RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 36 i 37 oraz art. 299 ust. 2,

uwzględniając Traktat o przystąpieniu z 1979 r., w szczególności dołączony do niego protokół nr 4 ust. 6 dotyczący bawełny,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

po konsultacji z Europejskim Komitetem Ekonomiczno-Społecznym (²),

po konsultacji z Komitetem Regionów (³):

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Uzgodnione w latach 2003 i 2004 reformy wspólnej polityki rolnej (WPR) obejmowały przepisy służące ocenie skuteczności tych reform. W związku z tym w dniu 20 listopada 2007 r. Komisja przedstawiła komunikat dla Rady i Parlamentu Europejskiego zatytułowany „Przygotowania do oceny funkcjonowania reformy WPR”. Należy uwzględnić ten komunikat oraz późniejsze dyskusje nad jego głównymi elementami, które toczyły się w Parlamencie Europejskim, Radzie, Europejskim Komitecie Ekonomiczno-Społecznym i Komitecie Regionów, a także liczne uwagi będące wynikiem konsultacji społecznych.

(2) Doświadczenie wyniesione z wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia (⁴) pokazuje w szczególności, że niektóre elementy mechanizmów wsparcia wymagają dostosowania. W szczególności należy rozszerzyć oddzielenie wsparcia bezpośredniego od wielkości produkcji oraz uprościć funkcjonowanie systemu płatności jednolitej. Ponadto rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 kilkakrotnie podlegało znacznym zmianom. W świetle rozwoju sytuacji oraz celem zachowania przejrzystości należy je uchylić i zastąpić niniejszym rozporządzeniem.

(3) Rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 ustanowiło zasadę, że rolnicy, którzy nie spełniają niektórych wymogów dotyczących zdrowia publicznego, zdrowia roślin i zwierząt, ochrony środowiska oraz dobrostanu zwierząt otrzymują zmniejszone płatności bezpośrednie lub podlegają wykluczeniu z płatności. Ten system wzajemnej zgodności stanowi nieodłączną część wspólnotowego wsparcia w postaci płatności bezpośrednich i dlatego powinien zostać zachowany. Doświadczenie pokazało jednak, że niektóre wymogi objęte zasadą wzajemnej zgodności nie są dostatecznie związane z działalnością rolniczą czy gruntami rolnymi lub dotyczą bardziej organów krajowych niż rolników. Dlatego właściwe jest dostosowanie zakresu zasady wzajemnej zgodności.

(4) Ponadto by uniknąć porzucania gruntów rolnych i zapewnić utrzymanie gruntów zgodnie z zasadami dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska, rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 ustanowiło wspólnotowe ramy prawne, na mocy których państwa członkowskie przyjmują normy uwzględniające szczególny charakter odnośnych obszarów, w tym warunki glebowe i klimatyczne, istniejące systemy gospodarowania, użytkowanie gruntów, zmianowanie upraw, metody uprawy roli oraz strukturę gospodarstw. Te ramy prawne należy zachować. Doświadczenie wykazało jednak, że odpowiedni charakter i korzystne skutki niektórych norm nie wystarczają, aby uzasadnić ich wdrożenie przez wszystkie państwa członkowskie. Normy takie powinny zatem stać się dobrowolne dla państw członkowskich. Jednakże w celu zapewnienia, aby ramy były możliwie jak najbardziej spójne, norma nie powinna być dobrowolna w przypadku gdy przed rokiem 2009 dane państwa członkowskie już określiły na jej podstawie wymogi minimalne lub jeżeli obowiązują przepisy krajowe, które odnoszą się do tej normy.

(5) Zniesienie - zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia - obowiązkowego odłogowania w ramach systemu płatności jednolitej mogłoby mieć w niektórych przypadkach niekorzystne skutki dla środowiska, w szczególności w odniesieniu do niektórych cech krajobrazu. Zatem właściwe jest wzmocnienie przepisów wspólnotowych mających na celu ochronę określonych cech krajobrazu. W szczególnych sytuacjach państwo członkowskie powinno również mieć możliwość utworzenia lub utrzymania siedlisk.

(6) Na niektórych obszarach stopniowo problemem stała się ochrona zasobów wodnych i zarządzanie nimi w kontekście działalności rolniczej. Należy zatem wzmocnić wspólnotowe ramy prawne dotyczące zasad dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska w celu ochrony zasobów wodnych przed zanieczyszczeniami i wyciekami oraz w celu gospodarowania zużyciem wody.

(7) W rozporządzeniu (WE) nr 1782/2003 uznano pozytywny wpływ trwałych użytków zielonych na środowisko. Należy zachować środki przewidziane w tym rozporządzeniu, zmierzające do zachęcenia do utrzymywania istniejących trwałych użytków zielonych, zapobiegając w ten sposób ich masowemu przekształcaniu w grunty orne.

(8) W celu osiągnięcia lepszej równowagi między instrumentami polityki mającymi na celu promowanie zrównoważonego rolnictwa oraz instrumentami mającymi na celu promowanie rozwoju obszarów wiejskich, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 wprowadzono system obowiązkowego stopniowego zmniejszania płatności bezpośrednich („modulacji”). Należy utrzymać ten system i objąć nim wyłączenie płatności do wysokości 5 000 EUR.

(9) Oszczędności uzyskane dzięki modulacji wykorzystuje się w celu finansowania środków w ramach polityki rozwoju obszarów wiejskich. Od momentu przyjęcia rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 sektor rolniczy stanął w obliczu wielu nowych i trudnych wyzwań, takich jak zmiany klimatu i wzrastające znaczenie bioenergii, jak również konieczność poprawy gospodarki wodnej i skuteczniejsza ochrona różnorodności biologicznej. W świetle kwestii zmian klimatu Wspólnota, będąca stroną protokołu z Kioto (⁵), została wezwana do dostosowania swojej polityki. Ponadto w następstwie poważnych problemów związanych z niedoborem wody i suszami Rada w swoich konkluzjach z dnia 30 października 2007 r. w sprawie niedoboru wody i susz stwierdziła, że kwestie gospodarki wodnej w rolnictwie powinny pozostać przedmiotem uwagi. Ponadto w swoich konkluzjach z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie zatrzymania procesu utraty różnorodności biologicznej Rada podkreśliła, że zachowanie różnorodności biologicznej pozostaje głównym wyzwaniem i niezależnie od znacznych postępów jakich już dokonano, osiągnięcie wyznaczonego przez Wspólnotę celu na 2010 rok w zakresie różnorodności biologicznej będzie wymagało podjęcia dodatkowych starań. Ponadto, zważywszy że innowacje mogą szczególnie przyczynić się do rozwoju nowych technologii, produktów i procesów, powinny one wzmocnić starania na rzecz sprostania tym nowym wyzwaniom. Wygaśnięcie systemu kwot mlecznych w 2015 roku zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (⁶) będzie wymagało od rolników prowadzących gospodarstwa mleczarskie szczególnych wysiłków, aby dostosować się do zmieniających się warunków, w szczególności w regionach o mniej korzystnych warunkach gospodarowania. Właściwe zatem jest określenie tej szczególnej sytuacji również jako nowego wyzwania, któremu państwa członkowskie powinny móc sprostać, aby zapewnić sektorowi mleczarskiemu „miękkie lądowanie”.

(10) Wspólnota uznaje potrzebę podjęcia nowych wyzwań w ramach swojej strategii politycznej. W dziedzinie rolnictwa stosownym narzędziem służącym podjęciu wyzwań są programy rozwoju obszarów wiejskich przyjęte na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (⁷). Należy udostępnić dodatkowe fundusze, aby umożliwić państwom członkowskim zmianę programów rozwoju obszarów wiejskich, bez konieczności ograniczenia obecnie prowadzonych działań w zakresie rozwoju obszarów wiejskich w innych dziedzinach. Perspektywa finansowa na lata 2007-2013 nie przewiduje jednak środków finansowych mających na celu niezbędne wzmocnienie wspólnotowej polityki rozwoju obszarów wiejskich. W tych okolicznościach należy pozyskiwać dużą część potrzebnych środków finansowych przez stopniowe zwiększanie redukcji płatności bezpośrednich za pomocą modulacji.

(11) Charakterystyczną cechą dystrybucji środków bezpośredniego wsparcia dochodów wśród rolników jest przydzielenie znacznej części płatności stosunkowo małej liczbie dużych beneficjentów. Wiadomym jest, że więksi beneficjenci nie wymagają takiego samego poziomu jednolitego wsparcia, aby osiągnąć cel skutecznego wsparcia dochodów. Ponadto ze względu na możliwości dostosowania większym beneficjentom łatwiej jest zarządzać niższym poziomem jednolitego wsparcia. Sprawiedliwe jest zatem oczekiwanie, aby rolnicy otrzymujący duże kwoty wsparcia w sposób szczególny przyczyniali się do finansowania środków rozwoju obszarów wiejskich skierowanych na nowe wyzwania. Właściwe jest zatem ustanowienie mechanizmu umożliwiającego zwiększenie redukcji wyższych płatności i wykorzystanie uzyskanych w ten sposób wpływów do podjęcia nowych wyzwań w ramach rozwoju obszarów wiejskich.

(12) Specyficzne położenie geograficzne regionów najbardziej oddalonych, jak również ich wyspiarski charakter, niewielkie rozmiary, górzysty teren oraz klimat nakładają dodatkowy ciężar na sektory rolnicze w tych regionach. W celu zmniejszenia takich obciążeń i ograniczeń należy przewidzieć odstępstwo od obowiązku stosowania zmniejszenia w ramach modulacji w odniesieniu do rolników w regionach najbardziej oddalonych.

(13) Państwa członkowskie, które podjęły decyzję o stosowaniu systemu dobrowolnej modulacji, powinny uwzględnić zwiększone stawki modulacji obowiązkowej. Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie Rady (WE) nr 378/2007 z dnia 27 marca 2007 r. ustanawiające zasady dobrowolnej modulacji płatności bezpośrednich przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1782/2003 ustanawiającym wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającym określone systemy wsparcia dla rolników (⁸).

(14) Kwoty otrzymane w wyniku zastosowania zmniejszenia w wysokości 5 punktów procentowych w ramach modulacji określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1782/2003 powinny zostać przydzielone państwom członkowskim zgodnie z takimi samymi kryteriami ustanowionymi na mocy tego rozporządzenia, tj. zgodnie z obiektywnymi kryteriami przy jednoczesnym ustanowieniu przepisu dotyczącego pozostawienia określonej wielkości procentowej tych kwot w państwach członkowskich, w których zostały one uzyskane. Z uwagi na dostosowania strukturalne wynikające ze zniesienia interwencji na rynku żyta, należy utrzymać szczególne środki dla niektórych regionów produkujących żyto, które mają być finansowane z części kwot uzyskanych dzięki modulacji. Ponadto kwoty wynikające z zastosowania dalszych zmniejszeń w ramach modulacji powinny zostać udostępnione państwom członkowskim, w których zostały one uzyskane.

(15) W celu ułatwienia stosowania modulacji, zwłaszcza w odniesieniu do procedur przyznawania płatności bezpośrednich dla rolników, oraz przesunięcia środków do programów rozwoju obszarów wiejskich należy określić w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego pułapy netto w celu ograniczenia płatności dla rolników po zastosowaniu modulacji. Aby uwzględnić specyficzny charakter wsparcia w ramach WPR w regionach najbardziej oddalonych oraz fakt, że płatności bezpośrednie nie są przedmiotem modulacji, pułap netto dla państw członkowskich, których to dotyczy, nie powinien obejmować płatności bezpośrednich w tych regionach. Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie Rady (WE) 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (⁹).

(16) Rolnicy w nowych państwach członkowskich które przystąpiły do Unii Europejskiej w dniu 1 maja 2004 r. lub po tej dacie, otrzymują płatności bezpośrednie w ramach mechanizmu stopniowego ich wprowadzania przewidzianego w aktach przystąpienia tych państw. W celu zapewnienia odpowiedniej równowagi między instrumentami w dziedzinie polityki mającymi na celu wspieranie zrównoważonego rolnictwa a instrumentami rozwoju obszarów wiejskich, system modulacji w nowych państwach członkowskich należy stosować dopiero, gdy poziom płatności bezpośrednich mający zastosowanie w nowych państwach członkowskich będzie równy poziomowi mającemu zastosowanie w państwach członkowskich innych niż nowe państwa członkowskie.

(17) Modulacja nie powinna spowodować zmniejszenia kwot netto wypłacanych rolnikom w nowych państwach członkowskich do poziomu poniżej kwot wypłacanych ich odpowiednikom w państwach członkowskich innych niż nowe państwa członkowskie. Dlatego też po rozpoczęciu stosowania modulacji w odniesieniu do rolników w nowych państwach członkowskich, stawka zmniejszenia powinna ograniczać się do różnicy między poziomem stosowanym w ramach mechanizmu stopniowego wprowadzania a poziomem stosowanym w państwach członkowskich innych niż nowe państwa członkowskie w następstwie zastosowania modulacji. Ponadto modulację należy uwzględniać podczas przyznawania krajowych uzupełniających płatności bezpośrednich rolnikom w nowych państwach członkowskich, którzy podlegają modulacji.

(18) Mając na względzie zapewnienie zgodności kwot przeznaczonych na finansowanie WPR z rocznymi pułapami ustanowionymi w perspektywie finansowej, należy zachować przewidziany w rozporządzeniu (WE) nr 1782/2003 mechanizm finansowy, zgodnie z którym poziom wsparcia bezpośredniego zostaje dostosowany, gdy z prognoz wynika, że przy zachowaniu marginesu bezpieczeństwa wynoszącego 300 000 000 EUR, pułap pośredni w pozycji 2 zostanie przekroczony w danym roku budżetowym. Uwzględniając poziomy płatności bezpośrednich dla rolników w nowych państwach członkowskich, ukształtowane w wyniku mechanizmu stopniowego ich wprowadzania, oraz w ramach stosowania tego mechanizmu do wszystkich płatności bezpośrednich przyznawanych w nowych państwach członkowskich, wspomniany instrument dyscypliny finansowej nie powinien być stosowany w tych państwach członkowskich do momentu, w którym poziom płatności bezpośrednich mający zastosowanie w państwach członkowskich innych niż nowe państwa członkowskie nie będzie co najmniej równy poziomowi mającemu zastosowanie w państwach członkowskich innych niż nowe państwa członkowskie. Ze względu na szczególną pozycję, jaką w budżecie ogólnym Wspólnot Europejskich zajmują zasoby, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. c) decyzji Rady 2007/436/WE, Euratom z dnia 7 czerwca 2007 r. w sprawie systemu zasobów własnych Wspólnot Europejskich (¹⁰), właściwe jest, aby wyjątkowo wprowadzić przepis stanowiący, że Rada przyjmuje niezbędną decyzję o zastosowaniu wspomnianego instrumentu dyscypliny finansowej na wniosek Komisji.

(19) Aby pomóc rolnikom w spełnianiu standardów nowoczesnego rolnictwa o wysokiej jakości konieczne jest dalsze stosowanie przez państwa członkowskie ogólnego systemu, w ramach którego oferowane jest doradztwo dla gospodarstw, przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 1782/2003. System doradztwa rolniczego powinien pomóc rolnikom w kształtowaniu świadomości na temat przepływów materiałowych i procesów przebiegających w gospodarstwie dotyczących środowiska, bezpieczeństwa żywności, zdrowia i dobrostanu zwierząt, bez wpływania w jakikolwiek sposób na ich obowiązki i odpowiedzialność w zakresie przestrzegania tych standardów.

(20) Rozporządzenie (WE) nr 1290/2005 przewiduje, że państwa członkowskie muszą przyjąć środki niezbędne do zapewnienia, aby transakcje finansowane z Europejskiego Funduszu Gwarancji Rolnej (EFGR) były rzeczywiście wykonywane i prawidłowo przeprowadzane, atakże do zapobiegania nieprawidłowościom i ich korygowania. W tym celu państwa członkowskie powinny uruchomić zintegrowany system administrowania i kontroli dotyczący płatności bezpośrednich. W celu poprawy skuteczności i kontroli wsparcia wspólnotowego państwa członkowskie powinny zostać upoważnione do korzystania ze zintegrowanego systemu również w przypadku wspólnotowych programów nieobjętych niniejszym rozporządzeniem.

(21) Należy zachować główne elementy zintegrowanego systemu administrowania i kontroli, w szczególności przepisy dotyczące skomputeryzowanej bazy danych, systemu identyfikacji działek rolnych, wniosków rolników o pomoc, zharmonizowanego systemu kontroli oraz, w ramach systemu płatności jednolitej, systemu identyfikacji i rejestrowania uprawnień do płatności.

(22) Zarządzanie małymi kwotami jest zajęciem uciążliwym dla właściwych organów państw członkowskich. W celu uniknięcia nadmiernego obciążenia administracyjnego państwa członkowskie powinny co do zasady powstrzymać się od przyznawania płatności bezpośrednich w przypadku gdy ich kwota byłaby niższa niż 100 EUR lub jeśli kwalifikujący się obszar gospodarstwa, którego dotyczy wniosek o wsparcie, jest mniejszy niż jeden hektar. Ponieważ jednak struktury gospodarek rolnych państw członkowskich są bardzo różnorodne i mogą istotnie różnić się od przeciętnej struktury gospodarstw we Wspólnocie, należy ustanowić szczególny przepis, aby umożliwić państwom członkowskim zastosowanie minimalnego progu odzwierciedlającego ich szczególną sytuację. Ze względu na bardzo szczególną strukturę rolnictwa w regionach najbardziej oddalonych i na wyspach Morza Egejskiego, regiony te nie powinny podlegać stosowaniu jakichkolwiek minimalnych progów. Ponadto państwa członkowskie powinny mieć swobodę wyboru jednego z tych dwóch rodzajów minimalnych progów, uwzględniając specyficzną strukturę swoich sektorów rolnych. W związku z tym, że rolnikom posiadającym tzw. gospodarstwa „bezrolne” przydzielono szczególne uprawnienia do płatności, stosowanie progu hektarowego byłoby nieskuteczne. Do tych rolników powinna mieć zastosowanie kwota minimalna ustalona na podstawie średniego wsparcia. W celu zapewnienia równego traktowania rolników, których płatności bezpośrednie są stopniowo wprowadzane, minimalne progi powinny opierać się na ostatecznych kwotach przyznawanych na koniec procesu stopniowego wprowadzania.

(23) Doświadczenie w stosowaniu systemu płatności jednolitej pokazuje, że w wielu przypadkach wsparcie dochodów niezwiązane z wielkością produkcji zostało przyznane beneficjentom, których działalność rolnicza stanowiła jedynie nieznaczną część ich ogólnej działalności gospodarczej lub których cel działalności nie był lub był tylko w niewielkim stopniu związany z prowadzeniem działalności rolniczej. Aby uniknąć przydzielania wsparcia dochodów z rolnictwa tego typu beneficjentom oraz aby zapewnić, że wsparcie wspólnotowe jest całkowicie wykorzystywane w celu zapewnienia odpowiedniego poziomu życia ludności wiejskiej, państwa członkowskie powinny mieć prawo w takich przypadkach do nieprzydzielania płatności bezpośrednich takim osobom fizycznym i prawnym na mocy niniejszego rozporządzenia.

(24) Płatności przewidziane w ramach wspólnotowych systemów wsparcia powinny być przekazywane przez właściwe organy krajowe beneficjentom w pełnej wysokości - z zastrzeżeniem jakichkolwiek zmniejszeń przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu - oraz w określonych terminach. W celu bardziej elastycznego zarządzania płatnościami bezpośrednimi należy umożliwić państwom członkowskim dokonywanie płatności w nie więcej niż dwóch ratach na rok.

(25) Systemy wsparcia w ramach WPR przewidują bezpośrednie wsparcie dochodów mające na celu, w szczególności, zapewnienie odpowiedniego poziomu życia ludności wiejskiej. Cel ten jest ściśle związany z zachowaniem obszarów wiejskich. Aby przeciwdziałać każdemu niewłaściwemu przydzieleniu środków wspólnotowych, nie należy przekazywać płatności w ramach wsparcia rolnikom, którzy sztucznie stworzyli warunki niezbędne do uzyskania takiego wsparcia.

(26) Aby osiągnąć cele WPR, wspólne systemy wsparcia muszą być dostosowywane do rozwoju sytuacji, w razie konieczności w krótkim okresie czasu. Beneficjenci nie mogą zatem zakładać niezmienności warunków uzyskania wsparcia i powinni być przygotowani na ewentualny przegląd systemów, w szczególności w świetle rozwoju sytuacji gospodarczej i budżetowej.

(27) Rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 ustanowiło system płatności jednolitej, w którym połączono różne istniejące mechanizmy wsparcia w jednolity system płatności bezpośrednich niezwiązanych z wielkością produkcji. Doświadczenie w stosowaniu systemu płatności jednolitej pokazuje, że niektóre jego elementy można uprościć z korzyścią dla rolników i administracji. Ponadto w związku z tym, że system płatności jednolitej został już wdrożony przez wszystkie państwa członkowskie objęte tym obowiązkiem, niektóre przepisy związane z jego początkowym wdrażaniem stały się nieaktualne i powinny zostać dostosowane. W tym kontekście wykryto przypadki znaczącego niewykorzystania uprawnień do płatności. Celem uniknięcia takich sytuacji oraz biorąc pod uwagę fakt, że rolnicy znają już zasady funkcjonowania systemu płatności jednolitej, ustalony początkowo okres zwrotu do rezerwy krajowej niewykorzystanych uprawnień do płatności należy ograniczyć do dwóch lat.

(28) Główne elementy systemu płatności jednolitej należy zachować. W szczególności należy zapewnić, poprzez określenie pułapów krajowych, aby całkowity poziom wsparcia i uprawnień nie przekraczał obecnych ograniczeń budżetowych. Państwa członkowskie powinny również uruchomić rezerwy krajowe, które mogą zostać wykorzystane do ułatwienia nowym rolnikom uczestnictwa w systemie lub w celu uwzględnienia specyficznych potrzeb w niektórych regionach. Należy ustanowić zasady przekazywania i korzystania z uprawnień do płatności, aby zapobiec spekulacyjnemu przekazywaniu uprawnień do płatności oraz ich kumulacji bez odpowiadających podstaw rolniczych.

(29) Stopniowe włączanie kolejnych sektorów do systemu płatności jednolitej stwarza konieczność dokonania przeglądu definicji gruntów kwalifikujących się do skorzystania z płatności w systemie lub aktywowania uprawnień do płatności. Należy jednak ustanowić przepis wyłączający z systemu wsparcia obszary przeznaczone pod uprawę warzyw i owoców w państwach członkowskich, które podjęły decyzję o odroczeniu włączenia tego sektora do systemu płatności jednolitej. Ponadto należy ustanowić szczególne środki w sektorze konopi, aby uniknąć przyznawania wsparcia nielegalnym uprawom.

(30) Obowiązek odłogowania gruntów rolnych wprowadzono jako mechanizm kontroli podaży. Rozwój sytuacji rynkowej w sektorze roślin uprawnych oraz wprowadzenie pomocy niezwiązanej z wielkością produkcji nie uzasadnia już utrzymywania tego instrumentu, dlatego powinien on zostać zniesiony. Uprawnienia z tytułu odłogowania ustanowione zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1782/2003 powinny zatem być aktywowane w odniesieniu do hektarów podlegających tym samym warunkom kwalifikowalności, jakie stosuje się w przypadku jakichkolwiek innych uprawnień. Zniesienie obowiązku odłogowania może doprowadzić do tego, że grunty, które kwalifikowały się do celów aktywowania uprawnień z tytułu odłogowania, nie będą się już dłużej do tego kwalifikować. W celu zachowania kwalifikowalności tych gruntów, należy przewidzieć, że niektóre zalesione obszary, w tym obszary zalesione na mocy systemów krajowych zgodnych z odpowiednimi przepisami zawartymi w rozporządzeniu (WE) nr 1698/2005 lub obszary podlegające pewnym zobowiązaniom środowiskowym kwalifikują się do objęcia systemem płatności jednolitej.

(31) W następstwie włączenia wsparcia rynkowego uprzednio związanego z wielkością produkcji do systemu płatności jednolitej, w państwach członkowskich, które podjęły decyzję o wdrożeniu modelu historycznego, wartość uprawnień do płatności opierała się na indywidualnym poziomie wsparcia przyznanego w przeszłości. Wobec coraz dłuższego czasu upływającego od wprowadzenia systemu płatności jednolitej oraz w następstwie stopniowego włączania do tego systemu kolejnych sektorów, coraz trudniej znaleźć uzasadnienie dla znaczących indywidualnych różnic w poziomach wsparcia, które opierają się jedynie na wsparciu przyznanym w przeszłości. Z tego względu państwom członkowskim, które wybrały model historyczny, należy na określonych warunkach umożliwić dokonanie przeglądu przydzielonych uprawnień do płatności celem zbliżenia ich wartości jednostkowej przy zachowaniu zgodności z zasadami ogólnymi prawa wspólnotowego i celami WPR. W tym kontekście przy ustalaniu zbliżonych wartości uprawnień państwa członkowskie mogą wziąć pod uwagę specyfikę obszarów geograficznych. Wyrównanie uprawnień do płatności należy przeprowadzić w odpowiednim okresie przejściowym, ograniczając przy tym zakres zmniejszeń celem umożliwienia rolnikom rozsądnego dostosowania się do zmieniających się poziomów wsparcia.

(32) Na mocy rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 państwa członkowskie miały możliwość wyboru stosowania modelu historycznego lub regionalnego przy wprowadzaniu w życie systemu płatności jednolitej. Od tego czasu państwa członkowskie miały możliwość oceny skutków swojego wyboru w odniesieniu do jego trafności pod względem gospodarczym i administracyjnym. W świetle zdobytych doświadczeń państwa członkowskie powinny mieć zatem możliwość weryfikacji swoich początkowych wyborów. Z tego względu poza możliwością wyrównania wartości uprawnień do płatności, należy zezwolić państwom członkowskim, które wdrożyły model historyczny, na przejście do zregionalizowanego stosowania systemu płatności jednolitej zgodnie z możliwościami przewidzianymi w rozporządzeniu (WE) nr 1782/2003. W szczególności państwa członkowskie powinny mieć możliwość dostosowywania terytorialnego rozkładu wsparcia bezpośredniego przez dokonywanie stopniowej redystrybucji między regionami. Możliwość ta zwiększyłaby elastyczność państw członkowskich, pozwalając im przeznaczać wsparcie bezpośrednie w najbardziej odpowiedni sposób na podstawie celów określonych w art. 33 Traktatu oraz na podstawie obiektywnych i niedyskryminujących kryteriów, takich jak potencjał rolny i kryteria środowiskowe. Ponadto państwom członkowskim, które zdecydowały się wdrożyć model regionalny, należy na pewnych warunkach przyznać możliwość weryfikacji podjętych decyzji w celu zbliżenia wartości uprawnień do płatności zgodnie z ustanowionymi wcześniej progami rocznymi oraz zgodnie z zasadami ogólnymi prawa wspólnotowego i celami WPR. Zmiany takie należy wprowadzić w odpowiednim okresie przejściowym, ograniczając przy tym zakres zmniejszeń celem umożliwienia rolnikom odpowiedniego dostosowania się do zmieniających się poziomów wsparcia.

(33) Wprowadzając system płatności jednolitej niezwiązanej z wielkością produkcji, rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 jednocześnie umożliwiło państwom członkowskim wyłączenie w całości lub w części niektórych płatności z tego systemu. Rozporządzenie to przewiduje również przegląd i ewentualną zmianę tej możliwości w świetle rozwoju sytuacji na rynku i zmian strukturalnych. Analiza doświadczeń w tym zakresie wskazuje, że oddzielenie płatności od wielkości produkcji wprowadza elastyczność w wyborze produktów, które mają być uprawiane, umożliwiając rolnikom podejmowanie decyzji dotyczących produkcji na podstawie jej zyskowności oraz reakcji rynku. Odnosi się to szczególnie do sektorów roślin uprawnych i chmielu oraz w pewnym zakresie do sektora wołowiny i cielęciny oraz sektora nasion. W związku z tym płatności częściowo związane z wielkością produkcji w sektorach roślin uprawnych i chmielu należy włączyć do systemu płatności jednolitej od 2010 roku. W przypadku chmielu rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 zezwalało państwom członkowskim na przyznawanie części płatności obszarowej z tytułu chmielu uznanym organizacjom producentów. Aby umożliwić organizacjom producentów dalsze prowadzenie dotychczasowej działalności, rozporządzenie (WE) nr 1234/2007, zmienione rozporządzeniem (WE) nr 72/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. w sprawie zmian wspólnej polityki rolnej (¹¹) przewiduje stosowanie w odnośnych państwach członkowskich równoważnych kwot z przeznaczeniem na tę samą działalność. Kwoty takie powinny zatem być odejmowane od krajowych pułapów przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu dla tych państw członkowskich. Aby umożliwić rolnikom w sektorze wołowiny i cielęciny oraz w sektorze nasion przystosowanie się do nowych zasad wsparcia, należy przewidzieć przepisy dotyczące włączenia płatności z tytułu wołowiny i cielęciny oraz pomocy z tytułu nasion najpóźniej do 2012 roku. Ponieważ w sektorze owoców i warzyw dopiero niedawno wprowadzono płatności częściowo związane z wielkością produkcji, i to tylko jako środek przejściowy, wyłączenie takich płatności z systemu płatności jednolitej powinno być nadal dopuszczalne, a państwa członkowskie powinny mieć możliwość dokonania przeglądu swoich decyzji w celu zwiększenia stopnia oddzielenia wsparcia od wielkości produkcji.

(34) W odniesieniu do sektora krów mamek oraz mięsa baraniego i koziego utrzymanie minimalnego poziomu produkcji rolnej może być jednak nadal konieczne dla gospodarek rolnych w niektórych regionach, w szczególności takich, w których rolnicy nie mają innych alternatyw gospodarczych. W tej sytuacji państwa członkowskie powinny mieć możliwość utrzymania wsparcia związanego z wielkością produkcji albo na obecnym poziomie albo na niższym poziomie. W takim przypadku należy ustanowić szczególny przepis w odniesieniu do zgodności z wymogami a zakresie identyfikacji i rejestracji przewidzianymi w rozporządzeniu (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 lipca 2000 r. ustanawiającym system identyfikacji i rejestracji bydła i dotyczącym etykietowania wołowiny i produktów z wołowiny (¹²) oraz w rozporządzeniu Rady (WE) nr 21/2004 z dnia 17 grudnia 2003 r. ustanawiającym system identyfikacji i rejestrowania owiec i kóz (¹³), w szczególności w celu zapewnienia identyfikowalności zwierząt.

(35) Należy zezwolić państwom członkowskim na wykorzystanie maksymalnie 10 % ich pułapów krajowych w ramach systemu płatności jednolitej na przyznanie specjalnego wsparcia w wyraźnie określonych przypadkach. Wsparcie takie powinno umożliwić państwom członkowskim zajęcie się kwestiami związanymi ze środowiskiem i dobrostanem zwierząt oraz poprawić jakość produktów rolnych i ich sprzedaż. Należy również udostępnić specjalne wsparcie w celu złagodzenia skutków stopniowego wycofywania kwot mlecznych oraz oddzielenia wsparcia od wielkości produkcji w szczególnie wrażliwych sektorach. Ze względu na rosnące znaczenie skutecznego zarządzania ryzykiem państwa członkowskie powinny otrzymać możliwość współfinansowania składek ubezpieczeniowych, jakie rolnicy płacą w związku z ubezpieczeniem upraw, zwierząt i roślin jak również współfinansowania rekompensat za niektóre straty gospodarcze poniesione w przypadku chorób zwierząt lub roślin oraz incydentów środowiskowych. Ze względu na przestrzeganie międzynarodowych zobowiązań Wspólnoty środki finansowe, które można by wykorzystać na wsparcie związane z wielkością produkcji, powinny być ograniczone do odpowiedniego poziomu, przy czym państwa członkowskie borykające się ze szczególnymi problemami powinny mieć możliwość stosowania środków przejściowych. Należy odpowiednio określić warunki wnoszenia wkładu finansowego w składki z tytułu ubezpieczenia upraw, zwierząt i roślin oraz rekompensat związanych z chorobami zwierząt i roślin oraz incydentami środowiskowymi. Ponadto państwom członkowskim, które zastosowały art. 69 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, należy przyznać wystarczająco długi okres przejściowy, który pozwoli im na sprawne przejście do nowych zasad przyznawania wsparcia specjalnego.

(36) Z doświadczenia wynika, że obecnie państwa członkowskie nie wykorzystują całej kwoty środków finansowych dostępnych w ramach krajowych pułapów w ramach systemu płatności jednolitej, w szczególności w przypadku braku aktywacji uprawnień do płatności. W celu ułatwienia skuteczniejszego wykorzystania środków finansowych, należy zezwolić państwom członkowskim na przyznawanie wsparcia powyżej kwoty ich pułapów krajowych, do kwoty, której poziom zapewnia, że wsparcie mieści się w ramach marginesów pozostawiających niepełne wykorzystanie pułapu krajowego. Kwota taka powinna być obliczona na podstawie stopnia niepełnego wykorzystania środków budżetowych w ostatnim roku, dla którego istnieją dane, i nie powinna zagrażać zachowaniu całkowitych pułapów netto płatności bezpośrednich na państwo członkowskie. Ze tego względu oraz w celu zapewnienia, aby rolnicy nie zostali zaskoczeni nieprzewidzianymi zmniejszeniami płatności, przy obliczaniu tej kwoty należy zachować określone marginesy bezpieczeństwa. Kwoty te należy wykorzystać na finansowanie wsparcia specjalnego lub przekazać na fundusz EFRROW.

(37) Płatności bezpośrednie stosowane w ramach systemu płatności jednolitej były oparte na referencyjnych kwotach płatności bezpośrednich, które zostały przyznane w przeszłości lub na regionalnych stawkach płatności na hektar. Rolnicy w nowych państwach członkowskich nie otrzymywali wcześniej wspólnotowych płatności bezpośrednich i nie dysponowali historycznym odniesieniem do lat kalendarzowych 2000, 2001 i 2002. W związku z tym w rozporządzeniu (WE) nr 1782/2003 ustanowiono przepis o stosowaniu systemu płatności jednolitej w nowych państwach członkowskich w oparciu o regionalne stawki płatności na hektar. Kilka lat po przystąpieniu nowych państw członkowskich do Wspólnoty wykorzystanie okresów referencyjnych w przypadku tych nowych państw członkowskich, które jeszcze nie wprowadziły systemu płatności jednolitej mogłoby jednak zostać wzięte pod uwagę. W celu ułatwienia przejścia do systemu płatności jednolitej oraz w szczególności w celu zapobiegania stosowaniu praktyk spekulacyjnych, nowe państwa członkowskie powinny zostać uprawnione do uwzględnienia obszarów, w odniesieniu do których w przeszłości przyznano wsparcie w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej, do celów obliczania wysokości uprawnień do płatności w ramach systemu płatności jednolitej.

(38) W ramach regionalnego wariantu systemu płatności jednolitej, nowe państwa członkowskie powinny mieć możliwość dostosowania wartości uprawnień do płatności na hektar na podstawie obiektywnych kryteriów, w celu zapewnienia równego traktowania rolników i uniknięcia zakłóceń w funkcjonowaniu rynku.

(39) Nowe państwa członkowskie powinny mieć takie same możliwości częściowego wdrożenia systemu płatności jednolitej, jakie mają inne państwa członkowskie.

(40) Oddzielenie wsparcia bezpośredniego od wielkości produkcji i wprowadzenie systemu płatności jednolitej były podstawowymi elementami procesu reformy WPR. W 2003 roku kilka powodów zadecydowało o utrzymaniu specjalnego wsparcia w odniesieniu do niektórych upraw. Doświadczenie zdobyte podczas stosowania rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 oraz rozwój sytuacji rynkowej wskazują, że systemy, które nie weszły do systemu płatności jednolitej w 2003 roku, można obecnie włączyć do tego systemu celem promowania bardziej zorientowanego na rynek i zrównoważonego rolnictwa. W szczególności dotyczy to sektora oliwy z oliwek, w którym wprowadzono jedynie niewielkie powiązanie płatności z wielkością produkcji, jak również sektorów pszenicy durum, roślin białkowych, ryżu, skrobi ziemniaczanej oraz orzechów, gdzie malejąca skuteczność płatności powiązanej z wielkością produkcji uzasadnia możliwość oddzielenia wsparcia. W przypadku lnu i konopi, suszu paszowego oraz zmiemniaków na skrobię należy także oddzielić wsparcie z tytułu przetwarzania oraz włączyć odpowiednie kwoty do systemu płatności jednolitej. W przypadku roślin białkowych, ryżu, skrobi ziemniaczanej, orzechów oraz lnu i konopi, w celu umożliwienia producentom dostosowania się, właściwe jest włączenie od 2012 roku pomocy dla tych sektorów do systemu płatności jednolitej oraz jednocześnie - z wyjątkiem pomocy z tytułu przetwórstwa, która regulowana jest przepisami rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 - umożliwienie państwom członkowskim podjęcia decyzji o wcześniejszym włączeniu takiej pomocy do systemu. W przypadku orzechów, należy zezwolić państwom członkowskim na utrzymanie wsparcia związanego z wielkością produkcji w odniesieniu do krajowej części pomocy, tak aby złagodzić skutki oddzielenia wsparcia od wielkości produkcji.

