RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 36 i art. 37 ust. 2 akapit trzeci,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W związku z rozwojem sytuacji we Wspólnocie oraz sytuacji międzynarodowej, przemysł cukrowniczy we Wspólnocie stoi w obliczu problemów strukturalnych, które mogą stanowić poważne zagrożenie dla konkurencyjności, a nawet dla przetrwania całego sektora. Problemów tych nie można skutecznie rozwiązać poprzez zastosowanie instrumentów zarządzania rynkiem przewidzianych we wspólnej organizacji rynku cukru. Aby dostosować wspólnotowy system produkcji cukru i handlu cukrem do wymogów międzynarodowych, a także zapewnić konkurencyjność tego systemu w przyszłości, należy zainicjować proces głębokiej restrukturyzacji prowadzący do znacznego ograniczenia nieopłacalnej zdolności produkcyjnej we Wspólnocie. W tym celu, jako warunek wstępny wprowadzenia funkcjonującej nowej wspólnej organizacji rynków cukru, należy ustanowić odrębny i autonomiczny tymczasowy system restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie. W ramach tego systemu należy ograniczyć kwoty w sposób, który uwzględni uzasadnione interesy przemysłu cukrowniczego, plantatorów buraków cukrowych, trzciny cukrowej i cykorii oraz konsumentów we Wspólnocie.

(2) Należy ustanowić tymczasowy fundusz restrukturyzacji w celu finansowania środków restrukturyzacyjnych dla wspólnotowego przemysłu cukrowniczego. Ze względu na należyte zarządzanie finansami, fundusz powinien wchodzić w skład Sekcji Gwarancji EFOGR i tym samym podlegać procedurom i mechanizmom przewidzianym w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1258/1999 z 17 maja 1999 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (³) oraz, od 1 stycznia 2007 r. - Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji ustanowionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (⁴).

(3) Przedsiębiorstwa w regionach peryferyjnych nie powinny być objęte zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia ze względu na to, że regiony peryferyjne są obecnie objęte programami rozwoju, których celem jest poprawa ich konkurencyjności w zakresie produkcji cukru surowego, a ponadto produkują one surowy cukier trzcinowy, konkurując z państwami trzecimi, których nie obowiązuje tymczasowa składka restrukturyzacyjna.

(4) Środki restrukturyzacyjne przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny być finansowane z tymczasowych składek wpłacanych przez tych producentów cukru, izoglukozy i syropu inulinowego, którzy ostatecznie skorzystają z procesu restrukturyzacji. Składka ta nie wchodzi w zakres tradycyjnie stosowanych opłat w ramach wspólnej organizacji rynku cukru, a zatem przychody z tytułu pobierania tej składki powinny być uznane za „dochody przeznaczone na określony cel” zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (⁵).

(5) Dla przedsiębiorstw cukrowniczych o najniższej wydajności należy wprowadzić istotną zachętę ekonomiczną do rezygnacji z produkcji w ramach posiadanych kwot w formie odpowiedniej pomocy restrukturyzacyjnej. W tym celu należy ustanowić pomoc restrukturyzacyjną, która będzie stanowiła zachętę do zaprzestania produkcji w ramach kwot i zrzeczenia się odnośnych kwot, a zarazem umożliwi odpowiednie uwzględnienie zobowiązań społecznych i w zakresie ochrony środowiska związanych z zaprzestaniem produkcji. Pomoc ta powinna być dostępna przez cztery lata gospodarcze w celu zmniejszenia produkcji do poziomu niezbędnego do osiągnięcia równowagi rynku we Wspólnocie.

(6) Aby wesprzeć plantatorów buraków cukrowych, trzciny cukrowej oraz cykorii, którzy będą musieli zrezygnować z produkcji z powodu zamknięcia fabryk, które poprzednio zaopatrywali, plantatorom tym, jak również podmiotom świadczącym usługi przy użyciu maszyn rolniczych, którzy dla nich pracowali, powinna zostać udostępniona część pomocy restrukturyzacyjnej w celu zrekompensowania strat wynikających z zamknięcia fabryk, a w szczególności straty wartości inwestycji w wyspecjalizowane maszyny.

(7) Wpłaty składki restrukturyzacyjnej do tymczasowego funduszu restrukturyzacji dokonywane są przez określony okres, w związku z tym niezbędne jest, by wypłaty pomocy restrukturyzacyjnej były rozłożone w czasie.

(8) Decyzja o przyznaniu pomocy restrukturyzacyjnej powinna być podejmowana przez zainteresowane Państwo Członkowskie. Przedsiębiorstwa, które gotowe są zrzec się kwot powinny złożyć temu Państwu Członkowskiemu wniosek zawierający wszystkie istotne informacje umożliwiające podjęcie decyzji w sprawie pomocy. W celu uwzględnienia specyfiki przedstawionej sprawy Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość nakładania określonych wymogów społecznych i w zakresie ochrony środowiska, o ile wymogi te nie ograniczają procesu restrukturyzacji.

(9) W skład wniosku o pomoc restrukturyzacyjną powinien wchodzić plan restrukturyzacji. Plan ten powinien dostarczać zainteresowanemu Państwu Członkowskiemu wszystkich istotnych informacji technicznych, społecznych, w zakresie ochrony środowiska i finansowych umożliwiających podjęcie decyzji o przyznaniu pomocy restrukturyzacyjnej. Państwa Członkowskie powinny przyjąć środki konieczne do zapewnienia niezbędnej kontroli nad wprowadzaniem w życie wszystkich elementów restrukturyzacji.

