Art. 2. [Wyłączenie stosowania przepisów ustawy] Przepisów ustawy nie stosuje się do emisji gazów cieplarnianych z:

1) instalacji lub jej części stosowanej do badania, rozwoju lub testowania nowych produktów i procesów technologicznych oraz instalacji wykorzystującej wyłącznie biomasę;

2) instalacji spalania odpadów niebezpiecznych lub instalacji spalania odpadów komunalnych o całkowitej nominalnej mocy cieplnej nie większej niż 20MW;

3) operacji lotniczej:

a) wykonywanej wyłącznie w celu przewozu podczas oficjalnej misji panującego monarchy i członków jego najbliższej rodziny, szefów państw, szefów rządów i ministrów wchodzących w skład rządu państwa innego niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, jeżeli taki jej charakter został potwierdzony w planie lotu,

b) wojskowej, wykonywanej przez wojskowe statki powietrzne, Służby Celno-Skarbowej, Policji, Straży Granicznej, Żandarmerii Wojskowej, straży miejskiej i innych służb ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego,

c) związanej z działaniami poszukiwawczo-ratowniczymi, przeciwpożarowej i gaśniczej, z pomocą humanitarną lub służb ratowniczych, jeżeli jest ona wykonywana na podstawie zezwolenia właściwego organu,

d) wykonywanej zgodnie z przepisami dla lotów z widocznością (lot VFR), określonych w załączniku 2 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, podpisanej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. (Dz. U. z 1959 r. poz. 212, z późn. zm.),

e) kończącej się na lotnisku, z którego wystartował statek powietrzny, i wykonywanej bez międzylądowania,

f) szkoleniowej, wykonywanej wyłącznie w celu uzyskania licencji lub uzyskania uprawnień przez członków personelu lotniczego, jeżeli jest to potwierdzone w planie lotu, pod warunkiem że nie jest ona wykorzystywana do przewozu pasażerów ani ładunku lub do przebazowania statku powietrznego,

g) wykonywanej wyłącznie w celu przeprowadzenia badań naukowych lub sprawdzenia, przetestowania lub przeprowadzenia procesu certyfikacji statku powietrznego lub urządzenia pokładowego lub naziemnego,

h) wykonywanej przez statek powietrzny o maksymalnej certyfikowanej masie startowej poniżej 5700 kg,

i) wykonywanej w ramach zobowiązań z tytułu wykonywania obowiązków użyteczności publicznej zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty (Dz. Urz. UE L 293 z 31.10.2008, str. 3) na trasach w regionach najbardziej oddalonych określonych w art. 349 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE 2012 C/326, str. 47) lub na trasach, których oferowana zdolność przewozowa nie przekracza 30 000 miejsc rocznie,

j) wykonywanej przez operatora statku powietrznego będącego przewoźnikiem lotniczym w rozumieniu ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. z 2023 r. poz. 2110 oraz z 2024 r. poz. 731 i 1222), który realizuje:

– mniej niż 243 operacje lotnicze w każdym z trzech kolejnych czteromiesięcznych okresów w roku kalendarzowym, z zastrzeżeniem art. 95a, albo

– operacje lotnicze, z których łączna roczna wielkość emisji wynosi mniej niż 10 000 Mg CO₂.

Art. 3. [Definicje] Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1) biomasie – rozumie się przez to biomasę, o której mowa w art. 3 pkt 21 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/2066 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie monitorowania i raportowania w zakresie emisji gazów cieplarnianych na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz zmieniającego rozporządzenie Komisji (UE) nr 2012/601 (Dz. Urz. UE L 334 z 31.12.2018, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 423 z 15.12.2020, str. 37), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) 2018/2066”;

2) biopaliwie – rozumie się przez to biopaliwo, o którym mowa w art. 3 pkt 23 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066;

3) biopłynie – rozumie się przez to biopłyn, o którym mowa w art. 3 pkt 22 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066;

3a) eksploatacji instalacji – rozumie się przez to użytkowanie instalacji zarówno w normalnym trybie działalności, jak i przy wydarzeniach nietypowych, o których mowa w art. 20 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066, a także utrzymywanie w sprawności tej instalacji;

4) emisji – rozumie się przez to gazy cieplarniane wprowadzane do powietrza w wyniku działań człowieka, związanych z eksploatacją instalacji lub z wykonywaną operacją lotniczą;

5) gazach cieplarnianych – rozumie się przez to:

a) gazy:

– dwutlenek węgla (CO₂),

– metan (CH₄),

– podtlenek azotu (N₂O),

– fluorowęglowodory (HFCs),

– perfluorowęglowodory (PFCs),

– sześciofluorek siarki (SF₆),

b) inne niż wymienione w lit. a gazowe składniki atmosfery zarówno naturalne, jak i antropogeniczne, które pochłaniają i reemitują promieniowanie podczerwone;

6) grupie kapitałowej – rozumie się przez to grupę kapitałową, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2023 r. poz. 120, 295 i 1598 oraz z 2024 r. poz. 619);

7) instalacji – rozumie się przez to stacjonarne urządzenie techniczne lub zespół takich urządzeń, w których są prowadzone jedno lub więcej działań określonych w załączniku nr 1 do ustawy oraz wszelkie inne czynności posiadające bezpośredni techniczny związek ze wskazanymi działaniami prowadzonymi w danym miejscu, które powodują emisję lub mają wpływ na jej wielkość;

8) instalacji nowej – rozumie się przez to instalację, która po raz pierwszy uzyskała zezwolenie na emisję gazów cieplarnianych w okresie rozpoczynającym się 3 miesiące przed terminem przedłożenia wykazu, o którym mowa w art. 26d ust. 3, i kończącym się 3 miesiące przed terminem przedłożenia kolejnego wykazu;

9) instalacji wytwarzającej energię elektryczną – rozumie się przez to instalację, która po dniu 31 grudnia 2004 r. wytwarzała energię elektryczną przeznaczoną do sprzedaży osobom trzecim, i w której nie prowadzi się innych rodzajów działań określonych w załączniku nr 1 do ustawy niż spalanie paliw;

10) jednostce poświadczonej redukcji emisji – rozumie się przez to jednostkę poświadczonej redukcji emisji w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. z 2022 r. poz. 673 oraz z 2024 r. poz. 834);

11) jednostce redukcji emisji – rozumie się przez to jednostkę redukcji emisji w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji;

12) okresie rozliczeniowym – rozumie się przez to okres od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. oraz każdy następujący po nim dziesięcioletni okres;

13) operacji lotniczej – rozumie się przez to lot statku powietrznego, który rozpoczyna się lub kończy na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej;

14) operatorze statku powietrznego – rozumie się przez to podmiot, który użytkuje statek powietrzny w czasie wykonywania operacji lotniczej lub właściciela statku powietrznego w przypadku gdy podmiot ten nie jest znany lub nie został wskazany przez właściciela statku powietrznego, jeżeli:

a) Rzeczpospolita Polska została dla tego operatora wskazana jako administrujące państwo członkowskie w rozporządzeniu Komisji Europejskiej wydanym w związku z art. 18a ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz. Urz. UE L 275 z 25.10.2003, str. 32, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 7, str. 631), zwanej dalej „dyrektywą 2003/87/WE” lub

b) posiada koncesję na podjęcie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie przewozu lotniczego, o której mowa w art. 164 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, lub

c) posiada certyfikat upoważniający operatora statku powietrznego do wykonywania działalności gospodarczej przy użyciu statków powietrznych, o którym mowa w art. 160 ustawy określonej w lit. b, lub

d) posiada upoważnienie dla przewoźnika lotniczego będącego przedsiębiorcą zagranicznym z państwa członkowskiego Unii Europejskiej, o którym mowa w art. 192a ustawy określonej w lit. b, lub

e) posiada zezwolenie dla obcych przewoźników lotniczych na wykonywanie przewozów lotniczych do lub z Rzeczypospolitej Polskiej wydane na podstawie art. 193 ustawy określonej w lit. b, lub

f) jest użytkownikiem statku powietrznego w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy określonej w lit. b;

15) (uchylony)

16) prowadzącym instalację – rozumie się przez to osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną, która posiada tytuł prawny do władania instalacją w celu jej eksploatacji;

17) rejestrze Unii – rozumie się przez to rejestr Unii, o którym mowa w art. 4 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/1122 z dnia 12 marca 2019 r. uzupełniającego dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do funkcjonowania rejestru Unii (Dz. Urz. UE L 177 z 02.07.2019, str. 3 oraz Dz. Urz. UE L 177 z 02.07.2019, str. 66), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) 2019/1122”;

18) spalaniu – rozumie się przez to każde utlenianie paliwa, niezależnie od sposobu wykorzystania uzyskanej w tym procesie energii cieplnej, elektrycznej lub mechanicznej, oraz wszelkie inne bezpośrednio z tym związane czynności, w tym przemywanie gazów odlotowych;

19) statku powietrznym – rozumie się przez to statek powietrzny w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze;

20) tonokilometrze – rozumie się przez to 1 Mg ładunku handlowego, stanowiącego łączną masę towarów, przesyłek pocztowych i pasażerów, przewiezionego na odległość 1 km;

21) tytule prawnym – rozumie się przez to tytuł prawny, o którym mowa w art. 3 pkt 41 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2024 r. poz. 54, 834, 1089 i 1222);

22) uprawnieniu do emisji – rozumie się przez to uprawnienie do wprowadzania do powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji, dwutlenku węgla (CO₂) utworzone w ramach:

a) systemu lub

b) systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych Konfederacji Szwajcarskiej

– które służy do rozliczania wielkości emisji w ramach każdego z tych systemów i którym można rozporządzać na zasadach określonych w ustawie;

23) weryfikatorze – rozumie się przez to:

a) osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną w rozumieniu art. 3 pkt 3 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/2067 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie weryfikacji danych oraz akredytacji weryfikatorów na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 334 z 31.12.2018, str. 94), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) 2018/2067”,

b) osobę fizyczną, która uzyskała akredytację w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej zgodnie z rozporządzeniem, o którym mowa w lit. a

– która przeprowadza weryfikację zgodnie z rozporządzeniem, o którym mowa w lit. a;

24) zakładzie – rozumie się przez to zakład, o którym mowa w art. 3 pkt 48 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska;

25) zezwoleniu – rozumie się przez to decyzję zezwalającą na emisję gazów cieplarnianych z instalacji i określającą obowiązki prowadzącego instalację w zakresie monitorowania.

Art. 4. [Minister właściwy do spraw środowiska] Minister właściwy do spraw klimatu:

1) jest organem właściwym do wykonywania zadań wynikających z:

a) rozporządzenia Komisji (UE) nr 1031/2010 z dnia 12 listopada 2010 r. w sprawie harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży na aukcji uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie (Dz. Urz. UE L 302 z 18.11.2010, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1031/2010”,

b) rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067,

c) rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066,

d) rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1122,

e) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/331 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na podstawie art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 59 z 27.02.2019, str. 8), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) 2019/331”,

f) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/1603 z dnia 18 lipca 2019 r. uzupełniającego dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do środków przyjętych przez Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego w odniesieniu do monitorowania, raportowania i weryfikacji emisji lotniczych w celu wdrożenia globalnego środka rynkowego (Dz. Urz. UE L 250 z 30.09.2019, str. 10), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) 2019/1603”

– chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej;

2) pełni funkcję punktu kontaktowego, o którym mowa w art. 70 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067;

3) prowadzi koordynację, o której mowa w art. 10 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066.

Art. 5. [Organy inspekcji] 1. Organy Inspekcji Ochrony Środowiska, zwane dalej „organami Inspekcji”, wykonują zadania dotyczące kontroli przestrzegania przepisów w zakresie emisji objętych systemem i szacowania wielkości tych emisji z uwzględnieniem przepisów ustawy, z tym że:

1) wojewódzki inspektor ochrony środowiska jest właściwy ze względu na:

a) miejsce wprowadzania do środowiska gazów cieplarnianych objętych systemem określone w pozwoleniu, o którym mowa w art. 181 ust. 1 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska – w sprawach wykonywania zadań związanych z emisją z instalacji,

b) siedzibę lub miejsce zamieszkania operatora statku powietrznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – w sprawach wykonywania zadań związanych z emisją z operacji lotniczych;

2) Główny Inspektor Ochrony Środowiska wykonuje zadania związane z emisją z operacji lotniczych – w przypadku operatorów statków powietrznych niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Polskie Centrum Akredytacji działające na podstawie ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku (Dz. U. z 2022 r. poz. 1854 oraz z 2024 r. poz. 1089) jest krajową jednostką akredytującą, o której mowa w art. 55 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067, i wykonuje zadania tej jednostki określone w tym rozporządzeniu.

Art. 6. [Organ wyższego stopnia] Minister właściwy do spraw klimatu w sprawach rozstrzyganych na podstawie ustawy jest organem wyższego stopnia, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2024 r. poz. 572), w stosunku do:

1) marszałka województwa;

2) starosty;

3) regionalnego dyrektora ochrony środowiska.

Art. 7. [Administrowanie systemem] 1. Systemem administruje Krajowy ośrodek bilansowania i zarządzania emisjami, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji, zwany dalej „Krajowym ośrodkiem”.

2. Dane osobowe przetwarzane w związku z administrowaniem systemem podlegają zabezpieczeniom zapobiegającym nadużyciom lub niezgodnemu z prawem dostępowi lub przekazywaniu polegającym co najmniej na:

1) dopuszczeniu do przetwarzania danych osobowych wyłącznie osób posiadających pisemne upoważnienie wydane przez administratora danych;

2) pisemnym zobowiązaniu osób upoważnionych do przetwarzania danych osobowych do zachowania ich w poufności.

Art. 7a. [Przepis wyjaśniający] Ilekroć w ustawie jest mowa o obowiązku przekazywania, przedkładania, składania, sporządzania lub dołączania dokumentów, informacji, planów, sprawozdań, raportów lub wniosków na piśmie utrwalonym w postaci papierowej i w postaci elektronicznej, wymóg ten należy uznać za spełniony, jeżeli:

1) do pisma utrwalonego w postaci papierowej zostanie dołączona postać elektroniczna tego pisma umożliwiająca przetwarzanie zawartych w nim danych albo

2) pismo utrwalone w postaci elektronicznej opatrzone kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym będzie miało formę umożliwiającą przetwarzanie zawartych w nim danych.

Art. 9. [Wniosek o otwarcie rachunku w rejestrze Unii] 1. Wniosek o otwarcie rachunku w rejestrze Unii odpowiada wymaganiom określonym w art. 13–16 oraz w art. 21 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1122.

2. Wniosek o otwarcie rachunku obrotowego w rejestrze Unii może złożyć:

1) osoba fizyczna posiadająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub wpisana do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, o której mowa w ustawie z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy (Dz. U. z 2022 r. poz. 541),

2) osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego, o którym mowa w ustawie z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2024 r. poz. 979)

– będąca podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik zgodnie z art. 96 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r. poz. 361 i 852) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

3. Przynajmniej jedna osoba wskazana we wniosku o otwarcie rachunku w rejestrze Unii jako upoważniony przedstawiciel, o którym mowa w art. 20 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1122, jest obowiązana posiadać miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

4. Do wniosku o otwarcie rachunku w rejestrze Unii, oprócz dokumentów i informacji określonych w załącznikach III, IV i VI–VIII do rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1122, dołącza się dowód wniesienia opłaty za otwarcie rachunku.

5. (uchylony)

6. Wniosek o otwarcie i zamknięcie rachunku w rejestrze Unii składa się na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo w postaci elektronicznej, opatrzonym kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, na formularzu dostępnym na stronie internetowej Krajowego ośrodka z zachowaniem wymagań, o których mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) 2019/1122.

7. Wniosek o aktualizację danych dotyczących rachunku w rejestrze Unii składa się zgodnie z wymaganiami określonymi w art. 22 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1122. Do wniosku o aktualizację stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1–3 i 6.