(41) W związku z włączeniem do systemu płatności jednolitej kolejnych sektorów należy ustanowić przepis dotyczący obliczania nowego poziomu indywidualnego wsparcia dochodów w ramach tego systemu. W przypadku orzechów, skrobi ziemniaczanej, lnu i konopi oraz suszu paszowego, takie wyższe płatności należy przyznawać na podstawie wsparcia, jakie rolnicy otrzymali w ostatnich latach. W przypadku włączenia do systemu płatności jednolitej tych form wsparcia, które były częściowo z niego wyłączone, należy jednak przyznać państwom członkowskim możliwość korzystania z pierwotnych okresów referencyjnych. W przypadku skrobi ziemniaczanej kwoty udostępnione do dystrybucji w Niemczech i Niderlandach powinny uwzględniać dostawy transgraniczne skrobi ziemniaczanej produkowanej w jednym z tych państw członkowskich z zamiarem przetwarzania w drugim. Ponadto mając na celu pokrycie szczególnych potrzeb swoich sektorów rolnych oraz zapewnienie, aby wsparcie otrzymywane w przeszłości przez rolników nie zostało drastycznie zmniejszone, należy zezwolić państwom członkowskim w pewnych granicach na zastosowanie środków, które mają zostać włączone do systemu płatności jednolitej, w celu wsparcia rolników, którzy w innych sektorach w ciągu tych samych lat wykonywali pewne rodzaje działalności rolniczej, takie jak: wykorzystanie użytków zielonych lub chów zwierząt.

(42) W rozporządzeniu (WE) nr 1782/2003 ustanowiono specjalne wsparcie w odniesieniu do upraw energetycznych w celu wsparcia rozwoju tego sektora. W związku z rozwojem sytuacji w sektorze bioenergii w ostatnim czasie, a zwłaszcza w związku z dużym popytem na tego rodzaju produkty na rynkach międzynarodowych oraz wprowadzeniem wiążącego poziomu udziału bioenergii w całkowitej ilości paliw do roku 2020, nie ma już wystarczającego powodu udzielania specjalnego wsparcia z tytułu upraw energetycznych.

(43) Po włączeniu sektora bawełny do systemu płatności jednolitej uznano za konieczne, aby część wsparcia nadal była związana z uprawą bawełny za pomocą szczególnej płatności na kwalifikujący się hektar upraw, celem uniknięcia jakiegokolwiek ryzyka zakłócenia produkcji w regionach produkujących bawełnę. Decyzję tę należy utrzymać zgodnie z celami określonymi w protokole nr 4 dotyczącym bawełny dołączonym do aktu przystąpienia z 1979 r.

(44) W celu złagodzenia skutków procesu restrukturyzacji w państwach członkowskich, które udzieliły pomocy restrukturyzacyjnej przewidzianej w rozporządzeniu Rady (WE) nr 320/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. ustanawiającym tymczasowy system restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie (¹⁴), należy zachować pomoc przewidzianą dla producentów buraków cukrowych i trzciny cukrowej przez okres nieprzekraczający pięciu kolejnych lat.

(45) Po włączeniu sektora owoców i warzyw do systemu płatności jednolitej wprowadzono tymczasową pomoc obszarową związaną z wielkością produkcji z tytułu truskawek i malin. Właściwe jest przedłużenie takiego wsparcia poza początkowo wyznaczone terminy, przy jednoczesnym zapewnieniu oddzielenia go od wielkości produkcji. Pułapy krajowe powinny zostać dostosowane aby to uwzględnić.

(46) Przejściowy uproszczony system wsparcia w zakresie przyznawania płatności bezpośrednich w nowych państwach członkowskich w oparciu o wielkość obszaru, tj. system jednolitej płatności obszarowej, okazał się skutecznym i prostym systemem przyznawania rolnikom wsparcia dochodów w nowych państwach członkowskich. W celu uproszczenia powinno się zezwolić tym nowym państwom członkowskim, które wybrały stosowanie tego systemu, na jego dalsze stosowanie do końca 2013 roku.

(47) W związku z reformami sektora cukru oraz sektora owoców i warzyw oraz ich włączeniem do systemu płatności jednolitej należy zezwolić tym państwom członkowskim, które wybrały stosowanie systemu jednolitej płatności obszarowej, na przyznawanie wsparcia dochodów plantatorom buraków cukrowych, trzciny cukrowej i cykorii oraz producentom niektórych owoców i warzyw w formie oddzielnych płatności. Podobnie tym państwom członkowskim należy zezwolić na wypłacanie oddzielnego specjalnego wsparcia na warunkach podobnych do tych, które mają zastosowanie do innych państw członkowskich.

(48) W związku ze stopniowym wprowadzaniem płatności bezpośrednich w nowych państwach członkowskich, państwom tym pozwolono na przyznawanie krajowych uzupełniających płatności bezpośrednich. Należy zachować warunki dotyczące przyznawania takich płatności.

(49) W początkowej fazie przydzielania uprawnień do płatności przez państwa członkowskie pewne błędy spowodowały, że rolnicy otrzymali szczególnie wysokie płatności. Zazwyczaj taka nieprawidłowość podlega korekcie finansowej do czasu podjęcia środków korygujących. Uwzględniając jednak czas, jaki upłynął od pierwszego przydzielenia uprawnień do płatności, niezbędna korekta spowodowałaby niewspółmierne ograniczenia prawne i administracyjne w państwach członkowskich. Dla zachowania pewności prawa należy zatem uregulować przydzielanie takich płatności.

(50) Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1782/2003 Francja, Portugalia i Hiszpania postanowiły wyłączyć z systemu płatności jednolitej te płatności bezpośrednie, które realizowane są odpowiednio we francuskich departamentach zamorskich, na Azorach i Maderze oraz na Wyspach Kanaryjskich, i przyznawać je zgodnie z warunkami przewidzianymi w tytule IV tego rozporządzenia. Część pomocy przewidzianej w tym tytule została w całości włączona do systemu płatności jednolitej. W celu uproszczenia oraz uwzględnienia szczególnych okoliczności dotyczących regionów najbardziej oddalonych powinno się zarządzać taką pomocą w ramach programów wsparcia ustanowionych na mocy rozporządzenia (WE) nr 247/2006 z dnia 30 stycznia 2006 r. w sprawie szczególnych działań w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów peryferyjnych Unii Europejskiej (¹⁵). W tym celu należy przesunąć odpowiednie fundusze z krajowych pułapów płatności bezpośrednich do kwoty finansowej określonej w tym rozporządzeniu. Aby zezwolić państwom członkowskim, których to dotyczy, na dostosowanie programów wsparcia, takie przesunięcia powinny mieć miejsce jedynie w roku 2010. Do tego czasu płatności bezpośrednie w regionach najbardziej oddalonych będą mieć zastosowanie na warunkach przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1782/2003. Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 247/2006.

(51) O ile przepisy niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej, należy określić, że przepisy niniejszego rozporządzenia, które mogłyby powodować zachowania państw członkowskich, które mogą stanowić pomoc państwa, są wyłączone ze stosowania zasad dotyczących pomocy państwa, z uwagi na to, że dane przepisy zawierają odpowiednie warunki przyznawania wsparcia lub przewidują przyjęcie takich warunków przez Komisję w celu uniknięcia niepożądanego zakłócenia konkurencji.

(52) Należy przyjąć środki niezbędne do wdrożenia niniejszego rozporządzenia zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE (¹⁶) z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji.

(53) Aby zezwolić zarówno państwom członkowskim, jak również rolnikom na korzystanie z mechanizmów upraszczających, które wprowadza niniejsze rozporządzenie, a w szczególności ze zniesienia obowiązku odłogowania, niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane od 1 stycznia 2009 r. Jednakże przepisy, które mogą zmniejszać prawa rolników lub stwarzać nowe obowiązki, między innymi obowiązki wynikające z zasady wzajemnej zgodności, których rolnicy muszą przestrzegać przez cały rok, powinny mieć zastosowanie dopiero od 2010 roku, a w przypadku normy dotyczącej ustalenia stref buforowych wzdłuż cieków wodnych - do dnia 1 stycznia 2012 r. Ponadto należy zapewnić państwom członkowskim wystarczającą ilość czasu na wdrożenie przepisów umożliwiających dalsze oddzielenia płatności bezpośrednich od wielkości produkcji oraz przepisów umożliwiających im przegląd decyzji podjętych w kontekście reformy z 2003 roku. Z tego względu odnośne przepisy niniejszego rozporządzenia powinny być stosowane dopiero od 2010 roku, a uchylane rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 powinno być stosowane w ciągu 2009 roku do tych programów pomocy, które zostaną włączone do systemu płatności jednolitej dopiero od roku 2010,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I

ZAKRES STOSOWANIA I DEFINICJE

Artykuł 1

Zakres stosowania

Niniejsze rozporządzenie ustanawia:

a) wspólne zasady dotyczące płatności bezpośrednich;

b) system wsparcia dochodów rolników (zwany dalej „systemem płatności jednolitej”);

c) przejściowy uproszczony system wsparcia dochodów rolników w nowych państwach członkowskich określonych w art. 2 lit. g) (zwany dalej „systemem jednolitej płatności obszarowej”);

d) systemy wsparcia dla rolników produkujących ryż, ziemniaki skrobiowe, rośliny białkowe, orzechy, nasiona, bawełnę, cukier, owoce i warzywa, mięso baranie i kozie, wołowinę i cielęcinę; e) ramy umożliwiające nowym państwom członkowskim, określonym w art. 2 lit. g), uzupełnienie płatności bezpośrednich.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia mają zastosowanie następujące definicje:

a) „rolnik” oznacza osobę fizyczną lub prawną lub grupę osób fizycznych lub prawnych, bez względu na status prawny takiej grupy i jej członków w świetle prawa krajowego, których gospodarstwo znajduje się na terytorium Wspólnoty, określonym w art. 299 Traktatu, oraz która prowadzi działalność rolniczą;

b) „gospodarstwo” oznacza wszystkie jednostki produkcyjne zarządzane przez rolnika znajdujące się na terytorium tego samego państwa członkowskiego;

c) „działalność rolnicza” oznacza produkcję, hodowlę lub uprawę produktów rolnych, włączając w to zbiory, dojenie, chów zwierząt oraz utrzymywanie zwierząt do celów gospodarskich, lub utrzymywanie gruntów w dobrej kulturze rolnej zgodnej z ochroną środowiska, zgodnie z art. 6;

d) „płatność bezpośrednia” oznacza płatność przyznawaną bezpośrednio rolnikom w ramach systemu wsparcia wymienionego w załączniku I;

e) „płatności w danym roku kalendarzowym” lub „płatności w okresie reprezentatywnym” oznaczają płatności, które zostały lub które mają zostać przyznane w odniesieniu do danego roku/danych lat, włączając w to wszystkie płatności w odniesieniu do innych okresów rozpoczynających się w tym roku kalendarzowym/tych latach kalendarzowych;

f) „produkty rolne” oznaczają produkty wymienione w załączniku I do Traktatu - z wyłączeniem produktów rybołówstwa - jak również bawełnę;

g) „nowe państwa członkowskie” oznaczają Bułgarię, Republikę Czeską, Estonię, Chorwację, Cypr, Łotwę, Litwę, Węgry, Maltę, Polskę, Rumunię, Słowenię i Słowację;

h) „powierzchnia użytków rolnych” oznacza każdą powierzchnię zajmowaną przez grunty orne, trwałe użytki zielone lub uprawy trwałe.

Artykuł 3

Finansowanie płatności bezpośrednich

Systemy wsparcia wymienione w załączniku I do niniejszego rozporządzenia są finansowane zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1290/2005.

TYTUŁ II

PRZEPISY OGÓLNE DOTYCZĄCE PŁATNOŚCI BEZPOŚREDNICH

ROZDZIAŁ 1

Zasada wzajemnej zgodności

Artykuł 4

Wymogi główne

1. Rolnik otrzymujący płatności bezpośrednie spełnia wymogi podstawowe w zakresie zarządzania wymienione w załączniku II oraz przestrzega zasady dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska, o której mowa w art. 6.

Obowiązki, o których mowa w akapicie pierwszym, mają zastosowanie wyłącznie w zakresie, w jakim dotyczy to działalności rolniczej rolnika lub powierzchni użytków rolnych w gospodarstwie.

2. Właściwy organ krajowy dostarcza rolnikom, między innymi drogą elektroniczną, wykaz wymogów podstawowych w zakresie zarządzania oraz zasady dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska, których należy przestrzegać.

Artykuł 5

Wymogi podstawowe w zakresie zarządzania

1. Przepisy wspólnotowe ustanawiają wymogi podstawowe w zakresie zarządzania wymienione w załączniku II w następujących obszarach:

a) zdrowie publiczne, zdrowie zwierząt i zdrowie roślin,

b) środowisko,

c) dobrostan zwierząt.

2. Akty, o których mowa w załączniku II, mają zastosowanie w wersji aktualnie obowiązującej oraz, w przypadku dyrektyw, w postaci wdrożonej przez państwa członkowskie.

Artykuł 6

Dobra kultura rolna zgodna z ochroną środowiska

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby wszystkie grunty rolne, a w szczególności grunty, które nie są już wykorzystywane do celów produkcyjnych, były utrzymywane w dobrej kulturze rolnej zgodnej z ochroną środowiska. Państwa członkowskie określają, na poziomie krajowym lub regionalnym, wymogi minimalne w zakresie dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska na podstawie ram ustanowionych w załączniku III, uwzględniając szczególne cechy odnośnych obszarów, włączając w to warunki glebowe i klimatyczne, istniejące systemy gospodarki rolnej, użytkowanie gruntów, zmiano wanie upraw, metody uprawy roli oraz strukturę gospodarstw. Państwa członkowskie nie określają wymogów minimalnych, które nie są przewidziane w tych ramach.

Normy wymienione w trzeciej kolumnie załącznika III są dobrowolne z wyjątkiem przypadków gdy:

a) państwo członkowskie przed dniem 1 stycznia 2009 r. określiło dla takiej normy wymóg minimalny dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska; lub

b) przepisy krajowe dotyczące tej normy są stosowane w państwie członkowskim.

2. Państwa członkowskie inne niż nowe państwa członkowskie zapewniają, aby grunty, które były trwałymi użytkami zielonymi w dniu przewidzianym na złożenie wniosków o pomoc obszarową na rok 2003, pozostały trwałymi użytkami zielonymi. Nowe państwa członkowskie, oprócz Bułgarii, Chorwacji i Rumunii, zapewniają, aby grunty będące trwałymi użytkami zielonymi w dniu 1 maja 2004 r. pozostały trwałymi użytkami zielonymi. Bułgaria i Rumunia zapewniają, aby grunty, które były trwałymi użytkami zielonymi w dniu 1 stycznia 2007 r., pozostały trwałymi użytkami zielonymi. Chorwacja zapewnia, aby grunty, które były trwałymi użytkami zielonymi w dniu 1 lipca 2013 r., pozostały trwałymi użytkami zielonymi.

Państwo członkowskie może jednak, w należycie uzasadnionych okolicznościach, odstąpić od przepisów pierwszego akapitu, pod warunkiem podjęcia działań mających na celu przeciwdziałanie wszelkiemu znaczącemu zmniejszeniu całkowitej powierzchni trwałych użytków zielonych.

Pierwszy akapit nie ma zastosowania do gruntów będących trwałymi użytkami zielonymi przeznaczonymi do zalesiania, jeżeli takie zalesianie jest zgodne z zasadami ochrony środowiska, oraz z wyłączeniem plantacji choinek i plantacji zagajników o krótkiej rotacji.

ROZDZIAŁ 2

Modulacja i dyscyplina finansowa

Artykuł 7

Modulacja

1. Wszelkie płatności bezpośrednie, których kwota przewyższa 5 000 EUR, które mają być przyznawane rolnikowi w danym roku kalendarzowym zmniejsza się w każdym roku do 2012 r. o następujące wielkości procentowe:

a) w 2009 r.: o 7 %;

b) w 2010 r.: o 8 %;

c) w 2011 r.:o9 %;

d) w 2012 r.: o 10%.

2. Zmniejszenia przewidziane w ust. 1 zwiększa się o cztery punkty procentowe w przypadku kwot wyższych niż 300 000 EUR.

3. Ustępy 1 i 2 nie mają zastosowania do płatności bezpośrednich przyznawanych rolnikom we francuskich departamentach zamorskich, na Azorach i Maderze oraz na Wyspach Kana ryjskich oraz na wyspach Morza Egejskiego.

Artykuł 8

Pułapy netto

1. Nie naruszając przepisów art. 11 niniejszego rozporządzenia, całkowite kwoty netto płatności bezpośrednich, które mogą być przyznane w państwie członkowskim w odniesieniu do jakiegokolwiek roku kalendarzowego przed 2013 r. po zastosowaniu art. 7 i 10 niniejszego rozporządzenia oraz art. 1 rozporządzenia (WE) nr 378/2007 lub w roku kalendarzowym 2013 po zastosowaniu artykułów 10a i 10b niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem płatności bezpośrednich przyznanych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 247/2006 i rozporządzenia (WE) nr 1405/2006, nie przekraczają pułapów określonych w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia. W celu przestrzegania pułapów ustanowionych w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia, w stosownych przypadkach państwa członkowskie przeprowadzają liniowe zmniejszenie kwot płatności bezpośrednich podlegających zmniejszeniu określonemu w art. 7 i 10 niniejszego rozporządzenia i w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 378/2007 w odniesieniu do jakiegokolwiek roku kalendarzowego przed 2013 rokiem, lub podlegających zmniejszeniu określonemu w artykułach 10a i 10b niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do roku kalendarzowego 2013.

2. Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, Komisja dokonuje przeglądu pułapów określonych w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia w celu uwzględnienia:

a) modyfikacji całkowitych maksymalnych kwot płatności bezpośrednich, które mogą być przyznane;

b) modyfikacji dotyczących systemu dobrowolnej modulacji przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 378/2007;

c) zmian strukturalnych w gospodarstwach;

d) (skreślona).

Artykuł 9

Kwoty wynikające ze stosowania modulacji

1. Kwoty wynikające z zastosowania zmniejszeń przewidzianych w art. 7 niniejszego rozporządzenia w którymkolwiek z państw członkowskich innych niż nowe państwa członkowskie udostępnia się w ramach dodatkowego wsparcia wspólnotowego w zakresie programowania rozwoju obszarów wiejskich finansowanego przez EFRROW, jak określono w rozporządzeniu (WE) nr 1698/2005, zgodnie z warunkami określonymi w niniejszym artykule.

2. Kwoty odpowiadające jednemu punktowi procentowemu są przydzielane państwom członkowskim, w których uzyskano odpowiednie kwoty. Kwoty wynikające z zastosowania zmniejszenia o 4 punkty procentowe są rozdzielane między państwa członkowskie, których to dotyczy, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2, na podstawie następujących kryteriów:

a) powierzchnia użytków rolnych;

b) zatrudnienie w rolnictwie;

c) produkt krajowy brutto (PKB) na mieszkańca według parytetu siły nabywczej.

Każde odnośne państwo członkowskie otrzymuje jednak co najmniej 80 % sumy kwot, o których mowa w akapicie pierwszym, uzyskanych w tym państwie członkowskim.

3. W drodze odstępstwa od ust. 2 akapit drugi, jeżeli w państwie członkowskim udział żyta w całkowitej produkcji zbóż przekroczył 5 %, licząc średnio w okresie 2000-2002, a jego udział w całkowitej wspólnotowej produkcji żyta przekroczył 50 % w tym samym okresie, temu państwu członkowskiemu przekazuje się co najmniej 90 % kwot uzyskanych w wyniku modulacji w tym państwie, do roku 2013 włącznie.

W takim przypadku, bez uszczerbku dla możliwości przewidzianych w art. 68, co najmniej 10 % kwoty przydzielanej danemu państwu członkowskiemu udostępnia się na środki, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, w regionach produkcji żyta.

Do celów niniejszego ustępu, „zboża” oznaczają produkty wymienione w załączniku V.

4. Pozostała kwota wynikająca ze stosowania art. 7 ust. 1 i kwoty wynikające ze stosowania art. 7 ust. 2 przydziela się państwom członkowskim, w których zostały uzyskane odnośne kwoty, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2. Kwoty te wykorzystuje się zgodnie z art. 69 ust. 5a rozporządzenia (WE) nr 1698/2005.

Artykuł 10

Szczególne zasady dotyczące modulacji w nowych państwach członkowskich

1. Artykuł 7 ma zastosowanie do rolników w nowym państwie członkowskim w danym roku kalendarzowym jedynie wtedy, gdy poziom płatności bezpośrednich stosowany w tym państwie członkowskim na ten rok kalendarzowy zgodnie z art. 121 jest co najmniej równy poziomowi stosowanemu wówczas w państwach członkowskich innych niż nowe państwa członkowskie, z uwzględnieniem wszelkich zmniejszeń zastosowanych na mocy art. 7 ust. 1.

2. Jeśli art. 7 stosuje się do rolników w nowym państwie członkowskim, wartość procentowa mająca zastosowanie na mocy art. 7 ust. 1 ogranicza się do różnicy między poziomem płatności bezpośrednich mającym w odniesieniu do niego zastosowanie na mocy art. 121 a poziomem płatności w państwach członkowskich innych niż nowe państwa członkowskie, z uwzględnieniem wszystkich redukcji zastosowanych na mocy art. 7 ust. 1.

3. Wszelkie kwoty wynikające ze stosowania art. 7 ust. 1 i 2 przydziela się nowemu państwu członkowskiemu, w którym zostały one uzyskane, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2. Kwoty te wykorzystuje się zgodnie z art. 69 ust. 5a rozporządzenia (WE) nr 1698/2005.

Artykuł 10a

Dostosowanie płatności bezpośrednich w 2013 r.

1. Każda kwota płatności bezpośrednich przyznana rolnikowi w roku kalendarzowym 2013 powyżej kwoty 5 000 EUR zostaje zmniejszona o 10 %.

2. Zmniejszenie, o którym mowa w ust. 1, zwiększa się o cztery punkty procentowe w przypadku kwot przekraczających 300 000 EUR.

3. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do płatności bezpośrednich przyznawanych rolnikom w Bułgarii, Chorwacji, Rumunii i we francuskich departamentach zamorskich, na Azorach i na Maderze, na Wyspach Kanaryjskich i na wyspach Morza Egejskiego.

4. W drodze odstępstwa od ust. 1 zmniejszenie, o którym mowa w tym ustępie, wynosi 0 % dla nowych państw członkowskich innych niż Bułgaria, Chorwacja i Rumunia.

Artykuł 10b

Dobrowolne dostosowanie płatności bezpośrednich w 2013 r.

1. Każde państwo członkowskie, które zastosowało art. 1 rozporządzenia (WE) nr 378/2007 w odniesieniu do roku kalendarzowego 2012, może stosować zmniejszenie (dalej zwane „dobrowolnym dostosowaniem”) do wszystkich kwot płatności bezpośrednich, które mają zostać przyznane na jego terytorium w odniesieniu do roku kalendarzowego 2013. Dobrowolne dostosowanie stosuje się niezależnie od dostosowania płatności bezpośrednich, o którym mowa w art. 10a niniejszego rozporządzenia.

Dobrowolne dostosowanie może być zróżnicowane regionalnie, pod warunkiem że państwo członkowskie zastosowało opcję, o której mowa w art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 378/2007.

2. Maksymalny poziom zmniejszenia wynikający z łącznego stosowania art. 10a i ust. 1 niniejszego artykułu nie przekracza stawki procentowej zmniejszenia wynikającego z połączonego stosowania art. 7 niniejszego rozporządzenia i art. 1 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 378/2007 w odniesieniu do kwot, które mają być przyznane rolnikom w odniesieniu do roku kalendarzowego 2012 w danych regionach.

3. Kwoty wynikające ze stosowania dobrowolnego dostosowania nie przekraczają kwot netto ustalonych przez Komisję na rok kalendarzowy 2012 zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 378/2007.

4. Kwoty wynikające ze stosowania dobrowolnego dostosowania są dostępne w państwie członkowskim, w którym zostały wytworzone, jako wsparcie Unii w ramach programowania rozwoju obszarów wiejskich i finansowane z EFRROW.

5. Do dnia 8 października 2012 r. państwa członkowskie podejmują decyzję dotyczącą następujących kwestii, o których powiadamiają Komisję:

a) poziom dobrowolnego dostosowania dla całego terytorium i, w stosownych przypadkach, dla każdego regionu;

b) całkowita kwota, która ma zostać zmniejszona w ramach dobrowolnego dostosowania dla całego terytorium, i w stosownych przypadkach, dla każdego regionu.

Artykuł 10c

Kwoty wynikające z dobrowolnego dostosowania oraz z zastosowania art. 136

1. Na podstawie kwot podanych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 10b ust. 5 Komisja przyjmuje bez stosowania procedury, o której mowa w art. 141 ust. 2 lub 141b ust. 2, akty wykonawcze ustalające kwoty wynikające z dobrowolnego dostosowania.

2. Kwoty ustalone zgodnie z ust. 1 oraz kwoty wynikające ze stosowania art. 136 na rok budżetowy 2014 są dodawane do rocznego zestawienia wkładów z EFRROW na rzecz programów rozwoju obszarów wiejskich w podziale na państwa członkowskie.

3. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o przekroczeniu maksymalnego pułapu wkładu z EFRROW w odniesieniu do kwot dodanych do rocznego zestawienia w podziale na państwa członkowskie, o którym mowa w ust. 2.

Kwoty dodane do rocznego zestawienia w podziale na państwa członkowskie, o którym mowa w ust. 2, nie wchodzą w skład wypłaty pojedynczej kwoty prefinansowania programów rozwoju obszarów wiejskich.

4. Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające zasady przedstawiania kwot, o których mowa w ust. 2, w planach finansowania programów rozwoju obszarów wiejskich. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 141b ust. 2.

Artykuł 10d

Pułap netto EFRG

1. Pułap wydatków EFRG w odniesieniu do roku budżetowego 2014 jest wyliczany jako maksymalne kwoty wyznaczone rozporządzeniem przyjętym przez Radę zgodnie z art. 312 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej pomniejszone o kwoty, o których mowa w art. 10c ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

2. Komisja przyjmuje bez stosowania procedury, o której mowa w art. 141 ust. 2 lub 141b ust. 2, akty wykonawcze ustanawiające saldo netto dostępne na wydatki EFRG w odniesieniu do roku budżetowego 2014 na podstawie danych, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 11

Dyscyplina finansowa

1. W celu zapewnienia, aby kwoty przeznaczone na finansowanie wydatków związanych z rynkiem i płatności bezpośrednich w ramach WPR przewidziane obecnie w pozycji 2 załącznika I do Porozumienia międzyinstytucjonalnego między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami (¹⁷) mieściły się w rocznych pułapach określonych w decyzji 2002/929/WE przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie w dniu 18 listopada 2002 r. dotyczącej konkluzji Rady Europejskiej z posiedzenia, które odbyło się Brukseli w dniach 24-25 października 2002 r. (¹⁸), dostosowanie płatności bezpośrednich jest ustalane w momencie, gdy prognozy dotyczące finansowania wyżej wymienionych środków przewidzianych w pozycji 2 na dany rok budżetowy, powiększone o kwoty określone w art. 190a rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 i kwoty określone w art. 134 i 135 oraz kwoty określone w art. 136 niniejszego rozporządzenia przed zastosowaniem modulacji przewidzianej w art. 7 i 10 niniejszego rozporządzenia oraz w art. 1 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 378/2007, wskazują, że przekroczony zostanie mający zastosowanie wyżej wymieniony pułap roczny, z uwzględnieniem marginesu wynoszącego 300 000 000 EUR poniżej tego pułapu. Jednakże w roku budżetowym 2014 dostosowanie, o którym mowa w akapicie pierwszym, określa się, uwzględniając prognozy dotyczące finansowania płatności bezpośrednich i wydatków związanych z rynkiem w ramach WPR ustanowione w rozporządzeniu przyjętym przez Radę zgodnie z art. 312 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej powiększone o kwoty, o których mowa w art. 10b niniejszego rozporządzenia, i o kwoty wynikające ze stosowania art. 136 niniejszego rozporządzenia na rok budżetowy 2014 przed dostosowaniem płatności bezpośrednich przewidzianym w art. 10a niniejszego rozporządzenia, ale bez uwzględnienia marginesu 300 000 000 EUR.

2. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą na podstawie wniosku Komisji przedstawionego najpóźniej do dnia 31 marca roku kalendarzowego, którego dotyczą dostosowania, o których mowa w ust. 1, ustalają te dostosowania najpóźniej w dniu 30 czerwca tego samego roku kalendarzowego.

3. W ramach stosowania harmonogramu przyrostów przewidzianego w art. 121 do wszystkich płatności bezpośrednich przyznawanych w nowych państwach członkowskich, ust. 1 niniejszego artykułu nie ma zastosowania do nowych państw członkowskich aż do rozpoczęcia roku kalendarzowego, w odniesieniu do którego poziom płatności bezpośrednich stosowany w nowych państwach członkowskich osiągnie jest co najmniej równy poziomowi takich płatności mającemu wówczas zastosowanie w państwach członkowskich innych niż nowe państwa członkowskie.

Artykuł 11a

Przekazanie uprawnień

Aby zagwarantować optymalne stosowanie dostosowań płatności bezpośrednich w 2013 roku i dyscypliny finansowej w odniesieniu do roku kalendarzowego 2013, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 141a ustanawiających zasady dotyczące podstawy obliczania zmniejszeń, stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do rolników ze względu na dostosowanie płatności w 2013 roku, o którym mowa w art. 10a oraz dyscyplinę finansową, określoną w art. 11.

ROZDZIAŁ 3

System doradztwa rolniczego

Artykuł 12

System doradztwa rolniczego

1. Państwa członkowskie prowadzą system doradztwa dla rolników w zakresie zarządzania gruntami i gospodarstwem (zwany dalej „systemem doradztwa rolniczego”), prowadzony przez jeden lub większą liczbę wyznaczonych organów lub przez podmioty prywatne.

2. System doradztwa obejmuje co najmniej wymogi podstawowe w zakresie zarządzania oraz zasady dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska, o których mowa w rozdziale 1.

3. Rolnicy mogą uczestniczyć w systemie doradztwa rolniczego na zasadzie dobrowolności.

Państwa członkowskie mogą zgodnie z obiektywnymi kryteriami określić kategorie rolników, które będą miały dostęp do systemu doradztwa rolniczego na zasadach pierwszeństwa.

4. Przed dniem 31 grudnia 2010 r. Komisja przedkłada Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania systemu doradztwa rolniczego, w razie potrzeby wraz z odpowiednimi wnioskami.

Artykuł 13

Obowiązki wyznaczonych organów i podmiotów prywatnych

Bez uszczerbku dla krajowych przepisów dotyczących publicznego dostępu do dokumentów, państwa członkowskie zapewniają, aby wyznaczone organy i podmioty prywatne, o których mowa w art. 12 ust. 1, nie ujawniały informacji osobowych ani prywatnych, ani danych, które uzyskują w trakcie prowadzenia działalności doradczej, osobom innym niż rolnik zarządzający odnośnym gospodarstwem, z wyjątkiem wszelkich nieprawidłowości lub naruszeń stwierdzonych podczas wykonywania działalności, które podlegają obowiązkowi zgłoszenia organom publicznym na mocy prawa wspólnotowego lub krajowego, w szczególności w przypadku przestępstw.

ROZDZIAŁ 4

Zintegrowany system administrowania i kontroli

Artykuł 14

Zakres

Każde państwo członkowskie ustanawia i prowadzi zintegrowany system administrowania i kontroli (zwany dalej „systemem zintegrowanym”).

System zintegrowany stosuje się w odniesieniu do systemów wsparcia wymienionych w załączniku I.

W zakresie, w jakim jest to niezbędne, system zintegrowany ma również zastosowanie do administrowania i kontroli przepisów określonych w rozdziałach 1 i 2 niniejszego tytułu.

Artykuł 15

Elementy systemu zintegrowanego

1. System zintegrowany obejmuje następujące elementy:

a) skomputeryzowaną bazę danych;

b) system identyfikacji działek rolnych;

c) system identyfikacji i rejestracji uprawnień do płatności;

d) wnioski o pomoc;

e) zintegrowany system kontroli;

f) jednolity system rejestrowania tożsamości każdego rolnika, który składa wniosek o pomoc.

2. W przypadkach, w których stosuje się art. 52 i 53 niniejszego rozporządzenia, system zintegrowany obejmuje system identyfikacji i rejestracji zwierząt ustanowiony zgodnie z rozporządzeniami (WE) nr 1760/2000 i (WE) nr 21/2004.

3. Państwa członkowskie mogą włączyć do systemu identyfikacji działek rolnych system informacji geograficznej dotyczący uprawy oliwek.

Artykuł 16

Skomputeryzowana baza danych

1. W skomputeryzowanej bazie danych rejestruje się dotyczące każdego gospodarstwa rolnego dane uzyskane z wniosków o pomoc.

Baza danych pozwala w szczególności na zapoznanie się przez właściwy organ państwa członkowskiego z danymi dotyczącymi poszczególnych lat kalendarzowych lub gospodarczych, począwszy od roku 2000. Pozwala ona także na bezpośrednie i natychmiastowe zapoznanie się z danymi dotyczącymi czterech poprzednich lat.

2. Państwa członkowskie mogą utworzyć zdecentralizowane bazy danych, pod warunkiem że zarówno one, jak i procedury administracyjne rejestrowania danych i dostępu do nich, są zaprojektowane w jednolity sposób na obszarze całego terytorium danego państwa członkowskiego oraz są kompatybilne między sobą w celu umożliwienia kontroli krzyżowych.

Artykuł 17

System identyfikacji działek rolnych

System identyfikacji działek rolnych ustanawiany jest na podstawie map lub dokumentów ewidencji gruntów lub też innych danych kartograficznych. Korzysta się z technik skomputeryzowanego systemu informacji geograficznych, w tym najlepiej ortoobrazów lotniczych lub satelitarnych, przy zastosowaniu jednolitego standardu gwarantującego dokładność co najmniej równą dokładności kartografii w skali 1:10 000.

Artykuł 18

System identyfikacji i rejestracji uprawnień do płatności

1. Ustanawia się system identyfikacji i rejestracji uprawnień do płatności pozwalający na weryfikację uprawnień oraz kontrole krzyżowe z wnioskami o pomoc i systemem identyfikacji działek rolnych.

2. System, o którym mowa w ust. 1, pozwala na bezpośrednie i natychmiastowe zapoznanie się, poprzez właściwy organ państwa członkowskiego, z danymi dotyczącymi co najmniej czterech kolejnych poprzednich lat kalendarzowych.

Artykuł 19

Wnioski o pomoc

1. Każdego roku rolnicy składają wnioski o płatności bezpośrednie, wskazując stosownie do sytuacji:

a) wszystkie działki rolne leżące na terenie danego gospodarstwa oraz, w przypadku gdy państwo członkowskie stosuje art. 15 ust. 3, liczbę drzew oliwnych oraz ich rozmieszczenie na działce;

b) uprawnienia do płatności deklarowanych do aktywowania;

c) wszelkie inne informacje przewidziane w niniejszym rozporządzeniu lub przez dane państwo członkowskie.

2. Państwa członkowskie dostarczają, między innymi drogą elektroniczną, z góry ustalone formularze sporządzone w oparciu o obszary określone w poprzednim roku oraz materiały graficzne wskazujące położenie takich obszarów, oraz, w stosownych przypadkach, umiejscowienie drzew oliwnych. Państwo członkowskie może zdecydować, że wniosek o pomoc ma zawierać jedynie zmiany w odniesieniu do wniosku o pomoc złożonego w poprzednim roku.

3. Państwo członkowskie może zadecydować, że jeden wniosek o pomoc obejmuje kilka lub wszystkie systemy wsparcia wymienione w załączniku I lub inne systemy wsparcia.

Artykuł 20

Weryfikacja warunków kwalifikowalności

1. Państwa członkowskie przeprowadzają kontrole administracyjne wniosków o pomoc w celu weryfikacji warunków kwalifikowalności do pomocy.

2. Kontrole administracyjne uzupełnia system kontroli na miejscu w celu zweryfikowania kwalifikowalności do pomocy. W tym celu państwa członkowskie sporządzają próbę kontrolną zawierającą listę gospodarstw rolnych.

Państwa członkowskie mogą korzystać z technik teledetekcji i globalnego systemu nawigacji satelitarnej w celu przeprowadzania kontroli działek rolnych na miejscu.

3. Każde państwo członkowskie wyznacza organ odpowiedzialny za koordynowanie obu rodzajów kontroli przewidzianych w niniejszym rozdziale.

W przypadku gdy państwo członkowskie przewiduje delegowanie wykonania niektórych elementów prac, które należy przeprowadzić na mocy niniejszego rozdziału, wyspecjalizowanym agencjom lub firmom, wyznaczony organ zachowuje prawo do kontroli oraz odpowiedzialność za takie prace.

Artykuł 21

Zmniejszenia i wykluczenia w przypadku nieprzestrzegania zasad kwalifikowalności

1. Bez uszczerbku dla wszelkich zmniejszeń i wykluczeń przewidzianych w art. 23, w przypadku gdy zostanie stwierdzone, że rolnik nie spełnia warunków kwalifikowalności dotyczących przyznawania pomocy przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, płatność lub część płatności, która została lub ma zostać przyznana i w odniesieniu do której warunki kwalifikowalności zostały spełnione, podlega zmniejszeniom i wykluczeniom określonym zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2.