(10) W regionach objętych procesem restrukturyzacji właściwym korkiem może okazać się zachęta do tworzenia rozwiązań alternatywnych wobec uprawy buraków cukrowych, trzciny cukrowej i produkcji cukru. W tym celu Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość przeznaczenia pewnej części pieniędzy pochodzących z funduszu restrukturyzacji na środki na rzecz dywersyfikacji. Środki te, ustanowione w ramach krajowego planu restrukturyzacji, mogą przyjąć formę środków identycznych z pewnymi środkami wspieranymi na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (⁶) lub ze środkami, które są zgodne z prawem wspólnotowym dotyczącym pomocy państwa.

(11) W celu przyspieszenia procesu restrukturyzacji należy zwiększyć pomoc dostępną na potrzeby dywersyfikacji, w przypadku gdy kwoty, których się zrzeczono przekraczają pewien poziom.

(12) Rafinerie przemysłowe powinny mieć możliwość dostosowania się do restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego. Dostosowanie to powinno być wspierane za pośrednictwem pomocy z funduszu restrukturyzacji, pod warunkiem że Państwo Członkowskie zatwierdzi biznes plan dotyczący dostosowania. Zainteresowane Państwa Członkowskie powinny zapewnić sprawiedliwy rozdział dostępnej pomocy między rafinerie przemysłowe na swoim terytorium.

(13) Należy uwzględnić pewne szczególne sytuacje w niektórych Państwach Członkowskich poprzez pomoc z funduszu restrukturyzacji, pod warunkiem że stanowi on część krajowego programu restrukturyzacji.

(14) W związku z tym, że fundusz restrukturyzacji ma być finansowany przez okres trzech lat, nie będzie on od początku dysponował wszystkimi niezbędnymi środkami finansowymi. Należy zatem ustalić zasady dotyczące ograniczania przyznawanej pomocy.

(15) Środki niezbędne do wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁷).

(16) Komisja powinna być upoważniona do przyjęcia środków niezbędnych do rozwiązania szczególnych problemów praktycznych w przypadkach nadzwyczajnych.

(17) Z tymczasowego funduszu restrukturyzacji finansowane będą środki, które ze względu na charakter mechanizmu restrukturyzacji nie mieszczą się w kategoriach wydatków, o których mowa w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005. Należy zatem odpowiednio zmienić to rozporządzenie,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Tymczasowy fundusz restrukturyzacji

1. Niniejszym ustanawia się tymczasowy fundusz restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie (zwany dalej „funduszem restrukturyzacji”).

Fundusz restrukturyzacji wchodzi w skład sekcji gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej. Od dnia 1 stycznia 2007 r. wchodzi on w skład Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFGR).

2. Z funduszu restrukturyzacji finansuje się wydatki wynikające ze środków przewidzianych w art. 3, 6, 7, 8 i 9.

3. Tymczasowa składka restrukturyzacyjna, o której mowa w art. 11, stanowi dochód przeznaczony na tymczasowy fundusz restrukturyzacji zgodnie z art. 18 ust. 2 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002.

Wszelkie kwoty, które są dostępne w funduszu restrukturyzacji po sfinansowaniu wydatków określonych w ust. 2, są przenoszone do EFGR.

4. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do najbardziej peryferyjnych regionów, o których mowa w art. 299 ust. 2 Traktatu.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) „izoglukoza” oznacza produkt otrzymany z glukozy lub jej polimerów o zawartości wagowej co najmniej 10 % fruktozy w stanie suchym;

2) „syrop inulinowy” oznacza bezpośredni produkt otrzymany w wyniku hydrolizy inuliny lub oligofruktoz, zawierający w stanie suchym co najmniej 10 % fruktozy w postaci wolnej lub w postaci sacharozy, oraz wyrażony w ekwiwalencie cukru/izoglukozy;

3) „porozumienie branżowe” oznacza jedno z poniższych:

a) porozumienie zawarte na szczeblu Wspólnoty, przed zawarciem jakiejkolwiek umowy dostawy, między grupą krajowych organizacji zrzeszających wytwórców z jednej strony a grupą krajowych organizacji zrzeszających sprzedawców z drugiej strony;

b) porozumienie zawarte, przed zawarciem jakiejkolwiek umowy dostawy, między wytwórcami lub organizacją zrzeszającą wytwórców uznaną przez dane Państwo Członkowskie z jednej strony a stowarzyszeniem sprzedawców uznanym przez dane Państwo Członkowskie z drugiej strony;

c) w przypadku braku porozumień, o których mowa w lit. a) lub b), przepisy dotyczące spółek oraz przepisy dotyczące spółdzielni, w zakresie w jakim regulują dostawę buraków cukrowych przez wspólników spółek lub członków spółdzielni produkujących cukier;

d) w przypadku braku porozumienia, o którym mowa w lit. a) lub b) - uzgodnienia istniejące przed zawarciem jakiejkolwiek umowy dostawy, pod warunkiem że sprzedawcy, którzy akceptują dane uzgodnienia dostarczają co najmniej 60 % łącznej ilości buraków kupowanych przez przedsiębiorstwo do produkcji cukru w jednej lub kilku fabrykach;

4) „rok gospodarczy” oznacza okres rozpoczynający się 1 października i kończący się 30 września następnego roku. W drodze wyjątku rok gospodarczy 2006/2007 rozpoczyna się dnia 1 lipca 2006 r.

5) „rafineria przemysłowa” oznacza zakład produkcyjny:

- którego wyłączną działalnością jest rafinacja surowego cukru trzcinowego pochodzącego z importu lub

- która dokonała w roku gospodarczym 2004/2005 rafinacji surowego cukru trzcinowego pochodzącego z importu w ilości co najmniej 15000 ton;

6) „kwota” oznacza kwotę produkcji cukru, izoglukozy i syropu inulinowego przydzieloną danemu przedsiębiorstwu zgodnie z art. 7 ust. 2, art. 8 ust. 1, art. 9 ust. 1 i 2 oraz art. 11 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (⁸).

