RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 36 i 37,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Na mocy rozporządzenia (WE) nr 2826/2000 (¹) i rozporządzenia Rady (WE) nr 2702/1999 (²) Wspólnota może prowadzić działania informacyjne i promocyjne na rynku wewnętrznym i na rynkach krajów trzecich w odniesieniu do niektórych produktów rolnych. Wyniki uzyskane do chwili obecnej są bardzo zachęcające.

(2) Biorąc pod uwagę zdobyte doświadczenia, perspektywy rozwoju sytuacji na rynku zarówno wewnątrz Wspólnoty, jak i poza nią, a także nowy kontekst handlu międzynarodowego, należy opracować spójną całościową politykę informacyjną i promocyjną dotyczącą produktów rolnych i sposobów ich produkcji, a także dotyczącą artykułów spożywczych wytwarzanych na bazie produktów rolnych zarówno na rynku wewnętrznym, jak i w krajach trzecich, unikając jednocześnie zachęcania do spożycia określonego produktu ze względu na jego konkretne pochodzenie.

(3) Celem uzyskania pełnej jasności należy więc uchylić rozporządzenia (WE) nr 2702/1999 i (WE) nr 2826/2000 i zastąpić je jednym rozporządzeniem, zachowując jednocześnie charakter działań w zależności od miejsca ich realizacji.

(4) Polityka taka korzystnie uzupełnia i wzmacnia działania prowadzone przez państwa członkowskie poprzez wzmocnienie wizerunku tych produktów wśród konsumentów we Wspólnocie i w krajach trzecich, w szczególności w odniesieniu do jakości, wartości odżywczych i bezpieczeństwa artykułów spożywczych oraz metod ich produkcji. Ten rodzaj działalności, pomagając w zdobywaniu nowych rynków zbytu w krajach trzecich, może też wywierać efekt mnożnikowy na inicjatywy krajowe lub prywatne.

(5) Należy ustanowić kryteria wyboru danych produktów i sektorów oraz tematów i rynków objętych programami wspólnotowymi.

(6) Działania informacyjne i promocyjne dotyczące produktów rolnych w krajach trzecich powinny móc obejmować zarówno produkty, które korzystają z refundacji wywozowych, jak i produkty, które z nich nie korzystają.

(7) Realizacja działań powinna zostać zapewniona w ramach programów informacyjnych i promocyjnych. W celu zapewnienia spójności i skuteczności programów należy określić wytyczne dla działań prowadzonych na rynku wewnętrznym, ustalające dla każdego produktu lub sektora ogólne wytyczne w odniesieniu do zasadniczych elementów tych programów wspólnotowych.

(8) W związku z technicznym charakterem zadań, jakie mają zostać wykonane, należy przewidzieć możliwość wsparcia Komisji przez komitet ekspertów w dziedzinie komunikacji lub zwrócenia się przez nią do asystentów technicznych.

(9) Należy ustalić kryteria finansowania działań. Zgodnie z zasadą ogólną Wspólnota powinna pokrywać tylko część kosztów działań, tak aby uczynić odpowiedzialnymi organizacje inicjujące i zainteresowane państwa członkowskie. Jednak w wyjątkowych wypadkach bardziej odpowiednie może być odstąpienie od żądania wkładu finansowego od zainteresowanych państw członkowskich. W przypadku informacji o pewnych systemach wspólnotowych w zakresie pochodzenia produktu, produkcji ekologicznej i etykietowania, jak również symboli graficznych określonych w przepisach dotyczących rolnictwa, w szczególności w odniesieniu do regionów najbardziej oddalonych, podział finansowania między Wspólnotę i państwa członkowskie można uzasadnić potrzebą dostarczenia informacji o tych stosunkowo nowych środkach.

(10) W celu zapewnienia najwyższej wydajności kosztowej wybranych działań należy przewidzieć powierzenie wdrożenia działań, w drodze odpowiednich procedur, organom posiadającym niezbędne struktury i kompetencje.

(11) Biorąc pod uwagę dotychczasowe doświadczenia oraz wyniki działań promocyjnych prowadzonych przez Międzynarodową Radę ds. Oliwy z Oliwek, należy jednak przewidzieć możliwość kontynuacji powierzania jej przez Wspólnotę realizacji działań objętych zakresem jej kompetencji. Należy także umożliwić Wspólnocie poszukiwanie pomocy u podobnych organizacji międzynarodowych w zakresie innych produktów.