2. Procentowa wielkość zmniejszenia jest stopniowana w zależności od rozmiaru, zasięgu, trwałości i powtarzania się stwierdzonej niezgodności, a nawet może prowadzić do całkowitego wykluczenia z jednego lub kilku systemów pomocy na rok kalendarzowy lub na więcej lat.

Artykuł 22

Kontrole w zakresie zasady wzajemnej zgodności

1. Państwa członkowskie przeprowadzają kontrole na miejscu w celu zweryfikowania, czy rolnik wywiązuje się z obowiązków, o których mowa w rozdziale 1.

2. Państwa członkowskie mogą wykorzystywać już istniejące systemy administrowania i kontroli w celu zapewnienia zgodności z wymogami podstawowymi w zakresie zarządzania oraz z zasadami dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska.

Systemy te, a zwłaszcza system identyfikacji i rejestracji zwierząt ustanowiony zgodnie z dyrektywą Rady 2008/71/WE z dnia 15 lipca 2008 r. w sprawie identyfikacji i rejestracji świń (¹⁹) i rozporządzeniami (WE) nr 1760/2000 i (WE) nr 21/2004, są zgodne z systemem zintegrowanym, jak przewiduje art. 26 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 23

Zmniejszenia lub wykluczenia z płatności w przypadku nieprzestrzegania przepisów dotyczących zasady wzajemnej zgodności

1. W przypadku niezastosowania się do wymogów podstawowych w zakresie zarządzania lub zasad dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska w jakimkolwiek momencie w ciągu danego roku kalendarzowego (zwanego dalej „danym rokiem kalendarzowym”), i gdy taka niezgodność jest wynikiem działania lub zaniechania, które można bezpośrednio przypisać rolnikowi składającemu wniosek o pomoc w danym roku kalendarzowym, całkowitą kwotę płatności bezpośrednich, które zostały lub mają zostać przyznane temu rolnikowi po zastosowaniu do niego art. 7, 10 i 11, zmniejsza się lub wyklucza zgodnie z zasadami szczegółowymi określonymi w art. 24.

Akapit pierwszy ma również zastosowanie, gdy dana niezgodność jest wynikiem działania lub zaniechania, które można bezpośrednio przypisać osobie, której przekazano grunt rolny lub która takiego przekazania dokonała.

Do celów niniejszego ustępu „przekazanie” oznacza każdy rodzaj transakcji, w wyniku której grunt rolny przestaje być w posiadaniu osoby przekazującej.

Od roku 2010, w drodze odstępstwa od akapitu drugiego, w przypadku gdy osoba, której można bezpośrednio przypisać odpowiedzialność za działanie lub zaniechanie, przedłożyła wniosek o pomoc w danym roku kalendarzowym, zmniejszenie lub wykluczenie stosowane są do całkowitych kwot płatności bezpośrednich, które zostały lub mają zostać przyznane tej osobie.

2. Niezależnie od przepisów ust. 1 oraz zgodnie z warunkami określonymi w szczegółowych przepisach, o których mowa w art. 24 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, państwa członkowskie mogą zadecydować o niestosowaniu zmniejszenia lub wykluczenia z płatności w przypadku, gdy ich kwoty wynoszą 100 EUR lub mniej na rolnika i na rok kalendarzowy.

W przypadku gdy państwo członkowskie decyduje o zastosowaniu wariantu przewidzianego w akapicie pierwszym, w następnym roku właściwy organ podejmuje działania wymagane do zapewnienia, że rolnik usunie stwierdzone niezgodności, których to dotyczy. Rolnik jest powiadamiany o stwierdzeniu niezgodności i obowiązku podjęcia działania naprawczego.

Artykuł 24

Szczegółowe zasady dotyczące zmniejszeń lub wykluczeń w przypadku nieprzestrzegania przepisów dotyczących zasady wzajemnej zgodności

1. Szczegółowe zasady dotyczące zmniejszeń i wykluczeń, o których mowa w art. 23, ustanawia się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2. W tym kontekście uwzględnia się rozmiar, zasięg, trwałość i powtarzalnie się stwierdzonej niezgodności, jak również kryteria określone w ust. 2, 3 i 4 niniejszego artykułu.

2. W przypadku zaniedbania wielkość procentowa zmniejszenia nie przekracza 5 %, a w przypadku powtarzających się niezgodności - 15%.

W należycie uzasadnionych przypadkach państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o niestosowaniu zmniejszenia, gdy z uwagi na swój rozmiar, zasięg i trwałość, przypadek niezgodności może być uważany za drobny. Przypadki niezgodności stanowiące bezpośrednie ryzyko dla zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt nie są jednak uznawane za drobne.

O ile rolnik nie podjął natychmiastowego działania naprawczego usuwającego stwierdzoną niezgodność, właściwy organ podejmuje niezbędne działania, które mogą, w stosownych przypadkach, ograniczać się do kontroli administracyjnej w celu zapewnienia, aby rolnik usunął stwierdzoną niezgodność. Rolnik jest powiadamiany o stwierdzeniu drobnej niezgodności i o obowiązku podjęcia działania naprawczego.

3. W przypadku umyślnej niezgodności wielkość procentowa zmniejszenia wynosi co do zasady nie mniej niż 20 %, a nawet może prowadzić do całkowitego wykluczenia z jednego lub kilku systemów pomocy i obowiązywać przez jeden rok kalendarzowy lub przez większą ilość lat.

4. W każdym przypadku całkowita kwota zmniejszeń i wykluczeń w odniesieniu do jednego roku kalendarzowego nie może być wyższa niż całkowita kwota, o której mowa w art. 23 ust. 1.

Artykuł 25

Kwoty wynikające z zasady wzajemnej zgodności

Kwoty wynikające z zastosowania zmniejszeń i wykluczeń w przypadku niezgodności z przepisami rozdziału 1 są przekazywane do EFRG. Państwa członkowskie mogą zatrzymać 25 % tych kwot.

Artykuł 26

Zgodność systemów wsparcia z systemem zintegrowanym

1. W celu stosowania systemów wsparcia wymienionych w załączniku VI państwa członkowskie zapewniają, aby procedury administrowania i kontroli stosowane do tych systemów były kompatybilne z systemem zintegrowanym w zakresie:

a) skomputeryzowanej bazy danych;

b) systemów identyfikacji działek rolnych;

c) kontroli administracyjnych.

W tym celunależy ustanowić bazy danych, systemy i kontrole, o których mowa odpowiednio w akapicie pierwszym lit. a), b) i c), które pozwolą na wspólne bezproblemowe i bezkonfliktowe funkcjonowanie oraz wymianę danych między nimi.

2. Państwa członkowskie mogą, do celów stosowania systemów wsparcia wspólnotowego lub krajowego innych niż te wymienione w załączniku VI, włączyć do swoich procedur administrowania i kontroli jeden lub więcej elementów systemu zintegrowanego.

Artykuł 27

Informowanie i kontrole

1. Komisja jest regularnie informowana o stosowaniu systemu zintegrowanego.

Komisja organizuje wymiany poglądów na ten temat z państwami członkowskimi.

2. Zgodnie z art. 37 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, po poinformowaniu właściwych organów w odpowiednim czasie, upoważnieni przedstawiciele wyznaczeni przez Komisję mogą przeprowadzić:

a) wszelkie badania lub kontrole dotyczące środków podjętych w celu ustanowienia i wdrożenia systemu zintegrowanego;

b) kontrole w wyspecjalizowanych agencjach i firmach, o których mowa w art. 20 ust. 3.

3. Bez uszczerbku dla odpowiedzialności państw członkowskich za wdrożenie i stosowanie systemu zintegrowanego, Komisja może zwrócić się o pomoc do wyspecjalizowanych podmiotów lub osób w celu ułatwienia utworzenia, nadzorowania i korzystania z systemu zintegrowanego, w szczególności mając na względzie udzielenie właściwym organom państw członkowskich porad technicznych, jeśli się o nie zwrócą.

ROZDZIAŁ 5

Inne przepisy ogólne

Artykuł 28

Minimalne wymogi dotyczące otrzymywania płatności bezpośrednich

1. Od 2010 roku państwa członkowskie nie przyznają płatności bezpośrednich rolnikom w jednym z poniższych przypadków:

a) w przypadku gdy całkowita kwota płatności bezpośrednich, o które złożono wniosek lub które mają być przyznane, przed zastosowaniem zmniejszeń i wykluczeń przewidzianych w art. 21 i 23 wynosi mniej niż 100 EUR w danym roku kalendarzowym; lub

b) w przypadku gdy kwalifikujący się obszar gospodarstwa, w odniesieniu do którego złożono wniosek o płatności bezpośrednie lub w odniesieniu do którego płatności te mają być przyznane, przed zastosowaniem zmniejszeń i wykluczeń przewidzianych w art. 21, wynosi poniżej jednego hektara.

Aby uwzględnić strukturę swej gospodarki rolnej, państwa członkowskie mogą dostosowywać progi, o których mowa w niniejszym ustępie akapit pierwszy lit. a) i b), w granicach limitów określonych w załączniku VII.

Rolnicy posiadający uprawnienia szczególne, o których mowa w art. 44 ust. 1, podlegają warunkom, o których mowa w niniejszym ustępie akapit pierwszy lit. a).

Odnośne państwa członkowskie mogą postanowić, że nie będą stosowały niniejszego ustępu do francuskich departamentach zamorskich, Azorów i Madery oraz Wysp Kanaryjskich i wysp Morza Egejskiego.

W przypadku gdy wypłacana kwota jest zmniejszana w wyniku progresywnego wprowadzania płatności bezpośrednich, jak przewidziano w art. 121 niniejszego rozporządzenia, w załączniku VII pkt K do rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 lub w załączniku IX pkt C do niniejszego rozporządzenia, kwota, o którą złożono wniosek lub która ma zostać przyznana, obliczana jest na podstawie ostatecznej kwoty wsparcia, którą otrzymać ma rolnik.

2. Od 2010 roku państwa członkowskie mogą ustanowić odpowiednie obiektywne i niedyskryminujące kryteria aby zapewnić, że płatności bezpośrednie nie będą przyznawane osobom fizycznym ani prawnym:

a) których działalność rolnicza stanowi tylko nieznaczącą część ogółu ich działalności gospodarczej; lub

b) których główna działalność gospodarcza lub przedmiot działalności nie polegają na prowadzeniu działalności rolniczej.

3. Uprawnienia do płatności, które w wyniku zastosowania ust. 1 i 2 nie uprawniają do otrzymania płatności przez dwa kolejne lata, powracają do rezerwy krajowej.

Artykuł 29

Płatność

1. O ile przepisy niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej, płatności dokonywane w ramach systemów wsparcia wymienionych w załączniku I są w całości przekazywane bene ficjentom.

2. Płatności są przekazywane w nie więcej niż dwóch ratach na rok, w okresie od dnia 1 grudnia do dnia 30 czerwca kolejnego roku kalendarzowego.

3. Płatności w ramach systemów wsparcia wymienionych w załączniku I nie dokonuje się przed zakończeniem sprawdzania warunków kwalifikowalności dokonywanego przez państwa członkowskie zgodnie z art. 20.

4. W drodze odstępstwa od przepisów ust. 2 niniejszego artykułu oraz zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2, Komisja może:

a) przewidzieć płatności zaliczkowe;

b) upoważnić państwa członkowskie, w zależności od sytuacji budżetowej, do przekazania przed dniem 1 grudnia płatności zaliczkowych w regionach, w których ze względu na nadzwyczajne okoliczności rolnicy stoją w obliczu dotkliwych trudności finansowych:

(i) w wysokości do 50 % płatności, lub

(ii) w wysokości do 80 % płatności w przypadku, gdy płatności zaliczkowe zostały już przewidziane.

5. W drodze odstępstwa od ust. 2 państwa członkowskie mogą wypłacać od dnia 16 października 2014 r. zaliczki dla rolników w wysokości do 50 % płatności bezpośrednich w ramach systemów wsparcia wymienionych w załączniku I w odniesieniu do wniosków złożonych w roku 2014. W przypadku płatności z tytułu wołowiny i cielęciny, o których mowa w tytule IV rozdział 1 sekcja 11, państwa członkowskie mogą podwyższyć ten odsetek do 80 %.

Artykuł 30

Klauzula dotycząca przypadków obchodzenia prawa

Nie naruszając szczególnych przepisów odnoszących się do poszczególnych systemów wsparcia, nie dokonuje się żadnych płatności na rzecz beneficjentów, w odniesieniu do których ustalono, że sztucznie stworzyli warunki wymagane do otrzymania takich płatności, aby uzyskać korzyści sprzeczne z celami danego systemu wsparcia.

Artykuł 31

Siła wyższa i okoliczności nadzwyczajne

Do celów niniejszego rozporządzenia działanie siły wyższej lub okoliczności nadzwyczajne są uznawane przez właściwy organ w przypadkach takich, jak:

a) śmierć rolnika;

b) długookresowa niezdolność rolnika do pracy;

c) poważna klęska żywiołowa w dużym stopniu dotykająca grunty rolne gospodarstwa;

d) wypadek powodujący zniszczenie w gospodarstwie budynków dla zwierząt gospodarskich;

e) choroba epizootyczna dotykająca wszystkie zwierzęta gospodarskie rolnika lub część tych zwierząt.

Artykuł 32

Przegląd

Systemy wsparcia wymienione w załączniku I stosuje się bez uszczerbku dla ewentualnego przeglądu, który można przeprowadzić w dowolnym czasie w świetle rozwoju sytuacji gospodarczej i budżetowej.

TYTUŁ III

SYSTEM PŁATNOŚCI JEDNOLITEJ

ROZDZIAŁ 1

Ogólne wdrażanie

Artykuł 33

Uprawnienia do płatności

1. Wsparcie w ramach systemu płatności jednolitej jest dostępne dla rolników, jeżeli:

a) posiadają uprawnienia do płatności, które uzyskali zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1782/2003;

b) uzyskują uprawnienia do płatności na mocy niniejszego rozporządzenia:

(i) w drodze przekazania;

(ii) z rezerwy krajowej;

(iii) zgodnie z załącznikiem IX;

(iv) zgodnie z art. 47 ust. 2, art. 57a i 59, art. 64 ust. 2 akapit trzeci, art. 65 i art. 68 ust. 4 lit. c).

2. Do celów art. 47 ust. 2, art. 57 ust. 6, art. 64 ust. 2 i art. 65 za „rolnika posiadającego uprawnienia do płatności” uważa się rolnika, któremu przydzielono lub ostatecznie przekazano uprawnienia do płatności.

3. Uprawnienia z tytułu odłogowania ustanowione zgodnie z art. 53 ust. 2, art. 63 ust. 2 i art. 71 j rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 nie podlegają wcześniejszym obowiązkom w zakresie odłogowania.

Artykuł 34

Aktywowanie uprawnień do płatności na kwalifikujący się hektar

1. Wsparcie w ramach systemu płatności jednolitej jest przyznawane rolnikom w momencie aktywowania uprawnienia do płatności na kwalifikujący się hektar. Aktywowane uprawnienia do płatności dają prawo do płatności kwot w nich określonych.

2. Do celów niniejszego tytułu „kwalifikujący się hektar” oznacza:

a) każdą powierzchnię użytków rolnych gospodarstwa oraz wszelkie obszary obsadzone zagajnikami o krótkiej rotacji (kod CN ex 0602 90 41), wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej lub, jeżeli obszary są wykorzystywane także do prowadzenia działalności pozarolniczej, głównie wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej; oraz

b) wszystkie obszary, które uprawniały do otrzymywania płatności w ramach systemu płatności jednolitej w 2008 roku i które:

(i) przestały być zgodne z definicją „kwalifikowania się” z powodu wdrożenia dyrektywy Rady 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (²⁰), dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (²¹) oraz dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (²³), lub

(ii) w okresie, w którym mają zastosowanie odnośne zobowiązania danego rolnika, są zalesione zgodnie z art. 31 rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) (²⁴) lub art. 43 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005 lub w ramach systemu krajowego, którego warunki są zgodne z art. 43 ust. 1, 2 i 3 tego rozporządzenia, lub

(iii) w okresie, w którym mają zastosowanie odnośne zobowiązania danego rolnika, są obszarami odłogowanymi zgodnie z art. 22, 23 i 24 rozporządzenia (WE) nr 1257/1999 lub art. 39 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005.

Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2, określa szczegółowe zasady wykorzystywania kwalifikujących się hektarów do prowadzenia działalności pozarolniczej.

Z wyjątkiem przypadków działania siły wyższej lub wystąpienia okoliczności nadzwyczajnych, hektary spełniają warunki kwalifikowalności na przestrzeni całego roku kalendarzowego.

Artykuł 35

Zgłoszenie kwalifikujących się hektarów

1. Rolnik zgłasza działki, które odpowiadają kwalifikującym się hektarom powiązanym z każdym uprawnieniem do płatności. Z wyjątkiem przypadku działania siły wyższej lub okoliczności nadzwyczajnych działki te pozostają w posiadaniu rolnika w dniu określonym przez państwo członkowskie, który nie przypada później niż ustalona przez to państwo członkowskie data zmiany wniosku o pomoc.

2. Państwa członkowskie mogą, w należycie uzasadnionych okolicznościach, zezwolić rolnikowi na zmianę jego zgłoszenia, pod warunkiem że przestrzega on liczby hektarów odpowiadającej jego uprawnieniom do płatności oraz warunków przyznawania płatności jednolitej dla odnośnej powierzchni.

Artykuł 36

Zmiana uprawnień do płatności

O ile przepisy niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej, uprawnienia do płatności na hektar nie ulegają zmianie.

Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2, określa szczegółowe zasady zmiany, od 2010 roku, uprawnień do płatności w szczególności w przypadku ułamkowych części uprawnień.

Artykuł 37

Wnioski o wiele płatności

Obszar odpowiadający liczbie kwalifikujących się hektarów, w odniesieniu do którego złożono wniosek o płatność jednolitą, może stanowić podstawę do złożenia wniosku o każdą inną płatność bezpośrednią, jak również o każdą inną pomoc nieobjętą przepisami niniejszego rozporządzenia, o ile przepisy niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej.

Artykuł 38

Użytkowanie gruntów w przypadku opóźnionego włączenia sektora owoców i warzyw

W przypadku gdy państwo członkowskie podjęło decyzję o skorzystaniu z możliwości przewidzianej w art. 51 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 (zwanego dalej „opóźnionym włączeniem”), działki w regionach objętych zakresem decyzji do daty nie późniejszej niż 31 grudnia 2010 r. nie kwalifikują się do płatności, jeżeli są wykorzystywane do:

a) produkcji owoców i warzyw;

b) produkcji ziemniaków późnych; lub

c) prowadzenia szkółek.

W przypadku opóźnionego włączenia państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o zezwoleniu na uprawę poplonów na kwalifikujących się hektarach przez okres nieprzekraczający trzech miesięcy, począwszy od dnia 15 sierpnia każdego roku. Jednak na wniosek państwa członkowskiego data ta może zostać zmieniona zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2, w odniesieniu do regionów, w których zbiór zbóż odbywa się zwykle wcześniej ze względu na warunki klimatyczne.

Artykuł 39

Użytkowanie gruntów do produkcji konopi

1. Obszary wykorzystywane do produkcji konopi kwalifikują się jedynie wtedy, gdy zastosowane odmiany zawierają maksymalnie 0,2 % tetrahydrokanabinolu. Państwa członkowskie ustanawiają system pozwalający na weryfikację zawartości tetrahydrokanabinolu w roślinach uprawianych na co najmniej 30 % powierzchni upraw konopi. Jeżeli jednak państwo członkowskie wprowadzi system wcześniejszego zatwierdzania takich upraw, wówczas minimalna powierzchnia wynosi 20 %.

2. Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2, przyznawanie płatności jest uzależnione od wykorzystania nasion kwalifikowanych niektórych odmian.

Artykuł 40

Pułapy krajowe

1. Dla każdego państwa członkowskiego i w odniesieniu do każdego roku całkowita wartość wszystkich przyznanych uprawnień do płatności, rezerwy krajowej, o której mowa w art. 41, oraz pułapów ustanowionych zgodnie z art. 51 ust. 2, art. 69 ust. 3 i art. 72b, jest równa jego pułapowi krajowemu określonemu w załączniku VIII.

2. W razie konieczności państwo członkowskie dokonuje liniowego zmniejszenia lub zwiększenia wartości wszystkich uprawnień do płatności, wysokości rezerwy krajowej, o której mowa w art. 41, lub obydwu, w celu zapewnienia przestrzegania jego pułapu krajowego określonego w załączniku VIII.

Państwa członkowskie, które podejmą decyzję o niewdrażaniu tytułu III rozdział 5a niniejszego rozporządzenia oraz o niekorzystaniu z możliwości przewidzianej w art. 136a ust. 1, mogą – w celu uzyskania niezbędnego zmniejszenia wartości uprawnień do płatności, o którym mowa w akapicie pierwszym – zadecydować o niezmniejszaniu uprawnień aktywowanych w 2013 r. przez rolników, którzy w 2013 r. wystąpili o kwotę płatności bezpośrednich mniejszą niż kwota ustalona przez dane państwo członkowskie; kwota ta nie może być wyższa niż 5 000 EUR.

3. Bez uszczerbku dla art. 26 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady (²⁴) kwoty płatności bezpośrednich, które mogą zostać przyznane w państwie członkowskim w odniesieniu do roku kalendarzowego 2014 zgodnie z art. 34, 52, 53, 68 i 72a niniejszego rozporządzenia, oraz pomoc dla hodowców jedwabników na mocy art. 111 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 nie mogą przekraczać pułapów określonych na ten rok w załączniku VIII do niniejszego rozporządzenia, zmniejszonych o kwoty wynikające z zastosowania art. 136b niniejszego rozporządzenia na rok kalendarzowy 2014, jak określono w załączniku VIIIa do niniejszego rozporządzenia.

W stosownych przypadkach oraz aby dostosować się do pułapów określonych w załączniku VIII do niniejszego rozporządzenia zmniejszonych o kwoty wynikające z zastosowania art. 136b niniejszego rozporządzenia na rok kalendarzowy 2014, jak określono w załączniku VIIIa do niniejszego rozporządzenia, państwa członkowskie dokonują liniowego zmniejszenia kwot płatności bezpośrednich w odniesieniu do roku kalendarzowego 2014.

Artykuł 41

Rezerwa krajowa

1. Każde państwo członkowskie prowadzi rezerwę krajową, która obejmuje różnicę między:

a) pułapem krajowym określonym w załączniku VIII do niniejszego rozporządzenia a

b) łączną wartością wszystkich przyznanych uprawnień do płatności oraz pułapów ustalonych zgodnie z art. 51 ust. 2, art. 69 ust. 3 i art. 72b niniejszego rozporządzenia.

2. Państwa członkowskie mogą wykorzystać rezerwę krajową do przydzielania, na zasadzie pierwszeństwa, zgodnie z obiektywnymi kryteriami oraz w sposób zapewniający równe traktowanie rolników i nie prowadzący do wystąpienia zakłóceń na rynku i zakłóceń konkurencji, uprawnień do płatności rolnikom, którzy rozpoczynają prowadzenie działalności rolniczej.

3. Państwa członkowskie, które nie stosują art. 68 ust. 1 lit. c), mogą wykorzystać rezerwę krajową w celu ustanowienia, zgodnie z obiektywnymi kryteriami oraz w taki sposób, aby zapewnić równe traktowanie rolników oraz aby uniknąć wystąpienia zakłóceń na rynku i zakłóceń konkurencji, uprawnień do płatności dla rolników z obszarów podlegających restrukturyzacji lub objętych programami rozwoju odnoszącymi się do jednej z form interwencji publicznej w celu zapobiegania porzucaniu gruntów lub w celu zrekompensowania rolnikom szczególnych niekorzystnych warunków panujących na tych obszarach.

4. Państwa członkowskie wykorzystują rezerwę krajową do celu przydzielenia, zgodnie z obiektywnymi kryteriami oraz w taki sposób, aby zapewnić równe traktowanie rolników oraz uniknąć wystąpienia zakłóceń na rynku i zakłóceń konkurencji, uprawnień do płatności dla rolników znajdujących się w szczególnej sytuacji, która ma zostać określona przez Komisję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2.

5. Stosując niniejszy artykuł, państwa członkowskie mogą zwiększyć wartość jednostkową lub liczbę uprawnień do płatności przydzielanych rolnikom.

6. Państwa członkowskie, które stosują art. 59 lub 63, zgodnie z obiektywnymi kryteriami oraz w sposób zapewniający równe traktowanie rolników i nieprowadzący do wystąpienia zakłóceń na rynku i zakłóceń konkurencji, mogą postanowić, że w przypadkach sprzedaży, przyznania lub wygaśnięcia całości lub części dzierżawy gospodarstwa lub praw do premii niektóre lub wszystkie uprawnienia do płatności, lub wzrost wartości uprawnień do płatności, które byłyby przyznane danemu rolnikowi, powracają do rezerwy krajowej, w przypadku gdy takie przydzielone uprawnienia lub wzrost ich wartości skutkowałoby uzyskaniem przez tego rolnika nieoczekiwanego zysku. Kryteria te obejmują co najmniej:

a) minimalny okres dzierżawy;

b) okres, w którym sprzedaż, przyznanie lub wygaśnięcie dzierżawy mogą być uznane za skutkujące uzyskaniem nieoczekiwanego zysku. Okres ten rozpoczyna się nie wcześniej niż w momencie rozpoczęcia stosownego okresu referencyjnego dotyczącego oddzielenia wsparcia bezpośredniego od wielkości produkcji i kończy się nie później niż w dniu, gdy dany rolnik uzyskał wiedzę na temat oddzielenia wsparcia bezpośredniego od wielkości produkcji i o stosownych warunkach;

c) część otrzymanej płatności, która powraca do rezerwy krajowej.

Artykuł 42

Niewykorzystane uprawnienia do płatności

Każde uprawnienie do płatności, które nie zostało aktywowane zgodnie z art. 34 w okresie dwóch lat, zostaje dodane do rezerwy krajowej, z wyjątkiem przypadku działania siły wyższej lub okoliczności nadzwyczajnych. Jednak w przypadku roku 2009 uprawnienia do płatności nieaktywowane w dwuletnim okresie 2007-2008 nie są dodawane do rezerwy krajowej, jeśli zostały aktywowane w 2006 roku, a w przypadku 2010 roku uprawnienia do płatności nieaktywowane w dwuletnim okresie 2008-2009 nie są dodawane do rezerwy krajowej, jeśli zostały aktywowane w 2007 roku.

Artykuł 43

Przekazanie uprawnień do płatności

1. Uprawnienia do płatności mogą zostać przekazane wyłącznie rolnikowi prowadzącemu działalność w tym samym państwie członkowskim, z wyjątkiem przekazania w drodze faktycznego lub przewidywanego dziedziczenia.

Jednak nawet w przypadku faktycznego albo przewidywanego dziedziczenia, uprawnienia do płatności mogą być wykorzystywane wyłącznie w państwie członkowskim, w którym dane uprawnienia do płatności zostały ustanowione.

Państwo członkowskie może zdecydować, że uprawnienia do płatności mogą zostać przekazane lub wykorzystane wyłącznie na obszarze tego samego regionu.

2. Uprawnienia do płatności mogą zostać przekazane w drodze sprzedaży lub innego przekazania o charakterze ostatecznym, z gruntami lub bez. Natomiast dzierżawa lub podobne typy transakcji są dozwolone wyłącznie, jeżeli przekazywane uprawnienia do płatności są powiązane z przekazaniem równoważnej liczby kwalifikujących się hektarów.

3. W przypadku sprzedaży uprawnień do płatności, z gruntami lub bez, państwa członkowskie mogą, działając zgodnie z zasadami ogólnymi prawa wspólnotowego, zadecydować, że część sprzedanych uprawnień do płatności powraca do rezerwy krajowej lub że ich wartość jednostkowa zostaje zmniejszona na korzyść rezerwy krajowej zgodnie z kryteriami, które zostaną określone przez Komisję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2.

Artykuł 44

Warunki dotyczące uprawnień szczególnych

1. O ile przepisy niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej, uprawnienia do płatności ustanowione na mocy tytułu III rozdział 3 sekcja 2 oraz art. 71m rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, jak również art. 60 i art. 65 akapit czwarty niniejszego rozporządzenia (zwane dalej „uprawnieniami szczególnymi”) podlegają warunkom określonym w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu.

2. W drodze odstępstwa od art. 34 ust. 1 rolnik, który posiada uprawnienia szczególne jest uprawniony przez państwo członkowskie do odstępstwa od wymogu aktywowania jego uprawnień do płatności dla równoważnej liczby kwalifikujących się hektarów, pod warunkiem, że kontynuuje co najmniej:

a) w 50 % działalność rolniczą prowadzoną w okresie referencyjnym, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1782/2003, wyrażoną w jednostkach hodowlanych (LU); lub

b) w przypadku uprawnień szczególnych ustanowionych na mocy art. 60, kontynuuje co najmniej w 50 % działalność rolniczą prowadzoną przed przejściem do systemu płatności jednolitej wyrażoną w jednostkach LU; lub

c) w przypadku art. 65, kontynuuje co najmniej w 50 % działalność rolniczą prowadzoną podczas stosowania art. 6 7 i 6 8 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, wyrażoną w jednostkach LU.

Jeżeli jednak rolnikowi przydzielono uprawnienia szczególne na mocy zarówno rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, jak i niniejszego rozporządzenia, kontynuuje on działalność w co najmniej 50 % najwyższego z poziomów działalności, o których mowa w akapicie pierwszym.

Warunków, o których mowa w akapicie pierwszym, nie stosuje się do Malty.

3. W przypadku przekazania uprawnień szczególnych, w latach 2009, 2010 i 2011, nabywca uprawnień może skorzystać z odstępstwa przewidzianego w ust. 2, jedynie jeśli przekazywane są wszystkie uprawnienia szczególne. Od 2012 roku nabywca uprawnień korzysta z odstępstwa wyłącznie w przypadku faktycznego dziedziczenia albo przewidywanego dziedziczenia.

Przepisów akapitu pierwszego nie stosuje się do Malty.

Artykuł 45

Zmiana uprawnień do płatności

1. W należycie uzasadnionych przypadkach państwa członkowskie, które wprowadziły system płatności jednolitej, zgodnie z tytułem III rozdziały 1-4 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, działając zgodnie z zasadami ogólnymi prawa wspólnotowego mogą podjąć decyzję o rozpoczęciu w 2010 roku lub później działań zmierzających do zbliżenia wartości uprawnień do płatności.

W przypadku gdy decyzja ta stosuje się od roku 2010, zostaje podjęta do dnia 1 sierpnia 2009 r. We wszystkich pozostałych przypadkach podejmuje się ją do dnia 1 sierpnia 2010 r.

2. Do celów stosowania ust. 1 akapit pierwszy uprawnienia do płatności mogą zostać poddane stopniowym zmianom rocznym zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami. Jeżeli zmiana powoduje zmniejszenie wartości uprawnień do płatności, wprowadza się ją z zastosowaniem co najmniej trzech ustanowionych wcześniej progów rocznych.

W żadnym z progów rocznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zmniejszenie wartości jakichkolwiek uprawnień do płatności nie wynosi więcej niż 50 % różnicy między wartością początkową a wartością końcową. W przypadku gdy zmniejszenie wartości wynosi mniej niż 10 % wartości początkowej, państwa członkowskie mogą zastosować mniej niż trzy progi.

3. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o stosowaniu niniejszego artykułu:

a) na odpowiednim poziomie geograficznym, który jest określany zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami, takimi jak struktura instytucjonalna lub administracyjna i potencjał rolny; lub

b) w przypadku stosowania art. 46 ust. 4 - w regionie określonym zgodnie z art. 46 ust. 2.

ROZDZIAŁ 2

Wdrażanie regionalne i częściowe

Sekcja 1

Wdrażanie regionalne

Artykuł 46

Regionalne przydzielanie pułapów krajowych, o których mowa w art. 40

1. Po wprowadzeniu systemu płatności jednolitej zgodnie z tytułem III rozdziałami 1-4 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 państwo członkowskie może podjąć decyzję o stosowaniu systemu płatności jednolitej w 2010 roku lub później na poziomie regionalnym na warunkach określonych w niniejszej sekcji.

W przypadku gdy decyzja ta ma zastosowanie od roku 2010, podejmuje się ją do dnia 1 sierpnia 2009 r. We wszystkich pozostałych przypadkach podejmuje się ją do dnia 1 sierpnia 2010 r.

2. Państwa członkowskie określają te regiony zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami, takimi jak ich struktura instytucjonalna lub administracyjna oraz regionalny potencjał rolny.

Państwa członkowskie mogą uznawać całe swoje terytorium za jeden region.

3. Państwa członkowskie dzielą pułapy krajowe, o których mowa w art. 40, między regiony zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami. Państwa członkowskie mogą zdecydować, że te regionalne pułapy podlegają stopniowym zmianom rocznym zgodnie z nie więcej niż trzema ustanowionymi wcześniej progami rocznymi oraz obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami, takimi jak potencjał rolny lub kryteria środowiskowe.

4. W przypadku gdy państwo członkowskie stosujące ust. 1, 2 i 3 niniejszego artykułu podejmie decyzję o niestosowaniu art. 47, dostosowuje, w zakresie niezbędnym do przestrzegania mających zastosowanie pułapów regionalnych, wartość uprawnień do płatności w każdym ze swoich regionów. W tym celu uprawnienia do płatności podlegają liniowym zmniejszeniom lub zwiększeniom wartości. Całkowite zmniejszenie wartości uprawnień do płatności na mocy niniejszego ustępu ograniczone jest do 10 % ich początkowej wartości.

5. Jeśli państwo członkowskie podejmie decyzję o stosowaniu zarówno art. 45 jak i niniejszego artykułu, zmniejszenia wartości uprawnień do płatności, o których mowa w ust. 4 niniejszego artykułu, są uwzględniane przy obliczaniu limitów określonych w art. 45 ust. 2 akapit drugi.

Artykuł 47

Regionalizacja systemu płatności jednolitej

1. W należycie uzasadnionych przypadkach państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o podziale nie więcej niż 50 % pułapu regionalnego ustanowionego na mocy art. 46 między wszystkich rolników, których gospodarstwa położone są w danym regionie, w tym rolników nie posiadających uprawnień do płatności.

2. Rolnicy otrzymują uprawnienia do płatności, których wartość jednostkowa jest obliczana przez podzielenie odpowiadającej im części pułapu regionalnego ustanowionego na mocy art. 46 przez liczbę kwalifikujących się hektarów ustanowionych na poziomie regionalnym.

Wartość tych uprawnień do płatności jest zwiększana w przypadkach, w których przed zastosowaniem niniejszego artykułu rolnik posiada uprawnienia do płatności. W tym celu regionalna wartość jednostkowa każdego z tych uprawnień rolnika do płatności zwiększa się o kwotę obliczoną na podstawie całkowitej wartości uprawnień do płatności, które rolnik posiadał do daty, którą ustala dane państwo członkowskie. Zwiększenia te oblicza się w granicach pozostałej części pułapu regionalnego po zastosowaniu ust. 1 niniejszego artykułu.

3. Liczba uprawnień do płatności przypadających na rolnika jest równa liczbie hektarów, które rolnik zgłasza w roku zastosowania systemu płatności jednolitej na poziomie regionalnym, o czym mowa w art. 46 ust. 1, zgodnie z art. 34 ust. 2, z wyjątkiem przypadków działania siły wyższej lub okoliczności nadzwyczajnych.

4. Uprawnienia do płatności znajdujące się w posiadaniu rolników przed podziałem, o którym mowa w ust. 1 i 2, zostają nieważnione i zastąpione nowymi uprawnieniami, o których mowa w ust. 3.

Artykuł 48

Zmiana uprawnień do płatności

1. W należycie uzasadnionych przypadkach państwa członkowskie, które stosują art. 47, działając zgodnie z zasadami ogólnymi prawa wspólnotowego, mogą podjąć decyzję o rozpoczęciu w roku następującym po zastosowaniu systemu płatności jednolitej na poziomie regionalnym, o czym mowa w art. 46 ust. 1, działań zmierzających do zbliżenia wartości uprawnień do płatności ustanowionych na mocy niniejszej sekcji.

W przypadku gdy decyzja ta ma zastosowanie od roku 2010, podejmuje się ją do dnia 1 sierpnia 2009 r. We wszystkich pozostałych przypadkach podejmuje się ją do dnia 1 sierpnia 2010 r.

Do celów stosowania akapitu pierwszego uprawnienia do płatności mogą zostać poddane stopniowym zmianom rocznym zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami. Jeżeli zmiana powoduje zmniejszenie wartości uprawnień do płatności, wprowadza się ją z zastosowaniem co najmniej dwóch ustanowionych wcześniej progów rocznych.

2. W należycie uzasadnionych przypadkach państwa członkowskie, które wprowadziły system płatności jednolitej, zgodnie z tytułem III rozdział 5 sekcja 1 lub rozdział 6 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, działając zgodnie z zasadami ogólnymi prawa wspólnotowego, mogą podjąć decyzję o rozpoczęciu w 2010 roku lub później działań zmierzających do zbliżenia wartości uprawnień do płatności.