Artykuł 3

Pomoc restrukturyzacyjna

1. Przedsiębiorstwo produkujące cukier, izoglukozę lub syrop inulinowy, któremu do dnia 1 lipca 2006 r., a w przypadku Bułgarii i Rumunii do dnia 31 stycznia 2007 r. przydzielono kwotę, ma prawo do pomocy restrukturyzacyjnej udzielanej na tonę kwoty, której się zrzeka, pod warunkiem że przedsiębiorstwo to w ciągu jednego roku gospodarczego w latach gospodarczych 2006/2007, 2007/2008, 2008/2009 i 2009/2010:

a) zrzeka się kwoty przydzielonej przez nie na rzecz jednej lub kilku swoich fabryk oraz dokonuje całkowitego demontażu urządzeń produkcyjnych w danych fabrykach,

b) zrzeka się kwot przydzielonych przez nie na rzecz jednej lub kilku jej fabryk, dokonuje częściowego demontażu urządzeń produkcyjnych w tych fabrykach oraz nie wykorzystuje pozostałych urządzeń produkcyjnych w danych fabrykach do wytwarzania produktów objętych wspólną organizacją rynków cukru

lub

c) zrzeka się części lub całości kwoty przydzielonej przez nie jednej lub kilku swoim fabrykom i nie wykorzystuje urządzeń produkcyjnych tych fabryk do rafinacji surowego cukru trzcinowego.

Ten ostatni warunek nie ma zastosowania w odniesieniu do:

- jedynego zakładu przetwórstwa w Słowenii,

- jedynego zakładu przetwórstwa buraków w Portugalii,

istniejących w dniu 1 stycznia 2006 r., ani do rafinerii przemysłowych w rozumieniu art. 2 pkt 13) rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Pomoc restrukturyzacyjną przyznaje się w odniesieniu do roku gospodarczego, za który zrzeczono się kwot zgodnie z ust. 1 i tylko za taką ilość w ramach kwoty, której się zrzeczono i nie przyznano powtórnie.

Kwoty można się zrzec wyłącznie po konsultacjach przeprowadzonych w ramach odpowiednich porozumień branżowych.

3. Całkowity demontaż urządzeń produkcyjnych wymaga:

a) ostatecznego i całkowitego zaprzestania produkcji cukru, izoglukozy i syropu inulinowego przy wykorzystaniu danych urządzeń produkcyjnych;

b) zamknięcia danej fabryki lub fabryk i demontażu ich urządzeń produkcyjnych w okresie, o którym mowa w art. 4 ust. 2 lit. d),

oraz

c) przywrócenia dobrego stanu środowiska na terenie fabryki oraz ułatwienia pracownikom zmiany miejsca zatrudnienia w okresie, o którym mowa w art. 4 ust. 2 lit. f). Państwa Członkowskie mogą nakładać na przedsiębiorstwa, o których mowa w ust. 1, zobowiązania wykraczające poza minimalne wymogi nałożone przez prawo wspólnotowe. Takie zobowiązania nie mogą jednak ograniczać funkcjonowania funduszu restrukturyzacji jako instrumentu.

4. Częściowy demontaż urządzeń produkcyjnych wymaga:

a) ostatecznego i całkowitego zaprzestania produkcji cukru, izoglukozy i syropu inulinowego przy wykorzystaniu danych urządzeń produkcyjnych;

b) demontażu w okresie, o którym mowa w art. 4 ust. 2 lit e), urządzeń produkcyjnych, które nie będą wykorzystywane do nowej produkcji, a które były przeznaczone i wykorzystywane do wytwarzania produktów, o których mowa w lit. a);

c) przywrócenia dobrego stanu środowiska na terenie fabryki i ułatwienia pracownikom zmiany miejsca zatrudnienia w okresie, o którym mowa w art. 4 ust. 2 lit. f), w zakresie w jakim wymaga tego zaprzestanie wytwarzania produktów wymienionych w lit. a). Państwa Członkowskie mogą nakładać na przedsiębiorstwa, o których mowa w ust.1, zobowiązania wykraczające poza minimalne wymogi nałożone przez prawo wspólnotowe. Takie zobowiązania nie mogą jednak ograniczać funkcjonowania funduszu restrukturyzacji jako instrumentu.

5. Wysokość pomocy restrukturyzacyjnej na tonę kwoty, której się zrzeczono, jest następująca:

a) w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. a):

- 730,00 EUR na rok gospodarczy 2006/2007,

- 730,00 EUR na rok gospodarczy 2007/2008,

- 625,00 EUR na rok gospodarczy 2008/2009,

- 520,00 EUR na rok gospodarczy 2009/2010;

b) w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. b):

- 547,50 EUR na rok gospodarczy 2006/2007,

- 547,50 EUR na rok gospodarczy 2007/2008,

- 468,75 EUR na rok gospodarczy 2008/2009,

- 390,00 EUR na rok gospodarczy 2009/2010;

c) w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. c):

- 255,50 EUR na rok gospodarczy 2006/2007,

- 255,50 EUR na rok gospodarczy 2007/2008,

- 218,75 EUR na rok gospodarczy 2008/2009,

- 182,00 EUR na rok gospodarczy 2009/2010.

6. Kwota stanowiąca 10 % odpowiedniej pomocy restrukturyzacyjnej określonej w ust. 5 jest zarezerwowana dla:

a) plantatorów buraków cukrowych i trzciny cukrowej, którzy w okresie poprzedzającym rok gospodarczy, o którym mowa w ust. 2, zawarli z odnośnymi przedsiębiorstwami umowy dostawy do celów produkcji cukru w ramach odpowiednich kwot, których się zrzeczono;

b) podmiotów będących osobami prywatnymi lub przedsiębiorstwami, które na podstawie umowy wykonywały prace na rzecz plantatorów przy użyciu swoich maszyn rolniczych, odnośnie do produktów i w okresie, o których mowa w lit. a).

