego z art. 226 § 1 k.k. (choć wyraz ustawowy treść tego wyroku znalazła dopiero w zmianach dokonanych przez art. 1 ustawy z dnia 9 maja 2008 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny (Dz. U. z 2008 r. Nr 122, poz. 782)). Jednocześnie jednak zbyt daleko idące byłoby uwzględnienie wniosku obrony o uniewinnienie skazanego. Należy bowiem dostrzegać to, że zachowanie będące przedmiotem postawionego zarzutu może wyczerpywać znamiona również innego czynu zabronionego - art. 212 § 1 k.k. W tej sytuacji, uniewinnienie stworzyłoby stan powagi rzeczy osądzonej, co definitywnie, a jednocześnie przedwcześnie i bezzasadnie pozbawiłoby pokrzywdzoną, a także prokuraturę (w trybie art. 60 § 1 k.p.k.) możliwości ścigania sprawcy.