Wszystko o rezerwach rachunkowych
Rezerwy są jedną z trudniejszych kategorii finansowych. Mają one na celu zabezpieczenie się jednostki przed znanym i przewidywalnym ryzykiem gospodarczym oraz niepewnością dotyczącą przyszłych warunków jej funkcjonowania. Zagadnienia związane z ujęciem i ustalaniem wysokości rezerw są dosyć obszernie uregulowane zarówno w Międzynarodowych Standardach Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), jak i w polskich przepisach o rachunkowości (ustawa o rachunkowości, Krajowy Standard Rachunkowości nr 6). MSSF poświęcają rezerwom przede wszystkim Międzynarodowy Standard Rachunkowości (MSR) 37, a niektóre specyficzne tytuły rezerw są regulowane przez odrębne standardy (np. zobowiązania pracownicze przez MSR 19, a odroczony podatek dochodowy przez MSR 12).
Stan prawny na 1 maja 2011 r.
ANETA JELONEK, ELŻBIETA KOWALSKA, KRZYSZTOF WITUCKI
W tekście wykorzystano materiały opracowane przez biuro Aktuarialne Attuario
Opracował MACIEJ MUREK
WYŚLIJ PYTANIE
pgp@infor.pl
Prawidłowe ujęcie i wycena rezerw to z pewnością jeden z bardziej złożonych problemów, z jakimi przychodzi się zmierzyć księgowym sporządzającym sprawozdania finansowe i inne raporty wymagające przygotowania bilansów. Trudność polega nie tylko na ocenie, czy rezerwę na dane ryzyko należy w ogóle zakładać, ale także na ustaleniu, w jakiej wysokości. Ujęcie i wycena wymagają uważnego osądu zarówno ze strony pionu finansowego, jak i kierownictwa jednostki. Ponieważ rezerwy mogą istotnie wpłynąć na wynik finansowy, nie należy odkładać procesu ich tworzenia do dnia bilansowego, ale dokonywać w miarę bieżącej aktualizacji w trakcie trwania roku obrotowego.
Kiedy należy tworzyć rezerwy
Rezerwy na zobowiązania są odzwierciedleniem wynikającego z przeszłych zdarzeń obowiązku jednostki do wykonania w przyszłości określonych świadczeń. Zasadniczo spełniają one te same warunki co zobowiązania, lecz termin ich wymagalności lub kwota nie są pewne. Istotą tworzenia rezerw jest łagodzenie ryzyka gospodarczego oraz urealnianie kosztów i strat.