Po konsultacji z zainteresowanymi stronami państwa członkowskie ustalają okres, o którym mowa w akapicie pierwszym.

Państwa Członkowskie przyznają pomoc na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów, biorąc pod uwagę straty wynikające z procesu restrukturyzacji.

Kwotę wynikającą z zastosowania przepisów akapitu pierwszego i drugiego, potrąca się z mającej zastosowanie kwoty określonej w ust. 5.

7. Na rok gospodarczy 2008/2009 plantatorom, o których mowa w ust. 6 lit. a), wypłaca się dodatkowo 237,5 EUR za tonę kwoty cukru, której się zrzekają.

Ta dodatkowa wypłata dokonywana jest także za rok gospodarczy 2009/2010, w przypadku gdy dane przedsiębiorstwo zrzeka się części lub całości kwoty cukru przydzielonej mu od tego roku gospodarczego, pod warunkiem że wniosek złożony zostanie do dnia 31 stycznia 2008 r.

8. Niniejszy ustęp ma zastosowanie do:

a) przedsiębiorstw, które w ramach systemu restrukturyzacji w latach gospodarczych 2006/2007 lub 2007/2008 zrzekły się części lub całości przyznanej im kwoty, oraz

b) plantatorów, na których sytuację ma wpływ zrzeczenie się kwoty, o którym mowa w lit. a).

W przypadku gdy sumy przyznawane przedsiębiorstwom i plantatorom w latach gospodarczych 2006/2007 i 2007/2008 były mniejsze niż sumy, jakie otrzymaliby, poddając się restrukturyzacji na warunkach mających zastosowanie w roku gospodarczym 2008/2009, wypłaca się im różnicę z mocą wsteczną.

To samo ma zastosowanie do producentów syropu inuli-nowego i plantatorów cykorii. W tym celu plantatorów cykorii uznaje się za uprawnionych do dodatkowej wypłaty, o której mowa w ust. 7.

Artykuł 4

Wniosek o przyznanie pomocy restrukturyzacyjnej

1. Wnioski o przyznanie pomocy restrukturyzacyjnej składane są danemu Państwu Członkowskiemu do dnia 31 stycznia poprzedzającego rok gospodarczy, w którym ma nastąpić zrzeczenie się kwot.

Wnioski dotyczące roku gospodarczego 2006/2007 składane są jednak do dnia 31 lipca 2006 r.

1a. Przedsiębiorstwa, aby zrzec się od roku gospodarczego 2008/2009 kolejnej części lub całości przyznanej im kwoty, mogą złożyć dodatkowy wniosek o pomoc restrukturyzacyjną, do dnia 31 marca 2008 r., w przypadku gdy:

- uznano wnioski z inicjatywy plantatorów, zgodne z art. 4a, lub wnioski przedsiębiorstwa, zgodne z ust. 1 niniejszego artykułu, dotyczące zrzeczenia się kwoty od roku gospodarczego 2008/2009, oraz

- kwota, której się w związku z tym zrzeczono, odpowiada co najmniej współczynnikowi procentowemu wycofania ustalonemu w dniu 16 marca 2007 r. w art. 1 ust. 1 i 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 290/2007 z dnia 16 marca 2007 r. ustalającego, na rok gospodarczy 2007/2008, współczynnik procentowy, o którym mowa w art. 19 rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 (*).

Jednakże przedsiębiorstwa znajdujące się w państwach członkowskich, w których współczynnik procentowy wycofania ustalony w dniu określonym w akapicie pierwszym tiret drugie wynosi 0, mogą skorzystać z możliwości przewidzianej w tym akapicie niezależnie od tego, czy wcześniej doszło do złożenia wniosków z inicjatywy plantatorów lub przez same przedsiębiorstwa.

(*) Dz.U. L 78 z 17.3.2007, str. 20.

2. Wnioski o przyznanie pomocy restrukturyzacyjnej zawierają:

a) plan restrukturyzacji;

b) potwierdzenie, że plan restrukturyzacji został opracowany w konsultacji z plantatorami buraków cukrowych, trzciny cukrowej i cykorii;

c) zobowiązanie do zrzeczenia się odpowiedniej kwoty w danym roku gospodarczym;

d) w przypadku, o którym mowa w art. 3 ust. 1 lit. a) - zobowiązanie do całkowitego demontażu urządzeń produkcyjnych w terminie, który zostanie określony przez dane Państwo Członkowskie;

e) w przypadku, o którym mowa w art. 3 ust. 1 lit. b) - zobowiązanie do częściowego demontażu urządzeń produkcyjnych w terminie, który zostanie określony przez dane Państwo Członkowskie oraz do niewykorzystywania zakładu produkcyjnego oraz pozostałych urządzeń produkcyjnych do wytwarzania produktów objętych wspólną organizacją rynków cukru;

f) w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. a) oraz art. 3 ust. 1 lit. b) - zobowiązanie do spełnienia wymogów przewidzianych odpowiednio w art. 3 ust. 3 lit. c) oraz w art. 3 ust. 4 lit. c) w terminie, który zostanie określony przez dane Państwo Członkowskie;

g) w przypadku, o którym mowa w art. 3 ust. 1 lit. c) - zobowiązanie do niewykorzystywania urządzeń produkcyjnych do rafinacji cukru surowego.

Wypełnienie zobowiązań, o których mowa w lit. c) - g) uzależnione jest od decyzji o przyznaniu pomocy, o której mowa w art. 5 ust. 1.