Art. 10. [Obowiązki informacyjne krajowego ośrodka wobec podmiotu ubiegającego się o otwarcie rachunku w rejestrze Unii albo posiadacza rachunku w tym rejestrze] 1. Krajowy ośrodek informuje niezwłocznie, na piśmie utrwalonym w postaci elektronicznej, opatrzonym kwalifikowanym podpisem elektronicznym albo na piśmie utrwalonym w postaci papierowej, podmiot ubiegający się o otwarcie rachunku w rejestrze Unii albo posiadacza rachunku w tym rejestrze o:

1) odmowie dokonania czynności przez Krajowy ośrodek w zakresie otwierania rachunku, aktualizacji danych dotyczących rachunku, zamykania rachunku w rejestrze Unii oraz zatwierdzania upoważnionego przedstawiciela, o których mowa w art. 19 ust. 2, art. 21 ust. 5, art. 22 ust. 3, art. 25 ust. 2 oraz art. 26 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1122;

2) zawieszeniu dostępu upoważnionego przedstawiciela do rachunku w rejestrze Unii, o którym mowa w art. 30 ust. 1–5 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1122 oraz w art. 92a.

2. Informacja, o której mowa w ust. 1 pkt 1, zawiera:

1) oznaczenie podmiotu ubiegającego się o dokonanie czynności w rejestrze Unii;

2) określenie rodzaju czynności, której dokonania odmówiono, ze wskazaniem jej podstawy prawnej, zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) 2019/1122;

3) uzasadnienie odmowy dokonania czynności, o której mowa w ust. 1 pkt 1;

4) pouczenie o prawie i terminie wniesienia sprzeciwu od odmowy dokonania czynności, zgodnie z art. 19 ust. 4, art. 21 ust. 6 i art. 22 ust. 3 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1122, przez Krajowy ośrodek.

3. Informacja, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zawiera:

1) oznaczenie posiadacza rachunku w rejestrze Unii, którego dotyczy zawieszenie dostępu;

2) uzasadnienie zawieszenia dostępu;

3) pouczenie o prawie i terminie wniesienia sprzeciwu od zawieszenia dostępu, o którym mowa w art. 30 ust. 1–3 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1122, zgodnie z art. 30 ust. 7 tego rozporządzenia.

4. Sprzeciw wraz z uzasadnieniem wnosi się za pośrednictwem Krajowego ośrodka do ministra właściwego do spraw klimatu, w terminie 30 dni od dnia doręczenia informacji.

5. Termin do wniesienia sprzeciwu podlega przywróceniu, jeżeli podmiot ubiegający się o otwarcie rachunku w rejestrze Unii albo posiadacz rachunku w tym rejestrze uprawdopodobni, że uchybienie terminowi nastąpiło bez jego winy.

6. W przypadku gdy Krajowy ośrodek uzna sprzeciw w całości za uzasadniony, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania podejmuje czynność, której dokonania odmówił, albo przywraca dostęp upoważnionego przedstawiciela do rachunku w rejestrze Unii lub do procesów z tego rachunku.

7. W przypadku gdy Krajowy ośrodek nie uzna sprzeciwu w całości za uzasadniony, w terminie określonym w ust. 6, przekazuje sprzeciw do ministra właściwego do spraw klimatu.

8. Minister właściwy do spraw klimatu w terminie 30 dni od dnia otrzymania sprzeciwu wydaje decyzję o uwzględnieniu sprzeciwu w całości lub w części i nakazuje Krajowemu ośrodkowi dokonanie danej czynności albo przywrócenie dostępu albo wydaje decyzję o odmowie uwzględnienia sprzeciwu.

9. Kopię ostatecznej decyzji, o której mowa w ust. 8, minister właściwy do spraw klimatu przekazuje Krajowemu ośrodkowi.

10. Krajowy ośrodek wykonuje decyzję o uwzględnieniu sprzeciwu w całości lub w części, w terminie 7 dni od dnia jej otrzymania.

Art. 11. [Informacja o otwarciu oraz zamknięciu rachunku w rejestrze Unii] 1. Krajowy ośrodek informuje Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, zwany dalej „Narodowym Funduszem”, o otwarciu oraz zamknięciu rachunku w rejestrze Unii w terminie do dnia 15 lutego roku następującego po roku, w którym nastąpiło otwarcie lub zamknięcie tego rachunku.

2. Informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera:

1) imię i nazwisko albo nazwę podmiotu, któremu odpowiednio otwarto albo zamknięto rachunek w rejestrze Unii, oraz jego adres miejsca zamieszkania albo adres siedziby;

2) numer rachunku w rejestrze Unii, który odpowiednio otwarto albo zamknięto;

3) dzień odpowiednio otwarcia albo zamknięcia rachunku w rejestrze Unii;

4) jeżeli posiadacz rachunku w rejestrze Unii złożył wniosek o jego zamknięcie – datę złożenia tego wniosku.

Art. 12. [Szczegółowe warunki techniczne otwierania rachunków w rejestrze Unii, zarządzania nimi oraz ich zamykania] 1. Krajowy ośrodek określa w regulaminie szczegółowe warunki techniczne otwierania rachunków w rejestrze Unii, zarządzania nimi oraz ich zamykania.

2. Regulamin, o którym mowa w ust. 1, jest udostępniany na stronie internetowej Krajowego ośrodka.

Art. 13. [Opłaty] 1. Za otwarcie rachunku w rejestrze Unii wnosi się opłatę w wysokości 2000 zł.

2. Posiadacz rachunku w rejestrze Unii wnosi, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, opłatę roczną w wysokości 500 zł, wskazując w tytule przelewu bankowego numer rachunku w rejestrze Unii, którego dotyczy wnoszona opłata.

3. Nie wnosi się opłaty za otwarcie rachunku i opłaty rocznej w przypadku krajowego rachunku posiadania.

4. Opłatę za otwarcie rachunku i opłatę roczną wnosi się na rachunek bankowy Narodowego Funduszu. Opłaty stanowią przychód Narodowego Funduszu.

5. Opłaty rocznej nie wnosi się za rok, w którym wniesiono opłatę za otwarcie rachunku.

6. Obowiązek wniesienia opłaty rocznej ustaje, gdy emisja zostanie rozliczona zgodnie z art. 92 ust. 1 albo 5, a saldo rachunku jest zerowe, jednak nie wcześniej niż w roku następującym po roku, w którym stwierdzono wygaśnięcie zezwolenia.

7. W przypadku rachunku innego niż rachunek posiadania operatora i rachunek posiadania operatora statków powietrznych obowiązek wniesienia opłaty rocznej ustaje w roku następującym po roku, w którym posiadacz rachunku w rejestrze Unii złożył do Krajowego ośrodka wniosek o jego zamknięcie, o ile saldo tego rachunku jest zerowe.

Art. 14. [Informacja o wniesieniu opłaty rocznej] 1. Narodowy Fundusz przekazuje Krajowemu ośrodkowi w terminie do dnia 14 kwietnia każdego roku:

1) informację o wniesieniu opłaty rocznej zawierającą następujące dane:

a) imię i nazwisko albo nazwę posiadacza rachunku oraz jego adres miejsca zamieszkania albo adres siedziby,

b) numer rachunku w rejestrze Unii,

c) wysokość wniesionej opłaty,

d) datę wpływu opłaty na rachunek bankowy Narodowego Funduszu;

2) listę rachunków, za które opłata roczna nie została wniesiona.

2. W przypadku niewniesienia opłaty rocznej stosuje się przepis art. 30 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1122. Przywrócenie dostępu do rachunku w rejestrze Unii następuje niezwłocznie po przekazaniu Krajowemu ośrodkowi dowodu wniesienia tej opłaty.

Art. 16. [Ważność uprawnień do emisji] 1. Uprawnienia do emisji utworzone w rejestrze Unii od dnia 1 stycznia 2013 r. są ważne bezterminowo.

2. Uprawnienia do emisji utworzone w rejestrze Unii od dnia 1 stycznia 2021 r. zawierają informację wskazującą, w którym dziesięcioletnim okresie od dnia 1 stycznia 2021 r. zostały utworzone.

3. Uprawnienia do emisji, o których mowa w ust. 2, są ważne w odniesieniu do emisji, począwszy od pierwszego roku okresu, o którym mowa w tym przepisie.

Art. 18. [Nadmiarowo wydane uprawnienia do emisji] 1. Uprawnienia do emisji wydane na rachunek posiadania operatora oraz rachunek posiadania operatora statków powietrznych w rejestrze Unii w liczbie większej niż określona w informacji, o której mowa w:

1) art. 64b ust. 8, lub wynikająca ze zmian tej informacji – w odniesieniu do prowadzącego instalację albo

2) art. 48 ust. 1 pkt 2 – w odniesieniu do operatora statków powietrznych

– zwane dalej „nadmiarowo wydanymi uprawnieniami do emisji”, podlegają zwrotowi.

2. Krajowy ośrodek występuje z wnioskiem o zwrot nadmiarowo wydanych uprawnień do emisji do prowadzącego instalację oraz do operatora statków powietrznych. Prowadzący instalację oraz operator statków powietrznych zwracają nadmiarowo wydane uprawnienia do emisji w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku.

3. Jeżeli prowadzący instalację albo operator statków powietrznych nie zwrócą nadmiarowo wydanych uprawnień do emisji w terminie, o którym mowa w ust. 2, Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu informację o prowadzącym instalację oraz operatorze statków powietrznych, który nie dopełnił obowiązku zwrotu.

4. Informacja, o której mowa w ust. 3, zawiera:

1) imię i nazwisko albo nazwę prowadzącego instalację albo operatora statków powietrznych, ich adres miejsca zamieszkania albo adres siedziby;

2) liczbę nadmiarowo wydanych uprawnień do emisji, które nie zostały zwrócone.

5. Minister właściwy do spraw klimatu wydaje decyzję w sprawie zwrotu równowartości nadmiarowo wydanych uprawnień do emisji, określając kwotę podlegającą zwrotowi oraz termin jej uiszczenia.

6. Przy obliczaniu kwoty podlegającej zwrotowi przyjmuje się jednostkową cenę uprawnienia do emisji, która odpowiada średniej cenie uprawnienia do emisji notowanej na giełdach ICE/ECX i EEX na rynku wtórnym spot w ostatnim dniu, w którym realizowany był obrót uprawnieniami do emisji, poprzedzającym dzień wydania decyzji, w przeliczeniu na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w dniu poprzedzającym dzień wydania decyzji.

Art. 19. [Odpowiednie stosowanie przepisów] 1. Do kwoty, o której mowa w art. 18 ust. 5, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 i 2760 oraz z 2024 r. poz. 879).

2. Kwota, o której mowa w art. 18 ust. 5, podlega egzekucji administracyjnej w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2023 r. poz. 2505 i 2760 oraz z 2024 r. poz. 858, 859 i 1222).

3. Należności wnoszone w związku z obowiązkiem zwrotu kwoty, o której mowa w art. 18 ust. 5, stanowią dochód budżetu państwa.

Art. 26b. [Wniosek o przydział uprawnień do emisji] 1. Wniosek o przydział uprawnień do emisji składa się do Krajowego ośrodka co 5 lat, w terminie do 29 czerwca, na formularzu dostępnym na jego stronie internetowej, na piśmie utrwalonym w postaci papierowej i w postaci elektronicznej.

2. Koszty weryfikacji raportu dotyczącego danych podstawowych, o którym mowa w art. 4 ust. 2 lit. a rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, ponosi prowadzący instalację.

3. Jeżeli wniosek o przydział uprawnień do emisji nie spełnia wymogów, o których mowa w art. 4 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, Krajowy ośrodek wzywa prowadzącego instalację do usunięcia braków w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania.

Art. 26c. [Kontrola wniosku o przydział uprawnień do emisji] 1. Krajowy ośrodek sprawdza wniosek o przydział uprawnień do emisji w zakresie kompletności danych oraz zgodności z przepisami rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331 oraz z przepisami ustawy, a także z informacjami zawartymi w zezwoleniu, o którym mowa w art. 52 ust. 1, i pozwoleniach, o których mowa w art. 53 ust. 2 pkt 1.

2. Jeżeli wniosek o przydział uprawnień do emisji zawiera braki lub uchybienia, Krajowy ośrodek wzywa prowadzącego instalację do ich usunięcia w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania.

Art. 26d. [Projekt wykazu instalacji] 1. Krajowy ośrodek przygotowuje projekt wykazu instalacji, dla których planowany jest przydział uprawnień do emisji na produkcję inną niż produkcja energii elektrycznej na okres, na który przydzielane są uprawnienia.

2. Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu projekt wykazu, o którym mowa w ust. 1.

3. Minister właściwy do spraw klimatu przekazuje Komisji Europejskiej wykaz instalacji, dla których jest planowany przydział uprawnień do emisji na produkcję inną niż produkcja energii elektrycznej, nie później niż 15 miesięcy przed rozpoczęciem okresu, na który są przydzielane uprawnienia.

Art. 26e. [Wstępna liczba uprawnień do emisji] 1. Krajowy ośrodek określa dla instalacji wstępną liczbę uprawnień do emisji zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331 i przekazuje informację o tej liczbie ministrowi właściwemu do spraw klimatu w celu zgłoszenia Komisji Europejskiej zgodnie z art. 14 ust. 5 tego rozporządzenia.

2. Po określeniu przez Komisję Europejską współczynnika, o którym mowa w art. 14 ust. 6 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, Krajowy ośrodek oblicza ostateczną roczną liczbę uprawnień do emisji zgodnie z art. 16 ust. 8 tego rozporządzenia.

3. Minister właściwy do spraw klimatu ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra ostateczną roczną liczbę uprawnień do emisji obliczoną zgodnie z art. 16 ust. 8 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331.

Art. 26g. [Zgłoszenie planowanej zmiany zatwierdzonego planu metodyki monitorowania] 1. Prowadzący instalację niezwłocznie zgłasza organowi właściwemu do wydania zezwolenia każdą planowaną zmianę zatwierdzonego planu metodyki monitorowania i informuje o tym Krajowy ośrodek.

2. W przypadku gdy planowana zmiana jest zmianą istotną w rozumieniu art. 9 ust. 5 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, prowadzący instalację jest obowiązany wystąpić do organu właściwego do wydania zezwolenia o zatwierdzenie istotnej zmiany planu metodyki monitorowania w terminie 21 dni od dnia zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1.

3. Organ właściwy do wydania zezwolenia wszczyna z urzędu postępowanie w sprawie zatwierdzenia planu metodyki monitorowania, jeżeli prowadzący instalację nie wystąpił o zatwierdzenie istotnej zmiany planu metodyki monitorowania w terminie, o którym mowa w ust. 2.

4. Zatwierdzenie istotnej zmiany planu metodyki monitorowania następuje w drodze zmiany decyzji, o której mowa w art. 26f ust. 11 pkt 1. Przepisy art. 26f ust. 2 i 4–12 stosuje się odpowiednio.

5. Organ właściwy do wydania zezwolenia może, na wniosek prowadzącego instalację lub z urzędu za jego zgodą, wydać nową decyzję zatwierdzającą plan metodyki monitorowania w celu ujednolicenia tekstu obowiązującego planu, z uwzględnieniem wszystkich zmian wprowadzonych do tego planu od dnia jego zatwierdzenia.

Art. 28. [Pomoc publiczna] 1. Wartość uprawnień do emisji wydanych instalacjom wytwarzającym energię elektryczną na zasadach określonych w niniejszym rozdziale stanowi wartość pomocy publicznej w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zwanej dalej „pomocą publiczną”.

2. Prowadzący instalację wytwarzającą energię elektryczną, któremu wydano uprawnienia do emisji na zasadach określonych w niniejszym rozdziale, jest beneficjentem pomocy publicznej.

