Jak interpretować niejasne zapisy 
planów zagospodarowania przestrzennego

Do postanowień miejscowego planu uchwalonego przez radę gminy, w szczególności tych ograniczających własność, nie można stosować wykładni rozszerzającej

Ustawa o samorządzie gminnym w art. 7 ust. 1 pkt 1 stwierdza, że zadania własne gminy obejmują m.in. sprawy ładu przestrzennego, a w myśl jej art. 18 ust. 2 pkt 5 uchwalanie planu ogólnego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego należy do wyłącznej właściwości rady gminy. Z kolei zgodnie z art. 13a ust. 7 i z art. 14 ust. 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej: u.p.z.p.) plan ogólny i plan miejscowy są aktami prawa miejscowego. Oznacza to, że gmina została wyposażona przez ustawodawcę do stanowienia powszechnie obowiązującego prawa na obszarze swojej właściwości rzeczowej, a wskazane akty obowiązują wyłącznie na terenie gminy, która je uchwaliła. Kompetencje te zarówno w orzecznictwie, jak i komentarzach powszechnie nazywa się władztwem planistycznym gminy. Poprzez możliwość kształtowania przeznaczenia nieruchomości w aktach, o których mowa, gmina zyskała możliwość wpływania na sposób wykonywania prawa własności przez poszczególnych właścicieli nieruchomości.