3. Plan restrukturyzacji, o którym mowa w ust. 2 lit. a), obejmuje co najmniej następujące elementy:

a) przedstawienie przewidywanych celów i działań, z których wynika należyta równowaga ekonomiczna pomiędzy tymi celami i działaniami a ich zgodnością z celami funduszu restrukturyzacji i z celami polityki rozwoju obszarów wiejskich w danym regionie, zatwierdzonej przez Komisję;

b) pomoc, która ma być przyznana plantatorom buraków cukrowych, trzciny cukrowej i cykorii oraz, w stosownych przypadkach, podmiotom świadczącym usługi przy użyciu maszyn rolniczych zgodnie z art. 3 ust. 6;

c) pełny opis techniczny odnośnych urządzeń produkcyjnych;

d) biznes plan określający szczegółowo sposoby, harmonogram i koszty zamknięcia fabryki lub fabryk oraz całkowitego lub częściowego demontażu urządzeń produkcyjnych;

e) w odpowiednich przypadkach - planowane inwestycje;

f) plan społeczny określający szczegółowo planowane działania w szczególności dotyczące przekwalifikowania, zmiany miejsca zatrudnienia i wcześniejszych emerytur zainteresowanych pracowników oraz, w stosownych przypadkach, szczególne wymogi krajowe przewidziane zgodnie z art. 3 ust. 3 lit. c) lub art. 3 ust. 4 lit. c);

g) plan środowiskowy określający szczegółowo planowane działania w szczególności mające na celu zastosowanie się do wymogów w zakresie ochrony środowiska oraz, w stosownych przypadkach, do szczególnych wymogów krajowych przewidzianych zgodnie z art. 3 ust. 3 lit. c) lub art. 3 ust. 4 lit. c);

h) plan finansowy określający szczegółowo wszystkie koszty związane z planem restrukturyzacji.

Artykuł 4a

Wniosek o pomoc restrukturyzacyjną składany przez plantatorów

1. Na rok gospodarczy 2008/2009 każdy plantator buraków cukrowych lub trzciny cukrowej, przeznaczonych do przetworzenia na cukier kwotowy, może skierować do odpowiedniego państwa członkowskiego bezpośredni wniosek o pomoc, przewidzianą w art. 3 ust. 6 i 7, wraz z załączonym zobowiązaniem do zaprzestania dostaw określonych ilości kwotowego buraka cukrowego lub kwotowej trzciny cukrowej przedsiębiorstwu, z którym w poprzednim roku gospodarczym zawarł umowę dostawy.

W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego w ramach porozumienia branżowego można podjąć decyzję, że tylko plantatorzy, którzy w poprzednim roku gospodarczym zawarli umowy dostawy z jednym i tym samym przedsiębiorstwem, mają prawo do złożenia wniosku, o którym mowa w akapicie pierwszym, pod warunkiem że:

- kwota przyznana temu przedsiębiorstwu odpowiada co najmniej 10 % pozostałej kwoty cukru określonej dla danego państwa członkowskiego w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oraz

- wielkość kwoty cukru, której ma się zrzec to przedsiębiorstwo, powiększona o wielkość kwoty cukru, której zrzekły się już wszystkie przedsiębiorstwa w danym państwie członkowskim w rezultacie poprzednich wniosków, zgodnych z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 320/2006, odpowiada co najmniej 60 % kwoty cukru określonej dla tego państwa członkowskiego w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 w dniu 20 lutego 2006 r. W odniesieniu do państw członkowskich, które w dniu 1 lipca 2006 r. nie były członkami Wspólnoty, odesłanie do załącznika III dotyczy wersji stosowanej w dniu przystąpienia tych państw do Wspólnoty.

2. Wnioski, o których mowa w ust. 1, składa się przed dniem 30 listopada 2007 r. Wnioski można składać od dnia 30 października 2007 r.

3. Dane państwo członkowskie sporządza wykaz wniosków, o których mowa w ust. 1, uszeregowanych chronologicznie według daty złożenia i w terminie 10 dni po upływie terminu składania wniosków, o którym mowa w ust. 2, podaje do wiadomości Komisji i zainteresowanych przedsiębiorstw całkowitą wysokość kwoty, której dotyczą otrzymane wnioski.

4. Do dnia 15 marca 2008 r. dane państwo członkowskie uznaje wnioski plantatorów - według kolejności chronologicznej, o której mowa w ust. 3, i po weryfikacji określonej w art. 5 ust. 2 tiret czwarte - do wysokości 10 % kwoty cukru przyznanej każdemu z przedsiębiorstw oraz zmniejsza proporcjonalnie kwotę cukru danego przedsiębiorstwa zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 akapit drugi niniejszego artykułu, dane państwa członkowskie na tych samych warunkach uznają jednak wnioski plantatorów do wysokości 10 % pozostałej kwoty cukru określonej dla tego państwa członkowskiego w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

W przypadku gdy osiągnięty zostaje którykolwiek z limitów 10 %, o których mowa w akapicie pierwszym, dane państwo członkowskie odrzuca wnioski powyżej tego limitu według kolejności chronologicznej ich złożenia.

Dane przedsiębiorstwo opracowuje i wprowadza w życie plan społeczny, o którym mowa w art. 4 ust. 3 lit. f).

5. W następstwie uznania wniosków zgodnie z ust. 4, przyznawana pomoc restrukturyzacyjna jest następująca:

a) dla plantatorów i podmiotów świadczących usługi przy użyciu maszyn rolniczych - 10 % odpowiedniej sumy pomocy określonej w art. 3 ust. 5 lit. c) oraz dla plantatorów - dodatkowa wypłata, o której mowa w art. 3 ust. 7;

b) dla przedsiębiorstw - odpowiednia suma pomocy określona w art. 3 ust. 5 lit. c), pomniejszona o 10%, lub o 60 % jeżeli dane przedsiębiorstwo nie spełnia wymogu określonego w ust. 4 akapit trzeci niniejszego artykułu.