Art. 29. [Delegacja] 1. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, wykaz instalacji wytwarzających energię elektryczną, o których mowa w art. 27 ust. 1, wraz z liczbą uprawnień do emisji planowanych do przydzielenia danej instalacji na każdy rok okresu rozliczeniowego 2013–2020, kierując się decyzją Komisji Europejskiej z dnia 13 lipca 2012 r. C(2012) 4609 final. dotyczącą wniosku zgłoszonego przez Polskę na podstawie art. 10c ust. 5 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w celu przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji na modernizację wytwarzania energii elektrycznej oraz decyzją Komisji Europejskiej z dnia 22 stycznia 2014 r. C(2013) 6648 final. – Odstępstwo na podstawie art. 10c dyrektywy 2003/87/WE w sprawie handlu emisjami – bezpłatne uprawnienia dla wytwórców energii elektrycznej, w których Komisja Europejska zaakceptowała złożony przez Rzeczpospolitą Polską wniosek dotyczący przydziału uprawnień do emisji instalacjom wytwarzającym energię elektryczną w okresie rozliczeniowym 2013–2020, a także powszechnym charakterem tego wykazu.

2. Wykaz, o którym mowa w ust. 1, zawiera listę instalacji wytwarzających energię elektryczną, które kwalifikują się do przydziału uprawnień do emisji, wraz z liczbą uprawnień do emisji planowanych do przydzielenia danej instalacji na każdy rok okresu rozliczeniowego 2013–2020, ustaloną przez ministra właściwego do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw energii, zgodnie z decyzją Komisji nr K (2011) 1983 z dnia 29 marca 2011 r. w sprawie metodologii przejściowego przydziału instalacjom wytwarzającym energię elektryczną bezpłatnych uprawnień do emisji na mocy art. 10c ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE oraz z uwzględnieniem wytycznych zawartych w Komunikacie Komisji – Wytyczne w zakresie nieobowiązkowego stosowania art. 10c dyrektywy 2003/87/WE (2011/C 99/03) (Dz. Urz. UE C 99 z 31.03.2011, str. 9), zwanym dalej „Komunikatem Komisji nr 2011/C 99/03”, na podstawie:

1) zweryfikowanych emisji w latach 2005–2007 lub

2) wskaźnika wydajności ex ante.

Art. 30. [Krajowy plan inwestycyjny] 1. Minister właściwy do spraw klimatu ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” krajowy plan inwestycyjny sporządzony przez ministra właściwego do spraw energii na podstawie informacji przekazanych przez podmioty realizujące zadania inwestycyjne z uwzględnieniem potrzeby modernizacji i poprawy infrastruktury, wspierania czystych technologii, a także dywersyfikacji struktury energetycznej i źródeł dostaw, zatwierdzony przez Komisję Europejską w decyzjach, o których mowa w art. 29 ust. 1, niezwłocznie po jego zatwierdzeniu przez Komisję Europejską, uwzględniając poufność informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2022 r. poz. 1233).

2. Krajowy plan inwestycyjny, o którym mowa w ust. 1, zawiera wykaz zadań inwestycyjnych, z określeniem dla każdego zadania inwestycyjnego w szczególności:

1) podmiotów podejmujących poszczególne zadania inwestycyjne;

2) okresu realizacji poszczególnych zadań inwestycyjnych oraz przewidywanych terminów zakończenia realizacji tych zadań inwestycyjnych;

3) kwoty kosztów inwestycyjnych planowanych do poniesienia w poszczególnych latach;

4) wyodrębnionej kwoty kosztów inwestycyjnych planowanych do poniesienia na dostosowanie instalacji do przepisów w zakresie emisji przemysłowych, z wyjątkiem kosztów sfinansowanych ze źródeł, stanowiących pomoc publiczną;

5) wyodrębnionej kwoty kosztów inwestycyjnych planowanych do poniesienia na dostosowanie do przepisów w zakresie odnawialnych źródeł energii, z wyjątkiem kosztów sfinansowanych ze źródeł stanowiących pomoc publiczną;

6) wyodrębnionej kwoty kosztów inwestycyjnych planowanych do sfinansowania ze środków krajowych i Unii Europejskiej, które stanowią pomoc publiczną.

Art. 31. [Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne] 1. Podmiotem realizującym zadanie inwestycyjne może być:

1) prowadzący instalację wytwarzającą energię elektryczną lub

2) grupa kapitałowa, do której należy prowadzący instalację wytwarzającą energię elektryczną, lub

3) operator systemu dystrybucyjnego lub operator systemu przesyłowego, w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2024 r. poz. 266, 834 i 859).

2. W przypadku zadania inwestycyjnego realizowanego przez grupę kapitałową wyznacza się podmiot odpowiedzialny za realizację obowiązków sprawozdawczych wynikających z ustawy.

3. Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne ujęte w krajowym planie inwestycyjnym, który w związku z realizacją tego zadania ponosi koszty inwestycyjne w celu ich zbilansowania z wartością uprawnień do emisji planowanych do przydzielenia instalacji wytwarzającej energię elektryczną, podlega obowiązkom wynikającym z przepisów ustawy.

Art. 32. [Wskaźniki zgodności] 1. Zadania inwestycyjne ujęte w krajowym planie inwestycyjnym są realizowane zgodnie z zatwierdzonymi wskaźnikami zgodności.

2. Przez wskaźniki zgodności rozumie się parametry służące wykazaniu, że zadanie inwestycyjne jest realizowane zgodnie z zasadami określonymi w Komunikacie Komisji nr 2011/C 99/03.

3. Wskaźniki zgodności określa załącznik nr 2 do ustawy.

4. Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne ujęte w krajowym planie inwestycyjnym składa do ministra właściwego do spraw klimatu, nie później niż w terminie 3 miesięcy przed dniem rozpoczęcia realizacji zadania inwestycyjnego, wniosek o zatwierdzenie odpowiedniego dla realizacji danego zadania inwestycyjnego wskaźnika lub wskaźników zgodności.

5. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, zawiera w szczególności:

1) charakterystykę zadania inwestycyjnego;

2) proponowany wskaźnik lub wskaźniki zgodności oraz ich wartość:

a) przed rozpoczęciem realizacji zadania,

b) po zakończeniu realizacji zadania.

6. Minister właściwy do spraw klimatu przekazuje Krajowemu ośrodkowi wniosek, o którym mowa w ust. 4, w celu wydania opinii na temat prawidłowości doboru wskaźnika lub wskaźników zgodności proponowanych w tym wniosku. Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu opinię w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku. Przy zasięganiu opinii przepisu art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego nie stosuje się.

7. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, sporządza się na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo w postaci elektronicznej, opatrzonym kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, za pomocą formularza, według wzoru określonego na podstawie art. 36 ust. 6 pkt 1.

8. Minister właściwy do spraw klimatu, w drodze decyzji:

1) zatwierdza proponowany we wniosku wskaźnik lub wskaźniki zgodności dla danego zadania inwestycyjnego lub

2) odmawia zatwierdzenia proponowanego wskaźnika lub wskaźników zgodności w przypadku gdy:

a) co najmniej jeden wskaźnik nie został dobrany prawidłowo dla realizacji danego zadania inwestycyjnego lub

b) dobrany wskaźnik lub wskaźniki zgodności wskazują, że realizacja zadania nie przyniesie efektu ekologicznego, lub

c) zadanie inwestycyjne, dla którego został złożony wniosek, o którym mowa w ust. 4, nie jest adekwatne w stosunku do zadania ujętego w krajowym planie inwestycyjnym.

8a. W przypadku zbycia tytułu prawnego do instalacji nabywca tytułu prawnego jest obowiązany wystąpić z wnioskiem o przeniesienie decyzji, o której mowa w ust. 8, w terminie 30 dni od dnia nabycia tytułu prawnego do instalacji.

9. Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne przedkłada ministrowi właściwemu do spraw klimatu poświadczenie osiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności, w terminie 3 miesięcy od dnia sporządzenia tego poświadczenia, chyba że poświadczenie to sporządza minister właściwy do spraw klimatu.

10. Poświadczenie osiągnięcia każdego z zatwierdzonych wskaźników zgodności sporządza:

1) minister właściwy do spraw klimatu w zakresie:

a) sieci przesyłowych i dystrybucyjnych elektroenergetycznych,

b) sieci przesyłowych gazowych,

c) sieci ciepłowniczych

– w formie zaświadczenia;

2) weryfikator w zakresie mocy osiągalnej, emisyjności, redukcji emisyjności lub w zakresie zastosowanego paliwa – w formie opinii.

11. Poświadczenie osiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności sporządza się niezwłocznie po zakończeniu realizacji zadania inwestycyjnego.

12. Poświadczenie osiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności w zakresie mocy osiągalnej, emisyjności, redukcji emisyjności lub w zakresie zastosowanego paliwa sporządza się, uwzględniając dane z 12 miesięcy, licząc od dnia zakończenia realizacji zadania inwestycyjnego, niezwłocznie po upływie tego okresu.

13. Koszty sporządzenia poświadczenia osiągnięcia każdego z zatwierdzonych wskaźników zgodności ponosi podmiot realizujący zadanie inwestycyjne.

Art. 33. [Kontrola prowadzona przez nadzór budowlany] 1. Realizacja zadań inwestycyjnych ujętych w krajowym planie inwestycyjnym, stanowiących roboty budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2024 r. poz. 725, 834 i 1222) podlega kontroli przez organy nadzoru budowlanego.

2. Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne składa wniosek o przeprowadzenie kontroli, o której mowa w ust. 1, nie rzadziej niż raz w okresie sprawozdawczym.

3. Kontrola, o której mowa w ust. 1, obejmuje sprawdzenie zgodności wykonywanych robót budowlanych z przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane i jest prowadzona na zasadach określonych w przepisach tej ustawy.

Art. 34. [Sprawozdanie rzeczowo-finansowe] 1. Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne ujęte w krajowym planie inwestycyjnym, w terminie do dnia 30 września każdego roku, przedkłada Krajowemu ośrodkowi sprawozdanie rzeczowo-finansowe z realizacji zadania inwestycyjnego za okres sprawozdawczy, zwane dalej „sprawozdaniem rzeczowo-finansowym”, wraz z opinią biegłego rewidenta, o której mowa w art. 36 ust. 2.

2. Sprawozdania rzeczowo-finansowego nie składa się, jeżeli w okresie sprawozdawczym nie poniesiono żadnych kosztów inwestycyjnych. W takim przypadku podmiot realizujący zadanie inwestycyjne przedkłada Krajowemu ośrodkowi odpowiednią informację w terminie, o którym mowa w ust. 1. Informacja zawiera również szczegółowe dane o wykorzystaniu nadwyżki kosztów inwestycyjnych, o których mowa w art. 38 ust. 3. Informację składa się na formularzu według wzoru określonego na podstawie art. 36 ust. 6 pkt 4.

2a. Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne ujęte w krajowym planie inwestycyjnym w terminie, o którym mowa w ust. 1, przedkłada Krajowemu ośrodkowi zbiorcze zestawienie instalacji otrzymujących uprawnienia do emisji, zwane dalej „zbiorczym zestawieniem”. Zbiorcze zestawienie składa się na formularzu według wzoru określonego na podstawie art. 36 ust. 6 pkt 6. Zbiorcze zestawienie zawiera w szczególności dane identyfikujące podmiot realizujący zadanie inwestycyjne, informacje o kosztach poniesionych w związku z realizacją zadania inwestycyjnego, informacje o instalacjach, którym zostaną wydane uprawnienia do emisji, oraz informacje o liczbie uprawnień do emisji.

3. Jeżeli przyczyną nieponiesienia kosztów inwestycyjnych jest wstrzymanie realizacji zadania inwestycyjnego, podmiot realizujący to zadanie informuje ministra właściwego do spraw klimatu o przyczynach wstrzymania oraz planowanym terminie wznowienia realizacji zadania inwestycyjnego w terminie, o którym mowa w ust. 1.

4. Jeżeli w okresie sprawozdawczym podmiot realizujący zadanie inwestycyjne nie poniósł żadnych kosztów inwestycyjnych i nie wykorzystano nadwyżki kosztów inwestycyjnych, o których mowa w art. 38 ust. 3, wydanie uprawnień do emisji planowanych do przydzielenia na kolejny rok okresu rozliczeniowego zawiesza się, nie dłużej jednak niż na 4 lata okresu rozliczeniowego.

5. Niezłożenie sprawozdania rzeczowo-finansowego za pięć kolejnych okresów sprawozdawczych jest równoznaczne z zaprzestaniem realizacji zadania inwestycyjnego.

6. (uchylony)

7. Uprawnienia, których wydanie uległo zawieszeniu, podlegają wydaniu, jeżeli podmiot realizujący zadanie inwestycyjne złoży sprawozdanie rzeczowo-finansowe wykazujące poniesienie kosztów inwestycyjnych kwalifikowanych do zbilansowania z wartością planowanych do przydzielenia uprawnień do emisji, określoną w przepisach wydanych na podstawie art. 29 ust. 1.

8. (uchylony)

9. Krajowy ośrodek sprawdza, czy zbiorcze zestawienie oraz zweryfikowane sprawozdanie rzeczowo-finansowe nie zawierają braków lub uchybień. W przypadku stwierdzenia braków lub uchybień Krajowy ośrodek wyznacza termin na ich usunięcie.

10. Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu w terminie do dnia 30 listopada każdego roku:

1) sprawdzone zweryfikowane sprawozdania rzeczowo-finansowe oraz informację, o której mowa w ust. 2;

2) sprawdzone zbiorcze zestawienia;

3) listę podmiotów, które realizują zadania inwestycyjne i które w terminie nie przedłożyły zweryfikowanego sprawozdania rzeczowo-finansowego albo informacji, o której mowa w ust. 2;

4) listę podmiotów, które złożyły zweryfikowane sprawozdania rzeczowo-finansowe i wobec których nie minął termin na usunięcie braków lub uchybień, o których mowa w ust. 9;

5) listę podmiotów, wobec których upłynął termin na usunięcie braków lub uchybień, o których mowa w ust. 9.

11. Krajowy ośrodek, niezwłocznie po upływie terminu, o którym mowa w ust. 10, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu:

1) zbiorcze zestawienia oraz zweryfikowane sprawozdania rzeczowo-finansowe, zawierające braki lub uchybienia, których nie usunięto w terminie, o którym mowa w ust. 9;

2) listę podmiotów, które w terminie, o którym mowa w ust. 9, usunęły braki lub uchybienia, złożone przez nie zbiorcze zestawienia oraz zweryfikowane sprawozdania rzeczowo-finansowe.

12. Jeżeli braki lub uchybienia w zbiorczym zestawieniu lub w zweryfikowanym sprawozdaniu rzeczowo-finansowym nie zostały usunięte w terminie, o którym mowa w ust. 9, minister właściwy do spraw klimatu wydaje decyzję o odmowie wydania uprawnień do emisji planowanych do przydzielenia instalacji w przepisach wydanych na podstawie art. 29 ust. 1 na dany rok okresu rozliczeniowego. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.

13. Jeżeli podmiot, o którym mowa w ust. 1, wykaże, że nieusunięcie braków lub uchybień w terminie, o którym mowa w ust. 9, nastąpiło wskutek zdarzeń lub okoliczności, którym podmiot ten nie mógł zapobiec, i jednocześnie usunie te braki lub uchybienia, minister właściwy do spraw klimatu umarza postępowanie, o którym mowa w ust. 12.

14. Okresem sprawozdawczym jest okres rozpoczynający się z dniem 1 lipca i kończący się dnia 30 czerwca następnego roku.

15. Sprawozdanie rzeczowo-finansowe sporządza się na piśmie utrwalonym w postaci papierowej i w postaci elektronicznej na formularzu według wzoru określonego na podstawie art. 36 ust. 6 pkt 2.

