Najnowsze wskaźniki i stawki
Rozwiązania przyjęte przez poszczególne państwa członkowskie różnią się między sobą, ponieważ z przepisów unijnych wynika pewien zakres swobody w uregulowaniu kwestii wymiaru czasu pracy.
Od 1 stycznia 2012 r. czas pracy osoby niepełnosprawnej zaliczonej do znacznego, umiarkowanego i lekkiego stopnia niepełnosprawności wynosi maksymalnie 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo. Osoby zaliczone do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności mogą jednak pracować krócej.
Czas pracy pracowników zakładów opieki zdrowotnej został określony w ustawie z 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. z 1991 r. Nr 91, poz. 408 ze zm.) i ma zastosowanie do wszystkich pracowników zatrudnionych w tych zakładach, niezależnie od ich formy organizacyjnej czy formy własności. Przepisów tych nie stosuje się jednak do pracowników zatrudnionych u lekarzy prywatnie praktykujących
Godziny dyżuru medycznego należy wliczać do normalnego, etatowego czasu pracy lekarza. Za przekroczenie tygodniowej normy czasu pracy lekarzowi przysługuje dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych (uchwała Sądu Najwyższego z 6 listopada 2014 r., I PZP 2/14).
Czas pracy jest jedną z najbardziej kontrowersyjnych kwestii w prawie pracy. W kwestii rozliczania czasu dyżurów lekarzy wypowiedział się w ubiegłym roku Europejski Trybunał Sprawiedliwości. To orzeczenie może mieć ogromne znaczenie dla legislacji unijnej i - co za tym idzie - również niedługo polskiej.
Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że stosowanie skróconej normy czasu pracy wobec pracownika niepełnosprawnego podejmującego zatrudnienie nie może spowodować obniżenia wynagrodzenia ustalonego według godzinowej stawki osobistego zaszeregowania.
W ostatniej części opracowania dotyczącego czasu pracy przedstawiamy regulacje unijne oraz porównanie tych uregulowań z ustawodawstwem polskim.
Ważnym elementem stosunku pracy jest ustalenie czasu pracy, czyli okresu, w jakim prawnik pozostaje w dyspozycji pracodawcy.
Osiągnięcie docelowej normy czasu pracy - 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w 5-dniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nie przekraczającym 3 miesięcy - które nastąpi od 1 stycznia 2003 r., jest poprzedzone regulacjami obowiązującymi w okresie przejściowym do końca 2001 r. i w 2002 r.
Czas pracy niepełnosprawnych jest uregulowany inaczej niż pracowników pełnosprawnych. Z oczywistych względów bywa krótszy.
Pracodawca w pewnych sytuacjach jest zobowiązany do udzielania pracownikowi zwolnienia z pracy na określony czas.
Dnia 1 stycznia 2003 r. wejdą w życie przepisy rozdziału 4 ustawy o czasie pracy kierowców pozostających w stosunku pracy. Do tej daty w stosunku do kierowców - pracowników stosuje się obowiązujące dotychczas uregulowania Kodeksu pracy.
Czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. Czasem pracy jest zatem nie tylko czas, w którym pracownik faktycznie świadczy pracę na rzecz pracodawcy, ale również czas, w którym pracodawca może wydawać pracownikowi polecenia i dyspozycje związane z rodzajem pracy określonym w zawartej umowie o pracę