6. Ustępów 4 i 5 niniejszego artykułu nie stosuje się, gdy złożony przez przedsiębiorstwo zgodnie z art. 4 wniosek, w którym zrzeka się ono większej kwoty niż kwota, której dotyczą wnioski plantatorów, został uznany od roku gospodarczego 2008/2009. To samo stosuje się w przypadku gdy wniosek przedsiębiorstwa, w którym zrzeka się ono więcej niż 10 % swojej kwoty, został uznany od roku gospodarczego 2008/2009.

Artykuł 5

Decyzja w sprawie pomocy restrukturyzacyjnej oraz kontrole

1. Państwa Członkowskie podejmują decyzję o przyznaniu pomocy restrukturyzacyjnej do końca lutego poprzedzającego rok gospodarczy, o którym mowa w art. 3 ust. 2. Decyzja dotycząca roku gospodarczego 2006/2007 jest podejmowana do dnia 30 września 2006 r.

W przypadku złożenia dodatkowych wniosków o pomoc restrukturyzacyjną zgodnie z art. 4 ust. 1a, państwa członkowskie po weryfikacji, o której mowa w art. 5 ust. 2 tiret czwarte, podejmują decyzję o przyznaniu pomocy związanej z tymi wnioskami do końca kwietnia 2008 roku.

2. Pomoc restrukturyzacyjna jest przyznawana, jeżeli po gruntownym sprawdzeniu Państwo Członkowskie ustaliło, że:

- wniosek zawiera elementy, o których mowa w art. 4 ust. 2;

- plan restrukturyzacji zawiera elementy, o których mowa w art. 4 ust. 3;

- środki oraz działania określone w planie restrukturyzacji są zgodne odpowiednimi przepisami wspólnotowymi i krajowymi;

oraz

- w funduszu restrukturyzacji dostępne są niezbędne środki finansowe (na podstawie informacji uzyskanych od Komisji).

3. Jeżeli nie jest spełniony jeden lub kilka warunków określonych w ust. 2 w trzech pierwszych tiret, wniosek o pomoc restrukturyzacyjną jest zwracany wnioskodawcy. Wnioskodawca jest informowany o warunkach, które nie zostały spełnione. Wnioskodawca może w takim przypadku wycofać lub uzupełnić swój wniosek.

4. Nie naruszając obowiązków w zakresie kontroli, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1290/2005, Państwa Członkowskie monitorują, kontrolują i sprawdzają wykorzystanie pomocy restrukturyzacyjnej w sposób przez siebie zatwierdzony.

Artykuł 6

Pomoc na rzecz dywersyfikacji

1. Pomoc przeznaczona na środki na rzecz dywersyfikacji w regionach objętych restrukturyzacją przemysłu cukrowniczego może być przyznawana w każdym Państwie Członkowskim w odniesieniu do kwoty cukru, której przedsiębiorstwo prowadzące działalność w tym Państwie Członkowskim zrzekło się w jednym z następujących lat gospodarczych: 2006/2007, 2007/2008, 2008/2009 lub 2009/2010.

2. Ogólna kwota pomocy udostępnionej danemu Państwu Członkowskiemu ustalana jest na następującej podstawie:

- 109,50 EUR na tonę kwoty cukru, której się zrzeczono, w roku gospodarczym 2006/2007,

- 109,50 EUR na tonę kwoty cukru, której się zrzeczono, w roku gospodarczym 2007/2008,

- 93,80 EUR na tonę kwoty cukru, której się zrzeczono, w roku gospodarczym 2008/2009,

- 78,00 EUR na tonę kwoty cukru, której się zrzeczono, w roku gospodarczym 2009/2010.

3. Państwa Członkowskie, które zdecydują o przyznaniu pomocy na rzecz dywersyfikacji, o której mowa w ust. 1 lub pomocy przejściowej, o której mowa w art. 9, ustanawiają krajowe programy restrukturyzacji określające szczegółowo środki na rzecz dywersyfikacji, które mają zostać przyjęte w odnośnych regionach oraz informują Komisję o tych programach.

4. Nie naruszając ust. 5, środki na rzecz dywersyfikacji, aby kwalifikować się do uzyskania pomocy, o której mowa w ust. 1, muszą odpowiadać jednemu lub kilku środkom przewidzianym w ramach osi 1 i osi 3 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005.

Państwa Członkowskie ustalają kryteria w celu rozróżnienia środków, na które może zostać przyznana pomoc na rzecz dywersyfikacji, od środków, na które może zostać przyznane wsparcie wspólnotowe na mocy rozporządzenia (WE) nr 1698/2005.

Pomoc przewidziana w ust. 1 niniejszego artykułu nie przekracza sum ani stawek wsparcia określonych w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1698/2005.

5. Środki na rzecz dywersyfikacji, które różnią się od środków przewidzianych w ramach osi 1 i osi 3 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005, kwalifikują się do pomocy, o której mowa w ust. 1, pod warunkiem, że są zgodne z kryteriami określonymi w art. 87 ust. 3 Traktatu, w szczególności z kryterium intensywności pomocy oraz z kryteriami kwalifikującymi określonymi w wytycznych Komisji w sprawie pomocy państwa w sektorze rolnictwa.

6. [1] Państwa członkowskie nie przyznają pomocy krajowej w odniesieniu do środków na rzecz dywersyfikacji przewidzianych w niniejszym artykule. Jeżeli pułapy, o których mowa w ust. 4 akapit trzeci, pozwalają jednak na przyznanie 100 % pomocy na rzecz dywersyfikacji, dane państwo członkowskie wnosi wkład w wysokości co najmniej 20 % kwalifikujących się wydatków.