16. Sprawozdanie rzeczowo-finansowe zawiera w szczególności:

1) charakterystykę zadania inwestycyjnego z podaniem zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności, o których mowa w art. 32 ust. 8;

2) harmonogram rzeczowo-finansowy realizacji zadania inwestycyjnego;

3) zestawienie planowanych źródeł finansowania zadania inwestycyjnego, w tym źródeł finansowania ze środków krajowych i Unii Europejskiej, stanowiących pomoc publiczną;

4) zestawienie rzeczowych elementów zadania inwestycyjnego zrealizowanych w okresie sprawozdawczym;

5) zestawienie poniesionych kosztów inwestycyjnych netto, tj. kosztów pomniejszonych o wartość podatku od towarów i usług, przed potrąceniem innych podatków i opłat, z wyszczególnieniem kosztów:

a) związanych ze spełnieniem obowiązków wynikających z przepisów dotyczących emisji przemysłowych, z wyjątkiem kosztów sfinansowanych ze źródeł stanowiących pomoc publiczną,

b) związanych ze spełnieniem obowiązków wynikających z przepisów dotyczących promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych, z wyjątkiem kosztów sfinansowanych ze źródeł stanowiących pomoc publiczną,

c) sfinansowanych ze źródeł stanowiących pomoc publiczną;

6) informacje o wykorzystaniu nadwyżki kosztów inwestycyjnych, o których mowa w art. 38 ust. 3;

7) zestawienie protokołów z kontroli realizacji zadania inwestycyjnego przeprowadzonych przez organy nadzoru budowlanego w okresie sprawozdawczym, z uwzględnieniem uwag i zastrzeżeń organów przeprowadzających kontrolę oraz sposobu realizacji zaleceń pokontrolnych;

8) wartość kosztów inwestycyjnych poniesionych na realizację zadania inwestycyjnego kwalifikowanych do zbilansowania z wartością planowanych do przydzielenia uprawnień do emisji;

9) wykaz instalacji wytwarzających energię elektryczną, którym zostaną wydane uprawnienia do emisji w związku z poniesieniem kosztów inwestycyjnych na realizację danego zadania, wraz z liczbą uprawień do emisji dla poszczególnych instalacji.

17. Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne przechowuje dokumentację związaną z realizacją tego zadania przez okres 10 lat od dnia wydania uprawnień do emisji na rachunek posiadania operatora w rejestrze Unii oraz udostępnia tę dokumentację na wezwanie ministra właściwego do spraw klimatu.

18. Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne dokonuje aktualizacji harmonogramu rzeczowo-finansowego, w przypadku zmian w realizacji tego zadania, które będą miały wpływ na termin zakończenia jego realizacji.

Art. 35. [Koszty inwestycyjne] 1. Koszty inwestycyjne poniesione na realizację zadań inwestycyjnych związanych ze spełnieniem obowiązków wynikających z przepisów dotyczących promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych, z wyjątkiem kosztów sfinansowanych ze źródeł stanowiących pomoc publiczną, mogą zostać wykorzystane do zbilansowania z wartością planowanych do przydzielenia uprawnień do emisji po przekroczeniu przez Rzeczpospolitą Polską 15 % krajowego celu ogólnego w zakresie udziału energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto. Udział energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto ustala się na podstawie wyników badań statystycznych statystyki publicznej gromadzonych zgodnie z przepisami wydawanymi na podstawie ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2023 r. poz. 773 oraz z 2024 r. poz. 1222).

2. Koszty inwestycyjne wyraża się w złotych w cenach z 2010 r. z uwzględnieniem wskaźników cen nakładów inwestycyjnych ustalanych na podstawie komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego ogłaszanego na podstawie art. 15 ust. 5b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 oraz z 2024 r. poz. 232, 854 i 1222) za rok poprzedzający koniec okresu sprawozdawczego.

3. Koszty inwestycyjne ponoszone w walutach obcych podlegają przeliczeniu na złote zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Art. 36. [Weryfikacja sprawozdania rzeczowo-finansowego przez biegłego rewidenta] 1. Sprawozdanie rzeczowo-finansowe jest weryfikowane przez biegłego rewidenta, o którym mowa w ustawie z dnia 11 maja 2017 r. o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym (Dz. U. z 2024 r. poz. 1035).

2. Biegły rewident w ramach weryfikacji sprawozdania rzeczowo-finansowego sporządza opinię, w której poświadcza wysokość poniesionych kosztów inwestycyjnych kwalifikowanych do zbilansowania z wartością planowanych do przydzielenia uprawnień do emisji, z uwzględnieniem realizacji rzeczowych elementów zadania inwestycyjnego.

3. Kosztami inwestycyjnymi kwalifikowanymi do zbilansowania z wartością planowanych do przydzielenia uprawnień do emisji są koszty inwestycyjne netto poniesione na realizację zadania inwestycyjnego ujętego w krajowym planie inwestycyjnym pomniejszone o wartość kosztów finansowanych ze źródeł stanowiących pomoc publiczną, a także o wartość finansowanych z innych źródeł kosztów poniesionych w związku ze spełnianiem obowiązków wynikających z przepisów dotyczących emisji przemysłowych oraz przepisów dotyczących promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych, z zastrzeżeniem art. 35 ust. 1. Przez koszty inwestycyjne netto należy rozumieć koszty pomniejszone o wartość podatku od towarów i usług, ale przed potrąceniem innych podatków i opłat.

3a. Kwota kosztów inwestycyjnych poniesionych na realizację danego zadania inwestycyjnego ujętego w krajowym planie inwestycyjnym kwalifikowanych do zbilansowania z wartością planowanych do przydzielenia uprawnień do emisji nie może przekroczyć całkowitej kwoty kosztów inwestycyjnych planowanej do poniesienia na to zadanie inwestycyjne według krajowego planu inwestycyjnego, pomniejszonej o kwoty kosztów określonych w art. 30 ust. 2 pkt 4–6.

4. Opinia biegłego rewidenta sporządzona w języku polskim jest składana wraz z tłumaczeniem tej opinii przez tłumacza przysięgłego na język angielski. Opinię biegłego rewidenta sporządza się na formularzu według wzoru określonego na podstawie ust. 6 pkt 3.

5. Koszty weryfikacji sprawozdania rzeczowo-finansowego oraz koszty tłumaczenia opinii biegłego rewidenta przez tłumacza przysięgłego ponosi podmiot realizujący zadanie inwestycyjne.

6. Minister właściwy do spraw klimatu określi i zamieści w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra wzory:

1) formularza wniosku o zatwierdzenie odpowiedniego dla realizacji danego zadania inwestycyjnego wskaźnika lub wskaźników zgodności, o których mowa w art. 32 ust. 4,

2) formularza sprawozdania rzeczowo-finansowego,

3) formularza opinii biegłego rewidenta, o której mowa w ust. 2,

4) formularza informacji, o której mowa w art. 34 ust. 2,

5) formularza informacji, o której mowa w art. 38 ust. 6a,

6) formularza zbiorczego zestawienia,

7) formularza korekty wartości wydanych uprawnień do emisji, o której mowa w art. 40a ust. 4

– z uwzględnieniem potrzeby zapewnienia jednolitego standardu przekazywanych informacji, specyfiki zadań inwestycyjnych ujętych w krajowym planie inwestycyjnym oraz potrzeby prawidłowego monitorowania ich realizacji, a także potrzeby zapewnienia zgodności pomocy publicznej z warunkami jej dopuszczalności.

Art. 37. [Współfinansowanie zadań inwestycyjnych] 1. Zadania inwestycyjne realizowane przez operatora systemu przesyłowego gazowego albo systemu przesyłowego elektroenergetycznego mogą być współfinansowane przez prowadzącego instalację wytwarzającą energię elektryczną lub grupę kapitałową, do której należy prowadzący instalację wytwarzającą energię elektryczną.

2. Prowadzący instalację wytwarzającą energię elektryczną lub grupa kapitałowa, do której należy prowadzący instalację wytwarzającą energię elektryczną, za współfinansowanie, o którym mowa w ust. 1, uzyskuje uprawnienia do emisji wydane w związku z rozliczeniem kosztów inwestycyjnych poniesionych na realizację zadania inwestycyjnego.

3. Operator systemu przesyłowego ogłasza na swojej stronie internetowej ogólne warunki współfinansowania zadania inwestycyjnego oraz zamieszcza wzór umowy na współfinansowanie tego zadania.

4. Ogólne warunki współfinansowania zadania inwestycyjnego określają w szczególności przedmiot zadania inwestycyjnego ujętego w krajowym planie inwestycyjnym wraz z harmonogramem realizacji tego zadania.

5. Operator systemu przesyłowego gazowego albo systemu przesyłowego elektroenergetycznego po zawarciu umowy na współfinansowanie jest obowiązany niezwłocznie przekazać kopię tej umowy ministrowi właściwemu do spraw klimatu.

Art. 38. [Uprawnienia do emisji] 1. Uprawnienia do emisji są wydawane instalacjom wytwarzającym energię elektryczną w liczbie stanowiącej równowartość poświadczonej w sprawozdaniu rzeczowo-finansowym wysokości poniesionych kosztów inwestycyjnych kwalifikowanych do zbilansowania z wartością uprawnień do emisji, jednak nie większej niż liczba uprawnień do emisji planowanych do przydzielenia tej instalacji na dany rok w przepisach wydanych na podstawie art. 29 ust. 1.

2. Wartość uprawnień do emisji, które mają być wydane na dany rok, ustala się na podstawie jednostkowej ceny uprawnienia do emisji określonej w Komunikacie Komisji nr 2011/C 99/03 według kursu euro, który wyniósł 4 zł.

3. W przypadku gdy poświadczona w sprawozdaniu rzeczowo-finansowym wysokość poniesionych kosztów inwestycyjnych kwalifikowanych do zbilansowania z wartością uprawnień do emisji jest wyższa niż wartość uprawnień do emisji planowanych do przydzielenia instalacji na dany rok w przepisach wydanych na podstawie art. 29 ust. 1, nadwyżka kosztów inwestycyjnych może zostać wykorzystana do zbilansowania z wartością uprawnień do emisji w następnych latach okresu rozliczeniowego, jednak nie później niż do dnia 28 lutego 2020 r.

4. W przypadku gdy poświadczona w sprawozdaniu rzeczowo-finansowym wysokość poniesionych kosztów inwestycyjnych kwalifikowanych do zbilansowania z wartością uprawnień do emisji jest niższa niż wartość uprawnień do emisji planowanych do przydzielenia instalacji na dany rok w przepisach wydanych na podstawie art. 29 ust. 1, uprawnienia do emisji, w liczbie która stanowi różnicę między liczbą uprawnień do emisji planowaną do przydzielenia na dany rok a liczbą uprawnień do emisji wydanych w tym roku instalacji, przenosi się na następne lata, nie dłużej jednak niż na 4 lata i nie później niż do dnia 28 lutego 2020 r.

5. Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne jest obowiązany przedłożyć ministrowi właściwemu do spraw klimatu informację na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo w postaci elektronicznej, opatrzonym kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, o terminie zaprzestania realizacji tego zadania albo o terminie jego zakończenia, nie później niż po upływie 21 dni od dnia zaprzestania realizacji zadania inwestycyjnego albo dnia jego zakończenia.

6. (uchylony)

6a. Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne przedkłada ministrowi właściwemu do spraw klimatu informację o zmianie mocy wytwórczej instalacji wytwarzającej energię elektryczną w terminie 3 miesięcy od dnia zakończenia realizacji zadania. Informację przedkłada się na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo w postaci elektronicznej, opatrzonym kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.

7. (uchylony)

Art. 39. [Maksymalna wysokość łącznej wartości pomocy publicznej] 1. Łączna wartość pomocy publicznej udzielonej w formie uprawnień do emisji na realizację danego zadania inwestycyjnego wraz z inną pomocą publiczną i pomocą de minimis nie może przekroczyć 100 % wartości kosztów kwalifikowanych.

2. (uchylony)

3. (uchylony)

4. (uchylony)

5. (uchylony)

6. (uchylony)

7. (uchylony)

Art. 40. [Zwrot równowartości uprawnień do emisji] 1. Minister właściwy do spraw klimatu wydaje decyzję w sprawie zwrotu przez beneficjenta pomocy publicznej równowartości uprawnień do emisji wydanych w związku z realizacją danego zadania inwestycyjnego, określając kwotę podlegającą zwrotowi wraz z terminem jej zwrotu, w przypadku gdy podmiot realizujący zadanie inwestycyjne ujęte w krajowym planie inwestycyjnym:

1) nie osiągnął zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności określonych w decyzji, o której mowa w art. 32 ust. 8, lub

2) otrzymał decyzję odmawiającą zatwierdzenia proponowanego wskaźnika lub wskaźników zgodności, lub

3) nie złożył wniosku, o którym mowa w art. 32 ust. 4, lub

4) zaprzestał realizacji tego zadania, lub

5) otrzymał uprawnienia do emisji, których równowartość wraz z inną pomocą publiczną i pomocą de minimis powoduje przekroczenie, o którym mowa w art. 39 ust. 1.

2. Minister właściwy do spraw klimatu wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, także w przypadku gdy wartość wydanych uprawnień do emisji w związku z realizacją zadania inwestycyjnego, którego realizacji zaprzestano albo którego realizacja nie doprowadziła do osiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności, jest wyższa niż wysokość kosztów inwestycyjnych kwalifikowanych do zbilansowania poniesionych w związku z realizacją innych zadań inwestycyjnych, o których mowa w art. 40a ust. 1.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, beneficjent pomocy publicznej zwraca równowartość uprawnień do emisji stanowiących różnicę pomiędzy wydanymi a zbilansowanymi uprawnieniami do emisji.

4. Kwota podlegająca zwrotowi stanowi równowartość uprawnień do emisji podlegających zwrotowi obliczoną przy uwzględnieniu jednostkowej ceny uprawnienia do emisji, która odpowiada średniej cenie uprawnienia do emisji notowanej na giełdach ICE/ECX i EEX na rynku wtórnym spot w ostatnim dniu, w którym realizowany był obrót uprawnieniami do emisji, poprzedzającym dzień wydania uprawnień do emisji na rachunek prowadzącego instalację, powiększoną o odsetki, o których mowa w art. 16 ust. 2 rozporządzenia Rady (UE) 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz. Urz. UE L 248 z 24.09.2015, str. 9), obliczone z zastosowaniem stopy zwrotu pomocy określonej zgodnie z rozdziałem V rozporządzenia Komisji (WE) nr 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (UE) 2015/1589 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 140 z 30.04.2004, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 4, str. 3) w przeliczeniu na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w dniu poprzedzającym dzień wydania decyzji.

5. Należności wnoszone w związku z obowiązkiem zwrotu kwoty, o której mowa w ust. 4, stanowią dochód budżetu państwa.

6. Do kwoty, o której mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.

7. Kwota, o której mowa w ust. 4, podlega egzekucji administracyjnej w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Art. 40a. [Wniosek o wyrażenie zgody na zbilansowanie wartości wydanych uprawnień do emisji] 1. Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne, którego realizacji zaprzestano albo którego realizacja nie doprowadziła do osiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności, może wystąpić do ministra właściwego do spraw klimatu z wnioskiem o wyrażenie zgody na zbilansowanie wartości wydanych uprawnień do emisji kosztami inwestycyjnymi poniesionymi na realizację innych zadań inwestycyjnych ujętych w krajowym planie inwestycyjnym.

2. Wniosek zawiera:

1) przyczyny zaprzestania realizacji zadania inwestycyjnego albo nieosiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności;

2) liczbę oraz wartość wydanych uprawnień do emisji w związku z realizacją zadania inwestycyjnego, którego realizacji zaprzestano albo którego realizacja nie doprowadziła do osiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności, w podziale na poszczególne okresy sprawozdawcze oraz instalacje;

3) liczbę oraz wartość wydanych uprawnień do emisji, które będą bilansowane kosztami inwestycyjnymi innych zadań inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, w podziale na poszczególne okresy sprawozdawcze oraz instalacje.