W przypadku gdy decyzja ta ma zastosowanie od roku 2010, podejmuje się ją do dnia 1 sierpnia 2009 r. We wszystkich pozostałych przypadkach podejmuje się ją do dnia 1 sierpnia 2010 r.

Do celów stosowania akapitu pierwszego uprawnienia do płatności są poddane stopniowym zmianom rocznym zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami. Jeżeli zmiana powoduje zmniejszenie wartości uprawnień, wprowadza się ją z zastosowaniem co najmniej trzech ustanowionych wcześniej progów rocznych.

Akapit pierwszy stosuje się bez uszczerbku dla decyzji podjętych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 63 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003. Państwa członkowskie mogą wprowadzić odstępstwa od minimalnej liczby progów przewidzianej w akapicie pierwszym oraz limitów ustalonych w ust. 3 niniejszego artykułu.

3. W żadnym z progów rocznych, o których mowa w ust. 1 i 2, zmniejszenie wartości jakichkolwiek uprawnień do płatności nie wynosi więcej niż 50 % różnicy między wartością początkową a wartością końcową. W przypadku gdy zmniejszenie wartości wynosi mniej niż 10 % wartości początkowej, państwa członkowskie mogą zastosować mniej niż trzy progi.

4. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o stosowaniu ust. 1, 2 i 3 na odpowiednim poziomie geograficznym, który jest określany zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami, takimi jak struktura instytucjonalna lub administracyjna oraz regionalny potencjał rolny.

Artykuł 49

Użytki zielone

W przypadku stosowania art. 47 państwa członkowskie mogą zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami określić, w ramach pułapów regionalnych ustanowionych na mocy art. 46, lub ich części, różne wartości jednostkowe uprawnień do płatności przydzielanych rolnikom, o których mowa w art. 47 ust. 1:

a) dla hektarów zajętych przez użytki zielone w dniu wyznaczonym na złożenie wniosków o pomoc obszarową na 2008 rok i dla wszystkich innych kwalifikujących się hektarów; lub

b) dla hektarów zajętych przez trwałe użytki zielone w dniu wyznaczonym na złożenie wniosków o pomoc obszarową na 2008 rok i dla wszystkich innych kwalifikujących się hektarów.

Artykuł 50

Warunki dotyczące uprawnień do płatności ustanowionych na mocy niniejszej sekcji

1. Uprawnienia do płatności ustanowione zgodnie z niniejszą sekcją lub z tytułem III rozdział 5 sekcja 1 lub rozdziałem 6 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 mogą być przekazane lub wykorzystane tylko w ramach tego samego regionu między regionami, w których wartość uprawnień do płatności na hektar jest taka sama.

2. O ile przepisy niniejszej sekcji nie stanowią inaczej, zastosowanie mają pozostałe przepisy niniejszego tytułu.

Sekcja 2

Częściowe wdrożenie

Artykuł 51

Przepisy ogólne

1. Państwa członkowskie, które przyznały płatności w sektorze mięsa baraniego i koziego lub płatności z tytułu wołowiny i cielęciny zgodnie z tytułem III rozdział 5 sekcja 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 mogą, do dnia 1 sierpnia 2009 r., podjąć decyzję o kontynuacji przyznawania tych płatności na warunkach ustanowionych w niniejszej sekcji. Mogą również podjąć decyzję o ustaleniu wielkości składowej ich pułapów krajowych przeznaczonej na przyznawanie tych płatności na poziomie niższym niż poziom określony zgodnie z art. 64 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003. W przypadku gdy państwo członkowskie nie podejmie takiej decyzji, płatności są od 2010 roku włączone do systemu płatności jednolitej zgodnie z art. 66 niniejszego rozporządzenia.

Państwa członkowskie, które skorzystały z wariantu przewidzianego w tytule III rozdział 5 sekcja 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 umożliwiającego stosowanie systemu płatności jednolitych na poziomie regionalnym, mogą, także na poziomie regionalnym, stosować przepisy akapitów pierwszego i drugiego.

W przypadku płatności z tytułu wołowiny i cielęciny, o których mowa w art. 53 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, państwa członkowskie mogą również do dnia 1 sierpnia 2010 r. podjąć decyzję o nieprzyznawaniu tych płatności i o włączeniu ich od 2011 roku do systemu płatności jednolitej zgodnie z art. 66 niniejszego rozporządzenia.

W przypadku gdy państwo członkowskie wyłączyło z systemu płatności jednolitej w całości lub części płatności z tytułu owoców i warzyw zgodnie z art. 68b rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, może ono:

a) od 2010 roku przyznawać płatności z tytułu owoców i warzyw na warunkach określonych w niniejszej sekcji oraz zgodnie z decyzją podjętą na podstawie art. 68b ust. 1 i 2 lub art. 143bcust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003; lub

b) do dnia 1 sierpnia 2009 r. podjąć decyzję o włączeniu zgodnie z art. 66 niniejszego rozporządzenia do systemu płatności jednolitej płatności z tytułu owoców i warzyw wyłączonych z tego systemu na mocy art. 68b rozporządzenia (WE) nr 1782/2003; lub

c) do dnia 1 sierpnia 2009 r. podjąć decyzję o przyznaniu przejściowej płatności z tytułu owoców i warzyw na warunkach określonych w niniejszej sekcji i na poziomie niższym, niż poziom ustanowiony zgodnie z art. 68b rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

Nowe państwa członkowskie, które zastosowały system jednolitej płatności obszarowej, przy wprowadzaniu systemu płatności jednolitej mogą podjąć decyzję o przyznaniu płatności, o których mowa w akapicie pierwszym, na warunkach określonych w niniejszej sekcji. W przypadku przejściowych płatności z tytułu owoców i warzyw nowe państwa członkowskie, które nie zastosowały art. 143bc rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, nie stosują art. 54 niniejszego rozporządzenia. Ponadto w przypadku przejściowej płatności z tytułu owoców i warzyw nowe państwa członkowskie uwzględniają, w odpowiednich przypadkach, art. 128 ust. 3 niniejszego rozporządzenia.

Chorwacja może podjąć decyzję o skorzystaniu z możliwości przewidzianych w art. 52 i art. 53 ust. 1 niniejszego rozporządzenia. O decyzji tej powiadamia Komisję do dnia 15 lipca 2013 r.

2. Na podstawie wyboru dokonanego przez każde z państw członkowskich Komisja określa, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2, pułap dla każdej z płatności bezpośrednich, o których mowa w art. 52, 53 i 54.

Pułap ten jest równy składowej każdego rodzaju płatności bezpośredniej w pułapach krajowych, o których mowa w art. 40, pomnożonej przez wielkości procentowe zmniejszenia zastosowanego przez państwa członkowskie zgodnie z art. 52, 53 i 54.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu drugiego, w przypadku Chorwacji pułap ten jest określany na podstawie pułapów krajowych przedstawionych w art. 104 ust. 4 i art. 112 ust. 5 odpowiednio w odniesieniu do płatności z tytułu mięsa baraniego i koziego oraz w odniesieniu do płatności z tytułu wołowiny i cielęciny, o których mowa w art. 52 i 53, z uwzględnieniem harmonogramu wprowadzania płatności bezpośrednich określonego w art. 121.

W odniesieniu do roku 2014 wysokości pułapów płatności bezpośrednich, o których mowa w art. 52 i 53, są identyczne z wysokością pułapów określonych na rok 2013, pomnożoną przez współczynnik obliczany dla każdego odnośnego państwa członkowskiego poprzez podzielenie pułapu krajowego na 2014 r. ustalonego w załączniku VIII przez pułap krajowy na 2013 r. Operację mnożenia stosuje się wyłącznie w odniesieniu do państw członkowskich, w których pułap krajowy na 2014 r. określony w załączniku VIII jest niższy od pułapu krajowego na 2013 r.

3. Każde państwo członkowskie korzystające z możliwości przewidzianej w ust. 1 akapit piąty przedstawia Komisji do dnia 1 grudnia 2009 r. następujące informacje:

a) kwoty przewidziane dla danego środka lub danych środków na lata 2010-2012 w podziale na regiony według obiektywnych kryteriów;

b) dane statystyczne i inne dane pomocnicze stosowane do ustanowienia kwot, o których mowa w lit. a).

Państwa członkowskie odpowiadają na wszelkie wnioski Komisji dotyczące przekazania dalszych wyjaśnień na temat przedstawionych informacji w terminie jednego miesiąca.

Przy określaniu pułapu dla przedmiotowych państw członkowskich w odniesieniu do każdej z płatności bezpośrednich, o których mowa w art. 52 i 53, Komisja stosuje kwoty, o których mowa w niniejszym artykule akapit pierwszy lit. a), zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu.

Artykuł 52

Płatności z tytułu mięsa baraniego i koziego

Państwa członkowskie mogą zatrzymać do 50 % składowych pułapów krajowych, o których mowa w art. 40 niniejszego rozporządzenia, odpowiadających płatnościom w sektorze mięsa baraniego i koziego wymienionym w załączniku VI do rozporządzenia (WE) nr 1782/2003. W tym przypadku dokonują, w ujęciu rocznym, dodatkowej płatności na rzecz rolników.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego, Chorwacja może zatrzymać do 50 % kwoty wynikającej z pułapu, o którym mowa w art. 51 ust. 2 akapit trzeci niniejszego rozporządzenia, w celu dokonania, w ujęciu rocznym, dodatkowych płatności na rzecz rolników.

Dodatkowa płatność jest przyznawana rolnikom zajmującym się chowem owiec i kóz, na warunkach określonych w tytule IV rozdział 1 sekcja 10 niniejszego rozporządzenia oraz w ramach pułapów określonych zgodnie z art. 51 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 53

Płatności z tytułu wołowiny i cielęciny

1. Państwa członkowskie, które zastosowały art. 68 ust. 2 lit. a) pkt (i) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, oraz nowe państwa członkowskie, które zastosowały system jednolitej płatności obszarowej, mogą zatrzymać całość lub część składowej pułapów krajowych, o których mowa w art. 40 niniejszego rozporządzenia, odpowiadającej premii z tytułu krów mamek, o której mowa w załączniku VI do rozporządzenia (WE) nr 1782/2003. W tych przypadkach dokonują one, w ujęciu rocznym, dodatkowej płatności na rzecz rolników. Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego, Chorwacja może zatrzymać w całości lub w części kwotę wynikającą z pułapu, o którym mowa w art. 51 ust. 2 akapit trzeci niniejszego rozporządzenia, w celu dokonania, w ujęciu rocznym, dodatkowej płatności na rzecz rolników.

Dodatkowa płatność przyznawana jest z tytułu utrzymywania krów mamek na warunkach określonych w tytule IV rozdział 1 sekcja 11 niniejszego rozporządzenia i w ramach pułapów określonych zgodnie z art. 51 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

2. W roku 2010 i 2011 państwa członkowskie, które zastosowały art. 68 ust. 1, art. 68 ust. 2 lit. a) pkt (ii) lub art. 68 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 oraz nowe państwa członkowskie, które zastosowały system jednolitej płatności obszarowej, mogą zatrzymać wszystkie lub część pułapów krajowych, o których mowa w art. 40 niniejszego rozporządzenia, odpowiadających premii z tytułu uboju cieląt, premii z tytułu uboju bydła innego niż cielęta lub specjalnej premii z tytułu byków. W tych przypadkach dokonują dodatkowych płatności na rzecz rolników. Dodatkowe płatności przyznawane są z tytułu uboju cieląt, uboju bydła innego niż cielęta oraz utrzymywania bydła płci męskiej, na warunkach określonych w tytule IV rozdział 1 sekcja 11 niniejszego rozporządzenia i w ramach pułapu określonego zgodnie z art. 51 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 54

Przejściowe płatności z tytułu owoców i warzyw

1. Państwa członkowskie mogą zatrzymać do dnia 31 grudnia 2011 r. do 50 % składowej pułapów krajowych, o których mowa w art. 40, odpowiadającej wysokości wsparcia z tytułu produkcji pomidorów.

W takim przypadku oraz w granicach pułapu określonego zgodnie z art. 51 ust. 2, dane państwo członkowskie dokonuje, w ujęciu rocznym, dodatkowej płatności na rzecz rolników.

Dodatkowa płatność przyznawana jest rolnikom produkującym pomidory na warunkach przewidzianych w tytule IV rozdział 1 sekcja 8.

2. Państwa członkowskie mogą zatrzymać:

a) do dnia 31 grudnia 2010 r. - do 100% składowej pułapów krajowych, o których mowa w art. 40 niniejszego rozporządzenia, odpowiadającej wysokości wsparcia z tytułu produkcji owoców i warzyw innych niż uprawy roczne wymienione w akapicie trzecim niniejszego ustępu, które są dostarczane w celu przetworzenia i kwalifikowały się w ramach systemów pomocy określonych w rozporządzeniach (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 2202/96; oraz

b) od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2012 r. - do 75 % składowej pułapów krajowych, o których mowa w art. 40 niniejszego rozporządzenia, odpowiadającej wysokości wsparcia z tytułu produkcji owoców i warzyw innych niż uprawy roczne wymienione w akapicie trzecim niniejszego ustępu, które są dostarczane w celu przetwarzania i kwalifikowały się w ramach systemów pomocy określonych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2201/96 z dnia 28 października 1996 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków przetworów owocowych i warzywnych (²⁵) i rozporządzenia Rady (WE) nr 2202/96 z dnia 28 października 1996 r. wprowadzającym program pomocy wspólnotowej dla producentów niektórych owoców cytrusowych (²⁶).

W takim przypadku oraz w granicach pułapu określonego zgodnie z art. 51 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, państwo członkowskie dokonuje, w ujęciu rocznym, dodatkowej płatności na rzecz rolników.

Dodatkowa płatność przyznawana jest rolnikom produkującym co najmniej jeden z następujących rodzajów owoców i warzyw określonych przez dane państwo członkowskie, na warunkach przewidzianych w tytule IV rozdział 1 sekcja 8:

a) świeże figi;

b) świeże owoce cytrusowe;

c) winogrona stołowe;

d) gruszki;

e) brzoskwinie i nektaryny; oraz

f) śliwki z odmiany d'Ente.

3. Składowe pułapów krajowych, o których mowa w ust. 1 i 2, są określone w załączniku X.

ROZDZIAŁ 3

Wdrożenie w nowych państwach członkowskich, które zastosowały system jednolitej płatności obszarowej, oraz w Chorwacji

Artykuł 55

Wprowadzenie systemu płatności jednolitej w państwach członkowskich, które zastosowały system jednolitej płatności obszarowej, oraz w Chorwacji

1. O ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej, niniejszy tytuł ma zastosowanie do nowych państw członkowskich, które zastosowały system jednolitej płatności obszarowej przewidziany w tytule V rozdział 2, oraz do Chorwacji.

Nie stosuje się art. 41 ani rozdziału 2 sekcja 1.

2. Każde nowe państwo członkowskie, które zastosowało system jednolitej płatności obszarowej, podejmuje decyzje, o których mowa w art. 51 ust. 1 i art. 6 9 ust. 1 do dnia 1 sierpnia roku poprzedzającego rok, w ciągu którego zastosuje ono po raz pierwszy system płatności jednolitej.

3. Z wyjątkiem Bułgarii i Rumunii każde nowe państwo członkowskie, które zastosowało system jednolitej płatności obszarowej może postanowić, że oprócz spełniania warunków kwalifikowalności określonych w art. 34 ust. 2, „kwalifikujący się hektar” oznacza każdą powierzchnię użytków rolnych w obrębie gospodarstwa utrzymywaną w dobrej kulturze rolnej na dzień 30 czerwca 2003 r. bez względu na to, czy była ona wówczas wykorzystywana do produkcji, czy też nie.

Artykuł 56

Wniosek o wsparcie

1. Rolnicy składają wnioski o wsparcie w ramach systemu płatności jednolitej do dnia, który zostanie określony przez nowe państwa członkowskie, lecz nie później niż do dnia 15 maja.

2. Z wyjątkiem przypadku działania siły wyższej lub nadzwyczajnych okoliczności, uprawnienia do płatności są przydzielane tylko tym rolnikom, którzy złożyli wniosek o przyznanie płatności jednolitej do dnia 15 maja pierwszego roku stosowania systemu płatności jednolitej.

Artykuł 57

Rezerwa krajowa

1. Każde z nowych państw członkowskich stosuje liniowe procentowe zmniejszenie swojego pułapu krajowego, o którym mowa w art. 40, w celu utworzenia rezerwy krajowej. W przypadku Chorwacji zmniejszenie to nie przekracza 20 % rocznego pułapu, zgodnie z tabelą 3 zawartą w załączniku VIII.

2. Nowe państwa członkowskie wykorzystują rezerwę krajową do celu przydzielenia, zgodnie z obiektywnymi kryteriami oraz w taki sposób, aby zapewnić równe traktowanie rolników oraz uniknąć wystąpienia zakłóceń na rynku i zakłóceń konkurencji, uprawnień do płatności dla rolników znajdujących się w szczególnej sytuacji, która ma zostać określona przez Komisję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2.

3. W trakcie pierwszego roku stosowania systemu płatności jednolitej nowe państwa członkowskie mogą wykorzystać rezerwę krajową w celu przydzielenia uprawnień do płatności, zgodnie z obiektywnymi kryteriami oraz w taki sposób, aby zapewnić równe traktowanie rolników oraz uniknąć wystąpienia zakłóceń na rynku i zakłóceń konkurencji, rolnikom działającym w specyficznych sektorach i znajdującym się w szczególnej sytuacji w wyniku przejścia na system płatności jednolitej. Wykorzystanie rezerwy krajowej w Chorwacji jest uzależnione od zgody Komisji wydanej w drodze aktu wykonawczego, bez udziału komitetu, o którym mowa w art. 141. Komisja analizuje w szczególności kwestię istnienia jakiegokolwiek krajowego systemu płatności bezpośrednich mającego zastosowanie przed dniem przystąpienia oraz warunki, na jakich system ten jest stosowany. Do dnia 15 lipca 2013 r. Chorwacja prześle Komisji wniosek o zgodę na wykorzystanie rezerwy krajowej.

4. Nowe państwa członkowskie mogą wykorzystać rezerwę krajową w celu przydzielenia uprawnień do płatności rolnikom, którzy rozpoczęli działalność rolniczą po dniu 1 stycznia pierwszego roku stosowania systemu płatności jednolitej i którzy nie uzyskali żadnej płatności bezpośredniej w tym roku, zgodnie z obiektywnymi kryteriami oraz w taki sposób, aby zapewnić równe traktowanie rolników oraz uniknąć wystąpienia zakłóceń na rynku i zakłóceń konkurencji.

5. Nowe państwa członkowskie, które nie stosują art. 68 ust. 1 lit. c), mogą wykorzystać rezerwę krajową w celu przydzielenia, zgodnie z obiektywnymi kryteriami oraz w taki sposób, aby zapewnić równe traktowanie rolników oraz aby uniknąć wystąpienia zakłóceń na rynku i zakłóceń konkurencji, uprawnień do płatności rolnikom z obszarów podlegających restrukturyzacji i objętych programami rozwoju odnoszącym się do jednej z form interwencji publicznej w celu zapobiegania porzucaniu gruntów i w celu zrekompensowania rolnikom szczególnych niekorzystnych warunków panujących na tych obszarach.

6. W celu stosowania ust. 2-5 nowe państwa członkowskie mogą zwiększyć wartość jednostkową uprawnień do płatności będących w posiadaniu danego rolnika w ramach limitu w wysokości 5 000 EUR lub przydzielić danemu rolnikowi nowe uprawnienia do płatności.

7. Nowe państwa członkowskie stosują liniowe zmniejszenia uprawnień do płatności, w przypadku gdy ich rezerwa krajowa nie wystarcza do uwzględnienia przypadków, o których mowa w ust. 2, 3 i 4.

Artykuł 57a

Specjalna krajowa rezerwa na płatności dla rolników, których grunty oczyszczono z min w celu przywrócenia na nich działalności rolniczej w Chorwacji

1. Chorwacja utworzy specjalną krajową rezerwę na płatności dla rolników, których grunty oczyszczono z min w celu przywrócenia na nich działalności rolniczej, która będzie wykorzystywana do celów przydzielania – w okresie dziesięciu lat po przystąpieniu, zgodnie z obiektywnymi kryteriami i w taki sposób, aby zapewnić równe traktowanie rolników oraz uniknąć wystąpienia zakłóceń na rynku i zakłóceń konkurencji – uprawnień do płatności dla rolników, których grunty oczyszczono z min w celu przywrócenia na nich działalności rolniczej.

2. Grunty kwalifikujące się do uzyskania uprawnień do płatności na mocy niniejszego artykułu nie kwalifikują się do uzyskania uprawnień do płatności na mocy art. 59 i 61.

3. Wartość uprawnień do płatności ustanowionych na mocy niniejszego artykułu nie przekracza wartości uprawnień do płatności ustanowionych odpowiednio zgodnie z art. 59 i 61.

4. Maksymalna kwota przydzielona na rzecz specjalnej krajowej rezerwy na płatności dla rolników, których grunty oczyszczono z min w celu przywrócenia na nich działalności rolniczej wynosi 9 600 000 EUR i jest objęta harmonogramem wprowadzania płatności bezpośrednich zawartym w art. 121. Maksymalne kwoty w poszczególnych latach są następujące:

5. W pierwszym roku wdrażania systemu płatności jednolitej Chorwacja może przydzielić uprawnienia do płatności rolnikom z tytułu gruntów, które oczyszczono z min, zgłoszonych przez rolników we wnioskach o pomoc złożonych w pierwszym roku wdrażania systemu płatności jednolitej i przywróconych do działalności rolniczej między dniem 1 stycznia 2005 r. a dniem 31 grudnia 2012 r.

6. W latach 2013–2022 uprawnienia do płatności przydziela się rolnikom z tytułu gruntów, które oczyszczono z min, zgłoszonych przez rolników w danym roku, pod warunkiem że takie grunty zostały przywrócone do działalności rolniczej w poprzednim roku kalendarzowym i że Komisja została o nich powiadomiona zgodnie z ust. 9.

7. Aby zapewnić odpowiednie wykorzystanie unijnych środków finansowych, Komisja – zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2 – dokonuje zmiany pułapu określonego w tabeli 3 zawartej w załączniku VIII, tak aby dodać do tego pułapu kwoty pochodzące ze specjalnej krajowej rezerwy na oczyszczanie z min przydzielone do dnia 31 grudnia 2022 r.

8. Wszystkie grunty zgłoszone do celów niniejszego artykułu muszą być zgodne z definicją kwalifikującego się hektara przewidzianą w art. 34 ust. 2.

9. Chorwacja zgłasza Komisji, do dnia 15 lipca 2013 r., powierzchnię gruntów kwalifikujących się zgodnie z ust. 5 i podaje zarówno powierzchnię gruntów kwalifikujących się do wsparcia zgodnie z art. 59, jak i gruntów kwalifikujących się do wsparcia zgodnie z art. 61. Powiadomienie to zawiera również informację na temat odpowiednich pul środków budżetowych i niewykorzystanych kwot. Począwszy od 2014 roku powiadomienie zawierające te same informacje przekazuje się Komisji nie później niż 31 stycznia każdego roku; obejmuje ono poprzedni rok kalendarzowy i wyszczególnia grunty przywrócone do działalności rolniczej i odpowiednie pule środków budżetowych.

10. Wszystkie zaminowane i rozminowane grunty, z tytułu których rolnicy mogą otrzymywać uprawnienia do płatności ze specjalnej krajowej rezerwy na oczyszczanie z min, do dnia 31 grudnia 2012 r. zostają spisane w zintegrowanym systemie administracji i kontroli utworzonym zgodnie z tytułem II rozdział 4.

Artykuł 58

Regionalne przydzielanie krajowych pułapów, o których mowa w art. 40

1. Nowe państwa członkowskie mogą stosować system płatności jednolitej na poziomie regionalnym.

2. Nowe państwa członkowskie określają te regiony zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami.

3. W stosownych przypadkach nowe państwo członkowskie dzieli pułap krajowy, o którym mowa w art. 40, po wszelkich zmniejszeniach przewidzianych w art. 57, między regiony zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami.

Artykuł 59

Przydzielanie uprawnień do płatności

1. Rolnicy otrzymują uprawnienia do płatności, których wartość jednostkowa jest obliczana przez podzielenie mającego zastosowanie krajowego pułapu, o którym mowa w art. 40, po zastosowaniu zmniejszeń przewidzianych w art. 5 7 przez liczbę uprawnień do płatności ustanowionych na poziomie krajowym zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu.

2. Z wyjątkiem przypadku działania siły wyższej lub nadzwyczajnych okoliczności. 3, liczba uprawnień do płatności przypadających na rolnika jest równa liczbie hektarów, które rolnik zgłasza zgodnie z art. 35 ust. 1 w pierwszym roku stosowania systemu płatności jednolitej.

3. W drodze odstępstwa od ust. 2, z wyjątkiem przypadku działania siły wyższej lub nadzwyczajnych okoliczności, nowe państwa członkowskie mogą podjąć decyzję, że liczba uprawnień do płatności przypadających na rolnika jest równa średniej rocznej liczbie wszystkich hektarów, które w ciągu co najmniej jednego roku w okresie reprezentatywnym ustalonym przez państwo członkowskie, ale nie później niż w roku 2008 stanowiły podstawę do otrzymania jednolitej płatności obszarowej.

W przypadku jednak gdy rolnik rozpoczął działalność rolniczą w trakcie okresu reprezentatywnego, średnia liczba hektarów jest obliczana na podstawie płatności, które zostały mu przyznane w roku kalendarzowym lub w latach kalendarzowych, podczas których prowadził działalność rolniczą.

4. Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2, przyjmuje zasady wstępnego przydzielania uprawnień do płatności w Chorwacji.

Artykuł 60

Rolnicy nieposiadający kwalifikujących się hektarów

Rolnikowi prowadzącemu działalność w sektorze wołowiny i cielęciny, sektorze mleczarskim lub sektorze mięsa baraniego i koziego, który jest uprawniony do otrzymywania uprawnień do płatności zgodnie z art. 57 ust. 3 i art. 59, lecz w pierwszym roku wdrażania systemu płatności jednolitej nie posiada kwalifikujących się hektarów, przydzielane są uprawnienia szczególne, o których mowa w art. 44, w wysokości nie przekraczającej 5 000 EUR na uprawnienie.

Artykuł 61

Użytki zielone

Nowe państwa członkowskie mogą także, zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami, określić, w ramach pułapów regionalnych ustanowionych na mocy art. 58 lub ich części, różne jednostkowe wartości uprawnień do płatności, które mają być przydzielone rolnikom, o których mowa w art. 59 ust. 1:

a) dla hektarów zidentyfikowanych jako użytki zielone w dniu 30 czerwca 2008 r. i dla wszystkich innych kwalifikujących się hektarów; lub

b) dla hektarów zidentyfikowanych jako trwałe użytki zielone w dniu 30 czerwca 2008 r. i dla wszystkich innych kwalifikujących się hektarów.

W przypadku Chorwacji daty, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a) i b), to 30 czerwca 2011 r.

Artykuł 62

Warunki dotyczące uprawnień do płatności

1. Uprawnienia do płatności ustanowione zgodnie z niniejszym rozdziałem mogą być przekazane jedynie w obrębie tego samego regionu lub między regionami, w których uprawnienia na hektar są takie same.

2. Nowe państwa członkowskie, działając zgodnie z zasadami ogólnymi prawa wspólnotowego, mogą podjąć decyzję o zbliżeniu wartości uprawnień do płatności określonych zgodnie z niniejszym rozdziałem. Decyzję tę podejmuje się do dnia 1 sierpnia roku poprzedzającego pierwszy rok stosowania systemu płatności jednolitej.

Do celów stosowania akapitu pierwszego uprawnienia do płatności są poddane stopniowym zmianom rocznym zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami oraz zgodnie z ustalonymi wcześniej progami rocznymi.

3. Z wyjątkiem przypadku działania siły wyższej oraz okoliczności nadzwyczajnych, rolnik może przekazać swoje uprawnienia do płatności bez gruntów jedynie w przypadku aktywowania, w rozumieniu art. 34, co najmniej 80 % swoich uprawnień do płatności w okresie co najmniej jednego roku kalendarzowego lub po dobrowolnym przekazaniu do rezerwy krajowej wszystkich uprawnień do płatności, których nie wykorzystał w pierwszym roku stosowania systemu płatności jednolitej.

ROZDZIAŁ 4

Włączenie wsparcia związanego z wielkością produkcji do systemu płatności jednolitej

Artykuł 63

Włączenie wsparcia związanego z wielkością produkcji do systemu płatności jednolitej

1. Od 2010 roku państwa członkowskie włączają wsparcie dostępne w ramach systemów wsparcia związanych z wielkością produkcji, o których mowa w załączniku XI, do systemu płatności jednolitej zgodnie z zasadami określonymi w art. 64, 65, 66 i 67.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1:

a) państwa członkowskie, które wprowadziły system płatności jednolitej zgodnie z tytułem III rozdział 1-4 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, mogą podjąć decyzję o wykorzystaniu całości lub części wparcia, o którym mowa w ust. 1, na ustanowienie uprawnień do płatności lub zwiększenie wartości uprawnień do płatności na podstawie rodzaju działalności rolniczych prowadzonych przez rolników podczas jednego lub większej liczby lat w okresie 2005-2008 i zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami, takimi jak potencjał rolny lub kryteria środowiskowe;

b) państwa członkowskie, które wprowadziły system płatności jednolitej zgodnie tytułem III rozdział 5 sekcja 1 lub rozdział 6 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, lub korzystające z możliwości przewidzianej w art. 47 niniejszego rozporządzenia, mogą podjąć decyzję o wykorzystaniu całości lub części wparcia, o którym mowa w ust. 1, na zwiększenie wartości wszystkich uprawnień do płatności o kwotę uzupełniającą odpowiadającą kwocie, o jaką zwiększono pułap regionalny, podzieloną przez całkowitą liczbę uprawnień do płatności.

Państwa członkowskie mogą również dokonać rozróżnienia wzrostu wartości uprawnień do płatności przez uwzględnienie kryteriów, o których mowa w art. 64 ust. 1 niniejszego rozporządzenia lub na podstawie rodzaju działalności rolniczych prowadzonych przez rolników podczas jednego lub większej liczby lat w okresie 2005-2008 i zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami, takimi jak potencjał rolny lub kryteria środowiskowe.

3. W przypadku gdy państwo członkowskie korzysta z odstępstwa przewidzianego w ust. 2 lit. a), podejmuje odpowiednie środki w celu zapewnienia, aby rolnicy, którzy skorzystali ze wsparcia, o którym mowa w ust. 1, nie byli wyłączeni z systemu płatności jednolitej. W szczególności zapewnia ono, aby ogólne wsparcie, które rolnik otrzyma po włączeniu systemów wsparcia związanych z wielkością produkcji, o których mowa w ust. 1, do systemu płatności jednolitej, nie spadło poniżej 75 % średniego rocznego wsparcia, które rolnik otrzymał w ramach wszystkich płatności bezpośrednich podczas odnośnych okresów referencyjnych, o których mowa w art. 64, 65 i 66.

Artykuł 64

Włączenie wsparcia związanego z wielkością produkcji wyłączonego z systemu płatności jednolitej

1. Kwoty, o których mowa w załączniku XII i które były dostępne dla wsparcia związanego z wielkością produkcji w ramach systemów, o których mowa w załączniku XI pkt 1 i 2, są rozdzielane przez państwa członkowskie między rolników w danych sektorach zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami, z uwzględnieniem, w szczególności, bezpośredniego lub pośredniego wsparcia, jakie otrzymali ci rolnicy w ramach odpowiednich systemów wsparcia w okresie co najmniej jednego roku w latach 2005-2008. W przypadku systemów dotyczących skrobi ziemniaczanej, o których mowa w załączniku XI pkt 1 i 2, państwa członkowskie mogą rozdzielić kwoty dostępne w ramach tych systemów z uwzględnieniem ilości ziemniaków, jaka objęta jest umowami kontraktacyjnymi między producentem ziemniaków a wytwórcą skrobi w granicach kwoty przyznanej temu wytwórcy, o czym mowa w art. 84a rozporządzenia nr 1234/2007 w danym roku.

2. Państwa członkowskie zwiększają wartość uprawnień do płatności znajdujących się w posiadaniu danych rolników na podstawie kwot wynikających z zastosowania ust. 1.

Wzrost wartości uprawnienia do płatności na rolnika oblicza się przez podzielenie kwot, o których mowa w akapicie pierwszym, przez liczbę uprawnień do płatności danego rolnika.

Jednakże w przypadku gdy rolnik w danym sektorze nie posiada żadnych uprawnień do płatności, przydziela mu się uprawnienia do płatności:

a) których liczba jest równa liczbie hektarów zgłoszonych przez rolnika zgodnie z art. 35 ust. 1 w odniesieniu do roku, w którym dokonano włączenia systemu wsparcia związanego z wielkością produkcji do systemu płatności jednolitej;

b) których wartość jest ustalona przez podzielenie kwoty wynikającej z zastosowania ust. 1 przez liczbę ustaloną zgodnie z lit. a) niniejszego ustępu.

W drodze odstępstwa od akapitu trzeciego, w przypadku gdy rolnik z danego sektora nie posiada żadnego uprawnienia do płatności, ale zgłasza pewną liczbę dzierżawionych uprawnień do płatności w pierwszym roku włączania wsparcia związanego z wielkością produkcji, przyznaje mu się taką liczbę uprawnień do płatności, jaka odpowiada różnicy między liczbą zgłaszanych przez niego kwalifikujących się hektarów a liczbą zgłaszanych dzierżawionych uprawnień do płatności. Wartość przyznanych uprawnień ustala się przez podzielenie liczby wynikającej z zastosowania ust. 1 przez liczbę uprawnień, które mają zostać przyznane. Wartość każdego przyznanego uprawnienia nie powinna jednak przekraczać 5 000 EUR.

Aby zapewnić pełne przyznanie kwoty wynikającej z zastosowania ust. 1 po zastosowaniu przepisów akapitu czwartego niniejszego ustępu, rolnikowi z danego sektora przyznaje się uprawnienia do płatności o maksymalnej wartości 5 000 EUR na uprawnienie. W drodze odstępstwa od art. 35, te uprawnienia do płatności dają prawo do wsparcia rocznego na mocy systemu płatności jednolitych bez zgłaszania odpowiednich hektarów. Liczba aktywowanych w wyniku skorzystania z tego odstępstwa uprawnień do płatności w danym roku nie przekracza jednak liczby uprawnień do płatności aktywowanych przez rolnika zgodnie z art. 35. Odstępstwo to przestaje mieć zastosowanie od pierwszego roku i w zakresie, w którym rolnik z danego sektora zgłasza liczbę kwalifikujących się hektarów wystarczającą do aktywowania uprawnień do płatności lub ich części zgodnie z art. 35. Te uprawnienia do płatności są aktywowane względem dostępnych kwalifikujących się hektarów przed przekazaniem przedmiotowemu rolnikowi jakichkolwiek uprawnień do płatności po przyznaniu uprawnień do płatności zgodnie z pierwszym zdaniem niniejszego akapitu.

W przypadku przekazania uprawnień do płatności w wyniku zastosowania przepisów akapitu piątego niniejszego ustępu, w sposób inny niż w drodze faktycznego lub przewidywanego dziedziczenia lub w związku ze zmianą statusu prawnego, w przypadku gdy nabywca uprawnień aktywuje te uprawnienia do płatności, zastosowanie ma art. 35.

3. Jednakże w przypadku gdy kwota przeznaczana na system pomocy jest niższa niż 250 000 EUR, dane państwo członkowskie może podjąć decyzję o nierozdzielaniu kwot i dodaniu ich do rezerwy krajowej.

Artykuł 65

Włączenie wsparcia związanego z wielkością produkcji częściowo wyłączonego z systemu płatności jednolitej

Kwoty, które były dostępne dla wsparcia związanego z wielkością produkcji w ramach systemów, o których mowa w załączniku XI pkt 3 są rozdzielane przez państwa członkowskie między rolników w danych sektorach proporcjonalnie do wsparcia, które rolnicy ci otrzymali w ramach odpowiednich systemów wsparcia w odnośnych okresach referencyjnych, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1782/2003.

Państwa członkowskie mogą jednak wybrać bliższy okres reprezentatywny, zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami oraz, w przypadku gdy państwo członkowskie wprowadziło system płatności jednolitej zgodnie z tytułem III rozdział 5 sekcja 1 lub rozdział 6 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 lub gdy korzysta z możliwości przewidzianej w art. 47 niniejszego rozporządzenia, zgodnie z art. 63 ust. 2 lit. b) niniejszego rozporządzenia.

Państwa członkowskie zwiększają wartość uprawnień do płatności danych rolników lub przydzielają uprawnienia do płatności zgodnie z art. 64 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

W przypadku gdy rolnik, który otrzymał płatności na mocy art. 67 i 68 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, byłby uprawniony do otrzymania uprawnień do płatności zgodnie z niniejszym artykułem, lecz w roku włączenia systemu wsparcia związanego z wielkością produkcji do systemu płatności jednolitej nie posiada hektarów kwalifikujących się lub jeżeli kwota uprawnień do płatności na hektar wynosi ponad 5 000 EUR, rolnikowi temu przydziela się uprawnienia szczególne, o których mowa w art. 44, w wysokości nie przekraczającej 5 000 EUR na uprawnienie.

