Jednostki dokonują biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów w wysokości prawdopodobnych zobowiązań przypadających na bieżący okres sprawozdawczy, wynikających m.in. z obowiązku wykonania, związanych z bieżącą działalnością, przyszłych świadczeń na rzecz pracowników, w tym świadczeń emerytalnych. Zobowiązania te wykazuje się w bilansie jako rezerwy na zobowiązania.
Jednostki dokonują biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów w wysokości prawdopodobnych zobowiązań przypadających na bieżący okres sprawozdawczy, wynikających m.in. z obowiązku wykonania, związanych z bieżącą działalnością, przyszłych świadczeń na rzecz pracowników, w tym świadczeń emerytalnych. Zobowiązania te wykazuje się w bilansie jako rezerwy na zobowiązania.
Jednostki dokonują biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów w wysokości prawdopodobnych zobowiązań przypadających na bieżący okres sprawozdawczy, wynikających m.in. z obowiązku wykonania, związanych z bieżącą działalnością, przyszłych świadczeń na rzecz pracowników, w tym świadczeń emerytalnych. Zobowiązania te wykazuje się w bilansie jako rezerwy na zobowiązania.
W art. 35d oraz art. 39 ust. 2 pkt 2 i ust. 3 i 5 uor określono, kiedy należy tworzyć rezerwy, a kiedy RMK bierne. Aby ułatwić klasyfikację rezerw na zobowiązania, do KSR nr 6 został dodany załącznik A, z którego wynika, że art. 35d odnosi się tylko do rezerw - niebędących RMK biernymi, tj. do rezerw, które tworzy się w związku ze zdarzeniami niezwiązanymi bezpośrednio z działalnością operacyjną.
Jednostki dokonują biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów w wysokości prawdopodobnych zobowiązań przypadających na bieżący okres sprawozdawczy, wynikających m.in. z obowiązku wykonania związanych z bieżącą działalnością przyszłych świadczeń na rzecz pracowników, w tym świadczeń emerytalnych. Zobowiązania te wykazuje się w bilansie jako rezerwy na zobowiązania.
Podmioty gospodarcze stosujące w swojej działalności przepisy ustawy o rachunkowości (dalej: uor) zgodnie z art. 4 ust. 1 mają obowiązek jasno i rzetelnie przedstawiać swoją sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy. Jednostki spełniają ten obowiązek poprzez tworzenie rezerw.
Przy badaniu sprawozdania finansowego kilku szpitali za 2011 r. biegły rewident nakazał utworzyć rezerwę z tytułu niewykorzystanych urlopów. Po uzyskaniu stanowiska Departamentu Rachunkowości Ministerstwa Finansów w tej sprawie biegły rewident w kilku jednostkach odstąpił od swojego stanowiska. Jak można wyksięgować rezerwy tworzone na koniec 2011 r. i w latach następnych?
Spółka jest producentem okien. Z uwagi na powstały w listopadzie 2012 r. błąd w produkcji coraz częściej otrzymuje zgłoszenia reklamacyjne od nabywców. Okna są objęte dwuletnią gwarancją. Czy w zaistniałych sytuacjach jednostka jest zobligowana do utworzenia rezerwy na zobowiązania z tytułu świadczeń reklamacyjnych? W jaki sposób ująć je w księgach? Czy będzie można uznać te rezerwy za koszty uzyskania
Jednostki powinny dokonać RMK biernych na zobowiązania związane bezpośrednio z działalnością operacyjną, tj. z wytwarzaniem, sprzedażą (handlem) i fazą po sprzedaży, a także ogólnym zarządem. Bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów stanowią specyficzną formę rezerw na przyszłe zobowiązania z tytułu kosztów działalności operacyjnej przypadających na bieżący okres sprawozdawczy. Ewidencja księgowa
Rezerwy związane z udzielonymi gwarancjami i poręczeniami są tworzone wówczas, gdy prawdopodobieństwo możliwego obowiązku wywiązania się z tych gwarancji i poręczeń jest większe niż prawdopodobieństwo jego braku. Podstawą oceny prawdopodobieństwa możliwego obowiązku jest analiza przebiegu wywiązywania się podmiotu, któremu udzielono gwarancji lub poręczenia, z zobowiązań objętych gwarancją lub poręczeniem
Proces restrukturyzacji jednostki, wynikający z istniejących przepisów prawa bądź dyktowany przyczynami ekonomicznymi, wymaga wiarygodnego oszacowania kosztów z tym związanych i utworzenia rezerw. Nie będzie to konieczne, jeśli działania określone w planie restrukturyzacji nie spowodują w przyszłości wypływu środków zawierających korzyści ekonomiczne.
Rezerwy tworzy się w związku ze zdarzeniami związanymi pośrednio z działalnością operacyjną, z operacjami finansowymi oraz z innym ryzykiem niż ogólne ryzyko prowadzenia działalności operacyjnej. W postaci rezerwy w księgach rachunkowych jednostki muszą być ujęte skutki wykonania obowiązku wynikającego ze zdarzeń przeszłych, istniejącego niezależnie od przyszłych działań jednostki lub jej intencji.
Spółka otrzymała pozew sądowy w sprawie kar umownych za opóźnienia w realizacji przedmiotu umowy, które przewyższają jej kapitał zakładowy. Z oceny zarządu spółki wynika, że interpretacja umowy dokonana przez kontrahenta jest błędna, a wysoka kara - bezpodstawna. Jak postąpić, aby do momentu, gdy zapadnie wyrok sądowy, kwota kar nie zaniżała wyniku finansowego spółki?
Rezerwy są jedną z trudniejszych kategorii finansowych. Mają one na celu zabezpieczenie się jednostki przed znanym i przewidywalnym ryzykiem gospodarczym oraz niepewnością dotyczącą przyszłych warunków jej funkcjonowania. Zagadnienia związane z ujęciem i ustalaniem wysokości rezerw są dosyć obszernie uregulowane zarówno w Międzynarodowych Standardach Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), jak i w polskich
W wymiarze finansowym podstawowym celem przedsiębiorcy jest osiągnięcie zysku, czyli nadwyżki przychodów nad poniesionymi nakładami (kosztami). Często jednak jest tak, że mimo poczynionych starań nie udaje się osiągnąć pozytywnego efektu i działalność przynosi stratę. Fakt poniesienia straty ma bezpośredni wpływ na wysokość zobowiązań wobec fiskusa - oznacza bowiem, że nie wystąpił dochód, będący podstawą
W większości przedsiębiorstw prowadzone jest konto "Rozliczenie zakupu". Saldo kredytowe tego konta wykazuje dostawy niefakturowane, w związku z którymi na koniec roku pojawi się wątpliwość, jak je wykazać w księgach: czy dokonać biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, czy ująć jako zobowiązania? Przepisy prawa bilansowego nie są jednoznaczne w tym zakresie.