3. Wartość wydanych uprawnień do emisji, o których mowa w ust. 2 pkt 3, ustala się w sposób określony w art. 38 ust. 2.

4. W celu zbilansowania wartości wydanych uprawnień do emisji kosztami inwestycyjnymi poniesionymi w związku z realizacją innych zadań inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, podmiot realizujący zadanie inwestycyjne dołącza do wniosku zweryfikowane sprawozdanie rzeczowo-finansowe albo korektę wartości wydanych uprawnień do emisji bilansowanych kosztami inwestycyjnymi poniesionymi w związku z realizacją innych zadań inwestycyjnych ujętych w krajowym planie inwestycyjnym oraz zbiorcze zestawienie lub jego korektę. Korektę wartości wydanych uprawnień do emisji sporządza się na formularzu według wzoru określonego na podstawie art. 36 ust. 6 pkt 7.

5. Minister właściwy do spraw klimatu wyraża, w drodze decyzji, zgodę na zbilansowanie wartości wydanych uprawnień do emisji kosztami inwestycyjnymi poniesionymi w związku z realizacją przez ten podmiot innych zadań inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1.

6. W przypadku złożenia wniosku postępowanie, o którym mowa w art. 40 ust. 1 pkt 1 lub 4, zawiesza się do dnia rozstrzygnięcia wniosku.

7. Po wyrażeniu zgody, o której mowa w ust. 5, postępowanie, o którym mowa w art. 40 ust. 1 pkt 1 lub 4, umarza się.

8. Po wyrażeniu zgody, o której mowa w ust. 5, minister właściwy do spraw klimatu przekazuje niezwłocznie Komisji Europejskiej oraz Krajowemu ośrodkowi kopie dokumentów, o których mowa w ust. 4.

9. Umorzenie postępowania, o którym mowa w art. 40 ust. 1 pkt 1 lub 4, nie stanowi przeszkody do wszczęcia nowego postępowania w tym przedmiocie w przypadku, gdy:

1) podmiot realizujący inne zadanie inwestycyjne, o którym mowa w ust. 1, zaprzestanie jego realizacji lub nie osiągnie zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności w odniesieniu do nowego zadania inwestycyjnego lub

2) Komisja Europejska wyrazi sprzeciw wobec zbilansowania wartości wydanych uprawnień do emisji kosztami inwestycyjnymi poniesionymi w związku z realizacją przez ten podmiot innych zadań inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1.

10. W przypadku o którym mowa w ust. 9 pkt 2, minister właściwy do spraw klimatu stwierdza wygaśnięcie decyzji, o której mowa w ust. 5.

Art. 40b. [Zgoda na zbilansowanie wartości wydanych uprawnień do emisji] Na wniosek podmiotu realizującego więcej niż jedno zadanie inwestycyjne ujęte w krajowym planie inwestycyjnym minister właściwy do spraw klimatu może, uwzględniając charakter zadania inwestycyjnego ujętego w krajowym planie inwestycyjnym, którego dotyczy wniosek, oraz efekt ekologiczny wynikający z realizacji zadań inwestycyjnych przez wnioskodawcę, wyrazić zgodę na zbilansowanie wartości wydanych uprawnień do emisji kosztami inwestycyjnymi poniesionymi w związku z realizacją innych zadań inwestycyjnych ujętych w krajowym planie inwestycyjnym. Przepisy art. 40a stosuje się odpowiednio.

Art. 41. [Wykaz instalacji wytwarzających energię elektryczną wraz z liczbą uprawnień do emisji] 1. Minister właściwy do spraw klimatu przekazuje Komisji Europejskiej w celu akceptacji wykaz instalacji wytwarzających energię elektryczną wraz z liczbą uprawnień do emisji, które są planowane do wydania tym instalacjom w danym roku okresu rozliczeniowego.

2. Minister właściwy do spraw klimatu, po zaakceptowaniu przez Komisję Europejską wykazu, o którym mowa w ust. 1, ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra informację o liczbie uprawnień do emisji, które w danym roku okresu rozliczeniowego zostaną wydane instalacjom wytwarzającym energię elektryczną.

3. Uprawnienia do emisji wydaje się na rachunek posiadania operatora w rejestrze Unii w liczbie określonej w informacji, o której mowa w ust. 2.

Art. 42. [Raport z realizacji zadań inwestycyjnych] 1. Krajowy ośrodek sporządza corocznie raport z realizacji zadań inwestycyjnych na podstawie danych i informacji zawartych w sprawozdaniach rzeczowo-finansowych i przekazuje go ministrowi właściwemu do spraw klimatu w terminie do dnia 30 listopada każdego roku.

2. Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw energii zatwierdza raport z realizacji zadań inwestycyjnych ujętych w krajowym planie inwestycyjnym.

3. Minister właściwy do spraw klimatu przedkłada raport, o którym mowa w ust. 2, Komisji Europejskiej.

4. Minister właściwy do spraw klimatu ogłasza raport, o którym mowa w ust. 2, uwzględniając poufność informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra.

Art. 43. [Przekazywanie sprawozdań i informacji przez krajowy ośrodek] Krajowy ośrodek przekazuje sprawozdania albo informacje, o których mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2023 r. poz. 702) na zasadach i w trybie przepisów wydanych na podstawie art. 32 ust. 11 i art. 35 pkt 1 tej ustawy.

Art. 44. [Wniosek o wydłużenie okresu, w którym mogą być przydzielone uprawnienia do emisji] Minister właściwy do spraw klimatu może przedłożyć Komisji Europejskiej na 2 lata przed zakończeniem okresu rozliczeniowego wniosek o wydłużenie okresu, w którym mogą być przydzielone uprawnienia do emisji na zasadach określonych w niniejszym rozdziale.

Art. 46. [Wniosek o przydział uprawnień do emisji] 1. Operator statku powietrznego składa do ministra właściwego do spraw klimatu wniosek o przydział uprawnień do emisji, nie później niż na 21 miesięcy przed dniem rozpoczęcia okresu rozliczeniowego. Wniosek złożony po upływie tego terminu pozostawia się bez rozpatrzenia.

2. Wniosek o przydział uprawnień do emisji podlega opłacie rejestracyjnej w wysokości 500 zł. Opłata jest wnoszona na rachunek urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw klimatu i stanowi dochód budżetu państwa.

3. Wniosek o przydział uprawnień do emisji zawiera:

1) nazwę operatora statku powietrznego oraz oznaczenie jego adresu miejsca zamieszkania albo adresu siedziby;

2) oznaczenie okresu rozliczeniowego, którego dotyczy wniosek.

4. Do wniosku o przydział uprawnień do emisji dołącza się:

1) dowód uiszczenia opłaty rejestracyjnej;

2) raport dotyczący tonokilometrów pochodzących z wykonywanych operacji lotniczych, o którym mowa w art. 68 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066, oraz sprawozdanie z weryfikacji tego raportu.

5. Jeżeli wniosek o przydział uprawnień do emisji nie spełnia wymogów formalnych, o których mowa w ust. 3 i 4, minister właściwy do spraw klimatu wzywa operatora statku powietrznego do usunięcia braków w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

6. Minister właściwy do spraw klimatu przekazuje wnioski o przydział uprawnień do emisji do Komisji Europejskiej, nie później niż na 18 miesięcy przed dniem rozpoczęcia okresu rozliczeniowego.

7. Minister właściwy do spraw klimatu, zgodnie z decyzją Komisji Europejskiej wydaną na podstawie art. 3e ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE, w terminie 3 miesięcy od dnia podjęcia przez Komisję Europejską tej decyzji, oblicza:

1) całkowitą liczbę uprawnień do emisji przydzielonych na okres rozliczeniowy operatorowi statku powietrznego, którego wniosek o przydział uprawnień do emisji został przekazany do Komisji Europejskiej, mnożąc liczbę tonokilometrów podanych w tym wniosku przez wartość wzorca porównawczego ustalonego w decyzji;

2) liczbę uprawnień do emisji przydzielonych na każdy rok okresu rozliczeniowego operatorowi statku powietrznego, którego wniosek o przydział uprawnień do emisji został przekazany do Komisji Europejskiej, dzieląc całkowitą liczbę uprawnień do emisji, obliczoną zgodnie z pkt 1, przez liczbę lat okresu rozliczeniowego.

8. Całkowita liczba uprawnień do emisji przydzielonych operatorom statków powietrznych oraz liczba uprawnień do emisji przydzielonych operatorom statków powietrznych na każdy rok okresu rozliczeniowego podlegają zmniejszeniu proporcjonalnie do ograniczenia obowiązku rozliczenia emisji z operacji lotniczych wynikającego z art. 1 pkt 6 lit. c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2392 z dnia 13 grudnia 2017 r. zmieniającego dyrektywę 2003/87/WE w celu utrzymania obecnych ograniczeń zakresu zastosowania w odniesieniu do działań lotniczych i w celu przygotowania wdrożenia globalnego środka rynkowego po 2021 r. (Dz. Urz. UE L 350 z 29.12.2017, str. 7), zwanego dalej „rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2392”.

9. Liczba uprawnień do emisji przydzielonych operatorom statków powietrznych na każdy rok okresu rozliczeniowego, począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r. podlega corocznie dostosowaniu za pomocą współczynnika liniowego, w sposób, o którym mowa w art. 1 pkt 6 lit. c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2392.

Art. 47. [Uprawnienia do emisji ze specjalnej rezerwy] 1. Operator statku powietrznego może wystąpić z wnioskiem o przydział uprawnień do emisji z rezerwy, z której przydziela się uprawnienia do emisji dla operatorów statków powietrznych, zwanej dalej „specjalną rezerwą”.

2. Uprawnienia do emisji ze specjalnej rezerwy przydziela się operatorowi statku powietrznego, w przypadku gdy:

1) rozpoczęcie wykonywania operacji lotniczych objętych systemem nastąpiło po zakończeniu roku monitorowania, o którym mowa w art. 81 ust. 2, i ich wykonywanie nie stanowi kontynuacji operacji lotniczych wykonywanych uprzednio przez innego operatora statku powietrznego albo

2) średnioroczny wzrost liczby tonokilometrów między rokiem monitorowania, o którym mowa w art. 81 ust. 2, a drugim rokiem okresu rozliczeniowego wynosi ponad 18 %, pod warunkiem że nie jest on następstwem operacji lotniczych wykonywanych uprzednio przez innego operatora statku powietrznego.

3. Liczba uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy przydzielonych operatorowi statku powietrznego, który spełnia przesłankę, o której mowa w ust. 2 pkt 2, nie może przekroczyć 1 000 000 uprawnień do emisji w okresie rozliczeniowym.

4. Wniosek o przydział uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy składa się do ministra właściwego do spraw klimatu nie później niż do dnia 30 czerwca w trzecim roku okresu rozliczeniowego. Wniosek złożony po upływie tego terminu pozostawia się bez rozpatrzenia.

5. Wniosek o przydział uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy podlega opłacie rejestracyjnej w wysokości 500 zł. Opłata jest wnoszona na rachunek urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw klimatu i stanowi dochód budżetu państwa.

6. Do wniosku o przydział uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy stosuje się art. 46 ust. 3.

7. Do wniosku o przydział uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy dołącza się:

1) dowody potwierdzające spełnienie przez operatora statku powietrznego przesłanki, o której mowa w ust. 2 pkt 1 albo pkt 2;

2) dowód wniesienia opłaty rejestracyjnej;

3) raport dotyczący tonokilometrów pochodzących z wykonywanych operacji lotniczych, o którym mowa w art. 68 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066, oraz sprawozdanie z weryfikacji tego raportu.

8. Wniosek o przydział uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy złożony przez operatora statku powietrznego spełniającego przesłankę, o której mowa w ust. 2 pkt 2, zawiera dodatkowo informacje o:

1) procentowym wzroście liczby tonokilometrów wykonanych przez operatora statku powietrznego między rokiem monitorowania, o którym mowa w art. 81 ust. 2, a drugim rokiem okresu rozliczeniowego;

2) całkowitym wzroście liczby tonokilometrów wykonanych przez operatora statku powietrznego między rokiem monitorowania, o którym mowa w art. 81 ust. 2, a drugim rokiem okresu rozliczeniowego;

3) całkowitym wzroście liczby tonokilometrów wykonanych przez operatora statku powietrznego między rokiem monitorowania, o którym mowa w art. 81 ust. 2, a drugim rokiem okresu rozliczeniowego, przekraczającym 18 %.

9. Jeżeli wniosek o przydział uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy nie spełnia wymogów formalnych, o których mowa w ust. 6–8, minister właściwy do spraw klimatu wzywa operatora statku powietrznego do usunięcia braków w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

10. Minister właściwy do spraw klimatu przekazuje do Komisji Europejskiej wnioski o przydział uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy nie później niż do dnia 31 grudnia w trzecim roku okresu rozliczeniowego.

11. Minister właściwy do spraw klimatu, zgodnie z decyzją Komisji Europejskiej wydaną na podstawie art. 3f ust. 5 dyrektywy 2003/87/WE, w terminie 3 miesięcy od dnia podjęcia przez Komisję Europejską tej decyzji, oblicza:

1) całkowitą liczbę uprawnień do emisji przydzielonych ze specjalnej rezerwy na dany okres rozliczeniowy operatorowi statku powietrznego, którego wniosek o przydzielenie uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy został przekazany do Komisji Europejskiej;

2) liczbę uprawnień do emisji przydzielonych ze specjalnej rezerwy na każdy rok okresu rozliczeniowego operatorowi statku powietrznego, którego wniosek o przydzielenie uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy został przekazany do Komisji Europejskiej, dzieląc całkowitą liczbę uprawnień do emisji, o której mowa w pkt 1, przez liczbę lat pozostałych do końca okresu rozliczeniowego.

12. Obliczenie całkowitej liczby uprawnień do emisji, o której mowa w ust. 11 pkt 1, następuje przez pomnożenie wartości wzorca porównawczego ustalonego w decyzji Komisji Europejskiej wydanej na podstawie art. 3f ust. 5 dyrektywy 2003/87/WE przez:

1) liczbę tonokilometrów wskazaną we wniosku o przydzielenie uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1;

2) liczbę tonokilometrów przekraczającą procentowy wzrost, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, w przypadku, o którym mowa w tym przepisie.

13. Całkowita liczba uprawnień do emisji przydzielonych operatorom statków powietrznych oraz liczba uprawnień do emisji przydzielonych operatorom statków powietrznych ze specjalnej rezerwy na każdy rok okresu rozliczeniowego podlegają zmniejszeniu proporcjonalnie do ograniczenia obowiązku rozliczenia emisji z operacji lotniczych wynikającego z art. 1 pkt 6 lit. c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2392.

14. Liczba uprawnień do emisji przydzielonych operatorom statków powietrznych ze specjalnej rezerwy na każdy rok okresu rozliczeniowego, o której mowa w ust. 11 pkt 2, począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r. podlega corocznie dostosowaniu za pomocą współczynnika liniowego, w sposób, o którym mowa w art. 1 pkt 6 lit. c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2392.

Art. 48. [Ogłoszenie o liczbie uprawnień do emisji] 1. Minister właściwy do spraw klimatu po dokonaniu obliczeń, o których mowa w art. 46 ust. 7–9 i art. 47 ust. 11, 13 i 14, ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra i przekazuje do Krajowego ośrodka informacje o:

1) całkowitej liczbie uprawnień do emisji przyznanych na okres rozliczeniowy operatorowi statku powietrznego;

2) liczbie uprawnień do emisji przyznanych operatorowi statku powietrznego na każdy rok okresu rozliczeniowego.

2. Uprawnienia do emisji są wydawane operatorowi statku powietrznego, w terminie do dnia 30 czerwca każdego roku, w liczbie, jaka została określona w informacji, o której mowa w ust. 1 pkt 2.