Artykuł 66

Fakultatywne włączenie wsparcia związanego z wielkością produkcji częściowo wyłączonego z systemu płatności jednolitej

W przypadku gdy państwo członkowskie:

a) nie podejmie decyzji, o której mowa w art. 51 ust. 1 akapit pierwszy;

b) zgodnie z art. 51 ust. 1 akapit drugi podejmuje decyzję o nieprzyznawaniu od roku 2011 płatności z tytułu wołowiny i cielęciny, o których mowa w art. 53 ust. 2; lub

c) zgodnie z art. 51 ust. 1 akapit trzeci podejmuje decyzję o nieprzyznawaniu płatności z tytułu owoców i warzyw,

kwoty, które były dostępne dla wsparcia związanego z wielkością produkcji w ramach systemów, o których mowa w załączniku XI pkt 4, zostają włączone do systemu płatności jednolitej zgodnie z art. 65.

Artykuł 67

Wcześniejsze włączenie wsparcia związanego z wielkością produkcji do systemu płatności jednolitej

1. Do dnia 1 sierpnia 2009 r. państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o włączeniu pomocy z tytułu nasion, o której mowa w tytule IV sekcja 5 oraz systemów, o których mowa w załączniku XI pkt 1, z wyjątkiem specjalnej premii jakościowej z tytułu pszenicy durum, do systemu płatności jednolitej w roku 2010 lub 2011. W tym przypadku Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2, dostosowuje pułapy krajowe, o których mowa w art. 40, poprzez dodanie kwot określonych w załączniku XII dla danego systemu pomocy.

2. Państwa członkowskie, które skorzystały z wariantu przewidzianego w tytule III rozdział 5 sekcja 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, umożliwiającego stosowanie systemu płatności jednolitych na poziomie regionalnym tylko w niektórych częściach swojego terytorium, mogą, także na poziomie regionalnym, stosować przepisy niniejszego artykułu.

Każde państwo członkowskie korzystające z możliwości przewidzianej w akapicie pierwszym przedstawia Komisji do dnia 1 grudnia 2009 r. następujące informacje:

a) kwoty przewidziane dla danego środka lub danych środków na lata 2010-2012 w podziale na regiony według obiektywnych kryteriów;

b) dane statystyczne i inne dane pomocnicze stosowane do ustanowienia kwot, o których mowa w lit. a).

Państwa członkowskie odpowiadają na wszelkie wnioski Komisji dotyczące przekazania dalszych wyjaśnień na temat przedstawionych informacji w terminie jednego miesiąca.

Przy wprowadzaniu korekt do pułapów krajowych, o których mowa w art. 40, dla przedmiotowych państw członkowskich Komisja stosuje kwoty, o których mowa w akapicie drugim lit. a) niniejszego ustępu, zgodnie z niniejszym artykułem.

ROZDZIAŁ 5

Wsparcie specjalne

Artykuł 68

Zasady ogólne

1. Państwa członkowskie mogą przyznawać rolnikom wsparcie specjalne na warunkach określonych w niniejszym rozdziale:

a) z tytułu:

(i) prowadzenia określonych rodzajów gospodarki rolnej, które mają znaczenie dla ochrony lub poprawy stanu środowiska,

(ii) poprawy jakości produktów rolnych,

(iii) poprawy sprzedaży produktów rolnych,

(iv) stosowania zaostrzonych norm w zakresie dobrostanu zwierząt,

(v) określonych rodzajów działalności rolniczej wiążących się z dodatkowymi korzyściami rolno-środowiskowymi;

b) ukierunkowane na szczególne niedogodności, których doświadczają rolnicy w sektorze mleczarskim, wołowiny i cielęciny, mięsa baraniego i koziego oraz w sektorze ryżu na obszarach wrażliwych pod względem gospodarczym lub środowiskowym lub - w tych samych sektorach - z tytułu wrażliwych gospodarczo rodzajów gospodarki rolnej;

c) na obszarach podlegających restrukturyzacji lub objętych programami rozwoju w celu zapobiegania porzucaniu gruntów lub ukierunkowanego na szczególne niedogodności, których doświadczają rolnicy na tych obszarach;

d) w formie dopłat do składek z tytułu ubezpieczenia upraw, zwierząt i roślin zgodnie z warunkami określonymi w art. 70;

e) przez fundusze wspólnego inwestowania dotyczące chorób zwierząt i roślin i incydentów środowiskowych zgodnie z warunkami określonymi w art. 71.

2. Wsparcie, o którym mowa w ust. 1 lit. a), może być przyznane tylko jeżeli:

a) w odniesieniu do określonych rodzajów działalności rolniczej, o których mowa w ust. 1 lit. a) pkt (v):

(i) spełnia ono wymogi określone w art. 39 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1698/2005, i tylko z przeznaczeniem na pokrycie dodatkowych kosztów, które zostały rzeczywiście poniesione, oraz zrekompensowanie dochodów utraconych dla osiągnięcia danego celu; oraz

(ii) zostało ono zatwierdzone przez Komisję;

b) w odniesieniu do poprawy jakości produktów rolnych, o której mowa w ust. 1 lit. a) pkt (ii) - jest ono zgodne z rozporządzeniem Rady (WE) nr 509/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie produktów rolnych i środków spożywczych będących gwarantowanymi tradycyjnymi specjalnościami (²⁷), z rozporządzeniem Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych (²⁸), z rozporządzeniem Rady (WE) nr 834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych (²⁹) oraz z częścią II tytuł II rozdział 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007;

c) w odniesieniu do poprawy sprzedaży produktów rolnych, o której mowa w ust. 1 lit. a) pkt (iii) - spełnia ono kryteria określone w art. 2-5 rozporządzenia Rady (WE) nr 3/2008 z dnia 17 grudnia 2007 r. w sprawie działań informacyjnych i promocyjnych dotyczących produktów rolnych na rynku wewnętrznym i w krajach trzecich (³⁰).

3. Wsparcie, o którym mowa w ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu może być przyznane tylko w zakresie, który jest niezbędny, aby stworzyć zachętę do utrzymania obecnych poziomów produkcji.

W przypadku sektorów mięsa baraniego i koziego oraz wołowiny i cielęciny, jeżeli wsparcie to stosowane jest wraz ze wsparciem przyznawanym na mocy art. 52 i 53, całkowita jego wartość nie przekracza, odpowiednio, puli środków finansowych wsparcia otrzymanego po zastosowaniu maksymalnej wartości procentowej zatrzymania określonej w art. 67 i 68 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

W przypadku sektora ryżu, wsparcie, o którym mowa w ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu, może być przyznawane dopiero od roku kalendarzowego, w którym państwa członkowskie włączą do systemu płatności jednolitej specjalną płatność z tytułu uprawy ryżu przewidzianą w tytule IV rozdział 1 sekcja 1.

4. Wsparcie, o którym mowa:

a) w ust. 1 lit. a) i d) niniejszego artykułu, przybiera formę dodatkowych płatności rocznych;

b) w ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu, przybiera formę dodatkowych płatności rocznych, takich jak płatności do bydła lub premie z tytułu użytków zielonych;

c) w ust. 1 lit. c) niniejszego artykułu, przybiera formę zwiększenia wartości jednostkowej lub liczby uprawnień do płatności przysługujących rolnikom;

d) w ust. 1 lit. e) niniejszego artykułu, przybiera formę rekompensat określonych w art. 71.

5. Przekazanie uprawnień do płatności o zwiększonych wartościach jednostkowych i dodatkowych uprawnień do płatności, o których mowa w ust. 4 lit. c), może być dozwolone jedynie, jeżeli przekazaniu uprawnień towarzyszy przekazanie równoważnej liczby hektarów.

6. Wszelkie wsparcie przyznawane na mocy ust. 1 jest zgodne z innymi środkami i politykami Wspólnoty.

7. Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2, określa warunki uzyskania zatwierdzenia wsparcia przez Komisję, o którym mowa w ust. 2 lit. a) pkt (ii), oraz warunki przyznawania wsparcia, o którym mowa w niniejszej sekcji, w szczególności w celu zapewnienia spójności z innymi środkami i politykami Wspólnoty oraz w celu uniknięcia kumulowania wsparcia.

8. Do dnia 1 lutego 2014 r. państwa członkowskie, które podjęły decyzję, o której mowa w art. 69 ust. 1, mogą dokonać jej przeglądu i postanowić, że ze skutkiem od roku 2014:

a) zmodyfikują kwoty finansowania wsparcia, o którym mowa w niniejszym rozdziale, w granicach określonych w art. 69; lub

b) zakończą stosowanie wsparcia specjalnego na mocy niniejszego rozdziału.

Zgodnie z decyzją podjętą przez każde z państw członkowskich zgodnie z akapitem pierwszym niniejszego ustępu Komisja ustala, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2, odpowiedni pułap tego wsparcia.

W przypadku gdy państwo członkowskie podejmuje decyzję o zakończeniu stosowania niniejszego rozdziału lub w przypadku gdy zmniejsza ono kwoty przeznaczone na jego finansowanie, zastosowanie ma art. 72 ust. 2.

Artykuł 69

Przepisy finansowe dotyczące wsparcia specjalnego

1. Państwa członkowskie mogą podjąć do dnia 1 sierpnia 2009 r., do dnia 1 sierpnia 2010 r., do dnia 1 sierpnia 2011 r., do dnia 1 września 2012 r., a w przypadku Chorwacji do dnia jej przystąpienia, lub do dnia 1 lutego 2014 r. decyzję o wykorzystaniu od roku następującego po takiej decyzji, od pierwszego roku stosowania systemu płatności jednolitych w przypadku Chorwacji, lub w przypadku decyzji podjętej do dnia 1 lutego 2014 r., od roku 2014, do 10 % swoich pułapów krajowych, o których mowa w art. 40, lub, w przypadku Malty, kwoty 2 000 000 EUR, na udzielenie wsparcia specjalnego przewidzianego w art. 68 ust. 1.

2. Państwa członkowskie mogą zastosować zatrzymanie środków w wysokości 10 % w podziale na sektory przez zatrzymanie do 10 % składowych swoich pułapów krajowych, o których mowa w art. 41 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, odpowiadających jakiemukolwiek sektorowi, o którym mowa w załączniku VI do tego rozporządzenia. Zatrzymane środki finansowe mogą być wykorzystywane jedynie na stosowanie wsparcia, o którym mowa w art. 68. ust. 1 niniejszego rozporządzenia w sektorach, których dotyczy zatrzymanie środków.

3. Zgodnie z decyzją podjętą przez każde z państw członkowskich zgodnie z ust. 1 w sprawie kwoty pułapu krajowego, która zostanie wykorzystana, Komisja ustala, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2, odpowiedni pułap dla tego wsparcia.

Wyłącznie w celu zapewnienia przestrzegania zgodności z pułapami krajowymi przewidzianej w art. 40 ust. 2 oraz w celu dokonania obliczenia, o którym mowa w art. 41 ust. 1, kwoty wykorzystane na przyznanie wsparcia, o którym mowa w art. 68 ust. 1 lit. c), odejmowane są od pułapu krajowego, o którym mowa w art. 40 ust. 1. Są one liczone jako przyznane uprawnienia do płatności.

4. Wsparcie przewidziane w art. 68 ust. 1 lit. a) pkt (i), (ii), (iii) i (iv) oraz w art. 68 ust. 1 lit. b) i e), ograniczone jest do 6,5 % pułapów krajowych, o których mowa w art. 40 lub, w przypadku Malty, do kwoty 2 000 000 EUR, o której mowa w art. 69 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, z przeznaczeniem w szczególności na finansowanie środków, o których mowa w art. 68 ust. 1 lit. b) w sektorze mleczarskim.

Państwa członkowskie mogą ustanawiać limity dla poszczególnych środków.

5. W drodze odstępstwa od ust. 4, w latach kalendarzowych 2010-2014, jeśli państwo członkowskie przyznało wsparcie w odniesieniu do krów mamek zgodnie z art. 69 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, nie zastosowawszy możliwości przewidzianej w art. 68 ust. 2 lit. a) ppkt (i) tego rozporządzenia, i w związku z tym wykorzystało ponad 50 % kwot ustalonych zgodnie z art. 69 tego rozporządzenia dla sektora wołowiny i cielęciny, limit określony w ust. 4 niniejszego artykułu ustala się na 6 % pułapu krajowego tego państwa członkowskiego, o którym mowa w art. 40 niniejszego rozporządzenia. Ponadto, jeśli w państwie członkowskim więcej niż 60 % mleka produkuje się na północ od równoleżnika 62, limit ten ustala się na 10% pułapu krajowego tego państwa członkowskiego, o którym mowa w art. 40 niniejszego rozporządzenia.

Wszelkie kwoty wsparcia przekraczające 3,5 % pułapów krajowych, o których mowa w art. 40, są jednak wykorzystywane wyłącznie na finansowanie środków, o których mowa w art. 68 ust. 1 lit. b) niniejszego rozporządzenia, w sektorach: mleczarskim oraz wołowiny i cielęciny.

Komisja przedstawia Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszego ustępu do dnia 31 grudnia 2013 r.

6. Państwa członkowskie gromadzą fundusze niezbędne do zapewnienia wsparcia przewidziane:

a) w art. 68 ust. 1, wykorzystując kwotę obliczaną przez Komisję zgodnie z ust. 7 niniejszego artykułu i ustalaną zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2; lub

b) w art. 68 ust. 1 lit. a), b), c) i d), stosując liniowe zmniejszenie wartości uprawnień do płatności przydzielanych rolnikom lub płatności bezpośrednich, o których mowa w art. 52 i 53, lub w rezerwie krajowej;

c) w art. 68 ust. 1 lit. e), stosując, w razie konieczności, liniowe zmniejszenie jednej lub większej liczby płatności, które mają być dokonane na rzecz beneficjentów odnośnych płatności zgodnie z niniejszym tytułem oraz w ramach limitów określonych w ust. 1 i 4 niniejszego artykułu.

Wyłącznie w celu zapewnienia przestrzegania zgodności z pułapami krajowymi przewidzianej w art. 40 ust. 2 oraz w celu dokonania obliczenia, o którym mowa w art. 41 ust. 1, w przypadku gdy państwo członkowskie wykorzystuje możliwość przewidzianą w niniejszym ustępie akapit pierwszy lit. a), odnośnej kwoty nie wlicza się do pułapów ustalonych na mocy ust. 3 niniejszego artykułu.

7. Kwoty, o których mowa w ust. 6 lit. a) niniejszego artykułu są równe różnicy między:

a) pułapami krajowymi określonymi w załączniku VIII lub w załączniku VIIIa rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 na rok 2007 po zastosowaniu art. 10 ust. 1 tego rozporządzenia i art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 378/2007 oraz po zmniejszeniu o 0,5 %; oraz

b) wykonaniem budżetu na rok budżetowy 2008 w zakresie systemu płatności jednolitej oraz płatności, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1782/2003 tytuł III rozdział 5 sekcje 2 i 3, w odniesieniu do płatności dotyczących zmniejszonego pułapu na rok 2007, o którym mowa w lit. a) niniejszego akapitu.

W żadnym przypadku kwota ta nie jest wyższa niż 4 % pułapu, o którym mowa w lit. a) akapit pierwszy niniejszego ustępu.

W przypadku nowych państw członkowskich, które zastosowały system płatności jednolitej w 2007 roku, kwota ta jest mnożona przez 1,75 w 2010 roku, przez 2 w 2011 roku, przez 2,25 w 2012 roku i przez 2,5 w 2013 roku i kolejnych latach.

Na wniosek państwa członkowskiego Komisja zmienia ustanowione kwoty zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, i na podstawie szczegółowych zasad, które mają zostać ustalone zgodnie z tą sama procedurą.

Wykorzystanie tych kwot przez państwa członkowskie pozostaje bez uszczerbku dla stosowania art. 8 niniejszego rozporządzenia.

8. Decyzja, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, w art. 68 ust. 8 i w art. 131 ust. 1 określa środki, które mają być zastosowane i obejmuje wszystkie dalsze przepisy wykonawcze odnoszące się do stosowania niniejszego rozdziału, w tym opis warunków kwalifikowalności w ramach środków, które mają być zastosowane, odnośnej kwoty i środków finansowych, które mają zostać zebrane.

9. Nowe państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o stosowaniu ust. 1, 2, 4, 5 i 6 niniejszego artykułu i art. 131 ust. 1 na podstawie swoich pułapów krajowych:

a) określonych dla roku 2016 w przypadku Bułgarii i Rumunii;

aa) określonych dla roku 2022 w przypadku Chorwacji;

b) określonych dla roku 2013 w przypadku pozostałych nowych państw członkowskich.

W tym przypadku art. 132 nie ma zastosowania do środków podjętych zgodnie z niniejszym artykułem.

Artykuł 70

Ubezpieczenie upraw, zwierząt i roślin

1. Państwa członkowskie mogą przyznać wkład finansowy w składki z tytułu ubezpieczenia upraw, zwierząt i roślin od strat gospodarczych spowodowanych niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi oraz chorobami zwierząt lub roślin lub inwazją szkodników.

Do celów niniejszego artykułu:

a) „niekorzystne zjawiska klimatyczne” oznaczają warunki pogodowe, które mogą być porównywane do klęsk żywiołowych, takie jak mróz, grad, lód, deszcz lub susza;

b) „choroby zwierząt” oznaczają choroby wymienione w wykazie chorób zwierząt ustanowionym przez Światową Organizację Zdrowia Zwierząt lub w załączniku do decyzji Rady 90/424/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie wydatków w dziedzinie weterynarii (³¹);

c) „straty gospodarcze” oznaczają wszelkie dodatkowe koszty poniesione przez rolnika w wyniku podjęcia przez niego środków nadzwyczajnych w celu zmniejszenia podaży na danym rynku lub wszelką znaczną utratę produkcji.

2. Wkład finansowy może być przyznany wyłącznie w odniesieniu do strat spowodowanych niekorzystnym zjawiskiem klimatycznym, chorobą zwierząt lub roślin, lub inwazją szkodników, które niszczą więcej niż 30 % średniej rocznej produkcji rolnika z poprzednich trzech lat lub średniej z trzech lat opartej na okresie pięciu wcześniejszych lat, z wyłączeniem wartości najwyższej i najniższej.

3. Wkład finansowy przyznawany na rolnika nie przekracza 65 % należnej składki z tytułu ubezpieczenia.

Państwa członkowskie mogą ograniczyć kwotę składki kwalifikującej się do wkładu finansowego, stosując odpowiednie pułapy.

4. Możliwość skorzystania z ubezpieczenia upraw lub zwierząt lub roślin jest dostępna jedynie w przypadku, gdy wystąpienie niekorzystnego zjawiska klimatycznego lub epidemii choroby zwierząt lub roślin lub inwazji szkodników zostały formalnie uznane przez właściwy organ danego państwa członkowskiego.

W stosownych przypadkach państwa członkowskie mogą z wyprzedzeniem ustanowić kryteria, na podstawie których będzie można uważać, że wystąpienie wymienionych okoliczności zostało formalnie uznane.

5. Płatności z tytułu ubezpieczeń rekompensują nie więcej niż całkowity koszt poniesionych strat, o których mowa w ust. 1, i nie wprowadzają wymagań ani nie określają rodzaju lub ilości dalszej produkcji.

6. Każdy wkład finansowy jest wypłacany bezpośrednio danemu rolnikowi.

7. Wydatki państw członkowskich w zakresie przyznawania wkładów finansowych są współfinansowane przez Wspólnotę z funduszy, o których mowa w art. 69 ust. 1, w wymiarze 75 % wkładu finansowego.

Akapit pierwszy pozostaje bez uszczerbku dla uprawnień państw członkowskich do pokrycia za pośrednictwem obowiązkowych systemów odpowiedzialności zbiorowej we właściwych sektorach w pełni lub w części ich udziału w finansowaniu wkładów finansowych i części składki ubezpieczeniowej, która ma być ponoszona przez rolników. Jest to możliwe niezależnie od art. 125l i 125n rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

8. Państwa członkowskie zapewniają, aby straty gospodarcze, za które przyznawana jest rekompensata zgodnie z innymi przepisami wspólnotowymi, w tym art. 44 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, ani wszelkie inne środki w dziedzinie zdrowia ludzi i zdrowia zwierząt lub roślin, nie były następnie rekompensowane zgodnie z akapitem pierwszym ust. 1.

9. Wkład finansowy nie stanowi przeszkody w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego usług ubezpieczeniowych. Wkład finansowy nie ogranicza się do ubezpieczenia zapewnianego przez jeden zakład ubezpieczeń lub grupę przedsiębiorstw ani nie jest uzależniony od warunku, że umowa ubezpieczenia ma być zawarta z przedsiębiorstwem mającym siedzibę w danym państwie członkowskim.

Artykuł 71

Fundusze wspólnego inwestowania dotyczące chorób zwierząt i roślin oraz incydentów środowiskowych

1. Państwa członkowskie mogą przewidzieć wypłatę rekompensaty finansowej rolnikom z tytułu strat gospodarczych spowodowanych wystąpieniem choroby zwierząt lub roślin lub incydentem środowiskowym poprzez wkład finansowy w fundusze wspólnego inwestowania.

2. Do celów niniejszego artykułu:

a) „fundusz wspólnego inwestowania” oznacza system akredytowany przez państwo członkowskie zgodnie z jego prawem krajowym, który umożliwia stowarzyszonym rolnikom ubezpieczanie się i za pomocą którego rekompensaty wypłacane są tym rolnikom, którzy ponieśli straty gospodarcze spowodowane wystąpieniem choroby zwierząt lub roślin lub incydentem środowiskowym;

b) „straty gospodarcze” oznaczają wszelkie dodatkowe koszty poniesione przez rolnika w wyniku podjęcia przez niego środków nadzwyczajnych w celu zmniejszenia podaży na danym rynku lub wszelką znaczną utratę produkcji;

c) „incydent środowiskowy” oznacza konkretny przypadek zanieczyszczenia, skażenia lub degradacji stanu środowiska związany z konkretnym wydarzeniem oraz mający ograniczony zakres geograficzny. Pojęcie to nie obejmuje ogólnych zagrożeń dla środowiska niezwiązanych z konkretnym wydarzeniem, takich jak zmiany klimatu lub kwaśne deszcze.

3. W przypadku chorób zwierząt, rekompensata finansowa może być przyznana tylko w odniesieniu do chorób wymienionych w wykazie chorób zwierząt sporządzonym przez Światową Organizację Zdrowia Zwierząt lub w załączniku do decyzji 90/424/EWG.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby straty gospodarcze, za które przyznawana jest rekompensata finansowa zgodnie z innymi przepisami wspólnotowymi, w tym art. 44 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, ani wszelkie inne środki w dziedzinie zdrowia ludzi i zdrowia zwierząt lub roślin nie były następnie rekompensowane zgodnie z ust. 1.

5. Z funduszy wspólnego inwestowania rekompensata finansowa wypłacana jest bezpośrednio zrzeszonym rolnikom, którzy ponieśli straty gospodarcze.

Rekompensata finansowa wypłacana z funduszy wspólnego inwestowania pochodzi z:

a) kapitału podstawowego wniesionego do funduszu przez zrzeszonych i niezrzeszonych rolników lub przez inne podmioty w łańcuchu rolnym; lub

b) pożyczek zaciągniętych przez fundusze na warunkach komercyjnych; oraz

c) wszelkich kwot otrzymanych zgodnie z ust. 11.

Żaden początkowy kapitał podstawowy nie jest zasilany z funduszy publicznych.

6. Wkłady finansowe określone w ust. 1 mogą dotyczyć:

a) kosztów administracyjnych utworzenia funduszy wspólnego inwestowania, rozłożonych na okres nieprzekraczający trzech lat;

b) spłaty kapitału i odsetek od pożyczek komercyjnych zaciągniętych przez fundusz wspólnego inwestowania w celu wypłaty rolnikom rekompensaty finansowej;

c) kwot wypłaconych przez fundusz wspólnego inwestowania z jego kapitału podstawowego jako finansowa rekompensata dla rolników.

Minimalny i maksymalny okres zaciągania pożyczek komercyjnych kwalifikujących się do przyznania wkładu finansowego określany jest przez Komisję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2.

W przypadku gdy fundusz wypłaca rekompensatę finansową zgodnie lit. c) akapit pierwszy, publiczny wkład finansowy podlega takiemu samemu harmonogramowi, jaki obowiązuje w przypadku pożyczek komercyjnych zaciąganych na minimalny okres.

7. Żaden wkład finansowy nie przekracza 65 % kosztów, o których mowa w ust. 6. Wszelkie koszty, których nie pokrywają wkłady finansowe, ponoszone są przez zrzeszonych rolników.

Państwa członkowskie mogą ograniczyć koszty, które kwalifikują się do przyznania wkładu finansowego, przez zastosowanie:

a) pułapów w odniesieniu do funduszu;

b) odpowiednich pułapów jednostkowych.

8. Wydatki państw członkowskich w zakresie wkładów finansowych są współfinansowane przez Wspólnotę z funduszy, o których mowa w art. 69 ust. 1, w wymiarze 75 %.

Akapit pierwszy pozostaje bez uszczerbku dla uprawnień państw członkowskich do pokrycia w pełni lub w części ich udziału lub udziału zrzeszonych rolników w finansowaniu wkładów finansowych za pośrednictwem obowiązkowych systemów odpowiedzialności zbiorowej w danych sektorach. Jest to możliwe niezależnie od art. 125l i 125n rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

9. Państwa członkowskie określają zasady tworzenia funduszy wspólnego inwestowania i zarządzania nimi, w szczególności w zakresie przyznawania rolnikom rekompensat w przypadku kryzysu oraz w zakresie zarządzania i monitorowania zgodności z tymi zasadami.

10. Państwa członkowskie przedkładają Komisji roczne sprawozdanie z wdrażania niniejszego artykułu. Format, treść, okresy i terminy dotyczące tego sprawozdania określane są przez Komisję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2.

11. W przypadku gdy rolnik otrzymuje rekompensatę finansową z funduszu wspólnego inwestowania na mocy niniejszego artykułu, wszelkie uprawnienia, które przysługują rolnikowi na mocy przepisów prawa wspólnotowego lub krajowego, do otrzymania od jakiejkolwiek strony trzeciej odszkodowania za zrekompensowane straty gospodarcze, przenoszone są na fundusz wspólnego inwestowania zgodnie z zasadami, które mają być ustanowione przez dane państwo członkowskie.

Artykuł 72

Przepisy przejściowe

1. W przypadku gdy państwo członkowskie zastosowało art. 69 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, kwoty zatrzymane na mocy tego artykułu włączane są do systemu płatności jednolitej zgodnie z art. 6 5 niniejszego rozporządzenia.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, w przypadku gdy państwo członkowskie, które zastosowało art. 69 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, postanawia stosować wsparcie specjalne przewidziane w niniejszym rozdziale, może ono wykorzystać kwoty zatrzymane na mocy art. 6 9 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 do pokrycia potrzeb w zakresie finansowania, o których mowa w art. 69 ust. 6 niniejszego rozporządzenia. Jeżeli potrzeby w zakresie finansowania, o których mowa w art. 69 ust. 6, są niższe niż kwoty zatrzymane na mocy art. 69 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, różnicę włącza się do systemu płatności jednolitej zgodnie z art. 65 niniejszego rozporządzenia.

3. W przypadku gdy państwo członkowskie, które zastosowało na mocy art. 69 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 środki niezgodne z niniejszym rozdziałem, postanawia stosować wsparcie specjalne przewidziane w niniejszym rozdziale, może ono do dnia 1 sierpnia 2009 r. podjąć decyzję o stosowaniu w latach 2010, 2011 i 2012, na mocy art. 68 niniejszego rozporządzenia, środków zgłoszonych Komisji na mocy art. 69 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 oraz jego przepisów wykonawczych. W drodze odstępstwa od art. 69 ust. 4, całkowite wsparcie przyznawane na mocy środków, o których mowa w art. 6 8 ust. 1 lit. a), b) i e), może być ograniczone do pułapu ustalonego dla odnośnego państwa członkowskiego z zastosowaniem art. 69 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

W takim przypadku państwa członkowskie mogą także do 1 sierpnia 2009 r. podjąć decyzję o corocznym dostosowywaniu takich środków w celu zapewnienia ich zgodności z niniejszym rozdziałem. W przypadku gdy państwo członkowskie podejmuje decyzję o niezapewnianiu zgodności tych środków, odnośne kwoty włączane są do systemu płatności jednolitej zgodnie z art. 65 niniejszego rozporządzenia.

4. Państwa członkowskie mogą przyznać wsparcie przewidziane w niniejszym rozdziale od 2009 roku, pod warunkiem, że, w drodze odstępstwa od art. 69 ust. 6 niniejszego rozporządzenia, finansują one wsparcie, o którym mowa w art. 68 ust. 1, tylko z zastosowaniem kwot rezerwy krajowej oraz że przepisy krajowe zaczynają obowiązywać w terminie ustalonym przez państwo członkowskie dla złożenia wniosku o pomoc.

ROZDZIAŁ 5a

Płatność redystrybucyjna w 2014 r.

Artykuł 72a

Przepisy ogólne

1. Państwa członkowskie mogą do dnia 1 marca 2014 r. zadecydować o przyznaniu na 2014 r. płatności rolnikom uprawnionym do płatności na mocy systemu płatności jednolitych, o którym mowa w rozdziałach 1, 2 i 3 („płatność redystrybucyjna”).

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o swojej decyzji do dnia 1 marca 2014 r.

2. Państwa członkowskie, które zadecydowały o stosowaniu systemu płatności jednolitych na poziomie regionalnym zgodnie z art. 46, mogą zastosować płatność redystrybucyjną na poziomie regionalnym.

3. Bez uszczerbku dla stosowania dyscypliny finansowej, zmniejszeń liniowych, o których mowa w art. 40 ust. 3, oraz stosowania art. 21 i 23, płatność redystrybucyjna jest przyznawana po aktywacji przez rolnika uprawnień do płatności.

4. Płatność redystrybucyjna jest obliczana przez państwa członkowskie poprzez pomnożenie liczby, która zostanie ustalona przez dane państwo członkowskie, nie wyższej niż 65 % krajowej lub regionalnej średniej płatności na hektar, przez liczbę uprawnień do płatności, które rolnik aktywował zgodnie z art. 34. Liczba takich uprawnień do płatności nie może przekraczać maksymalnej wartości, która ma być ustalona przez państwa członkowskie i która nie może być większa niż 30 hektarów lub średnia wielkość gospodarstw rolnych ustalona w załączniku VIIIb, jeżeli ta średnia wielkość przekracza 30 hektarów w danym państwie członkowskim.

5. O ile górne limity ustalone w ust. 4 są przestrzegane, państwa członkowskie mogą ustalić na poziomie krajowym gradację w ramach liczby hektarów ustalanej zgodnie z tym ustępem, która będzie stosowana w ten sam sposób do wszystkich rolników.

6. Średnia krajowa płatność na hektar, o której mowa w ust. 4, jest ustalana przez państwa członkowskie na podstawie krajowego pułapu określonego w załączniku VIIIc oraz liczby kwalifikujących się hektarów zgłoszonej zgodnie z art. 34 ust. 2 w 2014 r.

Średnia regionalna płatność na hektar, o której mowa w ust. 4, ustalana jest przez państwa członkowskie na podstawie części pułapu krajowego określonego w załączniku VIIIc oraz liczby kwalifikujących się hektarów zgłoszonej zgodnie z art. 34 ust. 2 w 2014 r. Dla każdego regionu tę część oblicza się, dzieląc odpowiedni pułap regionalny ustalony zgodnie z art. 46 ust. 3 przez krajowy pułap ustalony zgodnie z art. 40 w odniesieniu do 2014 r.

7. Państwa członkowskie zapewniają, aby rolnikom, w odniesieniu do których ustalono, że po dniu 18 października 2011 r. podzielili swoje gospodarstwo wyłącznie w celu skorzystania z płatności redystrybucyjnej, nie przyznano żadnych korzyści przewidzianych w niniejszym rozdziale. Niniejszy przepis ma również zastosowanie w przypadku rolników, których gospodarstwa rolne powstały w wyniku takiego podziału.

Artykuł 72b

Przepisy finansowe

1. W celu sfinansowania płatności redystrybucyjnej państwa członkowskie mogą zadecydować o wykorzystaniu do dnia 1 marca 2014 r. do 30 % rocznego pułapu krajowego ustalonego zgodnie z art. 40, w odniesieniu do roku składania wniosków 2014. O każdej takiej decyzji powiadamiają Komisję przed upływem tego terminu.

2. Na podstawie odsetka pułapu krajowego, który ma zostać wykorzystany przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustalające odpowiedni pułap dla płatności redystrybucyjnej. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 141b ust. 2.

TYTUŁ IV

INNE MECHANIZMY POMOCOWE

ROZDZIAŁ 1

Wspólnotowe mechanizmy pomocowe

Sekcja 1

Specjalna płatność z tytułu uprawy ryżu

Artykuł 73

Zakres

W latach 2009, 2010 i 2011 pomoc przyznawana jest rolnikom produkującym ryż objęty kodem CN 1006 10 na warunkach ustanowionych w niniejszej sekcji („specjalna płatność z tytułu uprawy ryżu”).

Artykuł 74

Warunki i kwota pomocy

1. Specjalna płatność z tytułu uprawy ryżu jest przyznawana od hektara gruntów obsianych ryżem, na których roślina ta jest uprawiana co najmniej do początku stadium kwitnienia w normalnych warunkach wzrostu.

Jednakże rośliny, które są uprawiane na obszarach w pełni obsiewanych oraz zgodnie z lokalnymi normami, ale które nie osiągają stadium kwitnienia w wyniku nadzwyczajnych warunków pogodowych uznanych przez dane państwo członkowskie, nadal kwalifikują się do pomocy pod warunkiem, że do czasu osiągnięcia przez rośliny tego stadium wzrostu obszary te nie są wykorzystywane do żadnych innych celów.

2. Kwota specjalnej płatności z tytułu uprawy ryżu ma poniższą wartość, według plonów w danych państwach członkowskich:

Artykuł 75

Powierzchnie

Niniejszym ustanawia się następujące obszary bazowe dla każdego państwa członkowskiego będącego producentem:

Państwo członkowskie może podzielić swój obszar bazowy lub swoje obszary bazowe na podobszary według obiektywnych i niedyskryminujących kryteriów.

Artykuł 76

Przekroczenie powierzchni obszarów

1. W przypadku gdy w danym państwie członkowskim powierzchnia obszaru przeznaczonego pod uprawę ryżu w danym roku przekroczy powierzchnię obszaru bazowego ustanowionego w art. 75, obszar przypadający na rolnika, dla którego występuje się o specjalną płatność z tytułu uprawy ryżu, jest w takim roku proporcjonalnie zmniejszany.

2. W przypadku gdy państwo członkowskie dzieli swój obszar bazowy lub obszary bazowe na podobszary bazowe, zmniejszenie przewidziane w ust. 1 ma zastosowanie tylko do rolników z podobszarów bazowych, w których limit powierzchni podobszarów bazowych został przekroczony. Zmniejszenia takiego dokonuje się, gdy w danym państwie członkowskim obszary w podobszarach bazowych, które nie osiągnęły swoich limitów podobszarów bazowych, zostały przeniesione do podobszarów bazowych, w których limity podobszarów bazowych zostały przekroczone.

Sekcja 2

Pomoc dla producentów ziemniaków na skrobię

Artykuł 77

Zakres i kwota pomocy

Pomoc przyznaje się rolnikom produkującym ziemniaki przeznaczone do produkcji skrobi ziemniaczanej na lata gospodarcze 2009/2010, 2010/2011 i 2011/2012 („pomoc dla producentów ziemniaków na skrobię”), na warunkach określonych w niniejszej sekcji.

Kwota pomocy wynosi 66,32 EUR w odniesieniu do ilości ziemniaków potrzebnych do wyprodukowania jednej tony skrobi.

Kwota ta jest dostosowywana w zależności od zawartości skrobi w ziemniakach.

Artykuł 78

Warunki

Pomoc dla producentów ziemniaków na skrobię jest wypłacana jedynie z tytułu ilości ziemniaków będących przedmiotem umowy kontraktacyjnej pomiędzy producentem ziemniaków a producentem skrobi ziemniaczanej w granicach kwoty przyznanej takiemu producentowi skrobi ziemniaczanej zgodnie z art. 84a ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007.

Sekcja 3

Premia z tytułu roślin białkowych

Artykuł 79

Zakres

Na lata 2009, 2010 i 2011 przyznaje się pomoc rolnikom produkującym rośliny wysokobiałkowe („premię z tytułu roślin białkowych”) na warunkach określonych w niniejszej sekcji.

Rośliny białkowe obejmują:

a) groch objęty kodem CN 0713 10;

b) bób objęty kodem CN 0713 50;

c) łubin słodki objęty kodem CN ex 1209 29 50.

Artykuł 80

Kwota i kwalifikowalność

Premia z tytułu roślin białkowych wynosi 55,57 EUR na hektar roślin białkowych zebranych po stadium dojrzałości mlecznej.