(12) W celu kontroli prawidłowej realizacji programów oraz skutków działań należy przewidzieć skuteczne monitorowanie przez państwa członkowskie, a także ocenę wyników dokonywaną przez niezależny organ.

(13) Wydatki poniesione na finansowanie działań przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu należy traktować, w zależności od danego przypadku, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (³).

(14) Należy przyjąć środki niezbędne dla wykonania niniejszego rozporządzenia zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁴),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot i zakres stosowania

1. Działania informacyjne i promocyjne dotyczące produktów rolnych i metod ich produkcji oraz artykułów spożywczych wytworzonych w oparciu o produkty rolne, prowadzone na rynku wewnętrznym lub w krajach trzecich i określone w art. 2, mogą być finansowane w całości lub częściowo z budżetu Wspólnoty na warunkach przewidzianych niniejszym rozporządzeniem.

Działania te są realizowane w ramach programu informacji i promocji.

2. Działania, o których mowa w ust. 1, nie mogą być ukierunkowane na konkretną markę ani zachęcać do konsumpcji produktu ze względu na jego określone pochodzenie. Pochodzenie produktu objętego działaniami może być jednak wskazane w przypadku nazw nadawanych na mocy przepisów wspólnotowych.

Artykuł 2

Działania informacyjne i promocyjne

1. Działaniami, o których mowa w art. 1 ust. 1, są:

a) działania związane z kreowaniem wizerunku firmy, promocją i reklamą, które w szczególności podkreślają istotne cechy i zalety produktów wspólnotowych, zwłaszcza w zakresie jakości i bezpieczeństwa artykułów spożywczych, specyfiki metod produkcji, wartości odżywczych i zdrowotnych, etykietowania, dobrostanu zwierząt i poszanowania środowiska;

b) kampanie informacyjne, dotyczące w szczególności systemów wspólnotowych obejmujących chronioną nazwę pochodzenia (AOP), chronione oznaczenie geograficzne (IGP), tradycyjne specjalności gwarantowane (STG) i produkcję ekologiczną, a także innych systemów wspólnotowych dotyczących norm jakości i etykietowania produktów rolnych i artykułów spożywczych oraz innych symboli graficznych określonych w mających zastosowanie przepisach prawa wspólnotowego;

c) kampanie informacyjne na temat wspólnotowego systemu obejmującego wina o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym, wina o podanej nazwie odmiany winorośli i napoje spirytusowe o chronionym oznaczeniu geograficznym;

d) badania mające na celu dokonanie oceny wyników działań informacyjnych i promocyjnych.

2. Na rynku wewnętrznym środki, o których mowa w art. 1 ust. 1, mogą obejmować działania informacyjne na temat wzorców odpowiedzialnej konsumpcji i szkodliwości ryzykownej konsumpcji alkoholu.

Na rynku wewnętrznym środki kwalifikujące się do wsparcia mogą również przybierać formę uczestnictwa w imprezach, targach i wystawach o znaczeniu krajowym i ogólnoeuropejskim poprzez organizację stoisk wystawienniczych mających na celu poprawę pozycji handlowej produktów wspólnotowych.

3. W krajach trzecich działania, o których mowa w art. 1 ust. 1, mogą również przyjąć następujące formy:

a) działania informacyjne dotyczące wspólnotowego systemu win stołowych;

b) uczestnictwo w pokazach, targach i wystawach o znaczeniu międzynarodowym, zwłaszcza poprzez organizację stoisk mających na celu polepszenie wizerunku produktów wspólnotowych;

c) badania nowych rynków, konieczne do rozszerzenia rynków zbytu;

d) wizyty handlowe na wysokim szczeblu.

Artykuł 3

Sektory i produkty, których to dotyczy

1. Sektory lub produkty, które mogą zostać objęte działaniami, o których mowa w art. 1 ust. 1, które mają być zrealizowane na rynku wewnętrznym, ustala się z uwzględnieniem następujących kryteriów:

a) celowości zwrócenia uwagi na jakość, typowe cechy, specyfikę metod produkcji, wartości odżywcze i zdrowotne, bezpieczeństwo, dobrostan zwierząt lub poszanowanie środowiska danych produktów za pomocą kampanii tematycznych lub ukierunkowanych na określone cele;

b) wprowadzenia w życie systemu etykietowania z informacjami dla konsumenta, a także systemu kontroli i śledzenia produktów;

c) konieczności rozwiązywania specyficznych lub przejściowych trudności w poszczególnych sektorach;

d) celowości dostarczenia informacji dotyczących programów wspólnotowych AOP/IGP, STG i produktów ekologicznych;

e) zalety udzielania informacji na temat wspólnotowego systemu obejmującego wina o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym, wina o podanej nazwie odmiany winorośli i napoje spirytusowe o chronionym oznaczeniu geograficznym oraz potrzeba informowania o wzorcach odpowiedzialnej konsumpcji i szkodliwości ryzykownej konsumpcji alkoholu;