Art. 50. [Sprawozdanie] 1. Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych przygotowuje corocznie sprawozdanie dotyczące wykorzystania w poprzedzającym roku kalendarzowym środków przeznaczonych na cele lub polityki, o których mowa w art. 49 ust. 6 i 7, z zachowaniem wymagań określonych w art. 19 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie zarządzania unią energetyczną i działaniami w dziedzinie klimatu, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 663/2009 i (WE) nr 715/2009, dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady 94/22/WE, 98/70/WE, 2009/31/WE, 2009/73/WE, 2010/31/UE, 2012/27/UE i 2013/30/UE, dyrektyw Rady 2009/119/WE i (EU) 2015/652 oraz uchylenia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 (Dz. Urz. UE L 328 z 21.12.2018, str. 1, Dz. Urz. UE L 85I z 27.03.2019, str. 66 oraz Dz. Urz. UE L 148 z 06.06.2019, str. 37).

2. Minister właściwy do spraw klimatu uzgadnia sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, z członkami Rady Ministrów i przedstawia je do akceptacji Radzie Ministrów. Po zaakceptowaniu sprawozdania przez Radę Ministrów, minister właściwy do spraw klimatu przekazuje sprawozdanie, w terminie do dnia 31 lipca każdego roku, Komisji Europejskiej.

3. W przypadku gdy wysokość wydatkowanych środków pieniężnych w danym roku kalendarzowym nie osiągnęła minimalnego poziomu wynikającego z art. 49 ust. 6 i 7, Rada Ministrów wskaże, w drodze uchwały, cele spośród wymienionych w art. 49 ust. 6, na które w kolejnych latach zostaną wydatkowane środki konieczne do osiągnięcia tego poziomu, biorąc pod uwagę potrzeby związane z redukcją gazów cieplarnianych i ochroną środowiska.

4. Rada Ministrów podejmie uchwałę, o której mowa w ust. 3, nie później niż przed rozpoczęciem prac nad projektem ustawy budżetowej na rok kolejny.

Art. 50b. [Rachunek Funduszu Modernizacyjnego] Środki, o których mowa w art. 50a ust. 1, są przekazywane na wyodrębniony rachunek bankowy Narodowego Funduszu, zwany dalej „rachunkiem Funduszu Modernizacyjnego”.

Art. 50c. [Realizacja inwestycji, o których mowa w art. 50a ust. 1 i 2] 1. Inwestycje, o których mowa w art. 50a ust. 1 i 2, są realizowane w ramach programów priorytetowych Narodowego Funduszu.

2. Inwestycje, o których mowa w art. 50a ust. 1, mogą uzyskać dofinansowanie ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego w wysokości do 100 % kosztów realizacji inwestycji kwalifikujących się do dofinansowania, określonych w programach priorytetowych, o których mowa w ust. 1.

3. Inwestycje, o których mowa w art. 50a ust. 2, mogą uzyskać dofinansowanie ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego w wysokości do 70 % kosztów realizacji inwestycji kwalifikujących się do dofinansowania, określonych w programach priorytetowych, o których mowa w ust. 1. Pozostałe koszty tych inwestycji nie mogą być finansowane ze środków publicznych.

Art. 50d. [Organ doradczy ministra właściwego do spraw klimatu w zakresie funkcjonowania Krajowego systemu wdrażania Funduszu Modernizacyjnego] 1. Organem doradczym ministra właściwego do spraw klimatu w zakresie funkcjonowania Krajowego systemu wdrażania Funduszu Modernizacyjnego jest Rada Konsultacyjna Funduszu Modernizacyjnego.

2. Do zakresu działania Rady Konsultacyjnej Funduszu Modernizacyjnego należy wyrażanie stanowiska wobec przedkładanych ministrowi właściwemu do spraw klimatu projektów programów priorytetowych, o których mowa w art. 50c ust. 1. Rada Konsultacyjna wyraża stanowisko w formie uchwały.

3. W skład Rady Konsultacyjnej Funduszu Modernizacyjnego wchodzi po jednym przedstawicielu wyznaczonym przez:

1) ministra właściwego do spraw aktywów państwowych;

2) ministra właściwego do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa;

3) ministra właściwego do spraw energii;

4) ministra właściwego do spraw finansów publicznych;

5) ministra właściwego do spraw gospodarki;

6) ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej;

7) ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej;

8) ministra właściwego do spraw klimatu;

9) ministra właściwego do spraw pracy;

10) ministra właściwego do spraw rolnictwa;

11) ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego;

12) ministra właściwego do spraw środowiska;

13) ministra właściwego do spraw transportu;

14) ministra właściwego do spraw żeglugi śródlądowej;

15) Pełnomocnika Rządu do spraw Strategicznej Infrastruktury Energetycznej.

4. W pracach Rady Konsultacyjnej Funduszu Modernizacyjnego bierze udział, w charakterze obserwatora, bez prawa głosu, przedstawiciel Krajowego operatora Funduszu Modernizacyjnego, zwanego dalej „Operatorem Funduszu”.

5. Minister, który kieruje więcej niż jednym działem administracji rządowej wymienionym w ust. 3, wyznacza do udziału w pracach Rady Konsultacyjnej Funduszu Modernizacyjnego jednego przedstawiciela.

6. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze zarządzenia, organizację i tryb działania Rady Konsultacyjnej Funduszu Modernizacyjnego.

7. Wydatki związane z obsługą Rady Konsultacyjnej Funduszu Modernizacyjnego są finansowane ze środków budżetu państwa, z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw klimatu.

Art. 50e. [Zarządzanie krajowym systemem wdrażania Funduszu Modernizacyjnego] 1. Krajowym systemem wdrażania Funduszu Modernizacyjnego zarządza Operator Funduszu.

2. Wykonywanie zadań Operatora Funduszu powierza się Narodowemu Funduszowi.

3. Do zadań Operatora Funduszu działającego przez Radę Nadzorczą Narodowego Funduszu należy:

1) zatwierdzanie list programów priorytetowych, o których mowa w art. 50c ust. 1;

2) ustalanie kryteriów wyboru inwestycji dofinansowywanych ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego;

3) ustalanie zasad udzielania i umarzania pożyczek oraz trybu i zasad udzielania i rozliczania dotacji, przyznanych ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego.

4. Do zadań Operatora Funduszu działającego przez Zarząd Narodowego Funduszu należy:

1) przedkładanie ministrowi właściwemu do spraw klimatu wykazu, o którym mowa w art. 50p ust. 1;

2) sporządzanie list programów priorytetowych, o których mowa w art. 50c ust. 1, oraz przedstawianie tych list w celu uzgodnienia ministrowi właściwemu do spraw klimatu;

3) opracowywanie, przedkładanie ministrowi właściwemu do spraw klimatu w celu uzgodnienia oraz przyjmowanie programów priorytetowych, o których mowa w art. 50c ust. 1;

4) zatwierdzanie regulaminów naboru wniosków o dofinansowanie inwestycji ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego;

5) przedstawianie Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu i komitetowi inwestycyjnemu, o którym mowa w art. 10d ust. 5 dyrektywy 2003/87/WE, zwanemu dalej „Komitetem Inwestycyjnym”, programów priorytetowych, o których mowa w art. 50c ust. 1;

6) składanie do Europejskiego Banku Inwestycyjnego wniosków o wypłatę środków z Funduszu Modernizacyjnego na dofinansowanie realizacji inwestycji.

5. Do zadań Operatora Funduszu działającego przez Biuro Narodowego Funduszu należy konsultowanie i wdrażanie programów priorytetowych, o których mowa w art. 50c ust. 1, a także prowadzenie działalności promocyjnej i informacyjnej oraz monitorowanie inwestycji w ramach Krajowego systemu wdrażania Funduszu Modernizacyjnego, w szczególności przez:

1) opracowywanie regulaminu naboru wniosków o dofinansowanie inwestycji ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego oraz organizowanie naboru i oceny tych wniosków;

2) podejmowanie czynności prowadzących do zawarcia umów o dofinansowanie realizacji inwestycji ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego;

3) nadzorowanie wdrażania i realizacji inwestycji, dokonywanie oceny uzyskanych w wyniku ich realizacji efektów ekologicznych oraz sprawowanie kontroli nad wykorzystaniem środków Funduszu Modernizacyjnego przez podmioty, które zawarły umowę o dofinansowanie realizacji inwestycji ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego, zwane dalej „beneficjentami”;

4) opracowywanie i przedkładanie ministrowi właściwemu do spraw klimatu projektu sprawozdania, o którym mowa w art. 50m ust. 1;

5) organizowanie pomocy technicznej dla podmiotów zainteresowanych uzyskaniem dofinansowania ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego;

6) prowadzenie działalności promocyjnej i informacyjnej o Krajowym systemie wdrażania Funduszu Modernizacyjnego;

7) monitorowanie:

a) osiągniętych efektów związanych z uniknięciem lub redukcją emisji gazów cieplarnianych w ramach Krajowego systemu wdrażania Funduszu Modernizacyjnego,

b) wydatkowania przez beneficjentów środków uzyskanych z rachunku Funduszu Modernizacyjnego oraz postępów w realizacji inwestycji dofinansowanych z tych środków;

8) prowadzenie wykazu inwestycji dofinansowanych ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego;

9) przeprowadzanie konsultacji społecznych w sprawie projektów programów priorytetowych, o których mowa w art. 50c ust. 1;

10) występowanie do Europejskiego Banku Inwestycyjnego o udzielenie informacji na temat kwoty środków uzyskanych z Funduszu Modernizacyjnego zapisanej na rachunku Europejskiego Banku Inwestycyjnego na dofinansowanie realizacji inwestycji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

11) przekazywanie Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu informacji lub dokumentów, o których mowa w załączniku I do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2020/1001 z dnia 9 lipca 2020 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do funkcjonowania funduszu modernizacyjnego wspierającego inwestycje w modernizację systemów energetycznych oraz poprawę efektywności energetycznej niektórych państw członkowskich (Dz. Urz. UE L 221 z 10.07.2020, str. 107), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) 2020/1001”, niezbędnych do oceny inwestycji, o których mowa w art. 50a ust. 1 i 2;

12) przedstawianie odpowiednio Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu oraz Komitetowi Inwestycyjnemu dowodów, oświadczeń oraz informacji dotyczących spełnienia warunków, o których mowa w art. 6 ust. 7 i art. 7 ust. 7 rozporządzenia Komisji (UE) 2020/1001;

13) informowanie Komisji Europejskiej o wstrzymanej inwestycji, o której mowa w art. 10 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) 2020/1001, i występowanie o zmianę decyzji o wypłacie środków na podstawie art. 10 ust. 3 rozporządzenia Komisji (UE) 2020/1001;

14) przechowywanie dokumentów i informacji, o których mowa w art. 16 ust. 5 rozporządzenia Komisji (UE) 2020/1001.

6. Monitorowaniem, o którym mowa w ust. 5 pkt 7 lit. a, obejmuje się okres do 5 lat kalendarzowych następujących po roku, w którym zakończono realizację inwestycji, albo po roku, w którym dokonano ostatniej płatności w odniesieniu do inwestycji, w przypadku gdy płatność ta została dokonana po jej zakończeniu.

Art. 50f. [Nadzór nad wykonywaniem zadań przez Operatora Funduszu] Minister właściwy do spraw klimatu sprawuje nadzór nad wykonywaniem zadań przez Operatora Funduszu.

Art. 50g. [Formy dofinansowania realizacji inwestycji, o których mowa w art. 50a ust. 1 i 2] 1. Dofinansowania realizacji inwestycji, o których mowa w art. 50a ust. 1 i 2, ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego dokonuje się w formach określonych w art. 411 ust. 1 pkt 1 lub 2, ust. 10 lub 10f ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska lub w sposób określony w art. 410c tej ustawy.

2. W zakresie, w jakim dofinansowanie stanowi pomoc publiczną w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zastosowanie mają szczegółowe warunki udzielania tej pomocy lub pomocy de minimis.

Art. 50h. [Nabór wniosków o dofinansowanie inwestycji] 1. Operator Funduszu organizuje i prowadzi w trybie konkursowym lub ciągłym nabór wniosków o dofinansowanie inwestycji ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego w ramach Krajowego systemu wdrażania Funduszu Modernizacyjnego.

2. Ogłoszenie o naborze wniosków o dofinansowanie inwestycji ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego i jego warunkach Operator Funduszu zamieszcza na swojej stronie internetowej.

3. Operator Funduszu ustala regulamin naboru wniosków o dofinansowanie inwestycji ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego i podaje go do publicznej wiadomości na swojej stronie internetowej.

4. Regulamin naboru wniosków o dofinansowanie inwestycji ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego zawiera:

1) określenie rodzajów podmiotów mogących ubiegać się o udzielenie dofinansowania;

2) wskazanie, czy nabór jest prowadzony w trybie konkursowym czy ciągłym;

3) procedurę lub procedury wyboru i kryteria oceny wniosków;

4) terminy składania i oceny wniosków;

5) określenie limitu środków przeznaczonych na dofinansowanie;

6) wzory formularzy wniosków;

7) określenie zasad powtórnej oceny wniosków.

5. Operator Funduszu może zmieniać regulamin naboru wniosków o dofinansowanie inwestycji ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego, jeżeli zmiany nie spowodują pogorszenia warunków naboru lub jeżeli konieczność ich wprowadzenia wynika ze zmian przepisów prawa powszechnie obowiązującego.

Art. 50i. [Przedstawienie Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu i Komitetowi Inwestycyjnemu programów priorytetowych dotyczących inwestycji, o których mowa w art. 50a ust. 1] 1. Operator Funduszu przedstawia Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu i Komitetowi Inwestycyjnemu programy priorytetowe, o których mowa w art. 50c ust. 1, dotyczące inwestycji, o których mowa w art. 50a ust. 1, w trybie i na zasadach określonych w art. 4 rozporządzenia Komisji (UE) 2020/1001, w celu zatwierdzenia tych programów.

2. W przypadku zatwierdzenia przez Europejski Bank Inwestycyjny programu priorytetowego, o którym mowa w art. 50c ust. 1, dotyczącego inwestycji, o których mowa w art. 50a ust. 1, Operator Funduszu przystępuje do realizacji zadań określonych w art. 50e ust. 5 pkt 1, 5 i 6, dotyczących tego programu.

Art. 50j. [Przedstawienie Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu i Komitetowi Inwestycyjnemu programów priorytetowych dotyczących inwestycji, o których mowa w art. 50a ust. 2] 1. Operator Funduszu przedstawia Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu i Komitetowi Inwestycyjnemu programy priorytetowe, o których mowa w art. 50c ust. 1, dotyczące inwestycji, o których mowa w art. 50a ust. 2, w trybie i na zasadach określonych w art. 4 rozporządzenia Komisji (UE) 2020/1001, w celu dokonania oceny tych programów i wydania przez Komitet Inwestycyjny zalecenia dofinansowania.

2. W przypadku wydania przez Komitet Inwestycyjny zalecenia dofinansowania inwestycji, o których mowa w art. 50a ust. 2, objętych programem priorytetowym, o którym mowa w art. 50c ust. 1, Operator Funduszu przystępuje do realizacji zadań określonych w art. 50e ust. 5 pkt 1, 5 i 6, dotyczących tego programu.

Art. 50k. [Podjęcie czynności prowadzących do zawarcia umów o dofinansowanie realizacji inwestycji] Po podjęciu przez Komisję Europejską decyzji dotyczącej wypłaty środków z Funduszu Modernizacyjnego na realizację programów priorytetowych, o których mowa w art. 50c ust. 1, Operator Funduszu podejmuje czynności prowadzące do zawarcia umów o dofinansowanie realizacji inwestycji ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego, objętych tymi programami.

Art. 50l. [Podstawa dofinansowania realizacji inwestycji] 1. Podstawę dofinansowania realizacji inwestycji stanowi umowa o dofinansowanie realizacji inwestycji ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego.

