orzeczenie

Umowa o kredyt frankowy nieważna pomimo ustawy antyspreadowej

Ustawa antyspreadowa nie sprzeciwia się uznaniu umów o kredyty frankowe za nieważne z powodu zastosowania w nich klauzul abuzywnych w taki sposób, że nie daje się tych kontraktów „uzdrowić”.

Tak orzekł Sąd Najwyższy po rozpoznaniu kolejnej sprawy kredytu frankowego, znów z korzyścią dla klientów bankowych. Tym razem kredytobiorca skutecznie wywalczył od banku M. unieważnienie umowy i zwrot prawie 130 tys. zł tytułem korzystania przez bank z niedozwolonych klauzul umownych, głównie dotyczących spreadu walutowego. Bank przegrał zarówno w I, jak i w II instancji, ale, kierując skargę kasacyjną do SN, wskazywał w uzasadnieniu m.in. na niesłuszne orzeczenie w kwestii ważności wspomnianej umowy. Zdaniem pełnomocnika banku tzw. ustawa antyspreadowa (tj. nowelizacja prawa bankowego z 29 lipca 2011 r.; Dz.U. z 2011 r., nr 165 poz. 984 ze zm.) praktycznie wykluczyła stosowanie takich postanowień umownych i spowodowała konwalidację obowiązujących umów kredytowych. Zgodnie z art. 68 ust. 3 prawa bankowego w przypadku kredytów walutowych dozwolona jest spłata zobowiązania bezpośrednio w walucie kredytu, z pominięciem przeliczników kursowych banku – kredytobiorcy. Unieważnianie całości lub części tych umów jest więc, zdaniem banku, zbyt daleko idącą praktyką sądową.