2. W szczególności następujące produkty mogą zostać objęte działaniami, o których mowa w art. 1 ust. 1, które mają być zrealizowane w krajach trzecich:

a) produkty przeznaczone do konsumpcji bezpośredniej lub do przetwarzania, dla których istnieją możliwości wywozu lub nowe rynki zbytu w krajach trzecich, szczególnie w przypadku gdy nie będą konieczne refundacje wywozowe;

b) produkty typowe lub produkty jakościowe, mające dużą wartość dodaną.

Artykuł 4

Wykaz tematów, produktów i krajów, które mogą zostać objęte działaniami

Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 16 ust. 2, Komisja sporządza wykazy tematów i produktów określonych w art. 3 oraz krajów, których to dotyczy. Wykazy te podlegają przeglądowi co dwa lata. Jednak w razie konieczności wykazy te mogą być w międzyczasie zmieniane według tej samej procedury.

Przy wyborze krajów trzecich należy brać pod uwagę rynki krajów trzecich, w których istnieje faktyczny lub potencjalny popyt.

Artykuł 5

Wytyczne

1. Do celów promocji na rynku wewnętrznym, dla każdego wyodrębnionego sektora lub produktu, Komisja określa zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 16 ust. 2, wytyczne określające założenia strategii, z którą muszą być zgodne propozycje programów informacyjnych i promocyjnych.

Wytyczne te zawierają ogólne wskazania, w szczególności dotyczące:

a) celów i kierunków działań;

b) wskazania jednego lub więcej tematów objętych wybranymi działaniami;

c) rodzaju działań, jakie mają zostać podjęte;

d) czasu trwania programu;

e) orientacyjnego rozdzielenia dostępnych środków finansowych, stanowiących wkład Wspólnoty w realizację programów, w rozbiciu na rynki i rodzaj planowanych działań.

W zakresie promocji świeżych owoców i warzyw zwraca się szczególną uwagę na działania promocyjne skierowane do dzieci w placówkach szkolnych.

2. Do celów promocji w krajach trzecich Komisja może określić zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 16 ust. 2, wytyczne określające założenia strategii, z którą muszą być zgodne propozycje programów informacyjnych i promocyjnych dla niektórych lub dla wszystkich produktów, o których mowa w art. 3 ust. 2.

Artykuł 6

Organizacje odpowiedzialne za realizację działań informacyjnych i promocyjnych

1. W celu realizacji działań, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a), b) i c), ust. 2 i ust. 3 lit. a), b) i c), oraz zgodnie z wytycznymi, o których mowa w art. 5 ust. 1, i z zastrzeżeniem ust. 2 niniejszego artykułu, organizacja(-e) branżowa(-e) lub międzybranżowa(-e) reprezentująca(-e) zainteresowany(-e) sektor(-y) w jednym lub większej liczbie państw członkowskich lub na poziomie wspólnotowym, opracowuje(-ą) propozycje programów informacyjnych i promocyjnych trwających maksymalnie trzy lata.

2. Jeżeli podjęto decyzję o działaniach promocyjnych w krajach trzecich w sektorze oliwy z oliwek oraz olejów spożywczych Wspólnota może je realizować za pośrednictwem Międzynarodowej Rady ds. Oliwy z Oliwek.

W przypadku innych sektorów Wspólnota może uzyskać pomoc organizacji międzynarodowych dających podobne gwarancje.

Artykuł 7

Opracowanie i przekazywanie programów informacyjnych i promocyjnych

1. Państwa członkowskie opracowują specyfikację ustanawiającą warunki i kryteria oceny programów informacyjnych i promocyjnych.