Jednakże rośliny, które są uprawiane na obszarach w pełni obsiewanych oraz zgodnie z lokalnymi normami, ale które nie osiągają stadium dojrzałości mlecznej w wyniku nadzwyczajnych warunków pogodowych uznanych przez dane państwo członkowskie, nadal kwalifikują się do premii z tytułu roślin białkowych pod warunkiem, że do czasu osiągnięcia przez rośliny tego stadium wzrostu obszary te nie są wykorzystywane do żadnych innych celów.

Artykuł 81

Powierzchnie

1. Niniejszym ustanawia się maksymalną powierzchnię gwarantowaną, wynoszącą 1 505 056 ha, dla której można przyznać premię z tytułu roślin białkowych.

2. W przypadku gdy obszar, dla którego składany jest wniosek o premię z tytułu roślin białkowych, jest większy niż maksymalna powierzchnia gwarantowana, obszar, dla którego składany jest wniosek o premię z tytułu roślin białkowych, przypadający na rolnika jest w takim roku zmniejszany proporcjonalnie zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2.

3. W przypadku gdy zgodnie z art. 67 państwo członkowskie podejmuje decyzję o włączeniu premii z tytułu roślin białkowych przewidzianej w niniejszej sekcji do systemu płatności jednolitej, Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2, zmniejsza maksymalną powierzchnię gwarantowaną, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, proporcjonalnie do kwoty przyznanej temu państwu członkowskiemu z tytułu roślin białkowych w załączniku XII.

Sekcja 4

Płatność obszarowa z tytułu orzechów

Artykuł 82

Wspólnotowa płatność obszarowa z tytułu orzechów

1. Na lata 2009, 2010 i 2011 przyznaje się pomoc wspólnotową rolnikom produkującym orzechy („płatność obszarową z tytułu orzechów”), na warunkach ustanowionych w niniejszej sekcji.

Orzechy obejmują:

a) migdały objęte kodami CN 0802 11 i 0802 12;

b) orzechy laskowe objęte kodami CN 0802 21 i 0802 22;

c) orzechy włoskie objęte kodami CN 0802 31 i 0802 32;

d) orzechy pistacjowe objęte kodami CN 0802 50;

e) chleb świętojański objęty kodami CN 1212 10 10.

2. Państwa członkowskie mogą różnicować płatność obszarową z tytułu orzechów w zależności od produktów lub przez zwiększanie lub zmniejszanie krajowych powierzchni gwarantowanych (dalej zwanych „KPG”) ustanowionych w art. 83 ust. 3. Jednakże w każdym państwie członkowskim całkowita kwota płatności obszarowej z tytułu orzechów przyznawanej w danym roku nie może przekraczać pułapu ustanowionego w art. 83 ust. 4.

Artykuł 83

Powierzchnie

1. Państwa członkowskie przyznają wspólnotową płatność obszarową z tytułu orzechów w granicach pułapu obliczonego przez pomnożenie liczby hektarów swojej odpowiedniej krajowej powierzchni gwarantowanej, określonej w ust. 3, przez średnią kwotę w wysokości 120,75 EUR.

2. Niniejszym ustanawia się maksymalną powierzchnię gwarantowaną wynoszącą 829 229 ha.

3. Maksymalna powierzchnia gwarantowana, o której mowa w ust. 2, zostaje podzielona na następujące KPG:

4. Państwa członkowskie mogą podzielić swoje odpowiednie KPG na podobszary bazowe według obiektywnych kryteriów, w szczególności na poziomie regionalnym lub w powiązaniu z produkcją.

Artykuł 84

Przekroczenie powierzchni podobszarów bazowych

W przypadku gdy państwo członkowskie dzieli swoją KPG na podobszary bazowe, a limit powierzchni jednego lub większej liczby podobszarów bazowych został przekroczony, powierzchnia, dla której występuje się o płatność obszarową z tytułu orzechów, przypadająca na rolnika jest w takim roku proporcjonalnie zmniejszana w odniesieniu do rolników z danych podobszarów bazowych, w których limit został przekroczony. Zmniejszenia takiego dokonuje się, gdy w danym państwie członkowskim powierzchnie w podobszarach bazowych, które nie osiągnęły swoich limitów podobszarów bazowych, zostały przeniesione do podobszarów bazowych, w których limity podobszarów bazowych zostały przekroczone.

Artykuł 85

Warunki kwalifikowalności

1. Wypłata płatności obszarowej z tytułu orzechów jest uzależniona, w szczególności, od minimalnego rozmiaru działki i gęstości zadrzewienia.

2. Państwa członkowskie mogą uzależnić przyznanie płatności obszarowej z tytułu orzechów od tego, czy rolnicy są członkami organizacji producentów uznanej zgodnie z art. 125b rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

3. Jeżeli zastosowanie ma ust. 2, państwa członkowskie mogą zadecydować, że płatność obszarowa z tytułu orzechów jest wypłacana organizacji producentów na rzecz jej członków. W tym przypadku kwota pomocy otrzymywanej przez organizację producentów jest wypłacana jej członkom. Państwa członkowskie mogą jednak upoważnić organizację producentów, aby - jako rekompensatę za usługi świadczone na rzecz jej członków - zmniejszyła kwotę płatności obszarowej z tytułu orzechów o nie więcej niż 2 %.

Artykuł 86

Pomoc krajowa

1. Oprócz płatności obszarowej z tytułu orzechów państwa członkowskie mogą przyznawać pomoc krajową nieprzekraczającą 120,75 EUR na hektar na rok.

2. Pomoc krajowa może być wypłacana jedynie na rzecz obszarów otrzymujących płatności obszarowe z tytułu orzechów.

3. Państwa członkowskie mogą uzależnić przyznanie pomocy krajowej od członkostwa rolników w organizacji producentów uznanej zgodnie z art. 125b rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

Sekcja 5

Pomoc z tytułu nasion

Artykuł 87

Pomoc

1. Na lata 2009, 2010 i 2011 państwa członkowskie, które zastosowały art. 70 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 i nie wykorzystują możliwości przewidzianej w art. 67 niniejszego rozporządzenia, przyznają co roku pomoce określone w załączniku XIII do niniejszego rozporządzenia z tytułu produkcji podstawowych lub kwalifikowanych nasion jednego lub większej ilości gatunków roślin wymienionych w załączniku XIII, na warunkach określonych w niniejszej sekcji („pomoc z tytułu nasion”).

2. W przypadku gdy powierzchnia zaakceptowana do certyfikacji, dla której złożono wniosek o pomoc z tytułu nasion, jest również przedmiotem wniosku o wsparcie na mocy systemu płatności jednolitej, kwota pomocy z tytułu nasion - z wyjątkiem przypadków, o których mowa w załączniku XIII pkt 1 i 2 - jest zmniejszana, ale nie osiąga wartości ujemnych, o kwotę wsparcia, która ma zostać przyznana w danym roku dla danego obszaru w ramach systemu płatności jednolitej.

3. Kwota pomocy z tytułu nasion nie przekracza pułapu ustalonego przez Komisję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2 niniejszego rozporządzenia i odpowiadającego składowej pomocy z tytułu nasion dla danych gatunków zawartej w pułapie krajowym, o którym mowa w art. 40 niniejszego rozporządzenia, ustalonym zgodnie z art. 64 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 („pułap pomocy z tytułu nasion”). Jednakże w przypadku nowych państw członkowskich ten pułap pomocy z tytułu nasion odpowiada kwotom określonym w załączniku XIV do niniejszego rozporządzenia.

W przypadku gdy całkowita kwota pomocy z tytułu nasion, dla której złożono wniosek, przekracza pułap pomocy z tytułu nasion określony przez Komisję, pomoc przypadająca na rolnika jest w danym roku proporcjonalnie zmniejszana.

4. Odmiany konopi (Cannabis sativa L.), dla których wypłacana jest pomoc z tytułu nasion przewidziana w niniejszym artykule, są określane zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2.

Sekcja 6

Płatność specyficzna w odniesieniu do bawełny

Artykuł 88

Zakres

Pomoc przyznawana jest rolnikom produkującym bawełnę objętą kodem CN 5201 00 na warunkach określonych w niniejszej sekcji („płatność specyficzna w odniesieniu do bawełny”).

Artykuł 89

Kwalifikowalność

1. Płatność specyficzna w odniesieniu do bawełny jest przyznawana na kwalifikujący się hektar obszaru uprawy bawełny. Aby kwalifikować się do otrzymania pomocy, powierzchnia musi należeć do gruntów rolnych zatwierdzonych przez państwo członkowskie do produkcji bawełny, obsianych zatwierdzonymi odmianami i na których rzeczywiście zbierane są plony w normalnych warunkach wzrostu.

Płatność specyficzna w odniesieniu do bawełny jest wypłacana z tytułu bawełny o należytej, przyjętej w handlu jakości.

2. Państwa członkowskie zatwierdzają grunty i odmiany, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, zgodnie ze szczegółowymi zasadami i warunkami przyjętymi zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2.

Artykuł 90

Obszary bazowe, stałe wielkości plonów i kwoty referencyjne

1. Niniejszym ustanawia się następujące krajowe obszary bazowe:

- Bułgaria: 3 342 ha,

- Grecja: 250 000 ha,

- Hiszpania: 48 000 ha,

- Portugalia: 360 ha.

2. Niniejszym ustanawia się następujące stałe wielkości plonów w okresie referencyjnym:

- Bułgaria: 1,2 tony/ha,

- Grecja: 3,2 tony/ha,

- Hiszpania: 3,5 tony/ha,

- Portugalia: 2,2 tony/ha.

3. Kwota pomocy na kwalifikujący się hektar ustalana jest przez pomnożenie wielkości plonów ustanowionej w ust. 2 przez następujące kwoty referencyjne:

Bułgaria: 520,20 EUR

Grecja: 234,18 EUR

Hiszpania: 362,15 EUR

Portugalia: 228,00 EUR.

4. Jeżeli w danym roku powierzchnia kwalifikującego się obszaru bawełny w danym państwie członkowskim przekracza powierzchnię obszaru bazowego ustanowioną w ust. 1, to pomoc, o której mowa w ust. 3, dla tego państwa członkowskiego jest zmniejszana proporcjonalnie do wielkości, o jaką przekroczony został obszar bazowy.

5. Szczegółowe przepisy dotyczące wdrażania niniejszego artykułu przyjmowane są zgodnie z procedurą, o której mowa wart. 141 ust. 2.

Artykuł 91

Zatwierdzone organizacje wewnątrzbranżowe

1. Do celów niniejszej sekcji „zatwierdzona organizacja wewnątrzbranżowa” oznacza pomiot prawny, który zrzesza rolników produkujących bawełnę i co najmniej jeden podmiot zajmujący się odziarnianiem bawełny oraz prowadzi taką działalność, jak:

a) pomoc, w szczególności poprzez badania naukowe i badania rynkowe, w koordynacji sposobu wprowadzania bawełny do obrotu;

b) sporządzanie znormalizowanych formularzy umów zgodnych z przepisami wspólnotowymi;

c) orientowanie produkcji na produkty, które są lepiej dostosowane do potrzeb rynkowych i popytu konsumentów, szczególnie pod względem jakości i ochrony konsumentów;

d) aktualizacja metod i środków mających na celu poprawę jakości produktów;

e) opracowywanie strategii marketingowych służących promowaniu bawełny za pośrednictwem systemów certyfikacji jakości.

2. Państwo członkowskie, na którego terytorium mają siedzibę podmioty zajmujące się odziarnianiem bawełny, zatwierdza organizacje międzybranżowe spełniające kryteria, które mają zostać przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa wart. 141 ust. 2.

Artykuł 92

Wypłata pomocy

1. Płatność specyficzna w odniesieniu do bawełny przyznawana jest rolnikom na kwalifikujący się hektar zgodnie z art. 90.

2. Rolnikom, którzy są członkami zatwierdzonej organizacji międzybranżowej, przyznaje się płatność specyficzna w odniesieniu do bawełny na kwalifikujący się hektar w ramach obszaru bazowego określonego w art. 90 ust. 1, zwiększoną o kwotę 2 EUR.

Sekcja 7

Pomoc dla producentów buraków cukrowych i trzciny cukrowej

Artykuł 93

Zakres

1. W państwach członkowskich, które przyznały pomoc restrukturyzacyjną przewidzianą w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 320/2006 na co najmniej 50 % kwoty cukru ustanowionej w dniu 20 lutego 2006 r. w załączniku III do rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (³²), przyznaje się pomoc producentom buraków cukrowych i trzciny cukrowej na warunkach określonych w niniejszej sekcji.

2. Pomoc dla producentów buraków cukrowych i trzciny cukrowej przyznawana jest na okres nieprzekraczający pięciu kolejnych lat od roku gospodarczego, w którym osiągnięty został próg 50 %, o którym mowa w ust. 1, ale nie później niż na rok gospodarczy 2013/2014.

Artykuł 94

Warunki

Pomoc dla producentów buraków cukrowych i trzciny cukrowej przyznawana jest z tytułu ilości cukru kwotowego uzyskanego z buraków cukrowych lub trzciny cukrowej dostarczonych w ramach umów zawartych zgodnie z art. 50 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

Artykuł 95

Kwota pomocy

Pomoc dla producentów buraków cukrowych i trzciny cukrowej wyrażona jest w kwocie przypadającej na tonę białego cukru standardowej jakości. Kwota pomocy równa jest połowie kwoty uzyskanej w wyniku podzielenia kwoty pułapu dla danego państwa członkowskiego na dany rok, o której mowa w załączniku XV do niniejszego rozporządzenia, przez całkowitą wysokość kwoty cukru i syropu inulinowego ustalonej w dniu 20 lutego 2006 r. w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Z wyjątkiem Bułgarii i Rumunii, do pomocy przyznawanej producentom buraków cukrowych i trzciny cukrowej nie mają zastosowania art. 121 i 132 niniejszego rozporządzenia.

Sekcja 8

Przejściowe płatności z tytułu owoców i warzyw

Artykuł 96

Przejściowe pomoce obszarowe

1. W przypadku gdy art. 54 ust. 1 lub art. 128 ust. 1 są stosowane podczas okresu, o którym mowa w tych przepisach, można udzielić przejściowej pomocy obszarowej na warunkach określonych w niniejszej sekcji rolnikom produkującym pomidory dostarczane w celu przetworzenia.

2. W przypadku gdy art. 54 ust. 2 lub art. 128 ust. 2 są stosowane podczas okresu, o którym mowa w tych przepisach, można udzielić przejściowej pomocy obszarowej, na warunkach określonych w niniejszej sekcji, rolnikom produkującym jeden lub większą ilość produktów z owoców i warzyw wymienionych w art. 54 ust. 2 akapit trzeci, określonych przez państwa członkowskie i dostarczanych w celu przetworzenia.

Artykuł 97

Kwota pomocy i kwalifikowalność

1. Państwa członkowskie określają na podstawie obiektywnych i niedyskryminujących kryteriów kwotę pomocy na hektar gruntów, na których uprawiane są pomidory i każdy rodzaj owoców i warzyw wymieniony w art. 54 ust. 2.

2. Całkowita kwota pomocy przewidzianej w ust. 1 niniejszego artykułu w żadnym wypadku nie przekracza pułapu określonego zgodnie z art. 51 ust. 2 lub art. 128.

3. Pomoc przewidziana w ust. 1 niniejszego artykułu przyznawana jest jedynie w odniesieniu do obszarów, których produkcja objęta jest umową dotyczącą przetwarzania na jeden z produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. j) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

4. Państwa członkowskie mogą uzależnić przyznanie pomocy przewidzianej w ust. 1 niniejszego artykułu od dalszych obiektywnych i niedyskryminujących kryteriów, w tym od warunku, aby rolnik był członkiem organizacji producentów lub grupy producentów uznanej na mocy odpowiednio art. 125b lub art. 125e rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

Sekcja 9

Przejściowe płatności z tytułu owoców miękkich

Artykuł 98

Płatność z tytułu owoców miękkich

1. Do dnia 31 grudnia 2011 r. przyznawana jest przejściowa pomoc obszarowa producentom truskawek objętych kodem CN 0810 10 00 oraz malin objętych kodem CN 0810 20 10, które są dostarczane w celu przetworzenia („przejściowa płatność z tytułu owoców miękkich”), na warunkach określonych w niniejszej sekcji.

2. Przejściowa płatność z tytułu owoców miękkich przyznawana jest jedynie w odniesieniu do obszarów, których produkcja objęta jest umową dotyczącą przetwarzania na jeden z produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. j) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

3. Kwota przejściowej płatności z tytułu owoców miękkich wynosi 230 EUR/ha.

4. Państwa członkowskie mogą wypłacać pomoc krajową uzupełniającą przejściową płatność z tytułu owoców miękkich. Całkowita kwota pomocy wspólnotowej i krajowej nie przekracza 400 EUR/ha.

5. Przejściowa płatność z tytułu owoców miękkich wypłacana jest jedynie w odniesieniu do maksymalnych krajowych powierzchni gwarantowanych, przydzielonych państwom członkowskim w następujący sposób:

Jeżeli obszar kwalifikujący się w danym państwie członkowskim i w danym roku jest większy niż maksymalna krajowa powierzchnia gwarantowana, kwota przejściowej płatności z tytułu owoców miękkich, o której mowa w ust. 3, zmniejszana jest proporcjonalnie do wielkości, o jaką przekroczona została maksymalna krajowa powierzchnia gwarantowana.

6. Do przejściowej płatności z tytułu owoców miękkich nie mają zastosowania artykuły 121 i 132.

Sekcja 10

Premie w sektorze mięsa baraniego i koziego

Artykuł 99

Zakres

W przypadku gdy stosowany jest art. 52, państwa członkowskie przyznają w ujęciu rocznym premie oraz premie uzupełniające rolnikom, którzy prowadzą chów owiec i kóz, na warunkach przewidzianych w niniejszej sekcji, o ile przepisy niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej.

Artykuł 100

Definicje

Do celów niniejszej sekcji stosuje się następujące definicje:

a) „maciorka” oznacza samicę z gatunku owiec, która kociła się przynajmniej raz lub która ma co najmniej jeden rok życia;

b) „samica kozy” oznacza samicę z gatunku kóz, która kociła się przynajmniej raz lub która ma co najmniej jeden rok życia.

Artykuł 101

Premie z tytułu maciorek i kóz

1. Rolnik utrzymujący maciorki w swoim gospodarstwie może, po złożeniu wniosku, kwalifikować się do otrzymania premii z tytułu utrzymywania maciorek („premii z tytułu maciorek”).

2. Rolnik utrzymujący samice kóz w swoim gospodarstwie może, po złożeniu wniosku, kwalifikować się do otrzymania premii z tytułu utrzymywania samic kóz („premii z tytułu kóz”). Premia ta przyznawana jest rolnikom na określonych obszarach, na których produkcja spełnia następujące dwa kryteria:

a) chów kóz jest ukierunkowany głównie na produkcję mięsa koziego;

b) techniki chowu kóz i owiec mają podobny charakter.

Wykaz takich obszarów ustanawia się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2.

3. Premia z tytułu maciorek oraz premia z tytułu kóz są przyznawane w formie płatności rocznej na każde kwalifikujące się zwierzę na rok kalendarzowy oraz na rolnika w granicach indywidualnych pułapów. Minimalna liczba zwierząt, których dotyczy składany wniosek o premię, określana jest przez państwo członkowskie. Ta minimalna liczba nie może być mniejsza niż dziesięć ani większa niż 50.

4. Kwota premii z tytułu maciorek wynosi 21 EUR na maciorkę. Jednakże w przypadku rolników sprzedających mleko owcze lub produkty na bazie mleka owczego kwota premii z tytułu maciorek wynosi 16,8 EUR na maciorkę.

5. Kwota premii z tytułu kóz wynosi 16,8 EUR na samicę kozy.

Artykuł 102

Premia uzupełniająca

1. Premia uzupełniająca wypłacana jest rolnikom w obszarach, gdzie produkcja owiec i kóz stanowi działalność tradycyjną lub ma znaczący udział w gospodarce wiejskiej. Obszary te są określane przez państwa członkowskie. W każdym przypadku premia uzupełniająca jest przyznawana jedynie rolnikowi, w którego gospodarstwie co najmniej 50 % powierzchni wykorzystywanej na cele rolnicze znajduje się na obszarach charakteryzujących się mniej korzystnymi warunkami gospodarowania określonych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1257/1999.

2. Premia uzupełniająca przyznawana jest również rolnikowi zajmującemu się sezonowym wypasem zwierząt, pod warunkiem że:

a) co najmniej 90 % zwierząt, których dotyczy wniosek o przyznanie premii, jest wypasanych przez co najmniej 90 kolejnych dni na obszarach kwalifikujących się ustanowionych zgodnie z ust. 1; oraz

b) siedziba gospodarstwa znajduje się na ściśle określonym obszarze geograficznym, w odniesieniu do którego państwo członkowskie ustaliło, że w chowie owiec lub kóz tradycyjnie stosuje się sezonowy wypas, oraz że takie przemieszczenia zwierząt są konieczne ze względu na brak wystarczającej ilości paszy w okresie sezonowego wypasu zwierząt.

3. Kwotę premii uzupełniającej ustala się na poziomie 7 EUR na maciorkę i na samicę kozy. Premia uzupełniająca jest przyznawana na tych samych warunkach, które ustanowiono w odniesieniu do przyznawania premii z tytułu maciorek i kóz.

Artykuł 103

Wspólne zasady dotyczące premii

1. Premie są wypłacane rolnikom - beneficjentom na podstawie liczby maciorek lub samic kóz utrzymywanych w gospodarstwie przez minimalny okres, który ma zostać określony zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2.

2. Aby kwalifikować się do premii, zwierzę zostaje poddane identyfikacji i rejestracji zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 21/2004.

Artykuł 104

Limity indywidualne

1. W dniu 1 stycznia 2009 r. przypadający na rolnika indywidualny pułap, o którym mowa w art. 101 ust. 3, jest równy liczbie praw do premii, które ten rolnik posiadał w dniu 31 grudnia 2008 r. zgodnie z odpowiednimi przepisami wspólnotowymi.

2. Państwa członkowskie podejmą środki niezbędne do zapewnienia, aby suma uprawnień do premii na ich terytorium nie przekraczała pułapów krajowych określonych w ust. 4 oraz aby rezerwy krajowe określone w art. 106 były utrzymane.

Po upływie okresu stosowania systemu jednolitej płatności obszarowej zgodnie z art. 122 oraz w przypadku stosowania art. 52, przydzielenie producentom indywidualnych pułapów i utworzenie rezerwy krajowej, o której mowa w art. 106, następuje nie później niż na koniec pierwszego roku stosowania systemu płatności jednolitej.

3. Unieważnia się prawa do premii, które zostały wycofane w ramach środków podjętych zgodnie z ust. 2 akapit pierwszy.

4. Zastosowanie mają następujące pułapy krajowe:

Artykuł 105

Przeniesienie praw do premii

1. Gdy rolnik sprzedaje lub w inny sposób przekazuje swoje gospodarstwo, może on przekazać wszystkie swoje prawa do premii osobie, która przejmuje gospodarstwo.

2. Rolnik może również przekazać swoje prawa do premii w całości lub w części innym rolnikom bez przekazywania swojego gospodarstwa.

W przypadku przeniesienia praw do premii bez przekazywania gospodarstwa, nieprzekraczająca 15 % część przenoszonych praw do premii jest zwracana, bez jakiejkolwiek rekompensaty, do rezerwy krajowej państwa członkowskiego, w którym znajduje się dane gospodarstwo, w celu ich bezpłatnego rozdysponowania.

Państwa członkowskie mogą nabyć prawa do premii od rolników, którzy dobrowolnie zgadzają się w całości lub w części zwrócić swoje prawa do premii. W takim przypadku kwoty wypłacone rolnikom za zbycie takich praw do premii mogą zostać uregulowane ze środków budżetu krajowego.

W drodze odstępstwa od przepisów ust. 1 oraz w należycie uzasadnionych okolicznościach państwa członkowskie mogą przewidzieć, że w przypadku sprzedaży lub przekazania gospodarstwa w inny sposób, przekazanie praw do premii dokonywane jest za pośrednictwem rezerwy krajowej.

3. Państwa członkowskie mogą podjąć środki niezbędne do przeciwdziałania przekazywaniu praw do premii z obszarów lub regionów wrażliwych, gdzie produkcja owiec ma szczególne znaczenie dla lokalnej gospodarki.

4. Przed upływem określonego przez siebie terminu państwa członkowskie mogą zezwolić na tymczasowe przekazanie tej części praw do premii, której rolnik posiadający takie prawa nie zamierza wykorzystać.

Artykuł 106

Rezerwa krajowa

1. Każde państwo członkowskie utrzymuje krajową rezerwę praw do premii.

2. Wszelkie prawa do premii wycofane zgodnie z art. 105 ust. 2 lub z innymi przepisami wspólnotowymi są dodawane do rezerwy krajowej.

3. Państwa członkowskie mogą przydzielać rolnikom prawa do premii w granicach swoich rezerw krajowych. Przydzielając prawa do premii, pierwszeństwo przyznawane jest w szczególności rolnikom rozpoczynającym działalność, młodym rolnikom lub innym rolnikom traktowanym priorytetowo.

Artykuł 107

Pułapy

Suma kwot każdej premii, o którą składany jest wniosek, nie przekracza limitu pułapu określonego przez Komisję na zgodnie z art. 51 ust. 2.

Gdy całkowita kwota pomocy, o którą składany jest wniosek, przekracza ustalony pułap, pomoc przypadająca na rolnika jest w takim roku proporcjonalnie zmniejszana.

Sekcja 11

Płatności z tytułu wołowiny i cielęciny

Artykuł 108

Zakres

W przypadku zastosowania przepisów art. 53 państwa członkowskie przyznają, na warunkach określonych w niniejszej sekcji i o ile przepisy niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej, dodatkową płatność lub płatności wybrane przez dane państwo członkowskie zgodnie z tym artykułem.

Artykuł 109

Definicje

Do celów niniejszej sekcji stosuje się następujące definicje:

a) „region” oznacza państwo członkowskie lub region w ramach państwa członkowskiego, w zależności od wyboru danego państwa członkowskiego;

b) „byk” oznacza niekastrowanego samca z gatunku bydła;

c) „wół” oznacza kastrowanego samca z gatunku bydła;

d) krowa „mamka” oznacza krowę należącą do rasy mięsnej lub krowę będącą krzyżówką z rasą mięsną oraz należącą do stada przeznaczonego do chowu cieląt na potrzeby produkcji mięsa;

e) „jałówka” oznacza samicę z gatunku bydła w wieku od ośmiu miesięcy, która jeszcze się nie cieliła.

Artykuł 110

Premia specjalna

1. Rolnik utrzymujący samce z gatunku bydła w swoim gospodarstwie może, po złożeniu wniosku, kwalifikować się do otrzymania premii specjalnej. Jest ona przyznawana w formie premii rocznej na rok kalendarzowy i na gospodarstwo w granicach pułapów regionalnych na nie więcej niż 90 zwierząt z każdego z przedziałów wiekowych, o którym mowa w ust. 2.

Do celów niniejszego artykułu „pułap regionalny” oznacza liczbę zwierząt uprawnionych do korzystania z premii specjalnej w danym regionie i na dany rok kalendarzowy.

2. Premia specjalna przyznawana jest nie więcej niż:

a) raz w życiu każdego byka w wieku powyżej dziewięciu miesięcy; lub

b) dwa razy w życiu każdego wołu:

(i) po raz pierwszy w wieku dziewięciu miesięcy,

(ii) po raz drugi po osiągnięciu przez zwierzę wieku 21 miesięcy.

3. Aby kwalifikować się do premii specjalnej:

a) każde zwierzę, którego dotyczy wniosek, musi być utrzymywane przez rolnika z przeznaczeniem na opas przez okres, który zostanie określony zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2;

b) na każde zwierzę do chwili uboju lub wywozu wystawiony jest paszport, o którym mowa w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 i który zawiera wszystkie istotne informacje dotyczące statusu zwierzęcia w zakresie premii lub, w przypadku braku paszportu - równorzędny dokument administracyjny.

4. W przypadku gdy w danym regionie łączna liczba byków w wieku powyżej dziewięciu miesięcy oraz wołów w wieku od dziewięciu do dwudziestu miesięcy, w odniesieniu do których złożono wniosek oraz które spełniają warunki przyznania premii specjalnej, przekracza mający zastosowanie pułap regionalny określony w ust. 8, całkowita liczba zwierząt kwalifikujących się na mocy ust. 2 lit. a) i b) przypadających na rolnika na dany rok jest proporcjonalnie zmniejszana.

5. W drodze odstępstwa od ust. 1 i 4 państwa członkowskie mogą, na podstawie obiektywnych kryteriów, które stanowią część polityki w zakresie rozwoju obszarów wiejskich, oraz jedynie pod warunkiem, że uwzględniają one aspekty odnoszące się do środowiska i zatrudnienia, zmienić lub uchylić limit pogłowia wynoszący 90 zwierząt na gospodarstwo, jak również przedział wiekowy. W takim przypadku państwa mogą zadecydować o zastosowaniu ust. 4 w taki sposób, aby osiągnąć poziom zmniejszeń wymagany do zapewnienia zgodności z mającym zastosowanie pułapem regionalnym bez stosowania takich zmniejszeń do drobnych rolników, którzy złożyli wnioski o specjalne premie na dany rok z tytułu nie więcej niż minimalnej liczby zwierząt określonej przez dane państwo członkowskie.

6. Państwa członkowskie mogą zadecydować o przyznaniu premii specjalnej w momencie uboju. W takim przypadku kryterium wieku, o którym mowa w ust. 2 lit. a) w odniesieniu do byków, zastępowane jest minimalną wagą tuszy wynoszącą 185 kg.

Premia jest wypłacana lub przekazywana na rzecz rolników.

7. Kwotę premii specjalnej ustalana się w wysokości:

a) 210 EUR na kwalifikującego się byka;

b) 150 EUR na kwalifikującego się wołu i przedział wiekowy.

8. Zastosowanie mają następujące pułapy regionalne:

Artykuł 111

Premia z tytułu krów mamek

1. Rolnik utrzymujący krowy mamki w swoim gospodarstwie może, po złożeniu wniosku, kwalifikować się do otrzymania premii z tytułu utrzymywania krów mamek („premia z tytułu krów mamek”). Jest ona przyznawana w formie premii rocznej na rok kalendarzowy i na rolnika w granicach indywidualnych pułapów.

2. Premia z tytułu krów mamek przyznawana jest każdemu rolnikowi, który:

a) nie dostarcza mleka ani produktów mleczarskich ze swojego gospodarstwa przez okres 12 miesięcy od dnia złożenia wniosku.

Dostarczanie mleka lub produktów mleczarskich bezpośrednio z gospodarstwa do konsumenta nie uniemożliwia jednak przyznania takiej premii;

b) dostarcza mleko lub produkty mleczarskie, na które łączna kwota indywidualna, o której mowa w art. 67 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, nie przekracza 120 000 kg.

Państwa członkowskie mogą jednak zadecydować, na podstawie obiektywnych i niedyskryminujących kryteriów, które określają, o zmianie lub uchyleniu takiego limitu ilościowego pod warunkiem, że rolnik utrzymuje, przez co najmniej sześć kolejnych miesięcy od dnia złożenia wniosku, liczbę krów mamek nie mniejszą niż 60 % oraz jałówek - nie większą niż 40 % liczby zwierząt, z tytułu których ubiegał się o premię.

Do celów określenia liczby zwierząt kwalifikujących się do otrzymania premii na mocy lit. a) i b) akapitu pierwszego, ustala się, czy krowy należą do stada mamek, czy do stada mlecznego na podstawie indywidualnej kwoty mlecznej beneficjenta dostępnej w gospodarstwie w dniu 31 marca danego roku kalendarzowego, wyrażonej w tonach, oraz przeciętnego udoju mleka.

3. Uprawnienia rolników do premii ograniczane są przez zastosowanie indywidualnego pułapu określonego w art. 112.

4. Kwotę premii ustala się na poziomie 200 EUR na kwalifikujące się zwierzę.

5. Państwa członkowskie mogą przyznać dodatkową premię krajową z tytułu krów mamek w wysokości nieprzekraczającej 50 EUR na zwierzę pod warunkiem, że nie powoduje to dyskryminacji między hodowcami bydła w danym państwie członkowskim.

W odniesieniu do gospodarstw znajdujących się w regionie określonym w art. 5 i 8 rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności (³³), pierwsze 24,15 EUR kwoty takiej premii dodatkowej na zwierzę jest finansowane z EFRG.

W odniesieniu do gospodarstw znajdujących się na całym terytorium państwa członkowskiego, jeżeli w danym państwie członkowskim pogłowie bydła obejmuje duży odsetek krów mamek, które stanowią co najmniej 30 % łącznej liczby krów, oraz jeżeli co najmniej 30 % poddawanych ubojowi samców z gatunku bydła należy do klasy mięsności S i E, EFRG finansuje premię dodatkową w pełnej wysokości. Przekroczenie wymienionych wielkości procentowych ustala się na podstawie średniej z dwóch lat poprzedzających rok, na który przyznana została premia.

6. Do celów niniejszego artykułu brane są pod uwagę wyłącznie jałówki należące do rasy mięsnej lub będące krzyżówką z rasą mięsną i należące do stada przeznaczonego do chowu cieląt na potrzeby produkcji mięsa.

Artykuł 112

Indywidualny pułap w odniesieniu do krów mamek

1. Każdemu rolnikowi utrzymującemu krowy mamki przyznawana jest pomoc w granicach indywidualnych pułapów, które zostały ustanowione zgodnie z art. 126 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

2. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, aby suma praw do premii na ich terytorium nie przekraczała pułapów krajowych określonych w ust. 5 oraz aby rezerwy krajowe, o których mowa w art. 114, były utrzymane.

Po upływie okresu stosowania systemu jednolitej płatności obszarowej zgodnie z art. 122 oraz w przypadku stosowania art. 53 ust. 1, przyznanie indywidualnych pułapów producentom i utworzenie rezerwy krajowej, o której mowa w art. 114, następuje nie później niż na koniec pierwszego roku stosowania systemu płatności jednolitej.

3. W przypadku gdy dostosowanie, o którym mowa w ust. 2, wymaga zmniejszenia indywidualnych pułapów będących w posiadaniu rolników, jest ono przeprowadzane bez płatności wyrównawczych oraz na podstawie decyzji opartych na obiektywnych kryteriach, obejmujących w szczególności:

a) procent, w jakim rolnicy wykorzystali swoje indywidualne pułapy podczas trzech lat referencyjnych poprzedzających rok 2000;

b) wdrożenie programu inwestycyjnego lub programu ekstensyfikacji w sektorze wołowiny i cielęciny;

c) określone okoliczności naturalne lub zastosowanie kar, skutkujące niewypłaceniem lub zmniejszeniem płatności premii za co najmniej jeden rok referencyjny;

d) dodatkowe okoliczności nadzwyczajne powodujące, że płatności dokonane w odniesieniu do co najmniej jednego roku referencyjnego nie odpowiadały warunkom faktycznym panującym w poprzednich latach.

4. Prawa do premii, które zostały wycofane zgodnie ze środkami podjętymi zgodnie z ust. 2 akapit pierwszy, zostają unieważnione.

5. Zastosowanie mają następujące pułapy krajowe:

Artykuł 113

Przekazanie praw do premii z tytułu krów mamek

1. Gdy rolnik sprzedaje lub w inny sposób przekazuje prawo własności do swojego gospodarstwa, może on przekazać wszystkie swoje prawa do premii z tytułu krów mamek osobie, która przejmuje jego gospodarstwo.

2. Rolnik, o którym mowa w ust. 1 może również przekazać swoje prawa do premii w całości lub w części innym rolnikom bez przenoszenia praw do swojego gospodarstwa.

W przypadku gdy prawa do premii są przekazywane bez przenoszenia praw do gospodarstwa, nieprzekraczająca 15 % część przenoszonych praw do premii jest zwracana, bez jakiejkolwiek rekompensaty, do rezerwy krajowej państwa członkowskiego, w którym znajduje się dane gospodarstwo, w celu ich bezpłatnego rozdysponowania.

3. Państwa członkowskie:

a) podejmują środki niezbędne do przeciwdziałania przekazywaniu praw do premii poza obszary lub regiony wrażliwe, gdzie produkcja wołowiny i cielęciny ma szczególne znaczenie dla lokalnej gospodarki;

b) mogą przewidzieć, że przekazanie praw do premii bez przekazania praw do gospodarstwa dokonywane jest bezpośrednio pomiędzy rolnikami lub jest dokonywane za pośrednictwem rezerwy krajowej.

4. Przed upływem określonego przez siebie terminu państwa członkowskie mogą zezwolić na tymczasowe przekazanie tej części praw do premii, której rolnik posiadający takie prawa nie zamierza wykorzystać.

Artykuł 114

Krajowa rezerwa praw do premii z tytułu krów mamek

1. Każde państwo członkowskie utrzymuje krajową rezerwę praw do premii z tytułu krów mamek.

2. Wszelkie prawa do premii wycofane zgodnie z art. 113 ust. 2 akapit drugi lub z innymi przepisami wspólnotowymi dodawane są do rezerwy krajowej, bez uszczerbku dla art. 112 ust. 4.

3. Państwa członkowskie wykorzystują swoje rezerwy krajowe do przydzielania praw do premii w granicach swoich rezerw krajowych, w szczególności rolnikom rozpoczynającym działalność, młodym rolnikom lub innym rolnikom traktowanym priorytetowo.