2. Operator Funduszu umieszcza na swojej stronie internetowej:

1) wzór umowy, o której mowa w ust. 1;

2) informację o wdrażanych programach priorytetowych, o których mowa w art. 50c ust. 1;

3) informacje o inwestycjach dofinansowanych ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego, obejmujące numer wniosku o dofinansowanie realizacji inwestycji ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego, nazwę inwestycji i kwotę udzielonego dofinansowania.

Art. 50m. [Opracowanie i przedłożenie przez Operatora Funduszu projektu sprawozdania z realizacji inwestycji] 1. Operator Funduszu opracowuje i przedkłada ministrowi właściwemu do spraw klimatu w terminie do dnia 15 lutego każdego roku projekt sprawozdania z realizacji inwestycji dofinansowanych ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego oraz osiąganych efektów rzeczowych i ekologicznych w roku poprzednim.

2. Projekt sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, zawiera informacje i dokumenty, o których mowa w art. 13 rozporządzenia Komisji (UE) 2020/1001.

3. Minister właściwy do spraw klimatu zatwierdza sprawozdanie z realizacji inwestycji dofinansowanych ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego oraz osiąganych efektów rzeczowych i ekologicznych.

4. Minister właściwy do spraw klimatu przedkłada sprawozdanie, o którym mowa w ust. 3, Komisji Europejskiej w terminie, o którym mowa w art. 13 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) 2020/1001.

5. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 3, jest ogłaszane w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw klimatu oraz na stronie internetowej Operatora Funduszu.

Art. 50n. [Obowiązek niezwłocznego zwrotu całości albo części środków wypłaconych ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego] 1. Beneficjent jest obowiązany do niezwłocznego zwrotu całości albo części środków wypłaconych ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego, jeżeli wykorzystał je niezgodnie z warunkami określonymi w umowie, o której mowa w art. 50l ust. 1, w tym pobranych przez niego nienależnie lub w nadmiernej wysokości.

2. Zwrot środków następuje na żądanie Operatora Funduszu na rachunek Funduszu Modernizacyjnego.

3. W przypadku wskazanym w ust. 1 Operator Funduszu zawiesza kolejne wypłaty środków wynikające z umowy, o której mowa w art. 50l ust. 1.

4. Warunki zawieszenia wypłaty środków, o którym mowa w ust. 3, określa umowa, o której mowa w art. 50l ust. 1.

5. Do zwrotu środków, o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2023 r. poz. 1550, z późn. zm.).

Art. 50o. [Pokrywanie kosztów związanych z wykonywaniem zadań Operatora Funduszu] Koszty związane z wykonywaniem zadań Operatora Funduszu, w tym koszty ponoszone przez wojewódzkie fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej na wykonywanie czynności składających się na realizację zadań, o których mowa w art. 50e ust. 5, są pokrywane ze środków zgromadzonych na rachunku bankowym, o którym mowa w art. 49 ust. 2d, a w przypadku gdy koszty te nie znajdują pokrycia z tych środków, są pokrywane w ramach zobowiązania, o którym mowa w art. 401c ust. 5 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.

Art. 50p. [Przedłożenie wykazu planowanych programów priorytetowych przeznaczonych do dofinansowania ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego] 1. Operator Funduszu przedkłada ministrowi właściwemu do spraw klimatu w terminie do dnia 30 września każdego roku wykaz planowanych programów priorytetowych przeznaczonych do dofinansowania ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego, obejmujący dwa następne lata kalendarzowe, a także aktualne informacje dotyczące planowanych programów priorytetowych objętych wykazem przedłożonym w roku poprzednim.

2. Wykaz, o którym mowa w ust. 1, zawiera informacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) 2020/1001.

3. Minister właściwy do spraw klimatu, w terminie, o którym mowa w art. 3 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) 2020/1001, przedkłada Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu i Komitetowi Inwestycyjnemu wykaz, o którym mowa w ust. 1.

Art. 50q. [Wskazanie przedstawiciela Rzeczypospolitej Polskiej do udziału w pracach Komitetu Inwestycyjnego] Minister właściwy do spraw klimatu wskazuje przedstawiciela Rzeczypospolitej Polskiej do udziału w pracach Komitetu Inwestycyjnego.

Art. 52. [Wydawanie zezwolenia] 1. Zezwolenie jest wydawane na wniosek prowadzącego instalację.

2. Zezwolenie wydaje odpowiednio organ właściwy do wydania pozwolenia zintegrowanego albo pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, o którym mowa w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, zwany dalej „organem właściwym do wydania zezwolenia”.

3. Zezwolenie wydaje się na czas nieoznaczony.

4. Na wniosek prowadzącego instalację zezwoleniem można objąć emisję z jednej lub więcej instalacji położonych na terenie jednego zakładu.

Art. 53. [Wniosek o wydanie zezwolenia] 1. Wniosek o wydanie zezwolenia zawiera:

1) imię i nazwisko albo nazwę prowadzącego instalację oraz oznaczenie jego adresu miejsca zamieszkania albo adresu siedziby;

2) adres zakładu, na terenie którego jest położona instalacja;

3) informację o tytule prawnym do instalacji;

4) informację o instalacji, stosowanych urządzeniach i technologiach oraz charakterystykę techniczną źródeł powstawania i miejsca emisji;

5) informację o rodzaju prowadzonych działań w instalacji;

6) określenie rodzajów gazów cieplarnianych, które mają być objęte zezwoleniem.

2. Do wniosku o wydanie zezwolenia dołącza się:

1) kopię pozwolenia zintegrowanego albo kopię pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, jeżeli jego uzyskanie jest wymagane zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, z tym że kopii tych pozwoleń nie dołącza się, jeżeli zostały one wydane przez organ właściwy do wydania zezwolenia lub organ ten je posiada;

2) streszczenie wniosku sporządzone w języku niespecjalistycznym;

3) plan monitorowania wielkości emisji, o którym mowa w art. 12 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066, zwany dalej „planem monitorowania wielkości emisji”, wraz z dokumentami uzupełniającymi i informacjami, o których mowa w tym przepisie, na piśmie utrwalonym w postaci papierowej i w postaci elektronicznej;

4) plan poboru próbek w przypadku, o którym mowa w art. 33 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066.

3. W przypadku instalacji o niskim poziomie emisji, o której mowa w art. 47 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066, do wniosku o wydanie zezwolenia dołącza się:

1) dokumenty, o których mowa w ust. 2 pkt 1, 2 i 4;

2) dokumenty potwierdzające spełnianie co najmniej jednego z warunków, o których mowa w art. 47 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066;

3) plan monitorowania wielkości emisji, o którym mowa w art. 78 ust. 2, na piśmie utrwalonym w postaci papierowej i w postaci elektronicznej.

4. Wniosek o wydanie zezwolenia oraz dokumenty, o których mowa w ust. 2 pkt 3 i 4 oraz ust. 3 pkt 3, składa się w dwóch egzemplarzach, chyba że wniosek został złożony na piśmie utrwalonym w postaci elektronicznej, opatrzonym kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.

Art. 54. [Zezwolenie] 1. Zezwolenie zawiera:

1) imię i nazwisko albo nazwę prowadzącego instalację oraz oznaczenie jego adresu miejsca zamieszkania albo adresu siedziby;

2) adres zakładu, na terenie którego jest położona instalacja;

3) określenie instalacji oraz charakterystykę techniczną źródeł powstawania i miejsca emisji;

4) określenie rodzaju działalności prowadzonej w instalacji;

5) określenie rodzajów gazów cieplarnianych objętych zezwoleniem;

6) datę, od której ma zastosowanie plan monitorowania wielkości emisji, nie wcześniejszą niż data złożenia wniosku o wydanie zezwolenia, a w przypadkach, o których mowa w art. 16 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066 – datę ustaloną na podstawie okoliczności, o których mowa w tym przepisie.

2. Organ właściwy do wydania zezwolenia, po zasięgnięciu opinii Krajowego ośrodka, w zezwoleniu zatwierdza:

1) plan monitorowania wielkości emisji;

2) plan poboru próbek w przypadku, o którym mowa w art. 33 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066.

3. Przy zasięganiu opinii, o której mowa w ust. 2, nie stosuje się przepisu art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.

4. Krajowy ośrodek wydaje opinię, o której mowa w ust. 2, w terminie 30 dni od dnia otrzymania kompletnego wniosku, o którym mowa w art. 53. Opinia jest wydawana na piśmie utrwalonym w postaci elektronicznej lub w postaci papierowej i zawiera ocenę przedłożonego planu.

5. Brak wydania opinii w terminie, o którym mowa w ust. 4, uważa się za wyrażenie opinii pozytywnej.

6. Plan monitorowania wielkości emisji lub plan poboru próbek stanowi załącznik do zezwolenia.

7. Do zmiany zezwolenia przepisy ust. 2–6 stosuje się odpowiednio.

8. W przypadku zmiany planu monitorowania wielkości emisji z powodu zmian niebędących istotnymi zmianami w rozumieniu art. 15 ust. 3 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066, a także w przypadku zmian, o których mowa w art. 55 ust. 1 pkt 2 i 3, Krajowy ośrodek nie wydaje opinii, o której mowa w ust. 2. Kopię zmienionego planu monitorowania wielkości emisji organ właściwy do wydania zezwolenia przekazuje niezwłocznie Krajowemu ośrodkowi.

Art. 55. [Wniosek o zmianę zezwolenia] 1. Prowadzący instalację jest obowiązany wystąpić z wnioskiem o zmianę zezwolenia w przypadku:

1) zmiany w instalacji skutkującej zmianą charakteru lub sposobu funkcjonowania instalacji;

2) zmiany nazwy, pod którą prowadzący instalację prowadzi działalność;

3) zmiany prowadzącego instalację;

4) łączenia albo podziału instalacji;

5) zaistnienia zdarzenia powodującego konieczność zmiany planu monitorowania wielkości emisji, jeżeli zmiana ta ma charakter zmiany istotnej w rozumieniu art. 15 ust. 3 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066.

2. W przypadku zmian lub zdarzeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1–4, prowadzący instalację jest obowiązany wystąpić z wnioskiem o zmianę zezwolenia w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia wystąpienia tych zmian lub zdarzeń. W przypadku zdarzenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, prowadzący instalację jest obowiązany wystąpić z wnioskiem o zmianę zezwolenia przed wprowadzeniem planowanych zmian, a jeżeli zmian tych nie dało się zaplanować – niezwłocznie po ich wprowadzeniu.

2a. (uchylony)

3. Do wniosku o zmianę zezwolenia przepisy art. 52 i art. 53 stosuje się odpowiednio.

Art. 55a. [Oświadczenie o pozostaniu instalacji w systemie do końca okresu] 1. Jeżeli w trakcie trwania okresu, o którym mowa w art. 2 pkt 15 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, proces produkcyjny w instalacji uległ zmianie w celu ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, w wyniku której całkowita nominalna moc cieplna instalacji nie przekracza 20 MW, prowadzący instalację może złożyć oświadczenie o pozostaniu instalacji w systemie do końca tego okresu. Oświadczenie składa się wraz z wnioskiem, o którym mowa w art. 55 ust. 1 pkt 1. Oświadczenie jest nieodwołalne i wywiera skutki w odniesieniu do danej instalacji do końca tego okresu.

2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1) imię i nazwisko albo nazwę prowadzącego instalację oraz oznaczenie jego adresu miejsca zamieszkania albo adresu siedziby;

2) adres zakładu, na terenie którego jest położona instalacja;

3) numer rachunku posiadania operatora, o którym mowa w art. 14 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1122;

4) deklarację o pozostaniu instalacji w systemie do końca okresu, o którym mowa w art. 2 pkt 15 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331.

3. Prowadzący instalację może ponownie złożyć oświadczenie o pozostaniu instalacji w systemie w kolejnym okresie, o którym mowa w art. 2 pkt 15 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331. Ponowne oświadczenie można złożyć tylko raz. Przepis ust. 1 zdanie 3 oraz ust. 2 stosuje się.

4. Ponowne oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, składa się do Krajowego ośrodka wraz wnioskiem o przydział uprawnień do emisji, o którym mowa w art. 26b ust. 1.

5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 i 3, w okresie wskazanym w ust. 1 i 3, uznaje się, że instalacja, o której mowa w tych przepisach, spełnia kryteria uczestnictwa w systemie. Przepisu art. 58 ust. 1 do takiej instalacji nie stosuje się.

6. O złożeniu oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, organ właściwy do wydania zezwolenia powiadamia niezwłocznie Krajowy ośrodek. O złożeniu ponownego oświadczenia, o którym mowa w ust. 3, Krajowy ośrodek powiadamia niezwłocznie organ właściwy do wydania zezwolenia.

7. Krajowy ośrodek przygotowuje projekt zmiany wykazu, o którym mowa w art. 26d ust. 1, będącej następstwem złożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, i przekazuje go ministrowi właściwemu do spraw klimatu.

8. Minister właściwy do spraw klimatu powiadamia Komisję Europejską o zmianach w wykazie, o którym mowa w art. 26d ust. 3, będących następstwem złożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 1.

Art. 56. [Analiza wydanego zezwolenia] 1. W przypadku zmiany pozwolenia zintegrowanego lub pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza organ właściwy do wydania zezwolenia dokonuje analizy tego zezwolenia.

2. Jeżeli z przeprowadzonej analizy wynika potrzeba zmiany zezwolenia, organ właściwy do wydania zezwolenia wszczyna z urzędu postępowanie w sprawie zmiany zezwolenia.

3. Jeżeli zmiana, o której mowa w ust. 2, dotyczy planu monitorowania wielkości emisji lub planu poboru próbek, organ wzywa prowadzącego instalację do przedłożenia zmienionego planu monitorowania wielkości emisji lub planu poboru próbek, wyznaczając termin na wykonanie tego obowiązku.

4. Krajowy ośrodek dokonuje analizy planu monitorowania wielkości emisji lub planu poboru próbek oraz informuje organ właściwy do wydania zezwolenia o stwierdzonych nieprawidłowościach i przypadkach niezgodności z przepisami rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066.

5. Organ właściwy do wydania zezwolenia dokonuje oceny informacji, o której mowa w ust. 4, i w przypadku stwierdzenia potrzeby zmiany zezwolenia, wszczyna z urzędu postępowanie w sprawie zmiany zezwolenia. Przepisy ust. 3 oraz art. 54 ust. 2–6 stosuje się odpowiednio.

Art. 57. [Postępowanie w sprawie zmiany, cofnięcia albo wygaśnięcia zezwolenia] W przypadku zmiany, cofnięcia albo wygaśnięcia pozwolenia zintegrowanego lub pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza organ właściwy do wydania zezwolenia dokonuje analizy tego zezwolenia i jeżeli w wyniku dokonanych ustaleń stwierdzi ustanie przesłanek uczestnictwa instalacji w systemie, wszczyna z urzędu postępowanie w sprawie wygaśnięcia zezwolenia.

Art. 58. [Bezprzedmiotowość zezwolenia] 1. Zezwolenie staje się bezprzedmiotowe, w przypadku gdy instalacja przestała spełniać kryteria uczestnictwa w systemie lub w przypadku określonym w art. 2 pkt 1 i 2.

2. Prowadzący instalację jest obowiązany poinformować, na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo w postaci elektronicznej, opatrzonym kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, organ właściwy do wydania zezwolenia i Krajowy ośrodek o wystąpieniu przypadku, o którym mowa w ust. 1, w terminie 21 dni od dnia jego wystąpienia.

3. Organ właściwy do wydania zezwolenia stwierdza wygaśnięcie zezwolenia i wskazuje dzień, w którym zezwolenie stało się bezprzedmiotowe. W dniu, w którym zezwolenie stało się bezprzedmiotowe, wygasa decyzja, o której mowa w art. 26f ust. 11 pkt 1.

4. Prowadzący instalację, o którym mowa w ust. 2, jest obowiązany do rozliczenia wielkości emisji z tej instalacji.

5. W przypadku wygaśnięcia zezwolenia nie wydaje się uprawnień do emisji przydzielonych na kolejne lata okresu, na który są one przydzielane, w rozumieniu art. 2 pkt 15 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331.

