Są ograniczenia w finansowaniu restrukturyzacji, powinny też być zmiany w przepisach

W toku negocjacji z wierzycielami możliwych z ich strony ustępstw dotyczących warunków spłaty zadłużenia pojawia się wątek finansowania restrukturyzacji. Chodzi tu zarówno o finansowanie potrzeb obrotowych przedsiębiorcy dłużnika, jak i niezbędnych dla jego dalszego funkcjonowania inwestycji, w tym ich dokończenia. Konieczne są jednak modyfikacje regulacji, by usprawnić proces restrukturyzacji.

Wewnętrzne źródła wsparcia

Środki finansowe na wsparcie restrukturyzacji powinny pochodzić przede wszystkim z działalności przedsiębiorstwa. Pierwszym krokiem do ich uzyskania jest sprzedaż przez dłużnika zbędnego majątku trwałego, albo (w przypadku pojawienia się przeszkód ku szybkiej finalizacji tego) wynajem „nadmiarowej infrastruktury” aktywów, które nie są niezbędne do prowadzenia działalności przez dłużnika. Ten może też zintensyfikować odzyskiwanie przeterminowanych należności oraz np. sprzedać część swych należności firmie faktoringowej lub windykacyjnej inwestującej w tego typu aktywa.

Kolejnym źródłem finansowego wsparcia restrukturyzacji może być realokacja środków ze sprzedaży wyrobów i usług – najpierw na zabezpieczenie niezbędnych dla dalszej działalności potrzeb, a dopiero w następnej kolejności na zaspokajanie wierzycieli. Aby nie zostało to zakwestionowane przez tych ostatnich i uznane za selektywne zaspokajanie wierzycieli (co oznaczałoby naruszenie art. 302 ustawy z 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny; t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1138; ost.zm. Dz.U. z 2023 r. poz. 1834), takie działanie musi zostać uwzględnione w programie restrukturyzacji. To nie wszystko.