Artykuł 115

Jałówki

1. W drodze odstępstwa od art. 111 ust. 3 niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie, w których więcej niż 60 % krów mamek i jałówek utrzymywanych jest na obszarach górskich w rozumieniu art. 50 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005, mogą zadecydować o przyznawaniu jałówkom premii z tytułu krów mamek oddzielnie od premii dla krów mamek, w granicach odrębnego pułapu krajowego, który ustanowi dane państwo członkowskie.

Taki odrębny pułap krajowy nie przekracza 40 % pułapu krajowego danego państwa członkowskiego określonego w art. 112 ust. 5. Pułap krajowy jest zmniejszany o kwotę równą odrębnemu pułapowi krajowemu. W przypadku gdy w państwie członkowskim, które korzysta z możliwości przewidzianej w niniejszym ustępie, łączna liczba jałówek, w odniesieniu do których złożono wnioski i które spełniają warunki przyznawania premii z tytułu krów mamek, przekracza odrębny pułap krajowy, proporcjonalnie zmniejsza się liczbę jałówek kwalifikujących się do premii przypadających na rolnika w odnośnym roku.

2. Do celów niniejszego artykułu brane są pod uwagę wyłącznie jałówki należące do rasy mięsnej lub będące krzyżówką z rasą mięsną.

Artykuł 116

Premia ubojowa

1. Rolnik utrzymujący bydło w swoim gospodarstwie może, po złożeniu wniosku, kwalifikować się do otrzymania premii ubojowej. Jest ona przyznawana z tytułu uboju zwierząt kwalifikujących się do premii lub ich wywozu do kraju trzeciego oraz w ramach pułapów krajowych, które zostaną określone.

Do premii ubojowej kwalifikują się następujące zwierzęta:

a) byki, woły, krowy i jałówki w wieku od ośmiu miesięcy;

b) cielęta w wieku powyżej jednego miesiąca i poniżej ośmiu miesięcy o wadze tuszy do 18 5 kg.

Zwierzęta wymienione w akapicie drugim lit. a) i b) kwalifikują się do premii ubojowej pod warunkiem, że były one utrzymywane przez rolnika przez okres, który zostanie określony.

2. Kwotę premii ustala się w wysokości:

a) 80 EUR na kwalifikujące się zwierzę określone w ust. 1 lit. a);

b) 50 EUR na kwalifikujące się zwierzę określone w ust. 1 lit. b).

3. Pułapy krajowe, o których mowa w ust. 1, ustalane są przez państwo członkowskie osobno dla obu grup zwierząt określonych w lit. a) i b) tego ustępu. Każdy pułap jest równy liczbie zwierząt w każdej z tych dwóch grup, które w roku 1995 zostały poddane ubojowi w danym państwie członkowskim. Do każdego pułapu dodaje się liczbę zwierząt wywiezionych do krajów trzecich według danych Eurostatu lub innych zaakceptowanych przez Komisję opublikowanych oficjalnych informacji statystycznych dotyczących tego roku.

W odniesieniu do nowych państw członkowskich zastosowanie mają następujące pułapy krajowe:

4. Gdy w danym państwie członkowskim łączna liczba zwierząt, w odniesieniu do których złożono wniosek dotyczący jednej z dwóch grup zwierząt określonych w ust. 1 lit. a) lub b) i które spełniają warunki przyznania premii ubojowej, przekracza pułap krajowy ustanowiony dla takiej grupy, całkowita liczba kwalifikujących się zwierząt w ramach danej grupy przypadająca na rolnika w danym roku jest proporcjonalnie zmniejszana.

Artykuł 117

Wspólne zasady dotyczące premii

Aby kwalifikować się do otrzymania płatności na mocy niniejszej sekcji, zwierzę zostaje poddane identyfikacji i rejestracji zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1760/2000.

Zwierzę uważa się jednak za kwalifikujące się do płatności również wtedy, gdy informacje określone w art. 7 ust. 1 tiret drugie rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 zostały przekazane właściwemu organowi pierwszego dnia okresu przetrzymania zwierzęcia, co ustala się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 118

Pułapy

Suma kwot każdej płatności, o którą złożono wniosek na mocy niniejszej sekcji, nie przekracza pułapu określonego przez Komisję zgodnie z art. 51 ust. 2.

W przypadku gdy całkowita kwota płatności, o które złożono wniosek, przekracza ustalony pułap, płatności przypadające na rolnika są w takim roku proporcjonalnie zmniejszane.

Artykuł 119

Substancje zabronione na mocy dyrektywy 96/22/WE

1. W przypadku gdy w zwierzęciu zaliczanym do stada bydła należącego do rolnika wykryte są, zgodnie z odpowiednimi przepisami dyrektywy Rady 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego (³⁴), pozostałości substancji zabronionych na mocy dyrektywy 96/22/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. dotyczącej zakazu stosowania w gospodarstwach hodowlanych niektórych związków o działaniu hormonalnym, tyreostatycznym i (5-agonistycznym (³⁵) lub pozostałości substancji, które są dozwolone na mocy tej dyrektywy lecz zostały użyte nielegalnie, lub w przypadku gdy w gospodarstwie rolnika wykryte są niedozwolone substancje lub produkty lub też substancje lub produkty, które są dozwolone na mocy dyrektywy 96/22/WE lecz posiadane są nielegalnie, rolnik zostaje wykluczony na rok kalendarzowy, w którym nastąpiło wykrycie, z otrzymywania kwot przewidzianych w niniejszej sekcji.

W przypadku powtarzających się naruszeń przepisów, długość okresu wykluczenia może, w zależności od wagi wykroczenia, zostać wydłużona do pięciu lat począwszy od roku, w którym wykryto ponowne naruszenie przepisów.

2. Jeżeli właściciel lub posiadacz zwierząt utrudnia przeprowadzanie inspekcji oraz pobieranie próbek, które są konieczne do realizacji krajowych planów monitorowania pozostałości, lub też utrudnia przeprowadzanie postępowań wyjaśniających lub kontroli przewidzianych w dyrektywie 96/23/WE, stosuje się sankcje przewidziane w ust. 1 niniejszego artykułu.

ROZDZIAŁ 2

Pomoc krajowa

Artykuł 120

Krajowa pomoc z tytułu orzechów

1. Od roku 2012 lub, jeśli w przypadku stosowania art. 67, płatność obszarowa z tytułu orzechów przewidziana w niniejszym tytule rozdział 1 sekcja 4, jest włączona do systemu płatności jednolitej, państwa członkowskie mogą przyznawać pomoc krajową nieprzekraczającą 120,75 EUR na hektar rocznie, rolnikom produkującym następujące produkty:

a) migdały objęte kodami CN 0802 11 i 0802 12;

b) orzechy laskowe objęte kodami CN 0802 21 i 0802 22;

c) orzechy włoskie objęte kodami CN 0802 31 i 0802 32;

d) orzechy pistacjowe objęte kodami CN 0802 50;

e) chleb świętojański objęty kodami CN 1212 10 10.

2. Pomoc krajowa może być wypłacana w odniesieniu do maksymalnej powierzchni wynoszącej:

3. Państwa członkowskie mogą uzależnić przyznanie pomocy krajowej od członkostwa rolników w organizacji producentów uznanej na mocy przepisów art. 125b rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

TYTUŁ V

WDRAŻANIE PŁATNOŚCI BEZPOŚREDNICH W NOWYCH PAŃSTWACH CZŁONKOWSKICH

ROZDZIAŁ 1

Przepisy ogólne

Artykuł 121

Wprowadzenie płatności bezpośrednich

W nowych państwach członkowskich, oprócz Bułgarii, Chorwacji i Rumunii, płatności bezpośrednie wprowadza się zgodnie z następującym harmonogramem przyrostów wyrażonych jako odsetek mającego wówczas zastosowanie poziomu takich płatności w państwach członkowskich innych niż nowe państwa członkowskie:

– 60 % w 2009 roku,

– 70 % w 2010 roku,

– 80 % w 2011 roku,

– 90 % w 2012 roku,

– 100 % od 2013 roku.

W Bułgarii i Rumunii płatności bezpośrednie wprowadza się zgodnie z następującym harmonogramem przyrostów wyrażonych jako odsetek mającego wówczas zastosowanie poziomu takich płatności w państwach członkowskich innych niż nowe państwa członkowskie:

– 35 % w 2009 roku,

– 40 % w 2010 roku,

– 50 % w 2011 roku,

– 60 % w 2012 roku,

– 70 % w 2013 roku,

– 80 % w 2014 roku,

– 90 % w 2015 roku,

– 100 % od 2016 roku.

W Chorwacji płatności bezpośrednie wprowadza się zgodnie z następującym harmonogramem przyrostów wyrażonych jako odsetek mającego wówczas zastosowanie poziomu takich płatności w państwach członkowskich innych niż nowe państwa członkowskie:

– 25 % w 2013 roku,

– 30 % w 2014 roku,

– 35 % w 2015 roku,

– 40 % w 2016 roku,

– 50 % w 2017 roku,

– 60 % w 2018 roku,

– 70 % w 2019 roku,

– 80 % w 2020 roku,

– 90 % w 2021 roku,

– 100 % od 2022 roku.

ROZDZIAŁ 1A

System płatności jednolitej

Artykuł 121a

System płatności jednolitej w Chorwacji

W przypadku Chorwacji stosowanie art. 4, 5, 23, 24 i 25 jest fakultatywne do dnia 31 grudnia 2013 r. w zakresie, w jakim przepisy te odnoszą się do wymogów podstawowych w zakresie zarządzania. Od dnia 1 stycznia 2014 r. rolnik otrzymujący w Chorwacji płatności w ramach systemu płatności jednolitej musi spełniać wymogi podstawowe w zakresie zarządzania, o których mowa w załączniku II, zgodnie z następującym harmonogramem:

a) wymogi, o których mowa w załączniku II pkt A, mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2014 r.;

b) wymogi, o których mowa w załączniku II pkt B, mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2016 r.;

c) wymogi, o których mowa w załączniku II pkt C, mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2018 r.

ROZDZIAŁ 2

System jednolitej płatności obszarowej

Artykuł 122

System jednolitej płatności obszarowej

1. Nowe państwa członkowskie, które podjęły decyzję o zastąpieniu płatności bezpośrednich - z wyjątkiem przejściowej płatności z tytułu owoców miękkich, ustanowionej w tytule IV rozdział 1 sekcja 9 niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do lat 2009, 2010 i 2011, oraz płatności z tytułu roślin energetycznych, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1782/2003 tytuł IV rozdział 5, w odniesieniu do 2009 roku - systemem jednolitej płatności obszarowej, przyznają rolnikom pomoc zgodnie z przepisami niniejszego artykułu.

2. Jednolita płatność obszarowa przyznawana jest w ujęciu rocznym. Jest ona obliczana poprzez podzielenie rocznej puli środków finansowych ustanowionej zgodnie z art. 123 przez powierzchnię użytków rolnych każdego z nowych państw członkowskich ustaloną zgodnie z art. 124.

3. System jednolitej płatności obszarowej jest dostępny do dnia 31 grudnia 2014 r.

4. Po zakończeniu okresu stosowania systemu jednolitej płatności obszarowej, płatności bezpośrednie stosowane są zgodnie z odpowiednimi przepisami wspólnotowymi oraz w oparciu o parametry ilościowe, takie jak obszar bazowy, pułapy premii oraz maksymalne gwarantowane ilości określone w aktach przystąpienia z roku 2003 i 2005 oraz w późniejszych przepisach wspólnotowych w odniesieniu do każdej płatności bezpośredniej. Następnie zastosowanie mają stawki procentowe na odnośne lata określone w art. 121 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 123

Roczna pula środków finansowych

1. Dla każdego nowego państwa członkowskiego Komisja ustanawia roczną pulę środków finansowych będącą sumą środków finansowych, które byłyby dostępne w danym roku kalendarzowym z przeznaczeniem na przyznawanie płatności bezpośrednich w nowym państwie członkowskim.

Roczna pula środków finansowych ustanawiana jest zgodnie z odpowiednimi przepisami wspólnotowymi oraz w oparciu o parametry ilościowe, takie jak obszary bazowe, pułapy premii oraz maksymalne gwarantowane ilości określone w aktach przystąpienia z roku 2003 i 2005 oraz w późniejszych przepisach wspólnotowych, w odniesieniu do każdej płatności bezpośredniej.

Roczna pula środków finansowych jest dostosowywana przy zastosowaniu odpowiedniego wskaźnika procentowego określonego w art. 121 w celu stopniowego wprowadzenia płatności bezpośrednich, z wyjątkiem kwot dostępnych zgodnie z załącznikiem XV lub zgodnie z różnicą między tymi kwotami lub kwotami odpowiadającymi sektorowi owoców i warzyw a kwotami faktycznie stosowanymi, o których mowa w art. 130 ust. 1.

2. W przypadku gdy w danym roku jednolite płatności obszarowe w nowym państwie członkowskim przekroczyłyby roczną pulę środków finansowych, krajowa kwota na hektar mająca zastosowanie w tym nowym państwie członkowskim jest proporcjonalnie zmniejszana przez zastosowanie współczynnika redukcji.

Artykuł 124

Powierzchnia objęta systemem jednolitej płatności obszarowej

1. Powierzchnia użytków rolnych nowego państwa członkowskiego objętego systemem jednolitej płatności obszarowej stanowi część jego wykorzystywanej powierzchni użytków rolnych utrzymaną w dobrej kulturze rolnej bez względu na to, czy są one wykorzystywane do produkcji, oraz, w stosownych przypadkach, dostosowaną zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami ustanowionymi przez to nowe państwo członkowskie po zatwierdzeniu przez Komisję.

Do celów niniejszego tytułu „wykorzystywana powierzchnia użytków rolnych” oznacza całkowitą powierzchnię zajmowaną przez grunty orne, trwałe użytki zielone, uprawy trwałe oraz ogródki przydomowe, określoną przez Komisję do celów statystycznych.

2. Do celów przyznania płatności w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej kwalifikują się wszystkie działki rolne spełniające kryteria przewidziane w ust. 1 oraz działki rolne obsadzone zagajnikami o krótkiej rotacji (kod CN ex 0602 90 41).

Z wyjątkiem przypadku działania siły wyższej lub wystąpienia okoliczności nadzwyczajnych, działki, o których mowa w akapicie pierwszym, muszą być w posiadaniu rolnika w dniu ustalonym przez państwo członkowskie, nie później niż w dniu ustalonym w tym państwie członkowskim w celu zmiany wniosku o pomoc.

Minimalna wielkość przypadającego na gospodarstwo rolne obszaru kwalifikującego się, dla którego można ubiegać się o płatności, wynosi 0,3 ha. Każde nowe państwo członkowskie może jednak, na podstawie obiektywnych kryteriów i po zatwierdzeniu przez Komisję, ustalić minimalną wielkość na poziomie wyższym, pod warunkiem że nie przekracza ona 1 ha.

3. Nie ma obowiązku prowadzenia produkcji ani angażowania czynników produkcji. Rolnicy mogą jednak wykorzystywać grunty, o których mowa w ust. 4 niniejszego artykułu, do wszelkich celów rolniczych. W przypadku produkcji konopi zastosowanie ma art. 39.

4. Wszelkie grunty, z tytułu których pobierane są płatności w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej, utrzymywane są w dobrej kulturze rolnej zgodnej z ochroną środowiska zgodnie z art. 6.

5. Każdy z rolników otrzymujących wsparcie w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej przestrzega podstawowych wymogów w zakresie zarządzania, o których mowa w załączniku II, zgodnie z poniższym harmonogramem:

a) wymogi, o których mowa w pkt A załącznika II, mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2009 r.;

b) wymogi, o których mowa w pkt B załącznika II, mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2011 r.;

c) wymogi, o których mowa w pkt C załącznika II, mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2013 r.

6. W przypadku Bułgarii i Rumunii stosowanie art. 4, 5, 23, 24 i 25 jest dobrowolne do dnia 31 grudnia 2011 r. w zakresie, w jakim odnoszą się one do podstawowych wymogów w zakresie zarządzania. Od dnia 1 stycznia 2012 r. rolnik otrzymujący w tych państwach członkowskich wsparcie w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej spełnia podstawowe wymogi w zakresie zarządzania, o których mowa w załączniku II, zgodnie z poniższym harmonogramem:

a) wymogi, o których mowa w pkt A załącznika II, mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2012 r.;

b) wymogi, o których mowa w pkt B załącznika II, mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2014 r.;

c) wymogi, o których mowa w pkt C załącznika II, mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2016 r.

7. Nowe państwa członkowskie mogą również stosować warianty przewidziane w ust. 5 i 6 w przypadku gdy podejmują decyzję o zakończeniu stosowanie systemu jednolitej płatności obszarowej przed końcem okresu stosowania przewidzianego w art. 122 ust. 3.

8. Stosowanie systemu jednolitej płatności obszarowej w żaden sposób nie wpływa na obowiązek któregokolwiek z nowych państw członkowskich w odniesieniu do wdrażania przepisów wspólnotowych w sprawie identyfikacji i rejestracji zwierząt przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1760/2000 i w rozporządzeniu (WE) nr 21/2004.

Artykuł 125

Informowanie

Nowe państwa członkowskie szczegółowo informują Komisję o środkach podjętych w celu wdrożenia przepisów niniejszego rozdziału oraz, w szczególności, o środkach podjętych zgodnie z art. 123 ust. 2.

ROZDZIAŁ 2a

Płatność redystrybucyjna w 2014 r.

Artykuł 125a

Przepisy ogólne

1. Nowe państwa członkowskie stosujące system jednolitej płatności obszarowej mogą – do dnia 1 marca 2014 r. – zadecydować o przyznaniu w odniesieniu do 2014 r. płatności rolnikom, którzy są uprawnieni do płatności w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej, o którym mowa w rozdziale 2 („płatność redystrybucyjna dla nowych państw członkowskich”).

Odnośne nowe państwa członkowskie powiadamiają Komisję o swojej decyzji do dnia 1 marca 2014 r.

2. Bez uszczerbku dla stosowania dyscypliny finansowej oraz stosowania art. 21 i 23 płatność redystrybucyjna dla nowych państw członkowskich jest formą zwiększenia kwot na hektar przydzielonych w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej.

3. Płatność redystrybucyjna dla nowych państw członkowskich jest obliczana przez państwa członkowskie poprzez pomnożenie liczby, która zostanie ustalona przez dane państwo członkowskie, nie wyższej niż 65 % krajowej średniej płatności na hektar, przez liczbę kwalifikujących się hektarów, w odniesieniu do których danemu rolnikowi przyznano kwoty w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej. Liczba takich hektarów nie może przekraczać wielkości maksymalnej, która ma być ustalona przez państwa członkowskie i która nie może być wyższa niż 30 lub średnia wielkość gospodarstw rolnych określona w załączniku VIIIb, jeżeli ta średnia wielkość przekracza 30 hektarów w danych nowych państwach członkowskich.

4. Pod warunkiem że górne limity ustalone w ust. 3 są przestrzegane, państwa członkowskie mogą ustalić na poziomie krajowym gradację w ramach liczby hektarów określanej zgodnie z tym ustępem, która będzie stosowana w ten sam sposób do wszystkich rolników.

5. Średnia krajowa płatność na hektar, o której mowa w ust. 3, jest ustalana przez państwa członkowskie na podstawie krajowego pułapu określonego w załączniku VIIIc oraz liczby kwalifikujących się hektarów zgłoszonej w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej w 2014 r.

6. Nowe państwa członkowskie zapewniają, aby rolnikom, w odniesieniu do których ustalono, że po dniu 18 października 2011 r. podzielili swoje gospodarstwo wyłącznie w celu skorzystania z płatności redystrybucyjnej, nie przyznano żadnych korzyści przewidzianych w niniejszym rozdziale. Ma to również zastosowanie do rolników, których gospodarstwa są wynikiem takiego podziału.

Artykuł 125b

Przepisy finansowe

1. W celu sfinansowania płatności redystrybucyjnej dla nowych państw członkowskich nowe państwa członkowskie mogą zadecydować do dnia 1 marca 2014 r. o wykorzystaniu do 30 % rocznego pułapu krajowego, o którym mowa w art. 40, w odniesieniu do roku składania wniosków 2014 lub – w przypadku Bułgarii i Rumunii – kwot określonych w załączniku VIIId. O każdej takiej decyzji powiadamiają Komisję przed upływem tego terminu.

Roczna pula środków finansowych określona w art. 123 zostaje zmniejszona o kwotę, o której mowa w akapicie pierwszym.

2. Na podstawie odsetka pułapu krajowego, który ma zostać wykorzystany przez odnośne nowe państwa członkowskie zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustalające odpowiedni pułap dla płatności redystrybucyjnej dla nowych państw członkowskich i odpowiadające mu zmniejszenie rocznej puli środków finansowych, o której mowa w art. 123. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 141b ust. 2.

ROZDZIAŁ 3

Płatności oddzielne i wsparcie specjalne

Artykuł 126

Oddzielna płatność z tytułu cukru

1. W przypadku gdy nowe państwo członkowskie skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 143ba rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, przyznaje ono oddzielną płatność z tytułu cukru rolnikom kwalifikującym się w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej. Płatność ta przyznawana jest na podstawie kryteriów przyjętych przez dane państwa członkowskie w roku 2006 i 2007.

2. Oddzielna płatność z tytułu cukru przyznawana jest w granicach pułapów określonych w załączniku XV.

3. W drodze odstępstwa od ust. 2 każde odnośne nowe państwo członkowskie może do dnia 31 marca roku, w odniesieniu do którego przyznano oddzielną płatność z tytułu cukru, oraz na podstawie obiektywnych kryteriów zastosować do oddzielnych płatności z tytułu cukru pułap niższy niż wymieniony w załączniku XV. W przypadku gdy suma kwot określonych zgodnie z ust. 1 przekracza pułap ustanowiony przez dane nowe państwo członkowskie, kwota roczna przyznawana rolnikom zostaje proporcjonalnie zmniejszona.

Artykuł 127

Oddzielna płatność z tytułu owoców i warzyw

1. W przypadku gdy nowe państwo członkowskie skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 143bb rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, przyznaje ono oddzielną płatność z tytułu owoców i warzyw rolnikom kwalifikującym się w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej. Płatność ta przyznawana jest zgodnie z kryteriami przyjętymi przez państwo członkowskie w 2007 r.

2. Oddzielna płatność z tytułu owoców i warzyw przyznawana jest w granicach składowej pułapu krajowego, o których mowa w art. 40 niniejszego rozporządzenia, odpowiadającej owocom i warzywom lub, w przypadku gdy nowe państwo członkowskie skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 143bb ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, w granicach niższego pułapu.

Artykuł 128

Oddzielna płatność przejściowa z tytułu owoców i warzyw

1. W przypadku gdy nowe państwo członkowskie skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 143bc ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, może ono zatrzymać do dnia 31 grudnia 2011 r. do 50 % składowej pułapów krajowych, o których mowa w art. 40 niniejszego rozporządzenia, odpowiadającej pomidorom objętym kodem CN 0702 00 00, zgodnie ze swoją decyzją podjętą w 2007 roku.

W takim przypadku oraz w granicach pułapu ustalonego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, dane państwo członkowskie dokonuje dodatkowej płatności na rzecz rolników w ujęciu rocznym.

Dodatkowa płatność przyznawana jest rolnikom produkującym pomidory na warunkach przewidzianych w tytule IV rozdział 1 sekcja 8 niniejszego rozporządzenia.

2. W przypadku gdy nowe państwo członkowskie skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 143bc ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, może ono zatrzymać, zgodnie ze swoją decyzją podjętą w 2007 r.:

a) do dnia 31 grudnia 2010 r. - do 100 % składowej pułapów krajowych, o których mowa w art. 40 niniejszego rozporządzenia, odpowiadającej uprawom owoców i warzyw innym niż uprawy roczne wymienione w art. 54 ust. 2 akapit trzeci niniejszego rozporządzenia;

b) od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. - do 75 % składowej pułapów krajowych, o których mowa w art. 40 niniejszego rozporządzenia, odpowiadającej uprawom owoców i warzyw innym niż uprawy roczne wymienione w art. 54 ust. 2 akapit trzeci niniejszego rozporządzenia.

W takim przypadku oraz w granicach pułapu ustalonego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, dane państwo członkowskie dokonuje dodatkowej płatności na rzecz rolników w ujęciu rocznym.

Dodatkowa płatność przyznawana jest rolnikom produkującym jeden lub większą liczbę produktów z owoców i warzyw, zgodnie z decyzją danego państwa członkowskiego, wymienionych w art. 54 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

3. Nowe państwa członkowskie, które skorzystały z możliwości przewidzianych w art. 143bc rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, mogą zadecydować, do dnia 1 sierpnia 2009 r., o przeprowadzeniu przeglądu decyzji podjętej w 2007 roku w jednym z poniższych celów:

a) włączenia całości lub części tych płatności do systemu jednolitej płatności obszarowej. W tym przypadku, w drodze odstępstwa od art. 130 niniejszego rozporządzenia, odnośne kwoty są włączane do rocznej puli środków finansowych, o której mowa w art. 123 ust. 1 niniejszego rozporządzenia; lub

b) włączenia całości lub części tych płatności do oddzielnej płatności z tytułu owoców i warzyw, o której mowa w art. 127 niniejszego rozporządzenia. W tym przypadku nowa płatność jest przyznawana na podstawie obiektywnych i niedyskryminujących kryteriów, takich jak kryteria ustanowione w załączniku IX sekcja A pkt 2 do niniejszego rozporządzenia i z uwzględnieniem okresu reprezentatywnego kończącego się w 2008 roku.

Artykuł 129

Oddzielna płatność z tytułu owoców miękkich

1. W drodze odstępstwa od art. 122 nowe państwa członkowskie stosujące system jednolitej płatności obszarowej mogą, do dnia 1 sierpnia 2011 r., podjąć decyzję o przyznaniu od roku 2012 oddzielnej płatności z tytułu owoców miękkich. Jest ona przyznawana na podstawie obiektywnych i niedyskryminujących kryteriów, takich jak płatności otrzymywane w ramach przejściowej płatności z tytułu owoców miękkich przewidzianej w art. 98, i z uwzględnieniem okresu reprezentatywnego, który ma być ustalony przez dane państwo członkowskie, lecz nie później niż w 2008 r.

2. Oddzielna płatność z tytułu owoców miękkich przyznawana jest w granicach kwot, o których mowa w załączniku XII, odpowiadających płatności z tytułu owoców miękkich.

3. W roku 2012 państwa członkowskie stosujące ten artykuł mogą przyznać pomoc krajową uzupełniającą oddzielną płatność z tytułu owoców miękkich. Całkowita kwota pomocy wspólnotowej i krajowej nie przekracza następujących pułapów:

- Bułgaria: 960 000 EUR,

- Łotwa: 160 000 EUR,

- Litwa: 240 000 EUR,

- Węgry: 680 000 EUR,

- Polska: 19 200 000 EUR.

Artykuł 130

Wspólne przepisy dotyczące oddzielnych płatności

1. Środki finansowe udostępniane w celu przyznania płatności, o których mowa w art. 126, 127, 128 i 129, nie są ujmowane w rocznej puli środków finansowych, o której mowa w art. 123 ust. 1. Jednakże w przypadku gdy zastosowanie ma art. 126 ust. 3, różnica między pułapem wymienionym w załączniku XV a pułapem faktycznie zastosowanym zostaje ujęta w rocznej puli środków finansowych, o której mowa w art. 123 ust. 1.

2. Artykuł 132 nie ma zastosowania do płatności oddzielnych, o których mowa w art. 127, 128 i 129. Z wyjątkiem Bułgarii i Rumunii art. 132 nie ma zastosowania do płatności oddzielnych, o których mowa w art. 126.

3. W przypadku faktycznego lub przewidywanego dziedziczenia, oddzielna płatność z tytułu cukru, o której mowa w art. 126, oddzielna płatność z tytułu owoców i warzyw, o której mowa w art. 127 oraz oddzielna płatność z tytułu owoców miękkich, o której mowa w art. 129, przyznawane są rolnikowi, który odziedziczył gospodarstwo, pod warunkiem że rolnik ten kwalifikuje się do otrzymania pomocy w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej.

Artykuł 131

Wsparcie specjalne

1. Nowe państwa członkowskie stosujące system jednolitej płatności obszarowej mogą zadecydować, do dnia 1 sierpnia 2009 r., do dnia 1 sierpnia 2010 r., do dnia 1 sierpnia 2011 r., do dnia 1 września 2012 r. lub do dnia 1 lutego 2014 r., o wykorzystaniu, od następnego roku po podjęciu tej decyzji lub w przypadku decyzji podjętej przed dniem 1 lutego 2014 r. od roku 2014, do 10 % pułapów krajowych, o których mowa w art. 40, na przyznawanie rolnikom wsparcia, o którym mowa w art. 68 ust. 1, oraz zgodnie z mającymi do nich zastosowanie przepisami zawartymi w tytule III rozdział 5.

2. W drodze odstępstwa od art. 68 ust. 4 lit. c) wsparcie środków, o których mowa w art. 68 ust. 1 lit. c), przybiera formę zwiększenia kwot, które są przyznawane na hektar w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej.

Artykuł 68 ust. 3 akapit drugi nie ma zastosowania do nowych państw członkowskich stosujących system jednolitej płatności obszarowej.

3. W drodze odstępstwa od art. 69 ust. 6 nowe państwa członkowskie stosujące system jednolitej płatności obszarowej, o którym mowa w art. 122, gromadzą fundusze potrzebne do zapewnienia wsparcia, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, przez:

a) zmniejszenie ich rocznej puli środków finansowych, o której mowa w art. 123; lub

b) zastosowanie liniowego zmniejszenia płatności bezpośrednich innych niż płatności w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej.

4. Kwoty, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, ustalane są przez Komisję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2.

Kwoty te odliczane są od rocznej puli środków finansowych, o której mowa w art. 123 ust. 1, odnośnych nowych państw członkowskich.

ROZDZIAŁ 4

Uzupełniające krajowe płatności bezpośrednie i płatności bezpośrednie

Artykuł 132

Uzupełniające krajowe płatności bezpośrednie i płatności bezpośrednie

1. Do celów niniejszego artykułu „krajowy system podobny do WPR” oznacza każdy krajowy system płatności bezpośrednich mający zastosowanie przed dniem przystąpienia nowych państw członkowskich, w ramach którego rolnikom przyznawano wsparcie z tytułu produkcji objętej jedną z płatności bezpośrednich.

2. Nowe państwa członkowskie inne niż Bułgaria i Rumunia mają - z zastrzeżeniem uzyskania zezwolenia Komisji - możliwość uzupełnienia wszelkich płatności bezpośrednich:

a) w odniesieniu do wszystkich płatności bezpośrednich - do 30 punktów procentowych powyżej poziomu, o którym mowa w art. 121, mającego zastosowanie w danym roku. W przypadku Bułgarii i Rumuni, zastosowanie mają następujące poziomy: do 65 % poziomu płatności bezpośrednich we Wspólnocie określonego w dniu 30 kwietnia 2004 r., a od roku 2010 - do 50 punktów procentowych powyżej poziomu, o którym mowa w art. 121 ust. 2, mającego zastosowanie w danym roku. Republika Czeska może jednak uzupełniać płatności bezpośrednie w sektorze skrobi ziemniaczanej do 100 % poziomu mającego zastosowanie w państwach członkowskich innych niż nowe państwa członkowskie. Nowe państwa członkowskie mogą jednak uzupełniać płatności bezpośrednie, o których mowa w tytule IV rozdział 7 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, do poziomu 100 %. W przypadku Bułgarii i Rumunii zastosowanie mają następujące stawki maksymalne: 95 % w 2009 r. i 100 % od 2010 r.;

lub

b) (i) w odniesieniu do płatności bezpośrednich innych niż system płatności jednolitej - do poziomu całkowitego wsparcia bezpośredniego, jakie rolnik mógłby otrzymać z tytułu poszczególnych produktów w ramach krajowego systemu podobnego do WPR w danym nowym państwie członkowskim w roku kalendarzowym 2003, zwiększonego o 10 punktów procentowych. Jednakże w przypadku Litwy rokiem odniesienia jest jednak rok kalendarzowy 2002. W przypadku Bułgarii i Rumunii rokiem odniesienia jest rok kalendarzowy 2006. W przypadku Słowenii kwota zwiększenia wynosi 25 punktów procentowych,

(ii) w odniesieniu do systemu płatności jednolitej - do całkowitej kwoty uzupełniającej krajowej pomocy bezpośredniej, która może zostać przyznana przez nowe państwo członkowskie w danym roku, zostaje ograniczona do określonej puli środków finansowych. Pula ta jest równa różnicy pomiędzy:

- kwotą o 10 % wyższą od całkowitej kwoty krajowego systemu wsparcia bezpośredniego podobnego do WPR, która byłaby dostępna w odnośnym nowym państwie członkowskim w odniesieniu do roku kalendarzowego 2003 lub, w przypadku Litwy, roku kalendarzowego 2002. W przypadku Bułgarii i Rumunii rokiem odniesienia jest jednak rok kalendarzowy 2006. W przypadku Słowenii kwota zwiększenia wynosi 25 punktów procentowych; oraz

- kwotą pułapu krajowego tego nowego państwa członkowskiego wymienioną w załączniku VIII, w stosownych przypadkach, dostosowaną zgodnie z art. 51 ust. 2.

W celu obliczenia całkowitej kwoty, o której mowa w tiret pierwszym niniejszego podpunktu, uwzględnia się krajowe płatności bezpośrednie lub ich składowe odpowiadające wspólnotowym płatnościom bezpośrednim lub ich składowym, które zostały wzięte pod uwagę przy wyliczaniu efektywnego pułapu danego nowego państwa członkowskiego zgodnie z art. 40 i art. 51 ust. 2.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego lit. a) i b) Chorwacja może uzupełniać płatności bezpośrednie do 100 % poziomu mającego zastosowanie w państwach członkowskich innych niż nowe państwa członkowskie.

W przypadku każdej odnośnej płatności bezpośredniej nowe państwo członkowskie może dokonać wyboru stosowania lit. a) lub b) niniejszego akapitu.

Całkowite bezpośrednie wsparcie, jakie może zostać przyznane rolnikowi w nowym państwie członkowskim po przystąpieniu w ramach odpowiednich płatności bezpośrednich, wraz z wszystkimi uzupełniającymi krajowymi płatnościami bezpośrednimi, nie przekracza poziomu wsparcia bezpośredniego, jakie przysługiwałoby rolnikowi na mocy odpowiadającego systemu płatności bezpośrednich mającego zastosowanie w tym czasie w państwach członkowskich innych niż nowe państwa członkowskie, z uwzględnieniem od roku 2012 zastosowania art. 7 w związku z art. 10.

3. Cypr może uzupełniać pomoc bezpośrednią wypłacaną rolnikom w ramach wszelkich płatności bezpośrednich z tytułu systemów wsparcia wymienionych w załączniku I do poziomu całkowitego wsparcia, do którego otrzymywania dany rolnik byłby uprawniony na Cyprze w 2001 r.

Władze Cypru zapewniają, aby całkowite bezpośrednie wsparcie, przyznane po przystąpieniu rolnikowi na Cyprze w ramach odpowiednich płatności bezpośrednich, wraz z wszystkimi uzupełniającymi krajowymi płatnościami bezpośrednimi, w żadnym przypadku nie przekraczało poziomu wsparcia bezpośredniego, jakie przysługiwałoby rolnikowi w ramach tych płatności bezpośrednich w odnośnym roku w państwach członkowskich innych niż nowe państwa członkowskie.

Całkowite kwoty uzupełniającej pomocy krajowej, które mają zostać przyznane, wskazane są w załączniku XVI.

Uzupełniająca pomoc krajowa, jaka ma zostać przyznana, podlega wszelkim dostosowaniom, które okażą się niezbędne w związku ze zmianami WPR.

Ustępy 2 i 5 nie mają zastosowania do Cypru.

4. Jeżeli nowe państwo członkowskie zadecyduje o stosowaniu systemu jednolitej płatności obszarowej, może ono przyznawać uzupełniającą krajową pomoc bezpośrednią na warunkach, o których mowa w ust. 5 i 8.

5. Całkowita kwota uzupełniającej pomocy krajowej przyznanej w roku, w którym stosowany był system jednolitej płatności obszarowej, może być ograniczona specjalną pulą środków finansowych przypadających na (pod)sektor, pod warunkiem że taka specjalna pula środków finansowych dla (pod)sektora dotyczy jedynie:

a) połączonych płatności bezpośrednich w ramach systemu płatności jednolitej; lub

b) w roku 2009 - jednej lub większej liczby płatności bezpośrednich, które są lub mogą zostać wyłączone z systemu płatności jednolitych zgodnie z art. 70 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 lub mogą podlegać częściowemu wdrażaniu, o którym mowa w art. 64 ust. 2 tego rozporządzenia;

c) od roku 2010 - jednej lub większej liczby płatności bezpośrednich, które mogą podlegać częściowemu wdrożeniu lub wsparciu specjalnemu przewidzianemu w art. 51 ust. 2 i art. 68 niniejszego rozporządzenia.

Pula ta jest równa różnicy pomiędzy:

a) całkowitą kwotą wsparcia przypadającą na (pod)sektor wynikającą z zastosowania odpowiednio przepisów ust. 2 akapit pierwszy lit. a) lub b); oraz

b) całkowitą kwotą wsparcia bezpośredniego, która byłaby dostępna w odnośnym nowym państwie członkowskim dla tego samego (pod)sektora w danym roku w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej.