Artykuł 7

Dodatkowa pomoc na rzecz dywersyfikacji

1. Łączna kwota pomocy udostępnianej Państwu Członkowskiemu zgodnie z art. 6 ust. 2 zostaje zwiększona o:

- 50 %, gdy z krajowej kwoty cukru określonej w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 dla tego Państwa Członkowskiego zrzeczono się co najmniej 50 % lecz mniej niż 75 %,

- o kolejne 25 %, gdy z krajowej kwoty cukru określonej w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 dla tego Państwa Członkowskiego zrzeczono się co najmniej 75 % lecz mniej niż 100 %,

- kolejne 25 %, gdy zrzeczono się całej kwoty cukru określonej w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 dla tego Państwa Członkowskiego.

Podwyższona kwota pomocy jest udostępniana w roku gospodarczym, w którym część krajowej kwoty cukru, której się zrzeczono, osiągnęła odpowiednio 50 %, 75 % lub 100 %.

2. Dane Państwo Członkowskie decyduje o przyznaniu pomocy odpowiadającej podwyżce określonej w ust. 1 na środki na rzecz dywersyfikacji, o których mowa w art. 6 ust. 1, lub na rzecz plantatorów buraków cukrowych albo trzciny cukrowej rezygnujących z produkcji w regionach objętych procesem restrukturyzacji. Pomoc na rzecz plantatorów jest przyznawana na podstawie obiektywnych i niedyskryminujących kryteriów.

Artykuł 8

Przejściowa pomoc dla rafinerii przemysłowych

1. Przejściowa pomoc przyznawana jest rafineriom przemysłowym w celu umożliwienia im dostosowania się do restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie.

2. W tym celu ogółem na cztery lata gospodarcze 2006/2007, 2007/2008, 2008/2009 i 2009/2010 zostaje udostępniona kwota 150 milionów EUR.

Kwota określona w akapicie pierwszym zostaje rozdzielona w następujący sposób:

- 94,3 mln EUR dla rafinerii przemysłowych w Zjednoczonym Królestwie,

- 24,4 mln EUR dla rafinerii przemysłowych w Portugalii,

- 5,0 mln EUR dla rafinerii przemysłowych w Finlandii,

- 24,8 mln EUR dla rafinerii przemysłowych we Francji,

- 1,5 mln EUR dla rafinerii przemysłowych w Słowenii.

3. Pomoc ta zostaje przyznana na podstawie zatwierdzonego przez Państwo Członkowskie biznes planu dotyczącego dostosowania sytuacji danej rafinerii przemysłowej do restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego.

Państwo Członkowskie przyznaje pomoc na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów.

Artykuł 9

Przejściowa pomoc dla niektórych Państw Członkowskich

W ramach krajowego programu restrukturyzacji, o którym mowa w art. 6 ust. 3:

a) w Austrii przyznana zostaje pomoc nieprzekraczająca 9 milionów EUR przeznaczona na niezbędne inwestycje w zakresie punktów zbiórki buraków cukrowych i innych elementów infrastruktury logistycznej wynikające z restrukturyzacji,

b) w Szwecji przyznana zostaje pomoc nieprzekraczająca 5 milionów EUR bezpośrednio lub pośrednio na rzecz plantatorów buraków cukrowych z Gotlandii i Olandii, którzy w ramach krajowego programu restrukturyzacji zrezygnują z produkcji cukru.

Artykuł 10

Limity finansowe

1. Pomoc, o której mowa w art. 3, 6, 7, 8 i 9, o której przyznanie składany jest wniosek na dowolny rok gospodarczy spośród lat gospodarczych 2006/2007, 2007/2008, 2008/2009 i 2009/2010, przyznawana jest wyłącznie w ramach limitów środków dostępnych z tymczasowego funduszu restrukturyzacji.

2. W przypadku gdy, na podstawie wniosków złożonych na dany rok gospodarczy i uznanych przez dane Państwo Członkowskie za kwalifikujące się, łączna kwota pomocy, która miałaby zostać przyznana, przekracza limit na dany rok gospodarczy, przyznanie pomocy opiera się na chronologicznej kolejności składania wniosków o pomoc (zasada „kto pierwszy, ten lepszy”).

3. Pomoc, o której mowa w art. 6, 7, 8 i 9, jest niezależna od pomocy, o której mowa w art. 3.

4. Pomoc restrukturyzacyjna, o której mowa w art. 3, wypłacana jest w dwóch ratach:

- 40 % - w czerwcu roku gospodarczego, o którym mowa w art. 3 ust.2, oraz

- 60 % - w lutym następnego roku gospodarczego.

Komisja może jednak podjąć decyzję o podziale raty, o której mowa w drugim z powyższych tiretów, na dwie wypłaty, w następujący sposób:

- pierwsza wypłata - w lutym następnego roku gospodarczego

oraz

- druga wypłata - w późniejszym terminie, po wpłynięciu niezbędnych środków finansowych do funduszu restrukturyzacji.

5. Komisja może podjąć decyzję o odroczeniu wypłaty pomocy, o której mowa w art. 6, 7, 8 i 9, do czasu wpłynięcia niezbędnych środków finansowych do funduszu restrukturyzacji lub - gdy fundusz ten dysponuje niezbędnymi środkami finansowymi - o przyspieszeniu terminów wypłaty tej pomocy.

Artykuł 11

Tymczasowa składka restrukturyzacyjna

1. Tymczasowa składka restrukturyzacyjna wpłacana jest za dany rok gospodarczy od tony kwoty przez przedsiębiorstwa, którym zostały przydzielone kwoty.

Kwoty, których przedsiębiorstwo się zrzekło od danego roku gospodarczego zgodnie z art. 3 ust. 1, nie są obciążone tymczasową składką restrukturyzacyjną w tym roku gospodarczym i w kolejnych.