6. Uprawnienia do emisji wydane na rachunek posiadania operatora w rejestrze Unii po roku, w którym zezwolenie stało się bezprzedmiotowe podlegają zwrotowi. Przepisy art. 18 ust. 2–6 stosuje się odpowiednio.

7. Przepisów ust. 5 i 6 nie stosuje się w przypadku, gdy zezwolenie udzielone instalacji stało się bezprzedmiotowe na skutek połączenia instalacji lub podziału instalacji, jeżeli w wyniku tego połączenia lub podziału powstała instalacja objęta systemem.

Art. 59. [Podział lub łączenie instalacji] 1. Prowadzący instalację powstałą w wyniku połączenia lub podziału jest obowiązany do przedłożenia Krajowemu ośrodkowi informacji i dokumentów, o których mowa w art. 25 ust. 1 i 2 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, do końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło połączenie lub nastąpił podział.

2. Krajowy ośrodek ocenia informacje i dane dotyczące instalacji powstałej w wyniku połączenia lub podziału instalacji, zgodnie z art. 25 ust. 3 i 4 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331.

3. Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu informację o instalacjach powstałych w wyniku połączenia oraz podziału i przypadającej każdej z tych instalacji liczbie uprawnień do emisji.

4. Minister właściwy do spraw klimatu przekazuje Komisji Europejskiej informację, o której mowa w ust. 3, w celu zaakceptowania propozycji połączenia lub podziału uprawnień do emisji przydzielonych instalacjom ulegającym połączeniu lub podziałowi.

5. Minister właściwy do spraw klimatu ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra informację o zmianach w wykazie instalacji, w tym o instalacjach powstałych w wyniku połączenia lub podziału i przypadającej każdej z tych instalacji liczbie uprawnień do emisji.

6. Informacje, o których mowa w ust. 1, sporządza się na formularzu dotyczącym połączenia lub podziału instalacji, dostępnym na stronie internetowej Krajowego ośrodka.

Art. 60. [Obowiązek przekazania informacji i dokumentów niezbędnych do sporządzenia raportu na temat wielkości emisji] 1. Jeżeli prowadzący instalację powstałą w wyniku podziału albo łączenia nie jest następcą prawnym prowadzącego instalację ulegającą podziałowi albo łączeniu, prowadzący instalację ulegającą podziałowi albo łączeniu jest obowiązany do przekazania prowadzącemu instalację powstałą w wyniku podziału albo łączenia wszelkich informacji i dokumentów niezbędnych do sporządzenia raportu, o którym mowa w art. 80 ust. 3, oraz raportu, o którym mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1.

2. (uchylony)

3. (uchylony)

4. (uchylony)

5. (uchylony)

6. (uchylony)

7. (uchylony)

8. (uchylony)

9. Prowadzący instalację powstałą w wyniku podziału albo łączenia jest obowiązany do rozliczenia wielkości emisji z instalacji powstałej w wyniku podziału albo łączenia.

Art. 61. [Skutki prawne zbycia oraz nabycia tytułu prawnego do instalacji] 1. Z dniem zbycia tytułu prawnego do instalacji zbywca tego tytułu traci prawo do rozporządzania uprawnieniami do emisji przydzielonymi tej instalacji.

2. Nabywca tytułu prawnego do instalacji jest obowiązany zgłosić Krajowemu ośrodkowi nabycie tego tytułu prawnego w terminie 21 dni od dnia nabycia.

2a. Na wniosek nabywcy tytułu prawnego do instalacji Krajowy ośrodek zawiesza dostęp wszystkich upoważnionych przedstawicieli lub dodatkowych upoważnionych przedstawicieli do rachunku w rejestrze Unii lub do procesów, do których upoważniony przedstawiciel miał dostęp. Do wniosku dołącza się umowę nabycia tytułu prawnego, jej kopię o poświadczonej zgodności z oryginałem lub oświadczenie zbywcy tytułu prawnego o zbyciu tego tytułu na rzecz wnioskodawcy.

3. Nabywca tytułu prawnego do instalacji jest obowiązany do rozliczenia wielkości emisji z tej instalacji.

4. Zbywca tytułu prawnego do instalacji jest obowiązany do przekazania nabywcy tego tytułu prawnego wszelkich informacji i dokumentów niezbędnych do sporządzenia raportu, o którym mowa w art. 80 ust. 3, oraz raportów sporządzanych w przypadkach, o których mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1 i ust. 2a.

Art. 62. [Kopie dokumentów przekazywane przez organ właściwy do wydania zezwolenia] 1. Organ właściwy do wydania zezwolenia przekazuje Krajowemu ośrodkowi i organowi Inspekcji kopie zezwolenia, zmiany zezwolenia, decyzji w sprawie uchylenia zezwolenia lub stwierdzającej wygaśnięcie zezwolenia w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna, a także, w postaci elektronicznej, zatwierdzony plan monitorowania wielkości emisji oraz plan poboru próbek.

2. Kopie decyzji w sprawie uchylenia zezwolenia oraz decyzji stwierdzającej wygaśnięcie zezwolenia przekazuje się także marszałkowi województwa, chyba że organem właściwym do wydania zezwolenia jest marszałek województwa.

Art. 63. [Wstrzymanie użytkowania instalacji eksploatowanej bez wymaganego zezwolenia] 1. Organ Inspekcji wstrzymuje, w drodze decyzji, użytkowanie instalacji eksploatowanej bez wymaganego zezwolenia.

2. Postępowanie w sprawie wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, wszczyna się z urzędu.

3. Po stwierdzeniu, że ustała przyczyna wstrzymania użytkowania instalacji, organ Inspekcji na wniosek prowadzącego instalację wydaje decyzję, w której uchyla decyzję o wstrzymaniu użytkowania instalacji i wyraża zgodę na podjęcie użytkowania instalacji.

4. Organ Inspekcji przekazuje kopie decyzji, o których mowa w ust. 1 i 3, Krajowemu ośrodkowi oraz organowi właściwemu do wydania zezwolenia w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzje stały się ostateczne.

Art. 64. [Obowiązek przedłożenia przez prowadzącego instalację raportu dotyczącego poziomu działalności oraz sprawozdania z weryfikacji tego raportu] 1. Prowadzący instalację, której przydzielono uprawnienia do emisji na zasadach określonych w przepisach rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, przedkłada Krajowemu ośrodkowi w terminie do dnia 31 marca każdego roku:

1) raport dotyczący poziomu działalności zawierający informacje na temat poziomu działalności każdej podinstalacji w poprzednim roku kalendarzowym, zgodnie z art. 3 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/1842 z dnia 31 października 2019 r. ustanawiającego zasady stosowania dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do dalszych ustaleń dotyczących dostosowań przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji ze względu na zmiany w poziomie działalności (Dz. Urz. UE L 282 z 04.11.2019, str. 20), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) 2019/1842”, oraz

2) sprawozdanie z weryfikacji raportu dotyczącego poziomu działalności, zgodnie z przepisami rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067.

2. Raport i sprawozdanie, o których mowa w ust. 1, przedkłada także prowadzący instalację, która powstała w wyniku podziału albo łączenia instalacji, na zasadach określonych w art. 25 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331.

2a. Prowadzący instalację nową przedkłada Krajowemu ośrodkowi raport i sprawozdanie, o których mowa w ust. 1, po upływie roku kalendarzowego następującego po pierwszym dniu działalności. Raport i sprawozdanie, wraz z planem metodyki monitorowania, stanowią wniosek prowadzącego instalację nową o przydział uprawnień do emisji, o którym mowa w art. 5 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331.

2b. Prowadzący instalację nową, która funkcjonowała przez okres krótszy niż rok kalendarzowy, może przedłożyć raport i sprawozdanie, o których mowa w ust. 1, w terminie wskazanym w tym przepisie.

3. Raport, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wprowadza się do Krajowej bazy o emisjach gazów cieplarnianych i innych substancji, o której mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji, zwanej dalej „Krajową bazą”, przy użyciu dostępnych w niej formularzy, w sposób przewidziany dla raportu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 tej ustawy, wskazany w przepisach wydanych na podstawie art. 7 ust. 7 tej ustawy, oraz dołącza się sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.

3a. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, sporządza się na piśmie utrwalonym w postaci elektronicznej umożliwiającej przetwarzanie zawartych w nim danych, opatrzonym kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym weryfikatora, na formularzu dostępnym na stronie internetowej Krajowego ośrodka.

4. (uchylony)

5. (uchylony)

Art. 64a. [Ocena przez Krajowy ośrodek raportu, o którym mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1] 1. Krajowy ośrodek ocenia raport, o którym mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1, zgodnie z przepisami art. 7–12 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331.

2. Krajowy ośrodek dokonuje zachowawczego oszacowania wartości parametrów, o których mowa w art. 3 ust. 4 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1842, w przypadkach wskazanych w tym przepisie. Do czynności zachowawczego oszacowania wartości parametrów nie stosuje się przepisu art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2024 r. poz. 935).

3. Podczas dokonywania oszacowania wartości parametrów, o których mowa w art. 3 ust. 4 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1842, Krajowy ośrodek może wezwać:

1) prowadzącego instalację do:

a) złożenia wyjaśnień lub

b) przedstawienia informacji i danych potrzebnych do oszacowania parametru, który zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1842 powinien zawierać raport dotyczący poziomu działalności,

2) weryfikatora do przedłożenia wewnętrznej dokumentacji z weryfikacji, o której mowa w art. 26 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067

– w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

4. Dokonując oszacowania, o którym mowa w ust. 2, Krajowy ośrodek może wziąć pod uwagę dane będące w jego posiadaniu, w szczególności zawarte w:

1) zezwoleniu;

2) raporcie, o którym mowa w art. 80 ust. 3;

3) sprawozdaniu z weryfikacji, o którym mowa w art. 84 ust. 1;

4) raporcie, o którym mowa w art. 7 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji.

5. Krajowy ośrodek informuje ministra właściwego do spraw klimatu o instalacjach, w odniesieniu do których trwają czynności zmierzające do oszacowania, o którym mowa w ust. 2.

6. Krajowy ośrodek wprowadza do Krajowej bazy oszacowane wartości parametrów, o których mowa w art. 3 ust. 4 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1842.

7. Krajowy ośrodek informuje prowadzącego instalację o oszacowanych wartościach parametrów.

8. Wezwania Krajowego ośrodka, czynności prowadzącego instalację oraz informowanie prowadzącego instalację o oszacowanych wartościach parametrów są dokonywane za pośrednictwem Krajowej bazy.

Art. 64b. [Określenie przez Krajowy ośrodek średniego poziomu działalności każdej podinstalacji] 1. Krajowy ośrodek określa średni poziom działalności każdej podinstalacji zgodnie z art. 4 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1842.

2. Krajowy ośrodek każdego roku dokonuje porównania średniego poziomu działalności każdej podinstalacji z historycznym poziomem działalności, o którym mowa w art. 5 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1842, a w przypadkach, o których mowa w art. 5 lub art. 6 tego rozporządzenia – dokonuje dostosowania przydziału uprawnień do emisji w sposób wskazany w tych przepisach oraz zgodnie z art. 3 ust. 4 tego rozporządzenia.

3. Krajowy ośrodek może wezwać prowadzącego instalację do złożenia wyjaśnień lub przekazania informacji dotyczących przesłanek dokonywania dostosowań, o których mowa w ust. 2, w terminie nie dłuższym niż 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

4. Jeżeli z wyjaśnień, o których mowa w ust. 3, wynika, że raport, o którym mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1, zawiera błędy, Krajowy ośrodek wzywa prowadzącego instalację do jego poprawienia w terminie nie dłuższym niż 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

5. Wezwania Krajowego ośrodka oraz czynności prowadzącego instalację, o których mowa w ust. 3 i 4, są dokonywane za pośrednictwem Krajowej bazy.

6. Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu w odniesieniu do każdej instalacji informację o:

1) ostatecznej rocznej liczbie uprawnień do emisji przydzielonej instalacji albo

2) dostosowanej ostatecznej rocznej liczbie uprawnień do emisji dla instalacji ustalonej w następstwie dostosowania przydziału uprawnień do emisji, o którym mowa w ust. 2, albo

3) ostatecznej albo dostosowanej ostatecznej rocznej liczbie uprawnień do emisji dla instalacji wynikającej z oszacowania parametrów, o których mowa w art. 3 ust. 4 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1842, albo

4) instalacji, w odniesieniu do której nie zakończono czynności szacowania, o której mowa w art. 64a ust. 2.

7. Minister właściwy do spraw klimatu przekazuje Komisji Europejskiej informacje, o których mowa w ust. 6 pkt 1–3.

8. Minister właściwy do spraw klimatu ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra, w odniesieniu do każdej instalacji, informację o:

1) ostatecznej rocznej liczbie uprawnień do emisji przydzielonej instalacji albo

2) dostosowanej ostatecznej rocznej liczbie uprawnień do emisji dla instalacji ustalonej w następstwie dostosowania przydziału uprawnień do emisji, o którym mowa w ust. 2, albo

3) ostatecznej albo dostosowanej ostatecznej rocznej liczbie uprawnień do emisji dla instalacji wynikającej z oszacowania parametrów, o których mowa w art. 3 ust. 4 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1842, albo

4) wstrzymaniu wydania ostatecznej albo dostosowanej ostatecznej rocznej liczby uprawnień do emisji dla instalacji, w odniesieniu do której nie zakończono czynności szacowania, o której mowa w art. 64a ust. 2.

9. W przypadku zakończenia czynności szacowania, o której mowa w art. 64a ust. 2, w odniesieniu do instalacji, wobec której wstrzymano wydanie ostatecznej rocznej liczby uprawnień do emisji albo dostosowanej ostatecznej rocznej liczby uprawnień do emisji, przepisy ust. 1, 2 i 6–8 stosuje się.

10. Jeżeli z raportu lub sprawozdania, o których mowa w art. 64 ust. 1, wynika, że informacja, o której mowa w ust. 6 pkt 1, 2 lub 3, została ustalona na podstawie niepoprawnych danych, w wyniku czego liczba uprawnień do emisji wydanych w odniesieniu do instalacji na dany rok była nieprawidłowa, Krajowy ośrodek dokonuje zmiany tej informacji. Przepisy ust. 1–9 i art. 64a stosuje się.

Art. 65. (uchylony)

Art. 66. (uchylony)

Art. 68. (uchylony)

Art. 69. (uchylony)

Art. 70. (uchylony)

Art. 70b. [Wezwanie prowadzącego instalację do złożenia wyjaśnień w przypadku, gdy z raportu wynika, że w instalacji zawieszono działalność] 1. Jeżeli z raportu, o którym mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1, wynika, że w instalacji zawieszono działalność, Krajowy ośrodek wzywa prowadzącego instalację do złożenia wyjaśnień w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania.

2. Jeżeli prowadzący instalację nie wykaże, że w instalacji wznowiono działalność, Krajowy ośrodek zawiadamia o tym ministra właściwego do spraw klimatu.

3. Minister właściwy do spraw klimatu, w drodze decyzji, wstrzymuje wydanie uprawnień do emisji w odniesieniu do instalacji, w której zawieszono działalność. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.

4. Kopię decyzji, o której mowa w ust. 3, minister właściwy do spraw klimatu przekazuje Krajowemu ośrodkowi.

5. Jeżeli z raportu, o którym mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1, wynika, że w instalacji wznowiono działalność, decyzja, o której mowa w ust. 3, wygasa z dniem, w którym minister właściwy do spraw klimatu ogłosi informację o ostatecznej rocznej liczbie uprawnień do emisji przydzielonej instalacji albo dostosowanej ostatecznej rocznej liczbie uprawnień do emisji dla tej instalacji. Przepis art. 64b stosuje się.

6. W odniesieniu do instalacji, w której wznowiono działalność, wydaje się uprawnienia do emisji, począwszy od roku następującego po roku, w którym instalacja wznowiła działalność.