6. Nowe państwa członkowskie mogą, na podstawie obiektywnych kryteriów i po zatwierdzeniu przez Komisję, podjąć decyzję o kwotach uzupełniającej pomocy krajowej, która ma zostać przyznana.

7. Zezwolenie Komisji:

a) w przypadku gdy zastosowanie ma ust. 2 akapit pierwszy lit. b), określa odnośne krajowe systemy płatności bezpośrednich podobne do WPR;

b) określa poziom, do którego może być wypłacana uzupełniająca pomoc krajowa, stawkę uzupełniającej pomocy krajowej oraz, w stosownych przypadkach, warunki jej przyznawania;

c) udzielane jest z zastrzeżeniem wszelkich dostosowań, które mogą się okazać niezbędne w związku ze zmianami WPR.

8. Uzupełniające krajowe płatności ani pomoc nie są udzielane z tytułu działalności rolniczej, w odniesieniu do której płatności bezpośrednie nie są przewidziane w państwach członkowskich innych niż nowe państwa członkowskie.

Artykuł 133

Pomoc państwa na Cyprze

Do końca 2012 r. poza uzupełniającymi krajowymi płatnościami bezpośrednimi Cypr może przyznawać przejściową i malejącą pomoc krajową. Ta pomoc państwa przyznawana jest w formie podobnej do pomocy wspólnotowej, takiej jak płatności niezwiązane z wielkością produkcji.

Biorąc pod uwagę charakter i kwotę krajowego wsparcia przyznanego w 2001 r., Cypr może przyznać pomoc państwa (pod) sektorom wymienionym w załączniku XVII do wysokości kwoty określonej w tym załączniku.

Pomoc państwa, jaka ma zostać przyznana, podlega wszelkim dostosowaniom, które mogą okazać się niezbędne w związku ze zmianami WPR. Jeżeli takie dostosowania okażą się niezbędne, kwota pomocy lub warunki jej przyznawania zmieniane są na podstawie decyzji Komisji.

Cypr przedkłada Komisji roczne sprawozdanie z wdrażania środków pomocy państwa, wskazując w nim formy pomocy i kwoty przypadające na poszczególne (pod)sektory.

Artykuł 133a

Przejściowe wsparcie krajowe w 2013 r.

1. Z wyjątkiem Bułgarii i Rumunii nowe państwa członkowskie stosujące system jednolitej płatności obszarowej mają możliwość przyznawania w roku 2013 przejściowego wsparcia krajowego.

Z wyjątkiem Cypru przyznawanie takiego wsparcia wymaga zezwolenia Komisji, udzielanej zgodnie z ust. 5.

2. Przejściowe wsparcie krajowe może zostać przyznane rolnikom w sektorach, w odniesieniu do których w 2012 r. zatwierdzono uzupełniające krajowe płatności bezpośrednie oraz, w przypadku Cypru, pomoc państwa, zgodnie z art. 132 i 133.

3. Warunki przyznawania wsparcia są identyczne z warunkami przyznawania płatności na 2012 r. określonymi w art. 132 i 133.

4. Całkowita kwota wsparcia, jaka może zostać przyznana rolnikom w którymkolwiek z sektorów, o których mowa w ust. 2, jest ograniczona do określonej puli środków finansowych dla danego sektora, która to pula równa się różnicy między:

a) całkowitą kwotą wsparcia bezpośredniego, które może zostać przyznane rolnikom w danym sektorze w roku 2012, w tym wszystkimi płatnościami otrzymanymi zgodnie z art. 132; a

b) całkowitą kwotą wsparcia bezpośredniego, które byłoby dostępne dla tego samego sektora w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej w roku 2013.

W przypadku Cypru wielkość pul środków finansowych przeznaczonych dla poszczególnych sektorów została określona w załączniku XVIIa.

5. Na podstawie otrzymanego powiadomienia Komisja przyjmuje bez stosowania procedury, o której mowa w art. 141 ust. 2 lub 141b ust. 2, akty wykonawcze zezwalające na przejściowe wsparcie krajowe i:

a) ustalające pulę środków finansowych przeznaczonych na sektor;

b) ustalające, w stosownych przypadkach, maksymalną stawkę przejściowego wsparcia krajowego;

c) ustalające warunki przyznawania tego wsparcia;

d) określające kurs wymiany mający zastosowanie do płatności.

6. Nowe państwa członkowskie mogą postanowić, na podstawie obiektywnych kryteriów i w granicach limitów dozwolonych przez Komisję zgodnie z ust. 5, o wysokości kwot przejściowego wsparcia krajowego, jakie ma zostać przyznane.

Artykuł 133b

Przejściowe wsparcie krajowe w 2014 r.

1. Nowe państwa członkowskie stosujące system jednolitej płatności obszarowej zgodnie z art. 122 mogą podjąć decyzję o przyznaniu w 2014 r. przejściowego wsparcia krajowego.

2. Bułgaria i Rumunia mogą przyznawać wsparcie w ramach niniejszego artykułu tylko, jeśli do dnia 1 lutego 2014 r. postanowią nie przyznawać w 2014 r. żadnych uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich na mocy art. 132.

3. Wsparcie może zostać przyznane na mocy niniejszego artykułu rolnikom w sektorach, którym przyznane zostało przejściowe wsparcie krajowe na podstawie art. 133a lub – w przypadku Bułgarii i Rumunii – w odniesieniu do których w 2013 r. przyznane zostały uzupełniające krajowe płatności bezpośrednie na podstawie art. 132.

4. Warunki przyznania wsparcia w ramach niniejszego artykułu są identyczne z tymi, które obowiązywały w odniesieniu do przyznawania płatności na podstawie art. 132 lub 133a w roku 2013, z wyjątkiem zmniejszeń wynikających z zastosowania art. 132 ust. 2 w związku z art. 7 i 10.

5. Całkowita kwota pomocy, która może zostać przyznana rolnikom w każdym z sektorów, o których mowa w ust. 3, jest ograniczona do 80 % sektorowych pul środków finansowych na rok 2013 zatwierdzonych przez Komisję zgodnie z art. 133a ust. 5, lub – w przypadku Bułgarii i Rumunii – zgodnie z art. 132 ust. 7.

W przypadku Cypru wielkość sektorowych pul środków finansowych została określona w załączniku XVIIa.

6. Ust. 3 i 4 nie mają zastosowania do Cypru.

7. Nowe państwa członkowskie powiadamiają Komisję o decyzjach, o których mowa w ust. 1 i 2, do dnia 31 marca 2014 r. Powiadomienie o decyzji, o której mowa w ust. 1, zawiera następujące informacje:

a) pulę środków finansowych dla każdego sektora;

b) w stosownych przypadkach maksymalną stawkę przejściowego wsparcia krajowego.

8. Nowe państwa członkowskie mogą postanowić, na podstawie obiektywnych kryteriów i w granicach limitów zatwierdzonych przez Komisję zgodnie z ust. 5, o wysokości kwot przejściowego wsparcia krajowego, jakie mają zostać przyznane.

TYTUŁ VI

PRZEKAZYWANIE ŚRODKÓW FINANSOWYCH

Artykuł 134

(skreślony).

Artykuł 135

(skreślony).

Artykuł 136

(skreślony).

Artykuł 136a

Elastyczność między filarami

1. Do dnia 31 grudnia 2013 r. państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o udostępnieniu w postaci dodatkowego wsparcia działań w ramach programowania rozwoju obszarów wiejskich finansowanego przez EFRROW, określonego w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 (³⁶), do 15 % swoich rocznych pułapów krajowych na rok kalendarzowy 2014, jak określono w załączniku VIII do niniejszego rozporządzenia, oraz swoich rocznych pułapów krajowych na lata kalendarzowe 2015–2019, jak określono w załączniku II do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 (³⁷). W związku z tym odnośna kwota nie jest już dostępna na przyznawanie płatności bezpośrednich.

O decyzji, o której mowa w akapicie pierwszym, Komisję powiadamia się do dnia 31 grudnia 2013 r. Decyzja ta określa wielkość procentową, o której mowa we tym akapicie, która może różnić się w zależności od roku kalendarzowego.

Państwa członkowskie, które nie podejmą decyzji, o której mowa w akapicie pierwszym, w odniesieniu do roku kalendarzowego 2014, do dnia 1 sierpnia 2014 r. mogą podjąć tę decyzję w odniesieniu do lat kalendarzowych 2015–2019. Powiadamiają o każdej takiej decyzji Komisję do tego dnia.

Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o przeglądzie decyzji, o której mowa w niniejszym ustępie, ze skutkiem od roku kalendarzowego 2018. Jakiekolwiek decyzje oparte na takim przeglądzie nie mogą prowadzić do zmniejszenia wielkości procentowej, o której powiadomiono Komisję zgodnie z akapitem pierwszym, drugim i trzecim. Państwa członkowskie do dnia 1 sierpnia 2017 r. powiadamiają Komisję o każdej takiej decyzji opartej o taki przegląd.

2. Do dnia 31 grudnia 2013 r. państwa członkowskie, które nie podejmą decyzji, o której mowa w ust. 1, mogą podjąć decyzję o udostępnieniu w formie płatności bezpośrednich do 15 % lub – w przypadku Bułgarii, Estonii, Hiszpanii, Litwy, Łotwy, Polski, Portugalii, Rumunii, Słowacji, Finlandii, Szwecji i Zjednoczonego Królestwa – do 25 % kwoty na wsparcie dla działań w ramach programów rozwoju obszarów wiejskich finansowanych z EFRROW w okresie 2015–2020 zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1305/2013. W związku z tym odnośna kwota nie jest już dostępna na środki wsparcia w ramach programów rozwoju obszarów wiejskich.

O decyzji, o której mowa w akapicie pierwszym, Komisja zostanie powiadomiona do dnia 31 grudnia 2013 r. Decyzja ta określa wartość procentową, o której mowa w tym akapicie, która może różnić się w zależności od roku kalendarzowego.

Państwa członkowskie, które nie podejmą decyzji, o której mowa w akapicie pierwszym, w odniesieniu do roku budżetowego 2015, do dnia 1 sierpnia 2014 r., mogą podjąć tę decyzję w odniesieniu do lat budżetowych 2016–2020. Powiadamiają one Komisję o każdej takiej decyzji do tego dnia.

Państwa członkowskie mogą zadecydować o przeglądzie decyzji, o której mowa w niniejszym ustępie, ze skutkiem dla lat budżetowych 2019 i 2020. Jakakolwiek decyzja oparta na takim przeglądzie nie może prowadzić do zwiększenia wartości procentowej, o której powiadomiono Komisję zgodnie z akapitem pierwszym, drugim i trzecim. Państwa członkowskie do dnia 1 sierpnia 2017 r. powiadamiają Komisję o każdej takiej decyzji opartej o taki przegląd.

3. W celu uwzględnienia decyzji, o których państwa członkowskie powiadomiły zgodnie z ust. 1 i 2, Komisja jest uprawniona zgodnie z art. 141a do przyjmowania aktów delegowanych dotyczących przeglądu pułapów określonych w załączniku VIII.

Artykuł 136b

Przekazywanie środków do EFRROW

Państwa członkowskie, które zgodnie z art. 136 podjęły decyzję o udostępnieniu od roku budżetowego 2011 r. kwoty unijnego wsparcia w ramach programowania i finansowania rozwoju obszarów wiejskich z EFRROW, w dalszym ciągu udostępniają kwoty określone w załączniku VIIIa na programowanie i finansowanie rozwoju obszarów wiejskich z EFFROW w roku budżetowym 2015.

TYTUŁ VII

PRZEPISY WYKONAWCZE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

ROZDZIAŁ 1

Przepisy wykonawcze

Artykuł 137

Potwierdzenie uprawnień do płatności

1. Uprawnienia do płatności przydzielone rolnikom przed dniem 1 stycznia 2009 r. uznaje się za zgodne z prawem i prawidłowe od dnia 1 stycznia 2010 r.

2. Ustęp 1 nie ma zastosowania do uprawnień do płatności przydzielonych rolnikom na podstawie wniosku zawierającego informacje niezgodne ze stanem faktycznym, z wyjątkiem przypadków, w których rolnik nie mógł w rozsądny sposób wykryć błędu.

3. Ustęp 1 niniejszego artykułu pozostaje bez uszczerbku dla uprawnień Komisji do podejmowania decyzji, o których mowa w art. 31 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, w odniesieniu do wydatków poniesionych w związku z płatnościami przyznawanymi w każdym roku kalendarzowym do roku 2009 włącznie.

Artykuł 138

Zastosowanie do regionów najbardziej oddalonych

Tytuły III i IV nie mają zastosowania do francuskich departamentów zamorskich, do Azorów i Madery ani do Wysp Kanaryjskich.

Artykuł 139

Pomoc państwa

W drodze odstępstwa od art. 180 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 i art. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1184/2006 z dnia 24 lipca 2006 r. dotyczącego stosowania niektórych reguł konkurencji w odniesieniu do produkcji rolnej i handlu produktami rolnymi (³⁸) art. 107, 108 i 109 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej nie mają zastosowania do płatności realizowanych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 41, 57, 64, 68, 69, 70 i 71, art. 82 ust. 2, art. 86, art. 98 ust. 4, art. 111 ust. 5, art. 120, art. 129 ust. 3 i art. 131, 132, 133 i 133a niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 140

Przekazywanie informacji Komisji

Państwa członkowskie szczegółowo informują Komisję o środkach podjętych w celu wdrożenia niniejszego rozporządzenia, a w szczególności - o środkach dotyczących art. 6, 12, 28, 41, 45, 46, 47, 48, 51, 57, 58, 68, 69, 70, 71, 72 i 131.

Artykuł 140a

Przekazanie uprawnień

Aby uwzględnić decyzje, o których państwa członkowskie powiadomiły zgodnie z art. 136a ust. 1 i 2, jak również wszelkie inne zmiany pułapów krajowych określonych w załączniku VIII, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 141a aktów delegowanych dostosowujących pułapy określone w załączniku VIIIc.

Aby zapewnić optymalne stosowanie w 2014 r. zmniejszenia liniowego przewidzianego w art. 40 ust. 3, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 141a aktów delegowanych ustanawiających zasady obliczania zmniejszenia, jakie państwa członkowskie mają zastosować zgodnie z art. 40 ust. 3 w odniesieniu do rolników.

Artykuł 141

Komitet zarządzający ds. płatności bezpośrednich

1. Komisję wspiera komitet zarządzający ds. płatności bezpośrednich.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu zastosowanie mają art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE wynosi jeden miesiąc.

Artykuł 141a

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Komisji powierza się uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych na warunkach określonych w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 11a, art. 136a ust. 3 i art. 140a, powierza się Komisji na okres do dnia 31 grudnia 2014 r.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 11a, art. 136a ust. 3 i art. 140a, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

5. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 11a, art. 136a ust. 3 i art. 140a wchodzi w życie tylko, jeśli Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od powiadomienia o tym akcie Parlamentu Europejskiego i Rady, lub jeśli przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 141b

Procedura komitetowa

1. Komisję wspomaga Komitet ds. Rozwoju Obszarów Wiejskich ustanowiony na mocy rozporządzenia (WE) nr 1698/2005. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (³⁹).

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu zastosowanie ma art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 142

Przepisy wykonawcze

Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2, w celu wdrożenia niniejszego rozporządzenia przyjmuje się przepisy szczegółowe. Obejmują one w szczególności:

a) szczegółowe przepisy dotyczące ustanowienia systemu doradztwa rolniczego; b) szczegółowe przepisy dotyczące kryteriów przydzielania kwot udostępnionych w wyniku zastosowana modulacji;

c) szczegółowe przepisy dotyczące przyznawania pomocy przewidzianej w niniejszym rozporządzeniu, w tym warunki kwalifikowalności, terminy składania wniosków oraz przepisy dotyczące płatności i kontroli, jak również dotyczące weryfikowania i stwierdzania uprawnień do pomocy, w tym niezbędnej wymiany danych z państwami członkowskimi, oraz dotyczące stwierdzania przypadków przekroczenia obszarów bazowych lub maksymalnych powierzchni gwarantowanych, jak również szczegółowe przepisy w zakresie określania okresu przetrzymywania, a także wycofywania i ponownego przydzielania niewykorzystanych praw do premii ustanowionych na mocy tytułu IV rozdział 1 sekcje 10 i 11;

d) w odniesieniu do systemu płatności jednolitej - szczegółowe przepisy dotyczące w szczególności ustanawiania rezerwy krajowej, przenoszenia uprawnień do płatności, definicji plantacji trwałych, trwałych użytków zielonych i użytków zielonych, wariantów przewidzianych w tytule III rozdziały 2 i 3 oraz włączenia płatności związanych z produkcją, przewidzianych w tytule III rozdział 4;

e) szczegółowe przepisy dotyczące wdrażania przepisów tytułu V;

f) szczegółowe przepisy dotyczące włączenia wsparcia z tytułu owoców i warzyw, ziemniaków późnych i szkółek do systemu płatności jednolitej, w tym w zakresie procedury składania wniosków w pierwszym roku wdrażania oraz dotyczące płatności, o których mowa w tytule IV rozdział 1 sekcje 8 i 9;

g) szczegółowe przepisy dotyczące włączenia wsparcia z tytułu wina do systemu płatności jednolitej, w tym procedury składania wniosków w pierwszym roku wdrażania, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 479/2008;

h) w odniesieniu do konopi - szczegółowe przepisy dotyczące szczególnych środków kontroli i metod określania poziomu tetrahydrokanabinolu;

i) zmiany załącznika I, które mogą okazać się niezbędne ze względu na kryteria określone w art. 1;

j) zmiany w załącznikach V i IX, które mogą okazać się niezbędne, w szczególności ze względu na nowe przepisy wspólnotowe;

k) podstawowe cechy systemu identyfikacji działek rolnych i ich definicja;

l) wszelkie zmiany, które mogą zostać dokonane we wniosku o pomoc oraz zwolnienie z wymogu składania wniosku o pomoc;

m) przepisy dotyczące minimalnej ilości informacji, które mają być zamieszczane we wnioskach o pomoc;

n) przepisy dotyczące kontroli administracyjnych oraz kontroli na miejscu, jak również kontroli przeprowadzanych metodą teledetekcji;

o) przepisy dotyczące zmniejszania płatności i wykluczeń z płatności w przypadku niespełniania zobowiązań, o których mowa w art. 4 i 22, w tym przypadki niestosowania zmniejszeń i wykluczeń;

p) zmiany w załączniku VI, które mogą stać się niezbędne ze względu na kryteria określone w art. 26;

q) komunikację między państwami członkowskimi a Komisją;

r) środki, które są zarówno konieczne, jak i należycie uzasadnione w celu rozwiązywania, w sytuacji nadzwyczajnej, problemów praktycznych i specyficznych, w szczególności problemów dotyczących wdrożenia tytułu II rozdział 4 i tytułu III rozdziały 2 i 3; środki takie mogą stanowić odstępstwo od przepisów niektórych części niniejszego rozporządzenia, lecz wyłącznie w zakresie, w jakim jest to ściśle niezbędne, i w takim okresie;

s) w odniesieniu do bawełny - szczegółowe zasady dotyczące:

(i) obliczania kwoty, o jaką należy zmniejszyć pomoc, zgodnie z art. 90 ust. 4;

(ii) zatwierdzonych organizacji wewnątrzbranżowych, a w szczególności ich finansowania oraz systemów kontroli i kar.

ROZDZIAŁ 2

Przepisy przejściowe i końcowe

Artykuł 143

Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 1290/2005

W rozporządzeniu (WE) nr 1290/2005 wprowadza się następujące zmiany:

1. Artykuł 12 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Komisja ustala kwoty, które zgodnie z art. 9, art. 10 ust. 4, art. 134, 135 i 136 rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników (*), art. 4 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 378/2007 z dnia 27 marca 2007 r. ustanawiającego zasady dobrowolnej modulacji płatności bezpośrednich przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1782/2003 (**) oraz art. 23 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2008 z dnia 29 kwietnia 2008 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina (***), zostają udostępniane EFRROW.

(*) Dz.U. L 30 z 31.1.2009, s. 16.

(**) Dz.U. L 95 z 5.4.2007, s. 1.

(***) Dz.U. L 148 z 6.6.2008, s. 1.”.

2. Artykuł 18 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Przyjmuje się, że krajowe pułapy płatności bezpośrednich, o których mowa w art. 8 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 73/2009, skorygowane o kwoty dostosowań określonych w art. 11 ust. 1 tego rozporządzenia, są pułapami finansowymi w EUR.”.

Artykuł 144

Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 247/2006

W rozporządzeniu (WE) nr 247/2006 wprowadza się następujące zmiany:

1. Artykuł 2 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Wspólnota finansuje działania przewidziane w tytułach II i III niniejszego rozporządzenia do wysokości kwoty rocznej nieprzekraczającej:

2. Dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 24b

1. Do dnia 1 sierpnia 2009 r. państwa członkowskie przedkładają Komisji projekt zmian ich programu całościowego w celu uwzględnienia zmian wprowadzonych w art. 2 3 ust. 2 na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników (*).

2. Komisja ocenia przedstawione zmiany oraz podejmuje decyzję o ich ewentualnym zatwierdzeniu w terminie czterech miesięcy od dnia, w którym zostały przedłożone, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2. Zmiany te mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2010 r.

(*) Dz.U. L 30 z 31.1.2009, s. 16.”.

Artykuł 145

Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 378/2007

W rozporządzeniu (WE) nr 378/2007 wprowadza się następujące zmiany:

1. W art. 1 wprowadza się następujące zmiany:

a) Ustęp 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Zmniejszenia w ramach dobrowolnej modulacji obliczane są przy zastosowaniu tej samej podstawy, jaka ma zastosowanie w przypadku modulacji zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników (*).

(*) Dz.U. L 30 z 31.1.2009, s. 16.”.

b) Dodaje się ustęp w brzmieniu:

„5. Stawki modulacji mające zastosowanie do rolnika w wyniku zastosowania art. 7 rozporządzenia (WE) nr 73/2009 pomniejszone o 5 punktów procentowych odliczane są od stawki dobrowolnej modulacji stosowanej w państwach członkowskich zgodnie z ust. 4 niniejszego artykułu. Zarówno procent, jaki ma być odliczony, jak i ostateczna stawka dobrowolnej modulacji, są równe 0 lub większe.”.

2. Artykuł 3 ust. 1 lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a) w drodze odstępstwa od art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, stosowanie zmniejszeń w ramach modulacji na podstawie obliczeń mających zastosowanie do modulacji zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 73/2009, bez uwzględniania wyłączenia 5 000 EUR przewidzianego w ust. 1 tego artykułu; lub”.

Artykuł 146

Uchylenia

1. Niniejszym uchyla się rozporządzenie (WE) nr 1782/2003.

Artykuł 20 ust. 2, art. 64 ust. 2, art. 66, 68, 68a, 68b oraz 69, art. 70 ust. 1 lit. b) i art. 70 ust. 2 oraz rozdziały 1 (pszenica durum), 5 (rośliny energetyczne), 7 (premia mleczna), 10 (płatność obszarowa z tytułu roślin uprawnych), 10b (pomoc w odniesieniu do gajów oliwnych), 10c (pomoc w odniesieniu do produkcji tytoniu) oraz 10d (płatność obszarowa z tytułu chmielu) w tytule IV tego rozporządzenia stosuje się jednak nadal w odniesieniu do roku 2009.

2. Odniesienia do rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 dokonywane w niniejszym rozporządzeniu traktowane są jako odniesienia do tego rozporządzenia obowiązującego przed uchyleniem.

Odniesienia do rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 dokonane w innych aktach traktowane są jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia i odczytuje się je zgodnie z tabelą korelacji zawartą w załączniku XVIII.

Artykuł 146a

Płatności z tytułu owiec i kóz w 2009 r.

W 2009 r. państwa członkowskie, które przyznały płatności w sektorze mięsa owczego i koziego zgodnie z tytułem III rozdział 5 sekcja 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, mogą zatrzymać do 50 % wielkości składowej ich pułapów krajowych, o których mowa w art. 41 niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do płatności z tytułu owiec i kóz wyszczególnionych w załączniku VI do rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

W takim przypadku oraz w ramach limitu pułapu ustalonego zgodnie z art. 64 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, dane państwa członkowskie dokonują, w roku 2009, dodatkowej płatności na rzecz rolników.

Dodatkową płatność przyznaje się rolnikom hodującym owce i kozy na warunkach przewidzianych w tytule IV rozdział 11 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

Artykuł 147

Przepisy przejściowe

Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2, może przyjąć środki przejściowe konieczne do ułatwienia przejścia od uregulowań przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1782/2003 do uregulowań zawartych w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 148

Uregulowania przejściowe dotyczące nowych państw członkowskich

W przypadku gdy ułatwienie nowym państwom członkowskim przejścia od systemu jednolitej płatności obszarowej do systemu płatności jednolitej i innych systemów pomocy, o których mowa w tytule III i IV wymaga zastosowania środków przejściowych, są one przyjmowane zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 141 ust. 2.

Artykuł 149

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu następującym po jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2009 r.

Jednakże:

a) artykuł 138 stosuje się od dnia 1 stycznia 2010 r.;

b) normy dotyczące tworzenia lub utrzymania siedlisk, przestrzegania procedur wydawania zezwoleń w przypadku wykorzystania wody w celu nawadniania i określenia cech krajobrazu, o których mowa w załączniku III, stosują się od dnia 1 stycznia 2010 r.;

c) norma dotycząca ustalenia stref buforowych wzdłuż cieków wodnych przewidziana w załączniku III stosuje się najwcześniej od dnia 1 stycznia 2010 r. a najpóźniej od dnia 1 stycznia 2012 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 stycznia 2009 r.

ZAŁĄCZNIK I

Wykaz systemów wsparcia

ZAŁĄCZNIK II

Wymogi podstawowe w zakresie zarządzania, o których mowa w art. 4 i 5

ZAŁĄCZNIK III

Zasady dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska, o których mowa w art. 6

ZAŁĄCZNIK IV

Krajowe pułapy netto, o których mowa w art. 8

ZAŁĄCZNIK V

Wykaz zbóż, o których mowa w art. 9 ust. 3

ZAŁĄCZNIK VI

Kompatybilne systemy wsparcia, o których mowa w art. 26

ZAŁĄCZNIK VII

Współczynniki, które mają być zastosowane na mocy art. 28 ust. 1

ZAŁĄCZNIK VIIIa

Kwoty wynikające z zastosowania art. 136b w roku 2014

Niemcy: 42 600 000 EUR

Szwecja: 9 000 000 EUR

ZAŁĄCZNIK VIIIb

Średnia wielkość gospodarstwa rolnego, która ma być stosowana zgodnie z art. 72a ust. 4 i art. 125a ust. 3

ZAŁĄCZNIK VIIId

Kwoty dla Bułgarii i Rumunii, o których mowa w art. 125b ust. 1

ZAŁĄCZNIK IX

Uprawnienia do płatności, o których mowa w art. 33 ust. 1 lit. b) pkt (iii)

A. Owoce i warzywa, ziemniaki późne i szkółki

1. Do celów niniejszego załącznika „owoce i warzywa” oznaczają produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit i) i j) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, natomiast „ziemniaki późne” oznaczają ziemniaki objęte kodem CN 0701 inne niż przeznaczone do produkcji skrobi ziemniaczanej, na które przyznawana jest pomoc na mocy art. 77 niniejszego rozporządzenia.

Rolnicy otrzymują uprawnienia do płatności na hektar, które obliczane są przez podzielenie kwoty referencyjnej, o której mowa w pkt 2 przez liczbę hektarów, obliczoną zgodnie z pkt 3.

2. Państwa członkowskie określają kwotę, jaką należy włączyć do kwoty referencyjnej każdego rolnika na podstawie obiektywnych i niedyskryminujących kryteriów, takich jak:

a) kwota wsparcia rynkowego otrzymanego przez rolnika, bezpośrednio lub pośrednio, w odniesieniu do owoców i warzyw, ziemniaków późnych i szkółek;

b) obszar użytkowany do produkcji owoców i warzyw, ziemniaków późnych i szkółek;

c) ilość wyprodukowanych owoców i warzyw, ziemniaków późnych i szkółek,

w odniesieniu do okresu reprezentatywnego, który wynosi jeden rok gospodarczy lub więcej lat gospodarczych, począwszy od roku gospodarczego kończącego się w 2001 r., oraz, w przypadku nowych państw członkowskich, od roku gospodarczego kończącego się w 2004 r. do roku gospodarczego kończącego się w 2007 r.; okres ten może być inny dla każdego produktu.

Stosowanie kryteriów określonych w niniejszym punkcie może różnić się w zależności od poszczególnych przetworów owocowych i warzywnych, ziemniaków późnych i szkółek, o ile we właściwy sposób uzasadniają to obiektywne podstawy. Na tej samej podstawie państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o nieokreślaniu kwot, jakie należy włączyć do kwoty referencyjnej, ani liczby odpowiednich hektarów na mocy niniejszego punktu przed końcem trzyletniego okresu przejściowego kończącego się dnia 31 grudnia 2010 r.

3. Państwa członkowskie obliczają ilość mających zastosowanie hektarów na podstawie obiektywnych i niedyskryminujących kryteriów, takich jak obszary, o których mowa w lit. b) pkt 2 ppkt 1.

4. Rolnik, którego produkcja ucierpiała w trakcie okresu reprezentatywnego, o którym mowa w pkt 2, na skutek działania siły wyższej lub okoliczności nadzwyczajnych, które wystąpiły przed lub w trakcie tego okresu referencyjnego, jest uprawniony do ubiegania się o obliczenie kwoty referencyjnej, o której mowa w pkt 2, na podstawie roku lub lat kalendarzowych zawierających się w okresie reprezentatywnym, w którym nie wystąpiło działanie siły wyższej ani okoliczności nadzwyczajnych.

5. Jeżeli w całym okresie referencyjnym występowało działanie siły wyższej lub okoliczności nadzwyczajnych, dane państwo członkowskie oblicza kwotę referencyjną na podstawie najbliższego roku gospodarczego przed rozpoczęciem okresu reprezentatywnego wybranego zgodnie z pkt 3. W takim przypadku przepisy pkt 1 stosuje się odpowiednio.

6. Przypadek działania siły wyższej lub okoliczności nadzwyczajnych, wraz z odpowiednią dokumentacją wymaganą przez właściwy organ, jest zgłaszany temu organowi przez danego rolnika na piśmie w terminie, który ma zostać ustalony przez każde państwo członkowskie.

B. Winorośl (karczowanie)

Rolnikom biorącym udział w programie karczowania winorośli ustanowionym w tytule V rozdział 3 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 przyznawane są, w roku następującym po wykarczowaniu, uprawnienia do płatności równe liczbie hektarów, dla których otrzymali oni premię z tytułu karczowania.

Wartość jednostkowa tych uprawnień do płatności jest równa regionalnej średniej wartości uprawnień do płatności danego regionu. Jednak w żadnym przypadku wartość jednostkowa nie może przekroczyć 350 EUR/ha.

W drodze odstępstwa od ppkt 1, w przypadku gdy hektary, dla których rolnik otrzymał premię z tytułu karczowania, zostały wcześniej wzięte pod uwagę przy przydzielaniu uprawnień do płatności, wartość uprawnień do płatności znajdujących się w posiadaniu danego rolnika zwiększana jest o kwotę otrzymaną w wyniku pomnożenia liczby wykarczowanych hektarów, o której mowa w ppkt 1, przez wartość jednostkową, o której mowa w ppkt 2.

C. Winorośl (przeniesienie z programów wsparcia)

W przypadku gdy państwa członkowskie wybierają udzielanie wsparcia zgodnie z art. 9 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, określają one kwotę referencyjną dla każdego rolnika, a także odpowiednią liczbę hektarów:

a) w oparciu o obiektywne i niedyskryminujące kryteria;

b) w odniesieniu do okresu reprezentatywnego, który wynosi jeden rok winiarski lub więcej, począwszy od roku winiarskiego 2005/2006. Jednak kryteria referencyjne stosowane w ustalaniu kwoty referencyjnej i odpowiedniej liczby hektarów nie opierają się na okresie referencyjnym obejmującym lata winiarskie następujące po roku winiarskim 2007/2008 w przypadku gdy przeniesienie w ramach programów wsparcia dotyczy rekompensaty dla rolników, którzy wcześniej otrzymywali wsparcie z tytułu destylacji alkoholu spożywczego lub byli beneficjentami wsparcia dla stosowania zagęszczonego moszczu winogronowego do wzbogacania wina zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 479/2008;

c) nieprzekraczającą łącznej kwoty dostępnej na ten środek, o której mowa w art. 6 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

Rolnicy otrzymują uprawnienia do płatności na hektar, które obliczane są przez podzielenie wspomnianej wyżej kwoty referencyjnej przez odpowiednią liczbę hektarów.

ZAŁĄCZNIK X

Składowe pułapów krajowych, o których mowa w art. 54

1. Składowa pułapów krajowych, o której mowa w art. 54 ust. 1, odpowiadająca pomidorom, przedstawia się następująco:

2. Składowa pułapów krajowych, o której mowa w art. 54 ust. 2, odpowiadająca uprawom owoców i warzyw innym niż uprawy roczne, przedstawia się następująco:

ZAŁĄCZNIK XI

Włączenie wsparcia związanego z wielkością produkcji do systemu płatności jednolitej, o którym mowa w art. 63

1.

a) od 2010 roku specjalna premia jakościowa z tytułu pszenicy durum przewidziana w tytule IV rozdział 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003;

b) najpóźniej od 2012 roku premia z tytułu roślin białkowych przewidziana w tytule IV rozdział 1 sekcja 3 niniejszego rozporządzenia;

c) najpóźniej od 2012 roku specjalna płatność z tytułu uprawy ryżu przewidziana w tytule IV rozdział 1 sekcja 1 niniejszego rozporządzenia;

d) najpóźniej od 2012 roku płatność obszarowa z tytułu orzechów przewidziana w tytule IV rozdział 1 sekcja 4 niniejszego rozporządzenia;

e) najpóźniej od 2012 roku pomoc produkcyjna dla producentów ziemniaków na skrobię przewidziana w tytule IV rozdział 1 sekcja 2 niniejszego rozporządzenia.

2.

a) najpóźniej od 2012 roku pomoc z tytułu przetwórstwa suszu paszowego przewidziana w części II tytuł I rozdział 4 sekcja I podsekcja I rozporządzenia (WE) nr 1234/2007;

b) najpóźniej od 2012 roku pomoc z tytułu przetwórstwa lnu i konopi uprawianych na włókno przewidziana w części II tytuł I rozdział 4 sekcja I podsekcja II rozporządzenia (WE) nr 1234/2007;

c) najpóźniej od 2012 roku premia z tytułu skrobi ziemniaczanej przewidziana w art. 95a rozporządzenia (WE) nr 1234/2007;

d) od 2012 roku przejściowa płatność z tytułu owoców miękkich, przewidziana w tytule IV rozdział 1 sekcja 9 niniejszego rozporządzenia.

3.

Od 2010 roku w przypadku, gdy państwo członkowskie przyznało:

a) płatność obszarową z tytułu roślin uprawnych przewidzianą w tytule IV rozdział 10 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003;

b) pomoc w odniesieniu do gajów oliwnych przewidzianą w tytule IV rozdział 10b rozporządzenia (WE) nr 1782/2003;

c) pomoc obszarową w odniesieniu do chmielu przewidzianą w tytule IV rozdział 10d rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

Najpóźniej od 2012 roku w przypadku, gdy państwo członkowskie przyznało:

a) pomoc z tytułu nasion przewidzianą w tytule IV rozdział 1 sekcja 5 niniejszego rozporządzenia;

b) płatności z tytułu wołowiny i cielęciny, o których mowa w art. 5 3 niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem premii z tytułu krów mamek.

4.

Od 2010 roku w przypadku, gdy dane państwo członkowskie stosując artykuł art. 51 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, przestaje przyznawać kolejne płatności lub w przypadku gdy podjęło decyzję o przyznaniu ich na niższym poziomie:

a) płatności z tytułu owiec i kóz przewidziane w art. 67 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003;

b) płatności z tytułu wołowiny i cielęciny, o których mowa w art. 68 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 lub w art. 53 ust.2 niniejszego rozporządzenia, w przypadku stosowania art. 51 ust. 1 akapit drugi niniejszego rozporządzenia;

c) przejściowe płatności z tytułu owoców i warzyw, o których mowa w art. 68b rozporządzenia (WE) 1782/2003.

ZAŁĄCZNIK XII

Włączenie wsparcia związanego z wielkością produkcji do systemu płatności jednolitej, o którym mowa w art. 64

Susz paszowy (rozporządzenie (WE) nr 1234/2007)

Specjalna premia jakościowa z tytułu pszenicy durum

Premia z tytułu roślin białkowych

Specjalna płatność z tytułu uprawy ryżu

Płatność obszarowa z tytułu orzechów

Len i konopie uprawiane na włókno (rozporządzenie (WE) nr 1234/2007)

Premia z tytułu skrobi ziemniaczanej (art. 95a rozporządzenia (WE) nr 1234/2007)

Pomoc produkcyjna dla producentów ziemniaków na skrobię

Pomoc w odniesieniu do gajów oliwnych

Płatność z tytułu owoców miękkich