2. Tymczasowa składka restrukturyzacyjna dla cukru i syropu inulinowego ustalona zostaje na:

- 126,40 EUR od tony kwoty w roku gospodarczym 2006/2007,

- 173,8 EUR od tony kwoty w roku gospodarczym 2007/2008,

- 113,3 EUR od tony kwoty w roku gospodarczym 2008/2009.

Tymczasowa składka restrukturyzacyjna na dany rok gospodarczy dla izoglukozy ustalona zostaje w wysokości 50 % stawek zawartych w akapicie pierwszym.

3. Państwa Członkowskie są odpowiedzialne wobec Wspólnoty za pobieranie tymczasowej składki restrukturyzacyjnej na swoim terytorium.

Państwa Członkowskie wpłacają tymczasową składkę restrukturyzacyjną na tymczasowy fundusz restrukturyzacji w dwóch ratach, w następujący sposób:

- 60 % - do dnia 31 marca danego roku gospodarczego

oraz

- 40 % - do dnia 30 listopada następnego roku gospodarczego.

4. Jeżeli tymczasowa składka restrukturyzacyjna nie jest wpłacona w terminie, Komisja po konsultacji z Komitetem Funduszy Rolnych odejmuje sumę równą niezapłaconej składce restrukturyzacyjnej z comiesięcznych zaliczek z tytułu wydatków poniesionych przez dane Państwo Członkowskie, o których mowa w art. 14 ust. 1 oraz art. 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005. Przed podjęciem decyzji Komisja zapewnia Państwu Członkowskiemu możliwość przedłożenia uwag w terminie dwóch tygodni. Przepisy art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 2040/2000 (⁹) nie mają zastosowania.

5. Całość należnych zgodnie z ust. 3 tymczasowych składek restrukturyzacyjnych jest rozdzielana przez Państwo Członkowskie między przedsiębiorstwa działające na jego terytorium zgodnie z kwotą przyznaną w ciągu danego roku gospodarczego.

Przedsiębiorstwa wpłacają tymczasowe składki restrukturyzacyjne w dwóch ratach, w następujący sposób:

- 60 % - do końca lutego danego roku gospodarczego,

- 40 % - do dnia 31 października następnego roku gospodarczego.

6. W roku gospodarczym 2008/2009 przedsiębiorstwa, do których zastosowanie miał współczynnik procentowy wycofania określony w dniu 16 marca 2007 r. w art. 1 ust. 1 lub art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 290/2007 i które zrzekają się odsetka kwoty co najmniej równego temu współczynnikowi procentowemu wycofania, zwalnia się z części tymczasowej składki restrukturyzacyjnej należnej za rok gospodarczy 2007/2008.

Jeżeli spełnione są warunki, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zmniejszenie tymczasowej składki restrukturyzacyjnej oblicza się mnożąc składkę przez współczynnik procentowy wycofania, określony zgodnie z art. 1 ust. 1 lub art. 1 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 290/2007.

Artykuł 12

Przepisy wykonawcze

Szczegółowe przepisy dotyczące wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia, w szczególności w odniesieniu do wymogów określonych w art. 3 oraz środków niezbędnych do rozwiązywania trudności w okresie przejściowym, zostają przyjęte zgodnie z procedurą określoną w art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1258/1999 lub, od dnia 1 stycznia 2007 r. - zgodnie z procedurą określoną w art. 41 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005.

Artykuł 13

Środki szczególne

Środki, których zastosowanie w przypadkach nadzwyczajnych jest konieczne i uzasadnione w celu rozwiązania szczególnych problemów praktycznych, są przyjmowane zgodnie z procedurą określoną w art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1258/1999 lub, od dnia 1 stycznia 2007 r. - zgodnie z procedurą określoną w art. 41 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005.

Środki te mogą stanowić odstępstwo od przepisów niektórych części niniejszego rozporządzenia, lecz wyłącznie w zakresie i przez okres, w jakim jest to absolutnie niezbędne.

Artykuł 13a

Pomoc państwa

[2] Bez uszczerbku dla art. 6 ust. 5 niniejszego rozporządzenia oraz w drodze odstępstwa od art. 180 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 (¹⁰) i art. 3 rozporządzenia (WE) nr 1184/2006 (¹¹), art. 87, 88 ani 89 Traktatu nie stosuje się do płatności dokonywanych przez państwa członkowskie zgodnie z niniejszym rozporządzeniem na podstawie art. 3, 6, 7, 8, 9 i 11 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 14

Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 1290/2005

W rozporządzeniu (WE) nr 1290/2005 wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 3 ust. 1 dodaje się literę o następującym brzmieniu:

„e) pomoc restrukturyzacyjna, pomoc na rzecz dywersyfikacji, dodatkowa pomoc na rzecz dywersyfikacji oraz przejściowa pomoc, o których mowa w art. 3, 6, 7, 8 i 9 rozporządzenia Rady (WE) nr 320/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. ustanawiającego tymczasowy system restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie (*).

(*) Dz.U. L 58 z 28.2.2006, str. 42.”

2) w art. 34 wprowadza się następujące zmiany:

a) w ust. 1 dodaje się literę o następującym brzmieniu:

„c) tymczasowe składki restrukturyzacyjne pobrane na mocy rozporządzenia (WE) nr 320/2006.”

b) w ust. 2 słowa: „Kwoty określone w ust. 1 lit. a) i b)” zastępuje się tekstem: „Kwoty określone w ust. 1 lit. a), b) i c)”;

c) dodaje się ustęp o następującym brzmieniu:

„3. Przepisy niniejszego rozporządzenia stosuje się odpowiednio do dochodów przeznaczonych na określony cel, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.”

Artykuł 15

Wejście w życie

[3] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 200 6 r. Art. 12 i 13 stosuje się jednak od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, 20 lutego 2006 r.