Zainteresowane państwo(-a) członkowskie bada(-ją) stosowność każdego zaproponowanego programu i weryfikują jego zgodność z niniejszym rozporządzeniem, wytycznymi opracowanymi na podstawie art. 5 oraz stosownymi specyfikacjami. Sprawdzają także efektywność cenową danego programu.

Po zbadaniu programu(-ów) państwo(-a) członkowskie sporządza(-ją) wykaz zawierający programy wybrane w ramach limitu dostępnych środków i zobowiązuje(-ą) się do uczestniczenia w ich finansowaniu, jeżeli ma to miejsce.

2. Państwo(-a) członkowskie przesyła(-ją) Komisji wykazy programów, o których mowa w ust. 1 akapit trzeci, a także jedną kopię każdego programu.

Jeżeli przedłożony program (lub niektóre działania w ramach tego programu) zostanie uznany przez Komisję za niezgodny z przepisami wspólnotowymi lub, w odniesieniu do działań, jakie mają być zrealizowane na rynku wewnętrznym, za niezgodny z wytycznymi, o których mowa w art. 5, lub jeżeli nie jest on efektywny cenowo, powiadamia ona dane państwo(-a) członkowskie w terminie, który zostanie ustalony zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 16 ust. 2, o braku kwalifikowalności części lub całości danego programu. W przypadku nieotrzymania takiej informacji we wskazanym terminie program uważa się za zakwalifikowany.

Państwo(-a) członkowskie bierze(biorą) pod uwagę ewentualne uwagi przedstawione przez Komisję i przesyła(-ją) Komisji wykaz programów zrewidowanych po uzgodnieniu z organizacjami inicjującymi, o których mowa w art. 6 ust. 1, w terminie, który zostanie ustalony zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 16 ust. 2.

Artykuł 8

Wybór programów informacyjnych i promocyjnych

1. Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 16 ust. 2, Komisja decyduje, które programy zostaną zatwierdzone i ustala odpowiadające im budżety. Przyznaje się pierwszeństwo programom zaproponowanym przez kilka państw członkowskich lub programom przewidującym działania w kilku państwach członkowskich lub krajach trzecich.

2. Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 16 ust. 2, Komisja może ustalić dolne lub górne pułapy w odniesieniu do rzeczywistych kosztów programów zatwierdzonych zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu. Pułapy te mogą być modyfikowane w zależności od charakteru danego programu. Stosowane kryteria mogą zostać określone zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 16 ust. 2.

Artykuł 9

Procedura w przypadku braku programów działań informacyjnych dla rynku wewnętrznego lub dla krajów trzecich

[1] 1. W przypadku braku programów, które mają zostać zrealizowane na rynku wewnętrznym w odniesieniu do jednego lub kilku działań informacyjnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. b), przedstawionych zgodnie z art. 6 ust. 1, każde zainteresowane państwo członkowskie opracowuje program i jego specyfikację w oparciu o wytyczne, o których mowa w art. 5 ust. 1, oraz wybiera w drodze publicznego zaproszenia do składania ofert organ odpowiedzialny za realizację programu, jaki zobowiązuje się współfinansować.

2. W przypadku braku programów, które mają zostać zrealizowane w państwach trzecich w odniesieniu do jednego lub kilku działań informacyjnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a), b) i c), przedstawionych zgodnie z art. 6 ust. 1, każde zainteresowane państwo członkowskie opracowuje program i specyfikację w oparciu o wytyczne, o których mowa w art. 5 ust. 2, oraz wybiera w drodze publicznego zaproszenia do składania ofert organ odpowiedzialny za realizację programu, jaki zobowiązuje się współfinansować.

Ostatecznie organem odpowiedzialnym za realizację programu wybranym przez zainteresowane państwo członkowskie może być organizacja międzynarodowa, zwłaszcza w przypadku gdy program dotyczy działań promocyjnych w krajach trzecich w sektorze oliwy z oliwek oraz olejów spożywczych.

3. Państwo(-a) członkowskie przesyła(-ją) Komisji program wybrany zgodnie z ust. 1 i 2 wraz z uzasadnioną opinią dotyczącą:

a) stosowności programu;

b) zgodności programu z przepisami niniejszego rozporządzenia i w odpowiednim przypadku, z mającymi zastosowanie wytycznymi;

c) oceny efektywności cenowej programu;

d) wyboru organu odpowiedzialnego za realizację programu.

4. Do celów związanych ze zbadaniem programów przez Komisję stosuje się art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 1.

5. Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 16 ust. 2, Komisja może ustalić dolne lub górne pułapy w odniesieniu do rzeczywistych kosztów programów zatwierdzonych zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu. Pułapy te mogą być modyfikowane w zależności od charakteru danego programu. Stosowane kryteria mogą być określone zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 16 ust. 2.

Artykuł 10

Działania informacyjne i promocyjne, jakie mają być zrealizowane z inicjatywy Komisji

Na podstawie informacji komitetu, o którym mowa w art. 16 ust. 1, lub, w stosownym przypadku, komitetu utworzonego na podstawie art. 14 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2092/91 z dnia 24 czerwca 1991 r. w sprawie produkcji ekologicznej produktów rolnych oraz znakowania produktów rolnych i środków spożywczych (⁵), stałego Komitetu ds. Chronionych Oznaczeń Geograficznych i Chronionych Nazw Pochodzenia utworzonego na podstawie art. 15 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych (⁶) lub Stałego Komitetu ds. Gwarantowanych Tradycyjnych Specjalności utworzonego na podstawie art. 18 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 509/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie produktów rolnych i środków spożywczych będących gwarantowanymi tradycyjnymi specjalnościami (⁷), Komisja może podjąć decyzję w sprawie przeprowadzenia jednego lub kilku następujących działań:

a) w odniesieniu do działań, jakie mają być zrealizowane na rynku wewnętrznym i w krajach trzecich:

(i) działania, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. d) niniejszego rozporządzenia;

(ii) działania, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 2 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, jeżeli są one działaniami o znaczeniu wspólnotowym lub jeżeli nie została przedstawiona żadna odpowiednia propozycja zgodnie z art. 6 i 9 niniejszego rozporządzenia;

b) w odniesieniu do działań, jakie mają być zrealizowane w krajach trzecich:

(i) działania, o których mowa w art. 2 ust. 3 lit. d) niniejszego rozporządzenia;

(ii) działania, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a) oraz w art. 2 ust. 3 lit. a), b) i c) niniejszego rozporządzenia, jeżeli są one działaniami o znaczeniu wspólnotowym lub jeżeli nie została przedstawiona żadna odpowiednia propozycja zgodnie z art. 6 i 9 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 11

Organy odpowiedzialne za realizację programów i działań

1. Komisja wybiera w drodze przetargu nieograniczonego lub ograniczonego:

a) ewentualnych asystentów ds. technicznych niezbędnych w celu przeprowadzenia oceny propozycji programów określonych w art. 7 ust. 2, w tym proponowanych organów odpowiedzialnych za realizację programów;

b) organ(-y) odpowiedzialny(-e) za realizację działań, o których mowa w art. 10.

2. Po przeprowadzeniu odpowiedniej procedury konkursowej organizacja inicjująca dokonuje wyboru organu, który realizuje programy wybrane zgodnie z art. 7 ust. 1.

Jednak w pewnych okolicznościach ustalanych zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 16 ust. 2, organizacja inicjująca może sama zostać upoważniona do realizacji pewnych części programu.

3. Organy, którym powierzono realizację działań informacyjnych i promocyjnych, muszą posiadać wiedzę fachową na temat danych produktów i rynków oraz posiadać środki niezbędne do zapewnienia jak najbardziej wydajnej realizacji działań, z należytym uwzględnieniem wspólnotowego wymiaru danych programów.

Artykuł 12

Monitorowanie programów

1. Grupa monitorująca, składająca się z przedstawicieli Komisji, zainteresowanych państw członkowskich oraz organizacji inicjujących, zapewnia monitorowanie zatwierdzonych programów, o których mowa w art. 8 i 9.

2. Zainteresowane państwa członkowskie są odpowiedzialne za prawidłowe wykonanie zatwierdzonych programów, o których mowa w art. 8 i 9, oraz za płatności odnoszące się do tych programów. Państwa członkowskie czuwają nad zachowaniem zgodności materiałów informacyjnych i promocyjnych wyprodukowanych w ramach tych programów z przepisami prawa wspólnotowego.

Artykuł 13

Finansowanie

1. Bez uszczerbku dla ust. 4 Wspólnota finansuje w całości działania, o których mowa w art. 10. Wspólnota finansuje także w całości koszty związane z asystentami ds. technicznych wybranymi zgodnie z art. 11 ust. 1 lit. a).

2. Udział Wspólnoty w finansowaniu zatwierdzonych programów, o których mowa w art. 8 i 9, nie przekracza 50 % rzeczywistych kosztów tych programów. W przypadku programów informacyjnych i promocyjnych trwających dwa lub trzy lata udział ten nie może przekroczyć tego pułapu w żadnym roku realizacji programu.

Udział procentowy, o którym mowa w akapicie pierwszym, wynosi 60 % dla działań promocyjnych dotyczących owoców i warzyw przeznaczonych specjalnie dla dzieci w placówkach szkolnych we Wspólnocie.

Wartość przewidziana w akapicie pierwszym wynosi 60 % na podejmowane we Wspólnocie działania dotyczące informowania o wzorcach odpowiedzialnej konsumpcji i szkodliwości ryzykownej konsumpcji alkoholu.

3. Organizacje inicjujące uczestniczą w finansowaniu zaproponowanych przez siebie programów, pokrywając co najmniej 20 % rzeczywistych kosztów programów, przy czym pozostałą różnicę pokrywa(-ją) zainteresowane państwo(-a) członkowskie, jeżeli ma to miejsce, biorąc pod uwagę udział finansowy Wspólnoty, o którym mowa w ust. 2.

Odpowiednie udziały państw członkowskich i organizacji inicjujących są ustalane w momencie przedstawienia programów Komisji zgodnie z art. 7 ust. 2.

Płatności dokonywane przez państwa członkowskie lub organizacje inicjujące mogą pochodzić z wpływów o charakterze para-fiskalnym lub z obowiązkowych składek.

4. W przypadku gdy art. 6 ust. 2 ma zastosowanie, po zatwierdzeniu programu Wspólnota wpłaca właściwą część finansowania na rzecz danej organizacji międzynarodowej.

5. W odniesieniu do programów, o których mowa w art. 9, zainteresowane państwa członkowskie przejmują część finansowania niepokrytą przez Wspólnotę.

Wpłaty państw członkowskich mogą pochodzić z wpływów o charakterze parafiskalnym.

6. W drodze odstępstwa od art. 180 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 (⁸) i art. 3 rozporządzenia (WE) nr 1184/2006 (⁹), art. 87, 88 ani 89 Traktatu nie stosuje się do płatności dokonywanych przez państwa członkowskie, w tym do ich udziału w finansowaniu, ani do udziału w finansowaniu pochodzącego z wpływów o charakterze parafiskalnym albo z obowiązkowych składek państw członkowskich albo organizacji inicjujących w przypadku programów kwalifikujących się do wsparcia wspólnotowego z tytułu art. 36 Traktatu, wybranych przez Komisję zgodnie z art. 8 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 14

Wydatki Wspólnoty

Finansowanie przez Wspólnotę działań, o których mowa w art. 1 ust. 1, odbywa się, w zależności od przypadku, zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. d) lub zgodnie z art. 3 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1290/2005.

Artykuł 15

Zasady stosowania

Zasady stosowania niniejszego rozporządzenia przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 16 ust. 2.

Artykuł 16

Komitet

1. Komisję wspiera Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych ustanowiony na mocy art. 195 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (¹⁰).

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres ustanowiony w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE wynosi jeden miesiąc.

Artykuł 17

Konsultacje

Przed sporządzeniem wykazów określonych w art. 4, przed ustaleniem wytycznych określonych w art. 5, przed zatwierdzeniem programów, o których mowa w art. 6 i 9, przed podjęciem decyzji w sprawie przeprowadzenia działań zgodnie z art. 10 oraz przed przyjęciem zasad stosowania, o których mowa w art. 15, Komisja może zasięgnąć opinii:

a) grupy doradczej ds. promocji produktów rolnych, utworzonej na mocy decyzji Komisji 2004/391/WE (¹¹);

b) technicznych grup roboczych „ad hoc”, w których skład wchodzą członkowie komitetu lub specjaliści do spraw promocji i reklamy.

Artykuł 18

Sprawozdanie

Do dnia 31 grudnia 2010 r. Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania niniejszego rozporządzenia, załączając w stosownych przypadku właściwe propozycje.

Artykuł 19

Uchylenie

Uchyla się rozporządzenia (WE) nr 2702/1999 i (WE) nr 2826/2000.

Odesłania do uchylonych rozporządzeń traktuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia; są one odczytywane zgodnie z tabelami korelacji znajdującymi się w załączniku.

Artykuł 20

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 17 grudnia 2007 r.